CLIVE BARKER Imajica #1 Piate dominium PIATE DOMINIUM Przelozyl Wojciech Szypula Wydawnictwo MAG Warszawa 2002 Tytul oryginalu: Imajica Copyright (C) 1991 by Clive Barker Copyright for the Polish translation (C) 2002 by Wydawnictwo MAG Redakcja: Maria Rawska Korekta: Urszula Okrzeja Ilustracja na okladce: (C) Michael Whelan /via Thomas Schluck GmbH Opracowanie graficzne okladki: Jaroslaw Musial Projekt typograficzny, sklad i lamanie: Tomek Laisar Frun ISBN 83-89004-00-3 Wydanie I Wydawca: Wydawnictwo MAG ul. Cypryjska 54, 02-761 Warszawa tel./fax (0-22) 642 45 45 lub (0-22) 642 82 85 e-mail: [email protected]://www.mag.com.pl Spis tresci TOC \o "1-3" \h \z \u Spis tresci PAGEREF _Toc271761982 \h 3 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900380032000000 ROZDZIAL 1. PAGEREF _Toc271761983 \h 7 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900380033000000 ROZDZIAL 2. PAGEREF _Toc271761984 \h 17 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900380034000000 ROZDZIAL 3. PAGEREF _Toc271761985 \h 24 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900380035000000 ROZDZIAL 4. PAGEREF _Toc271761986 \h 31 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900380036000000 1. PAGEREF _Toc271761987 \h 31 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900380037000000 2. PAGEREF _Toc271761988 \h 33 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900380038000000 3. PAGEREF _Toc271761989 \h 34 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900380039000000 ROZDZIAL 5. PAGEREF _Toc271761990 \h 45 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900390030000000 1. PAGEREF _Toc271761991 \h 45 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900390031000000 2. PAGEREF _Toc271761992 \h 47 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900390032000000 ROZDZIAL 6. PAGEREF _Toc271761993 \h 51 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900390033000000 1. PAGEREF _Toc271761994 \h 51 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900390034000000 2. PAGEREF _Toc271761995 \h 52 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900390035000000 ROZDZIAL 7. PAGEREF _Toc271761996 \h 60 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900390036000000 1. PAGEREF _Toc271761997 \h 60 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900390037000000 2. PAGEREF _Toc271761998 \h 61 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900390038000000 3. PAGEREF _Toc271761999 \h 67 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360031003900390039000000 4. PAGEREF _Toc271762000 \h 70 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000300030000000 ROZDZIAL 8. PAGEREF _Toc271762001 \h 72 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000300031000000 ROZDZIAL 9. PAGEREF _Toc271762002 \h 81 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000300032000000 1. PAGEREF _Toc271762003 \h 81 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000300033000000 2. PAGEREF _Toc271762004 \h 83 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000300034000000 3. PAGEREF _Toc271762005 \h 88 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000300035000000 ROZDZIAL 10. PAGEREF _Toc271762006 \h 90 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000300036000000 1. PAGEREF _Toc271762007 \h 90 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000300037000000 2. PAGEREF _Toc271762008 \h 91 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000300038000000 ROZDZIAL 11. PAGEREF _Toc271762009 \h 96 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000300039000000 ROZDZIAL 12. PAGEREF _Toc271762010 \h 105 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000310030000000 1. PAGEREF _Toc271762011 \h 105 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000310031000000 2. PAGEREF _Toc271762012 \h 112 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000310032000000 ROZDZIAL 13. PAGEREF _Toc271762013 \h 116 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000310033000000 1. PAGEREF _Toc271762014 \h 116 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000310034000000 2. PAGEREF _Toc271762015 \h 118 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000310035000000 3. PAGEREF _Toc271762016 \h 119 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000310036000000 ROZDZIAL 14. PAGEREF _Toc271762017 \h 122 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000310037000000 1. PAGEREF _Toc271762018 \h 122 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000310038000000 2. PAGEREF _Toc271762019 \h 124 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000310039000000 3. PAGEREF _Toc271762020 \h 130 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000320030000000 ROZDZIAL 15. PAGEREF _Toc271762021 \h 133 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000320031000000 1. PAGEREF _Toc271762022 \h 133 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000320032000000 2. PAGEREF _Toc271762023 \h 137 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000320033000000 3. PAGEREF _Toc271762024 \h 139 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000320034000000 ROZDZIAL 16. PAGEREF _Toc271762025 \h 147 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000320035000000 1. PAGEREF _Toc271762026 \h 147 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000320036000000 2. PAGEREF _Toc271762027 \h 149 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000320037000000 ROZDZIAL 17. PAGEREF _Toc271762028 \h 155 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000320038000000 ROZDZIAL 18. PAGEREF _Toc271762029 \h 161 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000320039000000 1. PAGEREF _Toc271762030 \h 161 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000330030000000 2. PAGEREF _Toc271762031 \h 162 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000330031000000 ROZDZIAL 19. PAGEREF _Toc271762032 \h 178 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000330032000000 1. PAGEREF _Toc271762033 \h 178 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000330033000000 2. PAGEREF _Toc271762034 \h 179 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000330034000000 3. PAGEREF _Toc271762035 \h 184 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000330035000000 ROZDZIAL 20. PAGEREF _Toc271762036 \h 187 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000330036000000 1. PAGEREF _Toc271762037 \h 187 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000330037000000 2. PAGEREF _Toc271762038 \h 190 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000330038000000 3. PAGEREF _Toc271762039 \h 195 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000330039000000 4. PAGEREF _Toc271762040 \h 197 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000340030000000 5. PAGEREF _Toc271762041 \h 200 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000340031000000 ROZDZIAL 21. PAGEREF _Toc271762042 \h 205 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000340032000000 1. PAGEREF _Toc271762043 \h 205 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000340033000000 2. PAGEREF _Toc271762044 \h 206 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000340034000000 3. PAGEREF _Toc271762045 \h 211 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000340035000000 4. PAGEREF _Toc271762046 \h 217 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000340036000000 ROZDZIAL 22. PAGEREF _Toc271762047 \h 221 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000340037000000 1. PAGEREF _Toc271762048 \h 221 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000340038000000 2. PAGEREF _Toc271762049 \h 227 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000340039000000 ROZDZIAL 23. PAGEREF _Toc271762050 \h 232 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000350030000000 1. PAGEREF _Toc271762051 \h 232 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000350031000000 2. PAGEREF _Toc271762052 \h 235 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000350032000000 ROZDZIAL 24. PAGEREF _Toc271762053 \h 248 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000350033000000 1. PAGEREF _Toc271762054 \h 248 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000350034000000 2. PAGEREF _Toc271762055 \h 250 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000350035000000 ROZDZIAL 25. PAGEREF _Toc271762056 \h 265 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000350036000000 1. PAGEREF _Toc271762057 \h 265 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000350037000000 2. PAGEREF _Toc271762058 \h 276 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000350038000000 3. PAGEREF _Toc271762059 \h 283 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000350039000000 ROZDZIAL 26. PAGEREF _Toc271762060 \h 287 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000360030000000 1. PAGEREF _Toc271762061 \h 287 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000360031000000 2. PAGEREF _Toc271762062 \h 289 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000360032000000 ROZDZIAL 27. PAGEREF _Toc271762063 \h 303 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000360033000000 1. PAGEREF _Toc271762064 \h 303 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000360034000000 2. PAGEREF _Toc271762065 \h 305 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000360035000000 3. PAGEREF _Toc271762066 \h 312 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000360036000000 ROZDZIAL 28. PAGEREF _Toc271762067 \h 319 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000360037000000 1. PAGEREF _Toc271762068 \h 319 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000360038000000 2. PAGEREF _Toc271762069 \h 325 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000360039000000 ROZDZIAL 29. PAGEREF _Toc271762070 \h 336 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000370030000000 1. PAGEREF _Toc271762071 \h 336 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000370031000000 2. PAGEREF _Toc271762072 \h 341 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000370032000000 ROZDZIAL 30. PAGEREF _Toc271762073 \h 343 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000370033000000 1. PAGEREF _Toc271762074 \h 343 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000370034000000 2. PAGEREF _Toc271762075 \h 346 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000370035000000 3. PAGEREF _Toc271762076 \h 349 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000370036000000 ROZDZIAL 31. PAGEREF _Toc271762077 \h 355 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000370037000000 1. PAGEREF _Toc271762078 \h 355 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000370038000000 2. PAGEREF _Toc271762079 \h 360 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000370039000000 3. PAGEREF _Toc271762080 \h 368 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000380030000000 ROZDZIAL 32. PAGEREF _Toc271762081 \h 375 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000380031000000 1. PAGEREF _Toc271762082 \h 375 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000380032000000 2. PAGEREF _Toc271762083 \h 379 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000380033000000 ROZDZIAL 33. PAGEREF _Toc271762084 \h 389 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000380034000000 ROZDZIAL 34. PAGEREF _Toc271762085 \h 400 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000380035000000 1. PAGEREF _Toc271762086 \h 400 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000380036000000 2. PAGEREF _Toc271762087 \h 405 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000380037000000 ROZDZIAL 35. PAGEREF _Toc271762088 \h 410 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000380038000000 1. PAGEREF _Toc271762089 \h 410 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000380039000000 2. PAGEREF _Toc271762090 \h 416 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000390030000000 ROZDZIAL 36. PAGEREF _Toc271762091 \h 421 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000390031000000 1. PAGEREF _Toc271762092 \h 421 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000390032000000 2. PAGEREF _Toc271762093 \h 425 08D0C9EA79F9BACE118C8200AA004BA90B02000000080000000E0000005F0054006F0063003200370031003700360032003000390033000000 ROZDZIAL 1 Kluczowe twierdzenie Pluthero Quexosa, najslynniejszego dramatopisarza Drugiego Dominium, brzmialo nastepujaco: W kazdym dziele, bez wzgledu na to, jak byloby ambitne i glebokie, jest miejsce tylko dla trzech postaci. Dwoch zwasnionych krolow - i rozjemca; dwoje kochajacych sie malzonkow - i uwodziciel lub dziecko; bliznieta - i duch matczynego lona; dwoje kochankow - i smierc. Przez utwor moga sie naturalnie przewinac setki, a nawet tysiace innych osob, wylacznie jednak jako widma, sludzy i - z rzadka - odbicia trojga rzeczywistych, obdarzonych wolna wola glownych bohaterow. Co wiecej, wedle nauk Quexosa nawet to kluczowe trio nie ma prawa ostac sie nietkniete. W miare rozwoju fabuly bedzie sie zmniejszac - z trzech postaci zostana dwie, potem jedna, a na koncu scena calkiem opustoszeje.Rzecz jasna, wielu pisarzy probowalo podwazyc jego dogmaty. Autorzy bajek i komedii szczegolnie glosno wyrazali swoja pogarde, przypominajac swietnemu Quexosowi, ze ich utwory nieodmiennie koncza sie slubem i uczta. On jednak pozostal nieugiety. Mial ich za oszustow, ktorzy pozbawiaja widzow tego, co nazywal ostatnia wielka procesja: po odspiewaniu weselnych piesni i odtanczeniu radosnych plasow pograzeni w melancholii bohaterowie powinni odejsc i zniknac w mrokach zapomnienia. Byl w swej filozofii bezlitosny, utrzymywal jednak, ze jest ona absolutnie niezmienna, uniwersalna - prawdziwa i w Piatym Dominium, zwanym Ziemia, i w Drugim. A co najwazniejsze, obowiazywala z taka sama bezwzglednoscia zarowno w sztuce, jak i w zyciu. * Jako czlowiek z natury skryty i opanowany Charlie Estabrook nie mial cierpliwosci do teatru. Jego zdaniem - a wyrazal sie prosto - teatr byl strata czasu: kaprysem, klamstwem, stekiem bzdur. Gdyby jednak w te zimna listopadowa noc jakis uczen Quexosa zacytowal mu pierwsze prawo dramatyczne, Charlie pokiwalby ponuro glowa i powiedzial: - Szczera prawda. Szczera prawda.Jego osobiste doswiadczenie potwierdzalo slowa dramaturga. Wszystko zaczelo sie od trojga bohaterow: byl on, byl John Furie Zacharias - i Judith pomiedzy nimi. Uklad ten nie utrzymal sie dlugo. W kilka tygodni po poznaniu Judith Charlie zajal miejsce Zachariasa w jej sercu i trio zmienilo sie w blogi duet. Ozenil sie z nia, przez piec lat wiedli szczesliwy zywot - do czasu az z przyczyn dotad dla niego niepojetych ich radosc gdzies zniknela i na scenie zostal tylko jeden bohater. Czyli on sam, naturalnie. Noc zastala go na tylnej kanapie samochodu. Krazyl po scietych mrozem londynskich ulicach, szukajac kogos, kto pomoglby mu dokonczyc opowiesc - w stylu, ktorym Quexos nie bylby pewnie zachwycony, ale ktory pomoglby Charliemu zaleczyc rany. Nie byl w tych poszukiwaniach osamotniony. Towarzyszyl mu jedyny w miare godny zaufania czlowiek, kierowca, przewodnik i alfons w jednej osobie, tajemniczy pan Chant. Jednakze mimo wspolczucia, jakie okazywal Charliemu, byl tylko zwyczajnym sluzacym: chetnie opiekowal sie swoim panem, dopoki terminowo dostawal pensje. Nie mial pojecia, jak okrutny bol dreczy Estabrooka; na to byl zbyt oschly i pelen rezerwy. Estabrook prozno by tez szukal pociechy w szacownym rodzie, z ktorego sie wywodzil. Mogl wprawdzie wskazac swoich przodkow wstecz az do czasow Jakuba I, nie znalazl jednak w drzewie genealogicznym ani jednego (chociaz dogrzebal sie az do samych przekletych korzeni!), ktory - osobiscie lub obcymi rekoma - dopuscilby sie tego, co on teraz planowal. Zamordowania zony. Gdy o niej myslal (a kiedy tego nie robil?), zasychalo mu w gardle i dlonie zaczynaly sie pocic. Oddychal ciezko, drzal na calym ciele. Widzial ja oczyma wyobrazni jako istote z innego, doskonalszego swiata. Miala idealnie gladka skore, zawsze chlodna i blada; gibkie cialo, dlugie wlosy, smukle palce; lubila sie smiac, a jej oczy... Ach, oczy potrafily mienic sie wszystkimi odcieniami lisci: soczysta zielenia wiosny i poznego lata, zlotem jesieni, a w gniewie - czernia zimowej zgnilizny. Charlie natomiast byl zupelnie przecietnym czlowiekiem - przyzwoitym, z oglada, ale przecietnym. Dorobil sie fortuny na sprzedazy wanien, bidetow i sedesow, co bynajmniej nie dodawalo mu uroku. Dlatego tez gdy pierwszy raz ujrzal Judith - siedziala przy biurku w gabinecie jego ksiegowego, olsniewajac uroda w tym raczej zgrzebnym otoczeniu - pomyslal najpierw: "Chce miec te kobiete", a zaraz potem: "Ale ona mnie nie zechce". Kiedy jednak zblizyl sie do niej, doznal uczucia, jakiego nigdy przedtem nie doswiadczyl. Poczul, ze Judith nalezy do niego i ze jesli troche wysili mozgownice, zdobedzie ja bez trudu. Zaloty rozpoczal tego samego dnia, ktorego sie poznali; na biurko Judith trafil pierwszy z licznych dowodow jego uczucia. Charlie szybko jednak sie zorientowal, ze przekupstwem i pochlebstwami niewiele wskora. Podziekowala mu grzecznie i dala do zrozumienia, ze nie zyczy sobie dalszych prezentow. Przestal wiec je przysylac, probujac wszystkiego sie o niej dowiedziec. Nie bylo tego duzo. Prowadzila spokojne zycie, miala waski krag znajomych, tracacy lekko cyganeria. W tym kregu znalazl jednak mezczyzne, ktory pierwszy zaczal sie ubiegac o wzgledy Judith - i najwyrazniej je zdobyl. Nazywal sie John Furie Zacharias, byl powszechnie znany jako Gentle i cieszyl sie reputacja takiego lowelasa, ze Charlie zmylby sie jak niepyszny, gdyby nie przepelniajaca go niezwykla pewnosc siebie. Postanowil uzbroic sie w cierpliwosc i czekac na odpowiednia chwile, ktora musiala kiedys nadejsc. Tymczasem zas obserwowal swoja wybranke z oddalenia, aranzujac krotkie, niby przypadkowe spotkania, i caly czas probowal poznac przeszlosc rywala. I tym razem niewiele udalo mu sie ustalic. Zacharias najczesciej pedzil zywot zigolaka, a w wolnych chwilach probowal bez wiekszego powodzenia malowac obrazy. Mial opinie rozpustnika - spotkawszy go przypadkiem, Charlie odniosl wrazenie, ze uzasadniona. Gentle istotnie okazal sie niezwykle przystojnym facetem, ale zdaniem Estabrooka wygladal jak czlowiek, ktory dopiero co otrzasnal sie z goraczki. Mial w sobie cos pierwotnego, surowego, jakby wypocil wszystko co zbedne ze swojej istoty i zostala mu sama jej esencja. Na jego pieknej twarzy malowaly sie jakies tajemne zadze, przywodzace na mysl czlowieka opetanego przez diabla. Kilka dni po tym spotkaniu Charlie dowiedzial sie, ze jego ukochana odeszla od Gentle'a i, pograzona w smutku, potrzebuje czulej opieki. Czym predzej pospieszyl jej z pomoca. Wdziecznosc, z jaka Judith przyjela uczucie, zdawala sie potwierdzac prawdziwosc przekonania, ze sa dla siebie stworzeni. Rzecz jasna, wspomnienie tego triumfu zblaklo, gdy odeszla. Teraz twarz Charliego przybrala taki sam teskny, pozadliwy wyraz, ktory wczesniej widzial u Zachariasa, tylko ze do niego grymas ten znacznie mniej pasowal. Twarz Estabrooka nikomu nie wydalaby sie piekna. W wieku piecdziesieciu szesciu lat wygladal na szescdziesiat, rysy mial rownie toporne, jak Gentle subtelne, rownie mocne, jak Gentle lagodne. Jedynym ustepstwem na rzecz osobistej proznosci byl delikatnie podkrecony wasik, tuz pod patrycjuszowskim nosem. Zaslanial gorna warge, ktora w mlodosci Charlie uwazal za nazbyt pelna i wyrazista. Dolna wystawala lekko nad podbrodkiem. W czasie przejazdzki po skrytych w mroku ulicach dostrzegl odbicie swojej twarzy w szybie. Co za maszkara! Zaczerwienil sie na mysl o tym, jak bezwstydnie paradowal po miescie z Judith u boku; jak zartowal, ze zona kocha go za zamilowanie do czystosci i dobry gust, jesli idzie o bidety. Ci sami ludzie, ktorzy sluchali jego dowcipow, teraz smiali sie z niego w najlepsze. Uwazali go za durnia. Nie mogl tego zniesc. W jeden tylko sposob mogl ukoic bol upokorzenia - musial ukarac Judith za to, ze go zostawila. Oparl sie czolem o szybe i wyjrzal na zewnatrz. -Gdzie jestesmy? -Na poludniowym brzegu rzeki, prosze pana - odparl Chant. -To wiem, ale gdzie? -W Streatham. Mimo ze nieraz tedy przejezdzal - mieli w poblizu magazyn - nie poznawal okolicy. Nigdy dotad miasto nie wydawalo mu sie tak obce i paskudne. -Jak ci sie wydaje, jakiej plci jest Londyn? - zagadnal. -Nigdy sie nad tym nie zastanawialem. -Kiedys byl dama - stwierdzil Estabrook. - Ale juz nie wyglada kobieco. -Teraz nie - odparl Chant. - Co innego wiosna. -Pare krokusow w Hyde Parku niewiele zmieni. Londyn stracil swoj urok - westchnal Estabrook. - Daleko jeszcze? -Zaraz bedziemy na miejscu. -Twoj czlowiek na pewno bedzie na nas czekal? -Oczywiscie. -Nieraz juz to robiles, prawda? Grales role posrednika czy... Jak ty to mowisz? Ulatwiacza? -Naturalnie - przytaknal Chant. - Mam to we krwi. A nie byla to w pelni angielska krew. Skora i gramatyka Chanta zdradzaly jego imigrancka przeszlosc. Mimo to Estabrook przekonal sie, ze mozna mu czasem zaufac. -Nie jestes ciekawy, co planuje? - zapytal. -To nie moja sprawa, prosze pana. Pan placi za usluge, ja ja wykonuje. Gdyby chcial mi pan wyjawic swoje motywy... -Tak sie sklada, ze nie mam na to ochoty. -Rozumiem. Wiec moja ciekawosc nie ma chyba sensu, prawda? Zgrabnie powiedziane, uznal Estabrook. Kiedy czlowiek nie pragnie tego, czego i tak nie moze miec, na pewno latwiej mu sie zyje. Kto wie, czy nie powinien nauczyc sie tej sztuczki, nim za bardzo sie zestarzeje - nim zacznie marzyc o czasie, ktorego nikt mu nie podaruje. Nie zeby mial wygorowane wymagania; na przyklad nie wymagal seksu od Judith. Patrzenie na nia sprawialo mu tyle samo przyjemnosci, co kochanie sie z nia. Nie wiedziala o tym, ale na jej widok czul, ze cos przeszywa go do glebi, tak jakby to ona w niego wchodzila. Chociaz... Moze i wiedziala. Moze uciekla od jego biernosci, od latwosci, z jaka ulegal jej urodzie. Jezeli tak bylo, to po dzisiejszej nocy zmieni zdanie. On, Estabrook, pokaze, ze jest mezczyzna - wynajmie morderce; ona zas w chwili smierci zrozumie swoj blad. Ta mysl sprawiala mu przyjemnosc. Pozwolil sobie na nikly usmieszek, ktory jednak zniknal mu z ust, gdy tylko samochod zaczal zwalniac. Przed maska wozu ciagnela sie pordzewiala zelazna sciana, na calej dlugosci pomazana sprayem. Za nia - co bylo widac przez dziury wydarte w przezartym korozja metalu - znajdowalo sie zlomowisko, na ktorym staly przyczepy kempingowe. Najwyrazniej tam wlasnie mieli sie udac. -Zwariowales?! - Estabrook pochylil sie i zlapal Chanta za ramie. - Tu jest niebezpiecznie! -Obiecalem panu najlepszego platnego zabojce w calej Anglii, panie Estabrook. Tu wlasnie go znajdziemy. Moze mi pan wierzyc. Estabrook odburknal cos wsciekle. Spodziewal sie dyskretnej atmosfery, zaslonietych okien i szczelnie zamknietych drzwi, a nie obozowiska Cyganow. Bylby to szczyt ironii losu: zostac zamordowanym, probujac zlecic morderstwo. -Zawiodlem sie na tobie - stwierdzil Estabrook. -Obiecuje panu, ze to naprawde niezwykly czlowiek - powiedzial Chant. - W calej Europie nie ma nikogo, kto moglby sie z nim rownac. Pracowalem dla niego, zanim... -Bylbys tak mily i podal mi nazwiska paru waszych ofiar? Chant odwrocil sie do swojego pracodawcy. -Ja nie nalegalem, kiedy chcial pan zachowac dyskrecje. Prosze tylko o to samo. Estabrook chrzaknal cicho. -Czy chce pan, zebysmy wrocili do Chelsea? - ciagnal Chant. - Moge znalezc panu kogos innego. Nie bedzie moze rownie dobry, ale spotkacie sie w przyjemniejszym otoczeniu. Sarkazm w slowach kierowcy byl wyrazny. Estabrook rozumial, ze jezeli chce byc czysty, nie moze podjac tej gry. -Nie, nie, skoro juz tu jestesmy, spotkam sie z nim - zapewnil Chanta. - Jak sie nazywa? -Ja go nazywam Pie. -Pie?! To imie czy nazwisko? -Po prostu Pie. Chant wysiadl i otworzyl Estabrookowi drzwi. Mrozny wiatr dmuchnal do srodka sniegiem. Tego roku zimie naprawde bylo spieszno. Estabrook postawil kolnierz, wcisnal rece gleboko do pachnacych mieta kieszeni i wszedl za swoim przewodnikiem w najblizsza wyrwe w skorodowanej scianie. W powietrzu unosil sie zapach palonego drewna - pomiedzy przyczepami dogasalo ognisko. Won spalenizny mieszala sie z odorem zjelczalego tluszczu. -Prosze isc blisko mnie, zywym krokiem - poradzil Chant. - I niech sie pan nie rozglada. Ci ludzie bardzo sobie cenia prywatnosc. -Co ten twoj as tu robi? - zdziwil sie Estabrook. - Ukrywa sie? -Twierdzil pan, ze chce wynajac czlowieka, ktorego nikt nie zdola wytropic. Uzyl pan slowa "niewidzialny". Taki wlasnie jest Pie. Nie ma go w zadnych kartotekach. Ani policyjnych, ani ubezpieczeniowych, ani nawet w rejestrze urodzen. -Wydaje mi sie to nieprawdopodobne. -Specjalizuje sie w sprawach nieprawdopodobnych. Do tej pory Estabrook nigdy sie nie przelakl zlowrogiego blysku w oku Chanta, ale tym razem nie potrafil kierowcy spojrzec w twarz. Chant musial klamac. Jaki dorosly czlowiek w dzisiejszych czasach moglby sie uchowac poza wszelkimi rejestrami? Jednak mysl o spotkaniu z czlowiekiem, ktory sie za takiego uwaza, byla intrygujaca. Estabrook skinal glowa na Chanta, zeby szli dalej. Znalezli sie na slabo oswietlonym terenie. Wszedzie walaly sie smieci i zlom, mijali zardzewiale szkielety samochodow, sterty gnijacych odpadkow, ktorych smrodu nie byl w stanie przytlumic mroz, niezliczone wygasle ogniska. Zwracali na siebie powszechna uwage. Jakis pies, w ktorego krwi zmieszalo sie wiecej ras, niz mial kudlow na grzbiecie, jazgotal jak opetany, szarpiac sie na napietym powrozie. Piana kapala mu z pyska. W kilku przyczepach niewidoczne rece odsunely firanki. Dwie mlode dziewczyny, o wlosach tak jasnych i dlugich, jakby ochrzczono je w plynnym zlocie (w takim miejscu wygladaly wrecz niewiarygodnie pieknie), wstaly od ogniska. Jedna gdzies pobiegla, jakby chciala zawiadomic straz, druga obserwowala przybyszow z na wpol anielskim, na wpol debilnym usmiechem na twarzy. -Prosze na nia nie patrzec - upomnial Estabrooka Chant, ale Charlie nie mogl sie powstrzymac. Z przyczepy wynurzyl sie albinos z bialymi dredami, ciagnac za soba blondynke. Na widok obcych krzyknal glosno i ruszyl w ich strone. Otworzylo sie jeszcze dwoje drzwi. Na plac wychodzilo coraz wiecej ludzi, ale Estabrook nie dojrzal, czy sa uzbrojeni. -Niech pan idzie prosto, nie rozglada sie - przypomnial mu Chant. - To ta przyczepa ze sloncem wymalowanym na scianie, widzi ja pan? Zostalo im jeszcze jakies dwadziescia metrow. Albinos z dredami wydawal rozkazy - nie wszystkie brzmialy sensownie, ale na pewno mialy na celu zatrzymanie intruzow. Estabrook zerknal na Chanta, ktory zacisnal zeby i szedl ze wzrokiem utkwionym w przyczepe. Za ich plecami rozlegal sie coraz glosniejszy tupot nog. Sekundy dzielily ich od ciosu w glowe albo pchniecia nozem pod zebra. -Nie uda nam sie - mruknal Estabrook. Kiedy zblizyli sie na dziesiec metrow do przyczepy i albinos deptal im juz po pietach, drzwi sie otwarly. Wyjrzala przez nie kobieta w nocnej koszuli, z dzieckiem na reku. Byla niska i tak drobna, ze chyba tylko cudem mogla podniesc malucha. Dzieciak rozplakal sie, gdy dosiegnal go mroz. Zalosne kwilenie przyspieszylo reakcje goniacych ich ludzi. Albinos zatrzymal Estabrooka, kladac mu dlon na ramieniu. Chant - tchorz perfidny - nawet nie zwolnil kroku, gdy albinos odwrocil Estabrooka do siebie. Tak wlasnie wygladaly najgorsze koszmary Charliego: stal naprzeciwko paskudnych, ospowatych facetow, ktorzy nie mieli nic do stracenia i mogli go smialo wypatroszyc. Albinos przytrzymal go, a drugi mezczyzna, blyskajac zlotymi siekaczami, rozchylil mu plaszcz i z wprawa iluzjonisty przeszukal kieszenie. Tu nie chodzilo o zwykly profesjonalizm - chcieli szybko zakonczyc robote, zanim ktos zdazy im przeszkodzic. Kieszonkowiec wyciagnal wlasnie portfel Estabrooka, gdy z przyczepy rozlegl sie glos: -Pusccie tego dzentelmena. Jest prawdziwy. Bez wzgledu na to, co znaczylo ostatnie stwierdzenie, rozkaz zostal natychmiast wykonany. Zlodziejaszek zdazyl jednak przelozyc portfel Estabrooka do swojej kurtki, po czym cofnal sie i podniosl rece, pokazujac puste dlonie. Mimo opieki, ktora Pie - bo to zapewne Pie - najwyrazniej otoczyl goscia, upominanie sie o portfel byloby chyba nierozsadne. Estabrook odsunal sie od napastnikow z lekkim sercem i kieszenia. Odwrocil sie i ujrzal stojacego w drzwiach przyczepy Chanta. Kobieta z dzieckiem i czlowiek, ktory przed chwila sie odezwal, znikneli w srodku. -Nie zrobili panu krzywdy? - upewnil sie Chant. Estabrook obejrzal sie przez ramie. Zlodzieje wrocili do ogniska, pewnie zamierzali w jego swietle podzielic sie lupem. -Nie - odparl. - Sprawdz, co z samochodem, zanim go ze wszystkiego oskubia. -Najpierw chcialbym pana przedstawic... -Idz do auta. - Wyslanie Chanta w pojedynke na ziemie niczyja, ciagnaca sie az do zelaznej sciany, sprawilo Estabrookowi pewna satysfakcje. - Sam sie przedstawie. -Jak pan sobie zyczy. Chant oddalil sie, a Estabrook wszedl po schodkach do przyczepy. Powital go zapach i dzwiek, oba rownie slodkie. Won niedawno obranych pomaranczy unosila sie jeszcze w powietrzu. Ktos - jakis Murzyn siedzacy w ciemnym kacie przyczepy - gral na gitarze kolysanke. Obok niego spalo jedno dziecko, a w lozeczku lezal maluch, ktorego matka wyniosla na zewnatrz. Gulgotal radosnie i wyciagal pulchniutkie raczki do gory, jakby chcial paluszkami chwycic melodie z powietrza. Z drugiej strony przy stole siedziala kobieta uprzatajaca skorki pomaranczowe. Wnetrze przyczepy bylo urzadzone i posprzatane z taka sama precyzja, z jaka wykonywala to zadanie; wszystkie powierzchnie lsnily. -Pan musi byc Pie - stwierdzil Estabrook. -Prosze, niech pan zamknie drzwi - powiedzial gitarzysta. Kiedy Estabrook to zrobil, dodal: - Prosze usiasc. Thereso, podaj naszemu gosciowi cos do picia. Na pewno jest zmarzniety. Brandy w porcelanowym kubeczku smakowala jak najslodszy nektar. Estabrook wypil ja duszkiem, a Theresa od razu napelnila kubek ponownie. Kiedy i tym razem pochlonal brandy kilkoma haustami, dostal druga dolewke. Pie przez ten czas uspil swoja gra dzieci i przysiadl sie do stolu. Alkohol przyjemnie szumial Estabrookowi w glowie. W calym swoim zyciu znal z nazwiska tylko dwoch Murzynow: jeden byl kierownikiem fabryki plytek ceramicznych w Swindon, drugi - kolega jego brata. Zadnego z nich nie mial ochoty poznawac blizej. Ludzie w jego wieku i z jego klasy spolecznej wciaz napawali sie wspomnieniami ery kolonialnej. Fakt, ze w zylach Pie plynela czarna krew (chyba nie tylko czarna, pomyslal Estabrook), dodatkowo przemawial przeciw Chantowi. A jednak - moze to przez brandy - facet, ktory siedzial po drugiej stronie stolu, wydal sie Charliemu intrygujacy. Pie nie wygladal na zabojce. Jego twarz nie byla moze pozbawiona wyrazu, ale wydawala sie niepokojaco delikatna, nawet (chociaz to slowo nie przeszloby Estabrookowi przez gardlo) piekna. Wysokie kosci policzkowe, pelne usta, ciezkie powieki. Wlosy, w ktorych czarne pasemka przeplataly sie z jasnymi, opadaly mu na ramiona drobnymi loczkami. Musial byc chyba starszy, niz wydawalo sie na pierwszy rzut oka. Zwlaszcza biorac pod uwage wiek jego dzieci. A moze nie, moze mial dopiero trzydziestke, tylko zycie dalo mu w kosc? Sepiowy odcien gladkiej skory ledwie maskowal jej chorobliwy, dziwnie metaliczny polysk. Trudno bylo sie zdecydowac, jaki wlasciwie ma kolor, zwlaszcza gdy oczy przeslaniala czlowiekowi mgielka brandy. Najlzejszy ruch glowy Pie sprawial, ze po jego skorze przebiegaly delikatne fale, mieniac sie ulotnymi barwami, jakich Estabrook nigdy nie widzial u zywej istoty. Theresa zostawila ich samych i usiadla przy kojcu. Po czesci przez wzglad na spiace dzieci, a po czesci ze strachu przed wyrazeniem glosno swoich mysli Estabrook mowil szeptem: -Czy Chant powiedzial panu, dlaczego tu jestem? -Naturalnie. Chce pan, zeby ktos zostal zamordowany. - Pie wyjal paczke papierosow z kieszeni dzinsowej koszuli. Poczestowal Estabrooka, ktory odmowil ruchem glowy. - Po to wlasnie pan tu przyjechal, prawda? -Tak - przytaknal Estabrook. - Tylko... -Patrzy pan na mnie i mysli, ze sie do tego nie nadaje - podsunal mu Pie. Wlozyl papierosa do ust. - Niech pan bedzie ze mna szczery. -Inaczej sobie pana wyobrazalem. -To swietnie. - Pie zapalil papierosa. - Gdybym byl taki, jak pan sie spodziewal, wygladalbym na zawodowego morderce, a pan by wtedy stwierdzil, ze za bardzo sie rzucam w oczy. -Moze i tak. -Jezeli nie chce pan skorzystac z moich uslug, nie ma sprawy. Chant na pewno znajdzie kogos innego. Jezeli jednak chce mnie pan wynajac, prosze mi powiedziec, o co chodzi. Estabrook spojrzal, jak dym przeslania szare oczy mordercy, i ani sie obejrzal, jak zaczal zwierzac sie ze wszystkiego. Na smierc zapomnial o zasadach, ktore mialy rzadzic tym spotkaniem. Zamiast wypytac Pie o wszystko i ukryc co tylko sie da z wlasnej biografii, zeby nie dawac mu niepotrzebnie jakiegos punktu zaczepienia, przedstawil swoja tragedie ze wszystkimi niechlubnymi szczegolami. Kilkakrotnie probowal sie powstrzymac, ale tak dobrze sie czul, pozbywajac sie tego brzemienia, ze przelamal bariere rozsadku. Gospodarz ani razu mu nie przerwal. Dopiero kiedy rozleglo sie pukanie do drzwi, oznajmiajace przybycie Chanta, Estabrook przypomnial sobie, ze tej nocy na swiecie sa jeszcze inne zywe istoty poza nim i jego spowiednikiem. Zreszta juz skonczyl. Pie otworzyl drzwi, ale nie wpuscil Chanta do srodka. -Odprowadze go do samochodu - powiedzial. - To nie potrwa dlugo. - Zamknal drzwi i wrocil do stolu. - Napije sie pan czegos jeszcze? Estabrook odmowil, ale przyjal papierosa. Pie wypytywal o szczegoly dotyczace miejsca pobytu i zwyczajow Judith, a Estabrook monotonnym glosem udzielal wyjasnien. Na koniec poruszyli kwestie zaplaty. Zgodzili sie na dziesiec tysiecy funtow, platne w dwoch ratach: zaliczka, kiedy dobija targu, reszta po wykonaniu zadania. -Chant ma pieniadze - dodal Estabrook. -W takim razie mozemy chyba isc? Zanim wyszli, Estabrook zajrzal do dziecinnego lozeczka. -Ma pan sliczne dzieci - powiedzial, gdy znalezli sie na dworze. -Nie sa moje. Ich ojciec zmarl przed rokiem, w Boze Narodzenie. -Co za tragedia. -To stalo sie bardzo szybko. - Pie zerknal przelotnie na Estabrooka, ktory znalazl w jego spojrzeniu potwierdzenie, ze to jest sprawca osierocenia dzieci. - Na pewno pragnie pan smierci tej kobiety? W tych sprawach nie wolno miec watpliwosci. Jezeli jeszcze sie pan waha... -Nie waham sie - przerwal mu Estabrook. - Przyszedlem tu, zeby znalezc czlowieka, ktory zabije moja zone. Pan nim jest. -Nadal ja pan kocha, prawda? - spytal Pie, gdy ruszyli do samochodu. -Oczywiscie. Dlatego chce, zeby zginela. -Zmartwychwstania nie bedzie, panie Estabrook. W kazdym razie nie dla pana. -To nie ja mam umrzec. -Chyba sie pan myli. - Mijali wlasnie ognisko, ktorego nikt juz nie podsycal. - Kiedy czlowiek zabija to, co kocha, w nim tez cos musi umrzec. To chyba jasne? -Jezeli mam umrzec, zgoda. Pod warunkiem, ze ona bedzie pierwsza. Chce, zeby stalo sie to jak najszybciej. -Powiedzial pan, ze jest teraz w Nowym Jorku. Mam tam za nia poleciec? -A zna pan Nowy Jork? -Tak. -W takim razie niech pan to tam zalatwi. Byle szybko. Kaze Chantowi uregulowac rachunek za przelot. To wszystko. Wiecej sie nie zobaczymy. Chant czekal na nich przy zelaznej scianie. Wyjal zza pazuchy koperte z pieniedzmi, ktora Pie przyjal bez pytan i bez podziekowan. Uscisnal Estabrookowi reke na pozegnanie i pozwolil intruzom bezpiecznie wrocic do samochodu. Zapadajac sie w wygodne, skorzane siedzenie, Estabrook zdal sobie sprawe, ze reka, ktora podal na pozegnanie, drzy. Splotl palce obu dloni i trzymal je scisniete przez cala podroz do domu. ROZDZIAL 2 "Zrob to dla wszystkich kobiet tego swiata", glosila kartka, ktora John Furie Zacharias podniosl z podlogi. "Poderznij sobie gardlo, lgarzu".Obok karteczki Vanessa i jej przyboczni (miala dwoch braci; prawdopodobnie do spolki z nimi wyczyscila dom) zostawili zgrabna kupke potluczonego szkla, na wypadek gdyby jej prosba poruszyla go na tyle, zeby od razu chcial pozegnac sie z zyciem. Wpatrywal sie tepo w jej slowa, czytajac je po raz setny i szukajac w nich - na prozno, rzecz jasna - sladu pocieszenia. Ponizej ptaszka i bohomazu, laczacych sie w podpis Vanessy, papier byl lekko pofaldowany. Czyzby plakala, piszac to pozegnanie? Niewielka bylaby to pociecha, a jeszcze mniejsze prawdopodobienstwo, ze to prawda. Vanessa do placzliwych nie nalezala. John nie wyobrazal tez sobie, zeby kobieta, ktora zywilaby wobec niego jakiekolwiek cieplejsze uczucia, potrafila tak metodycznie ograbic go ze wszystkiego. Co prawda ani mieszkanko w zapomnianym zaulku, ani zaden mebel zgodnie z prawem do niego nie nalezaly, ale przeciez mnostwo sprzetow wybrali razem: ona cenila jego zmysl estetyczny, on - jej pieniadze, za ktore kupowali wszystko, co wpadlo mu w oko. Wszystko zniknelo, wlacznie z perskim dywanem i lampa w stylu art deco. Dom, ktory razem urzadzili i ktorym cieszyli sie przez rok i dwa miesiace, zostal dokumentnie ogolocony. John tez czul sie nagi, jak odarty z ciala. Nie mial nic. Nie stala sie zadna tragedia. Vanessa nie byla pierwsza kobieta gotowa zaspokajac jego zamilowanie do recznie tkanych koszul i jedwabnych kamizelek; nie bedzie tez ostatnia. Byla jednak jedyna w ostatnich czasach - przeszlosc ulatniala sie z pamieci Gentle'a po mniej wiecej dziesieciu latach - ktora w pol dnia zaplanowala i przeprowadzila taka grabiez. Jego blad nie pozostawial watpliwosci. Kiedy obudzil sie obok niej w lozku, Vanessa upomniala sie, zeby sprawil jej przyjemnosc swoja poranna erekcja. Odmowil, wiedzac, ze po poludniu spotka sie z Martine. Roztrzasanie kwestii, skad Vanessa wiedziala, gdzie oproznia swoje jadra, bylo bezcelowe. Wiedziala i juz. W poludnie wyszedl z domu, przekonany, ze kobieta, ktora w nim zostawil, jest mu bez reszty oddana. Piec godzin pozniej wrocil i zastal dom w takim stanie jak teraz. Potrafil byc sentymentalny w najdziwniejszych chwilach. Na przyklad teraz, kiedy chodzil po pustych pokojach i zbieral drobiazgi, ktore czula sie zobowiazana mu zostawic: notes z telefonami, ubrania kupione za swoje, nie za jej pieniadze, zapasowe okulary, papierosy. Nie kochal Vanessy, ale przez te czternascie wspolnie spedzonych miesiecy bylo mu z nia dobrze. Na podlodze w jadalni zostawila jeszcze troche smieci, pamiatek wspolnego zycia: kolko z kluczami - nigdy nie znalezli drzwi, do ktorych by pasowaly; instrukcje obslugi miksera, ktory spalil sie ktorejs nocy, gdy John przyrzadzal w nim koktajl z tequili; plastikowa buteleczke olejku do masazu. Wszystko to razem stanowilo zalosna kolekcje. Nie zamierzal sie oszukiwac i wmawiac sobie, ze ich zwiazek byl czyms wiecej niz suma tych smieci. Mial inny problem - gdzie powinien isc i co zrobic teraz, kiedy wszystko sie skonczylo. Martine byla mezatka w srednim wieku. Jej maz, bankier, trzy dni w tygodniu spedzal w Luksemburgu, wiec miala dosc czasu na flirtowanie. Zdarzalo sie, ze wyznawala Gentle'owi milosc, ale bez przekonania. Nie ludzil sie, ze gdyby chcial - a z pewnoscia nie chcial - namowilby Martine do rozwodu. Znal ja od osmiu miesiecy; prawde mowiac, poznali sie na kolacji wyprawianej przez Williama, starszego brata Vanessy, i tylko raz sie przez ten czas poklocili, ale byla to klotnia znaczaca. Martine miala pretensje, ze ciagle oglada sie za innymi, gapi sie i gapi, jakby caly czas szukal nowej zdobyczy. Chyba niezbyt mu na niej zalezalo, bo odpowiedzial - zgodnie z prawda - ze zgadla. Mial fiola na punkcie przedstawicielek jej plci. Cierpial, gdy ich nie widzial, znajdowal sie w siodmym niebie, gdy go otaczaly. Byl chory z milosci. Stwierdzila, ze chociaz jego obsesja jest zdrowsza od manii jej meza, ktorego interesowaly wylacznie pieniadze i obracanie nimi, to i tak zachowuje sie jak nerwicowiec. Po co ci to niekonczace sie polowanie? - zapytala. Zaczal cos belkotac o poszukiwaniu idealnej kobiety, ale wciskajac jej ten kit, wiedzial, ze prawda wyglada inaczej. I ze jest gorzka. Zbyt gorzka, zeby przeszla mu przez gardlo. Odpowiedz sprowadzala sie do jednego: Gentle czul sie pusty, jakby nic nie znaczyl, jakby nie istnial, jezeli chociaz jedna kobieta (lub wiecej) sie w nim nie podkochiwala. Owszem, wiedzial o tym, ze ma delikatne rysy twarzy, szerokie czolo, czarujace spojrzenie, usta tak uksztaltowane, ze nawet gniewnie skrzywione wygladaly urzekajaco, ale potrzebowal zywego lustra, ktore by to potwierdzalo. Wiecej - mial nadzieje, ze ktores z tych luster znajdzie pod jego olsniewajaca fasada cos, co tylko druga para oczu moze dostrzec, jakies ukryte "ja", ktore wyzwoli go z bycia Gentle'em. * Jak zwykle, kiedy czul sie samotny, poszedl do Chestera Kleina, mecenasa sztuki wychodzacej spod reki roznych artystow. Klein twierdzil, ze dorownuje Byronowi, jesli idzie o liczbe szacownych biografii, z ktorych wycieli go zawistni prawnicy. Mieszkal w Notting Hill Gate, w domu kupionym za grosze pod koniec lat piecdziesiatych, i ostatnio rzadko go opuszczal. Cierpial na agorafobie, czy raczej, jak to ujmowal: "calkowicie racjonalny lek przed kazdym, kogo nie mogl szantazowac". W tym udzielnym ksiestewku urzadzil sie doskonale. Ze wzgledu na swoj fach mial kontakt tylko z garstka wybranych klientow; poza tym liczylo sie wyczucie zmian trendow ksztaltujacych ich gust i zdolnosc ukrycia zadowolenia z tego, co osiagnal. Mowiac krotko, handlowal falszywkami.Najbardziej brakowalo mu ostatniej z wymienionych zalet. Niektorzy z zaufanych odbiorcow twierdzili, ze to wlasnie przywiedzie go do zguby, ale krakali tak juz od trzydziestu lat, a Kleinowi wiodlo sie lepiej niz im wszystkim razem wzietym. Luminarze, ktorzy przez te dziesieciolecia korzystali z jego uslug - zbiegli na Zachod tancerze i pomniejsi szpiedzy, uzaleznione od narkotykow parweniuszki, gwiazdy rocka o mesjanistycznych zapedach, biskupi, ktorzy uwielbiali mlodych ulicznikow - wszyscy mieli swoje piec minut chwaly, po ktorych nastepowal upadek. Klein zas przetrwal, by opowiedziec ich historie. Kiedy czasem jego nazwisko pojawilo sie w brukowcu albo czyjejs szczerej do bolu biografii, zawsze byl przedstawiany jako swiety, patron zagubionych duszyczek. Gentle, taka wlasnie zagubiona duszyczka, mogl miec pewnosc, ze zostanie w rezydencji Kleina zyczliwie przyjety, ale nie tylko dlatego sie tam udal. Klein caly czas szukal srodkow na swoje machinacje, a skoro potrzebowal pieniedzy - potrzebowal i malarzy. W domu przy Ladbroke Grove mozna bylo znalezc pocieszenie, ale i cos wiecej - zatrudnienie. Minelo jedenascie miesiecy, odkad ostami raz rozmawial z Chesterem, ale zostal powitany jak zwykle wylewnie i zaproszony do srodka. -Szybko! - ponaglil go Klein. - Pospiesz sie! Gloriana znow jest w rui! - Zdolal zatrzasnac drzwi, zanim spasiona Gloriana, jeden z jego pieciu kotow, zdolala wyskoczyc na ulice w poszukiwaniu towarzystwa. - Za wolna jestes, skarbie! - powiedzial do niej, kiedy miauknela zalosnie. - Specjalnie ja tak tucze, zeby nie mogla za szybko biegac - wyjasnil. - Poza tym przy niej czuje sie szczuplejszy. Klein poklepal sie po brzuchu, a ostatnio wyraznie utyl. Koszula, ktora - tak jak i on sam - byla czerwona i pamietala lepsze czasy, opinala sie na nim i marszczyla na szwach. Wlosy nadal nosil spiete w kucyk i przewiazane wstazka. Na lancuszku na szyi mial zawieszony krzyz ankh, ale powierzchownosc przekwitlego dziecka-kwiatu kryla nature zachlanna jak u australijskiego altannika. Nawet przedpokoj, w ktorym przywital goscia, byl doslownie zawalony bibelotami: drewniany piesek, plastikowe roze w psychodelicznym nadmiarze, wylozone na talerzach glowy cukru. -Boze, ale przemarzles! - stwierdzil Klein. - W ogole fatalnie wygladasz. Ktos ci dal po lbie? -Nie. -To czemu oczy masz podsiniaczone? -Jestem po prostu zmeczony. Gentle zdjal gruby plaszcz i przerzucil go przez oparcie krzesla przy drzwiach. Wiedzial, ze kiedy po niego wroci, plaszcz bedzie cieply i caly pokryty kocia sierscia. Klein czekal juz na niego w salonie i nalewal wina. Czerwonego, jak zawsze. -Nie zwracaj uwagi na telewizor - powiedzial. - Ostatnio w ogole go nie wylaczam. Rzecz w tym, zeby nie p