Strona 1 Strona 2 Strona 3 Strona 4 a Strona 5 A DLA GRZECZNYCH DZIECI zawierająca: B A JE C Z K I, P O W IA ST K I, NAUCZKI I ROZM AITE W IE R SZ Y K I PR Z E Z J E O F IL A jV O W O S IE L S K IE G O . Czem pieśń matki, poświęcenie, Czem ta dziatki kształci, bawi; To Bóg w setne pokolenie, Jeszcze wspiera, błogosławi. F r. Froebel. WARSZAWA, N A K Ł A D E M A U T O R A . 1871. ■ ■ .. •• Strona 6 Biblioteka Narodowa W arszawa 30001017833279 ^osBO-ieno Iteusypoio. Baptukoa, CemninOpn ó h ji 1870 ? b iv :- 7 '? o o O ^ u Druk J. Ungra. N ow olipki iNr. 2 4 0 6 ( 3 ) . '/895KV&/A25- Strona 7 Skarbonka. R oz m a ite sa sk a rb o nk i i/ Na Szpitale, na O c hronki. 1 w y ta k ż e m e dziateczki, L ubic ie m ie c skarb oneczki To gliniane to blaszane, Na kłódeczki z a m y k a n e , Gdzie składacie wciąż p olrosze Oszczędzone wasz e grosze, Kt óre Ojciec i Mateczka Dają czasem na ciasteczka Grosze, które z swej o c h o ty O dd a jec ie na sieroty. Próc z s k a r b o n e k d o b r o c z y n n y c h , J e st na świecie wiele i n n y c h Strona 8 Mniej p o t r z e b n y c h , g d y j e s k n e r a Albo lich w iarz sam otw iera . J e s t s k a r b o n k a j e d n a jeszcze, Co na czele j ą tu mieszczę, Je st s k a r b o n k a na jp e w n ie jsz a A nad in ne szacowniejsza. T ą s k a r b o n k ą dziatek g łów ka, W niej r o z u m e k —to gotówka. Lecz kto r o z u m chce m ie c w głowie Niech się o tern wc ze śnie do wie, Ż e p o tr z e b a t a k j a k grosze Sk ła d ać w główce wciąż potrosz e, R a d y Ojca, Matki drogiej, Ich nauki i przestrogi; Bo n a u k a z m ł o d y c h latek, To s k a r b p rzys zły p i ln y c h dziatek, S k a rb p r a w d z i w y , m ó w i ę szczerze Tego w o d a nie zabierze, Ani ogień w a m niespali, Bądźcie p e w n i , brac ia mali! Strona 9 WIERSZYKI ROZMAITE. Strona 10 Strona 11 Piosneczka małej Wandzi. Dana, dana, dana! Wandzia wstała już zrana, Klaszcze w rączki i skacze I śmieje się, nie płacze, I wyciąga rączęta, I o Bozi pamięta. Caca, caca, cacana, Wandzia grzeczna kochana! Słucha piosnki Maminej Składa swoje rączyny, Nie zna co to uporek, Mówi z Mamą paciorek. Strona 12 Straż anielska. Gdy już Matka uśpi w łóżku Dziecko swoje wśród pościołki, To przy dziecku, przy serduszku, Wciąż czuwają dwa aniołki. Lecz gdy dziecko się przebudzi, Aniołki znikają z chatki; Bo w dzień boży, pośród ludzi, Strzeże dziecka serce Matki. Strona 13 Podpora. Bóg nam dał władzę ciała i ducha, I dał nam serce: kto serca słucha, Kto ufa Bogu i sile swojej, O własnych siłach sam mocno stoi. Kto zawsze szuka obcej podpory, Bezpieczny tylko do pewnej pory: Gdy los usunie podporę zdradnie, Bez własnej siły łatwo upadnie... Strona 14 G-rób słowika. ; Tu, przy kwiatku, dla ptaszyny, W ziemi dołek zrób! Faworytek nasz jedyny, Tu będzie miał grób, W iosnę głosił mam i sobie, W szczęściu i niedoli, Dziś stoim przy jego grobie... Jakże serce boli! Jeszcze róże wtedy były, Kiedyś zgasł, słowiku; Spij więc teraz, ptaszku miły, Przy nieśmiertelniku. Strona 15 11 Serce za serce. Matka, ścieląc dziecku łóżko, Tak do m eso siei odzywa: O J „Podaruj m i tw e serduszko, Gdzie Aniół-stróż twój przebyw a.4 Dziecko. Dam ci Mamo serce cale, Kiedy takie tw e żądanie; Lecz ja k oddam serce małe, I coż dla mnie pozostanie? M atka. Dam w zamianę serce moje Za serduszko twe dziecięce: Za serduszko dobre twoje, Zycie m atki ci poświecę... Strona 16 Gniazdko Rodzinne. Miłe gniazdko jest ptaszynie P rzy Ojcu i Matce; Milej stokroć jest dziecinie, P rzy Rodzicach w chatce. P taszek ściele swe gniazdeczko Na drzewku, nad zdrojem; Tęskni pisklę za Mateczką, I za gniazdkiem swojem. Choć i skrzydła m u odrosną, By fruw ał po świecie, To nasz ptaszek z każdą wiosną W raca do nas przecie. Strona 17 Wszędzie pięknie słońce świeci, Miłe strony inne; 3Iilsze stokroć dla was, dzieci, Są miejsca rodzinne. Strona 18 Sierota. Moja Matka, Matka droga, Już spoczywa w zimnym grobie, A ja proszę Pana Boga Żeby złączył nas,tam obie... Boże! skróć me dni tułacze,. Niech tu serce me wypłaczę! Gorzkie moje łzy sieroty, Kiedy nie mam Matki miłej, Toć też nie mam żyć ochoty— Tęskno i mnie do mogiły. Boże! skróć me dni tułacze, Niech tu serce me wypłaczę! Ludzie zimni mnie wygnali, Dziś się tułam gdzieś za chatką, Strona 19 Boże spójrz na łzy m ych żali, I połącz m nie tam z m ą Matką. Boże! skróć me dni tułacze, Niech tu serce me wypłaczę!. Strona 20 Podsłuchany kwiatek. —„Przebudzony wczas na wiosnę,. Drobny kwiatek sobie rosnę, Rosnę, kwitnę bardzo nizko, Tuż przy ziemi mam siedlisko; Patrzę z po za trawki kratek, Utęskniony wiosny kwiatek. Zowią dzieci mnie fijołkiem, A jam w niebie był aniołkiem. Dziś jak kwiatek żyć tu muszę, Choć aniołka mam ja duszę, Co wśród listków śni głęboko, Nie każde ją dojrzy oko — Kto ma jednak duszę tkliwą, Serce, które bije żywo,