Strona 1 — Jeśli to coś ważnego, to zadzwonią jeszcze raz. Graham — Jeśli to coś ważnego, to będą dzwonili non stop. — O rany, moja głowa — stękał. — Ostatni raz w życiu piłem tequilę. Zabili Davy'ego Crocketta w cholernym Ala- Masterton mo, a teraz próbują otruć nas i całą resztę. — Craig, no proszę, odbierz. — Boże, ciągle dzwoni? Myślałem, że to moja głowa. O Jezu! Założę się, że to tylko mój cholerny ojciec. Gołe ramię wysunęło się z pościeli, zrzuciło pustą szklankę z nocnego stolika i w końcu natrafiło na aparat pod stosem gazet i czasopism. Słuchawka zniknęła pod kołdrą. Błyskawica — Halo? — powiedział jakiś słabo słyszalny głos. — Halo? — Tata? — zapytał Craig. — Cześć, Craig. Jak leci? Przycisnął słuchawkę do piersi. — To mój popieprzony ojciec. — Co mówisz, Craig? — Nic, tato. Czy wiesz, która jest godzina? — Oczywiście. Jedenasta trzydzieści czasu Z angielskiego przełożył BOGUSŁAW STAWSKI wschodniego. — Żartujesz chyba. Moja głowa czuje się, jakby była dopiero druga w nocy. — Pijący muszą płacić swoją cenę, synu. Piłeś gin, to masz kaca. — Okay, tatku. Oszczędź mi wykładów. To nie był gin, jeśli chodzi o szczerość, tylko pieprzony sok z kaktusów. Wczoraj wieczorem prowadziłem samochód, Nie potrafiąc kierować, Nie — Co słychać u Sarah? będąc jego właścicielem. Jechałem i potrąciłem Ludzi, których Znowu przycisnął słuchawkę do piersi. kochałem. — Chce wiedzieć, co u ciebie. Gregory Corso — No dobrze. A jak, kurczę, wyglądam? — Okropnie. Nigdy w życiu nie widziałem kogoś o tak skacowanych włosach. — Powiedz, że wszystko u mnie świetnie. CZĘŚĆ PIERWSZA — Tata? Sarah mówi, że wszystko u niej gra. — To się cieszę. A teraz skup się, Craig. W przyszłą KREW I OGIEŃ środę będzie wielki moment. — Co za wielki moment? ROZDZIAŁ 1 — Rekord, Craig. Rekord. Dzwonię, bo chciałbym, żebyś przyjechał z Sarah i obejrzał próbę. — W środę? Tato, dzisiaj jest już niedziela, więc nie wiem, czy będziemy mogli... — Craig, przecież niecodziennie twój ojciec próbuje pobić rekord świata w prędkości na lądzie. Zadzwonił telefon. Dzwonił i dzwonił, i nie chciał prze- — Niecodziennie wychyla się jedenaście kieliszków stać. Zakryli głowy wygniecioną kołdrą i udawali, że śpią, tequili. ale na nic się to nie zdało. Wiedzieli, że w końcu i tak będą — Craig, bądź poważny. Twoja matka też by się bardzo z musieli odebrać i zetknąć się ze światem zewnętrznym. tego cieszyła. To sprawa rodzinna, Craig. To prestiż i chwa- — Telefon dzwoni — mruknęła Sarah. Spod kołdry wy- ła dla całej rodziny. Chcę, byś ty i Sarah też w tym uczest- stawały tylko oczy i pukle kręconych włosów. — Nie od- niczyli. bierzesz? — Naprawdę to zrobisz? Wszystko już przygotowane? — Po co? — Wszystko. Dziś po południu robimy ostatnie testy — Może to coś ważnego. hamowania i bryka jest gotowa do jazdy. Craig, naprawdę Strona 2 chciałbym, żebyś przyjechał. Jeśli kiepsko u was z kasą, to — Mój ojciec nie jest żadnym szoferem. I proszę cię, zafunduję wam bilety. żebyś nie przeklinała. — No dobra, w porządku. Spróbujemy. — Nie przeklinałam przed ślubem. Nauczyłam się od — Co spróbujemy? — zapytała Sarah, siadając na łóżku. ciebie. — Okay, tato. Zadzwonię do ciebie we wtorek. No to na — Mój ojciec jest dumnym i upartym starym dziadem, razie. który chce coś pozostawić po sobie światu. Nie możesz mieć Znalazł resztę telefonu i odłożył słuchawkę. mu tego za złe. Każdy chce przecież po sobie coś zostawić. — Byłaś kiedyś w Utah? — Ty za to na pewno zostawiłeś coś po sobie w sedesie Nawet z rozczochranymi włosami zachowała dziecięcą — zawołała z łazienki. urodę, którą tak bardzo w niej lubił. Usta w kształcie łuku — A czego się spodziewałaś? Że każde gówienko zapa- Kupidyna, oczy jak u porcelanowej lalki i niewielkie ster- kuję w papier do prezentów, zanim się tam znajdzie? czące cycki. Gdyby stanęli naprzeciw siebie nago i ugryźli Siedział w łóżku i zrzędził, a Sarah myła zęby w łazience i się nawzajem, to jego szczęki zacisnęłyby się w powietrzu odganiała się od jego zaczepek. Pod nocnym stolikiem jakieś dziesięć centymetrów ponad myszowatymi lokami, a znalazł złamanego chesterfielda i zdążył wypalić połowę, jej zęby trafiłyby na jego lewy sutek. Au! Nie powinien zanim mdłości nie dały mu do zrozumienia, że powinien go myśleć o takich głupotach. jak najszybciej zgasić. Sarah wróciła do sypialni odświeżona — Utah? A kto, do licha, jeździ do Utah? — zapytała. i usiadła na skraju łóżka. Wzruszył ramionami. Miał cienie pod oczami. Wyglądał — Craig, po prostu nie widzę sensu we wleczeniu się do jak trochę wyższa wersja Ala Pacino. Przypominał też Utah tylko po to, by polerować ego jakiegoś starzejącego się trochę Latynosa z ciemnymi, błyszczącymi oczami i faceta, który nie ma pojęcia, kiedy skończyć z młodzień- dziecięcymi policzkami. Ale dziś prezentował się jak Al czymi wygłupami. Pacino po ciężkiej podróży. Pociągnął nosem. — Mormoni jeżdżą do Utah. — Mam świetny pomysł. Może pochodzisz tak po domu Sarah potrząsnęła głową z rezygnacją. Jej odkryte piersi przez cały dzień? Bez sukienki, bez majtek, tylko w tej zatańczyły na boki. bluzce. — Oczywiście, że mormoni jeżdżą do Utah. Przecież oni — Craig, próbuję ci coś powiedzieć, a ty nie słuchasz. tam mieszkają. No i co z tego? Twój ojciec może zginąć w środę. Czy naprawdę chcesz ^— Mój porąbany ojciec wybiera się tam próbować pobić jechać tylko po to, żeby to zobaczyć? rekord prędkości, i to z tego. Chce mieć przy sobie całą — Zapłaciłbym, żeby to zobaczyć. rodzinę, żeby całowała go po dupie, gdy wyjdzie z tego — Nie bądź taki bezduszny. Wiem, że to nieprawda. zakichanego samochodu. No i co powinienem zrobić? Może on jest pompatyczny, ale przecież zależy ci na nim, Bardzo miło mnie prosił, żebyśmy przyjechali. Nie mogę mu prawda? I twojej matce też. powiedzieć, żeby dał nam spokój i poszedł się rąbać. — Nie, ona go nie kocha. — Ale ja mogłabym — odparła bez namysłu Sarah, — Nie możesz tak mówić. Nie masz pojęcia, co dzieje się wyskakując z łóżka i lądując stopą w półmisku z maślanymi między nimi? Chyba jest jeszcze z nim, co? I Bóg jeden wie, herbatnikami. że istnieją powody, dla których go nie zostawia. — Wiem, że ty byś potrafiła tak powiedzieć, bo on nie Craig przeciągnął się i westchnął. jest twoim ojcem i częścią twojego dziedzictwa. — Doskonale zdaję sobie sprawę z tego, że może zginąć. — Dziedzictwa? Nie rób z niego od razu takiego Johna Ale poprosił nas, żebyśmy przyjechali, i myślę, że powin- Adamsa*. Jest zaledwie kierowcą wyścigowym w średnim niśmy pojechać. Nigdy nie byłem w Utah. I nic mu się nie wieku. Jezu, to tylko o jeden stopień wyżej od pieprzonego stanie. Ostatnim razem połamał tylko kości stopy i to była szofera. najśmieszniejsza rzecz, jaką w życiu widziałem. Zdarzyło się Patrzył, jak wkłada przez głowę wyszywaną bawełnianą to w Bonneville. Udawałem, że piasek wpadł mi do oczu, bluzę. Spoglądał na wąskie biodra i ciemnokasztanowe żeby nie widział, że się z niego śmieję. Był wściekły na kędziorki łonowe. Zastanawiał się, czy nie powinien siebie. Uwielbiam go, gdy się na siebie wścieka. * John Adams — drugi prezydent Stanów Zjednoczonych (1797—1801); — Najpierw mi mówisz, że go nienawidzisz, a teraz współtwórca i sygnatariusz Deklaracji Niepodległości zaczynasz go bronić. skoczyć przez pokój i rzucić się na nią, ale głębokie, Craig wstał z łóżka i stał z rękami na biodrach. Sięgnęła bolesne pulsowanie z tyłu głowy ostrzegło go, że to nie ręką, prawie nie myśląc o tym, co robi, i chwyciła w dłoń najlepszy pomysł. Opary teąuili nadal unosiły się przez nos jego jądra, jakby sprawdzała granaty w supermarkecie. z pustego, gotowego do rzucenia pawia żołądka i wszelkie — Nie ściskaj, dopóki nie będę cały w tobie. próby wyegzekwowania praw małżeńskich mogły Uśmiechnęła się. zakończyć się kolorowym malowidłem na podłodze. — Cokolwiek tu wymyślimy, to przecież twój ojciec. Strona 3 — Pieprzymy się? — zaproponował otwarcie. Popatrzyła — Mormoni, marmeni, kogo to obchodzi. Niech pan nie na jego zwisający członek. przesadza. Nie ma żadnych uszkodzeń. Niech pan wsiada do — Blada twarz mówić jedna rzecz przez usta, a druga swojego grata i jedziemy dalej. rzecz przez siusiak. Kierowca rozglądał się za gliniarzem, a ponieważ żaden Podszedł do okna, by zasunąć zasłony, i uderzył piszczelą nie zamierzał się zmaterializować w pobliżu, wrócił do w szklany stolik do kawy. pick-upa, trzasnął drzwiami i odjechał z piskiem opon. Craig był wściekły. ♦♦♦ — Mamo, każde drobne wydarzenie zmieniasz w jakąś Dziwna sprawa — spotkać matkę w sierpniowym upale w cholerną scenę. Czy nie masz żadnego respektu dla rzeczy- Salt Lake City. Zawsze widywał ją w klimatyzowanych i wistości? zaciemnionych pokojach ich starego domu na Cape Cod — Craig — odparła matka, wyprzedzając dostawczaka z ubraną w pastelowe jedwabie, popijającą cytrynową herbatę. prawej strony i prawie potrącając dziewczynę na rowerze — Teraz miała na sobie jasne ubranie w stylu safari (trzeba gdybyś żył ze swoim ojcem tak długo jak ja, to nie znałbyś było przyznać, że doskonale dopasowane). Siedziała za nawet znaczenia słowa „respekt". kierownicą wynajętego w Utah mercurego. Najpierw — Nie zauważyłem, żebyś się z nim rozwiodła. dostrzegł jej fryzurę wyglądającą jak ptasie skrzydło sprys- — A po co? Tylko dlatego, że on tego chce? Poza tym ten kane kosztowną platyną. Kiedy się odwróciła, zobaczył jej pokręcony głupol mnie potrzebuje. idealnie mleczną karnację, jasnobłękitne oczy i to szczegól- — Jesteś mu potrzebna jak dziura w moście! ne spojrzenie, przypominające mu Marilyn Monroe, która — Craig! — rzuciła się na niego Sarah. — Przestań zachowywać się jak cholerny nastolatek! mogła właśnie tak wyglądać, gdyby dożyła pięćdziesięciu — No właśnie — podchwyciła jego matka. — Przestań pięciu lat. zachowywać się jak nastolatek. — Craig, kochanie! Och, Sarah też tu jest! — Jeśli tak się zachowuję, to znaczy, że tak mnie wy- — Cześć, mamo. Przepraszam, że musiałaś czekać. Na- chowałaś. sza walizka otwarła się na podajniku bagażu na lotnisku i — Gówno prawda — stwierdziła Marjhorie, najeżdżając zanim zebraliśmy rozsypane ciuchy, minęło dobre dwa- na krawężnik przy skręcaniu w kierunku Ogden. — Żaden dzieścia minut. rodzic jeszcze nie wychował swojego dziecka. No, chyba że — Witaj, Marjhorie — przywitała się Sarah, pakując się na szczeniaka, który w przyszłości odegra się na rodzicach. do samochodu. — Świetnie wyglądasz. Ten upał ci nie Przez chwilę jechali w milczeniu. Mimo włączonej kli- dokucza? matyzacji Craig czuł się lepki i podduszony. W samolocie — Upał, moja droga, jest najmniejszym z moich zmar- wypił cztery albo pięć whisky sour i jeszcze dwa drinki w twień. barze na lotnisku, no i teraz zaczynało mu się zbierać na — Wyglądasz, jakbyś właśnie wybierała się na pawia. Sarah zdjęła aksamitną marynarkę i zapaliła chester- polowanie na słonie z Ernestem Hemingwayem — oznajmił fielda. Dym tym bardziej nie poprawił mu samopoczucia. Craig. — Jak królowa Afryki. Rodzice pozwalali mu pić zbyt dużo alkoholu, a gdy był — Zapnij pasy, kochanie — odparła matka. — Ten brzę- pijany, wkurzali się na niego, co sprawiało, że pił jeszcze czyk doprowadza mnie do szału. więcej. Patrzył na mgiełkę żaru unoszącą się nad betonem Jechali na północ w popołudniowych korkach Salt Lake ulicy, na ciemnobłękitne sklepienie nieba z błąkającymi się City. Marjhorie prowadziła samochód z tak dziwaczną po nim białymi chmurami. ostentacją, na jaką mogą sobie pozwolić tylko bogate ko- — Jak to wygląda? — zapytała Sarah. Doświadczenie z biety w średnim wieku. Stuknęła zderzakiem w tylny błotnik osiemnastu miesięcy małżeństwa podpowiadało Craigowi, pick-upu na ruchliwym skrzyżowaniu, a jego kierowca że Sarah nie lubiła milczenia. Wolała już się kłócić, niż wysiadł i podszedł do mercurego, ledwie opanowując milczeć. wściekłość. — Jak co wygląda, kochanie? — Proszę pani — powiedział, wpychając czerwoną twarz — Ten samochód. On myśli, że auto da radę? przez okno kierowcy — nie ma pani hamulców w tym — Och, kochanie, nie powinnaś tego nawet nazywać jeździdle? samochodem. To pojazd. Bradley jest bardzo wyczulony na — Ecie-pecie — odparła Marjhorie — co pan plecie... tym punkcie. To pojazd z silnikiem rakietowym. To — Mamo — szepnął Craig. — W Salt Lake City tak się strasznie skomplikowane technicznie. Ale nie warto nie mówi do ludzi. denerwować Bradleya. Marjhorie zignorowała jego uwagę i zwróciła się do Craig chrząknął. rozwścieczonego kierowcy półciężarówki. — Dlaczego nie warto denerwować Bradleya? — Czy pan też jest marmenem? — zapytała. — Bo to twój ojciec — odpowiedziała Marjhorie chłod- — Mormonem, na rany Chrystusa. no. — No i poza tym, jeśli poruszysz jakąś kwestię te- Strona 4 chniczną, to przez cały wieczór będzie ci opowiadał jakieś — Wiem, co ja o tym sądzę, mamo. Chcę jedynie wie- okropne nudy. dzieć, co ty czujesz? Sarah złapała Craiga za spoconą rękę. Chciała mu przy- Marjhorie prowadziła przez chwilę w milczeniu, po czym pomnieć, że jest dorosły i jest jej mężem, powinien więc spojrzała na niego z ukosa przygaszonymi oczami i Craig zachować spokój. Wiedziała, że gdy na scenie pojawiali się zorientował się, że posunął się za daleko. rodzice, zaczynał zachowywać się jak nadąsany szesnasto- — To, co myślę na ten temat, to nie twój interes. latek, co psuło jego obraz. Był wesoły, miły i oryginalny, a Pewnego dnia, bez względu na to, czy będziesz wtedy tylko dlatego, że technika i układy elektryczne nie należały dorosły, czy nie, spuszczę ci takie lanie, że długo je do tak widowiskowych dyscyplin jak pobijanie rekordów popamiętasz. Lanie, które powinieneś dostać już bardzo świata, nie oznaczało, że nie miał żadnego talentu ani od- dawno temu. wagi. W domu był nieszkodliwym bałaganiarzem i często — No tak—odparł.—Ty się za to weźmiesz i czyja sprawiał wrażenie zagubionego w rzeczywistości. Sarah armia? domyślała się, że odziedziczył to po Marjhorie. I wtedy natychmiast zorientował się, że wyrażał się i za- — Czy już wyprowadzili ten wspaniały pojazd? — za- chowywał, i siedział rozwalony w fotelu pasażera jak szes- pytał Craig. nastoletni dzieciak. — Oczywiście. Bradley i Timeri wystawili go w ♦♦♦ niedzielę po południu. Jest najlepszy z nich wszystkich. Pamiętasz starego Fireflashal Miękkie, letnie słońce chowało się już za horyzontem, — Bardziej pamiętam, że całe przedsięwzięcie spaliło na gdy dojechali do celu podróży. Uinta była małym miastecz- panewce. Przejechał dwa metry i stanął, i żaden znawca kiem położonym na brzegu solnych jezior, a jedynym po- motoryzacji w Ameryce nie potrafił go z powrotem wodem, dla którego w ogóle powstała, było znaczenie uruchomić. taktyczne w dawnych wojnach przeciwko Indianom. Miała — No tak, ale jaki był piękny, nieprawdaż? stację benzynową, bistro, sklep wielobranżowy i hotel. — Jasne, że był piękny. Piękny i bezużyteczny, jak Znajdował się tu jeszcze szary budynek z prefabrykatów wszystko w życiu mojego porąbanego ojca. 0 długości prawie trzydziestu metrów z wnętrzem rozświe- Marjhorie chciała coś powiedzieć, ale ugryzła się w język. tlonym lampami łukowymi i blaskiem spawania. Wokół Sarah rzuciła mu niby ostre, ale solidarne spojrzenie. niego roznosił się hałas generatorów. Wzniesiono go na — Ten nowy Fireflash jest jeszcze większy i jeszcze tyłach hotelu, przez co można było odnieść wrażenie, że jest piękniejszy. Ojciec nie może się doczekać, kiedy wam go połączony z miasteczkiem, ale jego szeroka brama otwierała pokaże. się na solne płaskowyże. Craig dokładnie wiedział, co Craig się skrzywił. znajduje się w środku tego hangaru i dlaczego stał przodem — Powinieneś trochę się postarać, Craig. Bez sensu jest do pustyni jak monstrualny pies czekający na wyrwanie się z przylatywanie z Nowego Jorku, jeśli masz zamiar cały czas kojca. Tam właśnie chował się Fire-flash 4 — ognisty być nadąsany. Zdaję sobie sprawę, że Bradley jest daleki od rumak jego ojca. doskonałości, ale trzeba docenić jego zalety. Marjhorie zaparkowała samochód na hotelowym — To znaczy? parkingu; Craig wniósł bagaże przez tylne wejście do holu. — Jest odważny. Tego mu chyba nie odmówisz? Hotel był ciasny i nędzny; podłogę pokrywała wytarta — Czy on chce się zabić? wykładzina, a na suficie powoli kręciły się upstrzone przez — Craig — wtrąciła się Sarah — nie powinieneś pytać muchy płaty wentylatorów. Za ladą recepcji siedział niski, Marjhorie o takie rzeczy. łysy facet w okularach bez oprawek; w jednej ręce trzymał — A dlaczego nie? Musimy taką okoliczność też wziąć puszkę schlitza a w drugiej brudną chusteczkę i pod uwagę. Jutro nie wybiera się na przejażdżkę naprzemiennie podnosił je do twarzy, popijając piwo i trójkołowym rowerkiem. wycierając twarz z potu. Z radia sączyła się piosenka starego — Mój drogi, wiemy o tym. Ale wszystko w życiu, co Hanka Williamsa, ale nie zagłuszała przytłumionego ma jakąś wartość, wymaga odrobiny ryzyka. brzęczenia generatorów — Proszę cię, tylko bez tej domowej filozofii, mamo. Na 1 trzeszczenia spawarek. Boga! Ja chcę tylko wiedzieć, czy on zamierza się jutro — Dobry wieczór, panie Studebaker — powitała go zabić, czy nie. Marjhorie. — To mój syn Craig i jego żona Sarah. Czy Sarah pchnęła go rozwścieczona. przygotował pan dla nich pokój? — Do licha, Craig! Jesteś czasem tak nienormalny jak Studebaker pociągnął nosem. on. - Oczywiście, pani Winger. Czysta pościel — tak jak — No więc... spodziewam się, że tak — wyznała głośno pani kazała. Tylko proszę się tu podpisać. No i chyba... pan Marjhorie. — Oczekuję, że on się jutro zabije. Czy już ci Winger rozsławi jutro nasze miasteczko. lepiej? Craig wpisał się do książki meldunkowej i odłożył tani Craig pokręcił głową. długopis bez komentarza. Strona 5 Marjhorie skrzywiła usta w nieznacznym uśmiechu i — To nie to. Ale... hm... Zwykle o takich rzeczach czyta odparła: się w gazecie albo gdzieś słyszy. A tutaj jestem w środku — Tak, panie Studebaker. Wszyscy wierzymy, że mój akcji i to mnie właśnie przeraża. mąż uczyni nas sławnymi. No to chodźcie się trochę — Jeszcze bardziej byś się bała, gdybyś musiała się tym ochlapać wodą, zanim pójdziemy przywitać się z przejechać. Bradleyem. — Jak szybko to jeździ? Okna pokoju Craiga i Sarah wychodziły na tylne po- — Spokojnie dochodzi do tysiąca. Nie tak od razu, ale dwórze. W pokoju stało staroświeckie łóżko z metalową może się rozpędzić. Tysiaka robi lekko. Sądzę, że ojciec ramą i mosiężną barierką wezgłowia, przykryte kapą będzie chciał dojść do tysiąca stu. domowej roboty. W jednym rogu znajdował się telewizor, a — Tysiąca stu czego? w drugim wytarty fotel. Na ścianach wisiały plastikowe Spojrzał na nią zdziwiony. repliki starych pistoletów i makatka z napisem: „Niech Bóg — Jak to „czego"? Kilometrów na godzinę, oczywiście. nas błogosławi". — Nie mówisz chyba poważnie? Nikt nie potrafi tak — Czy tego nie powiedział czasem ten piosenkarz szybko jeździć samochodem. grający na ukulele, Tiny Tim? — zapytała Sarah. — Mój cudowny ojciec uważa, że potrafi. — Zgadza się — odpowiedział Craig, otwierając ich — Tysiąc sto kilometrów na godzinę? poobijaną walizę. — Chodzi o to, że takie mądre sentencje Craig zapiął guziki koszuli i zdjął spodnie. Jedną hamują normalny rozwój człowieka. skarpetkę miał granatową, a drugą brązową. Poszperał w — Craig, nie bądź taki skwaszony. Nie mam pojęcia, walizce i znalazł jedną czarną i jedną brązową w dlaczego jesteś taki złośliwy. Przecież obydwoje zgadzamy pomarańczowe paseczki. się, że twój ojciec to kupa gówna, ale dlaczego musisz się — Dokładnie tyle. — Tysiąc sto kilometrów na godzinę. tym stale dręczyć? Skoro już tu jesteśmy, to spędźmy ten Jak pewnie ojciec wielokrotnie ci to powtórzy, aktualny czas miło. lądowy rekord świata wynosi tysiąc sześćdziesiąt osiem i Craig wstał i pocałował ją w czoło. siedemdziesiąt siedem setnych kilometra na godzinę, a on — Masz rację. Nie wiem, co mnie opętało. Za każdym potrzebuje jeszcze kilkudziesięciu, żeby pokonać granicę razem, gdy się z nimi spotykam, coś się ze mną dzieje. tysiąca stu kilometrów. Matka chce, żebym widział w niej męczennicę elegancji, a Sarah usiadła na łóżku. Wyglądała na młodą dziewczynę wszystko, co powiem o ojcu, to herezja. A ojciec i Craigowi było przykro, że wplątała się w taką pokręconą zachowuje się, jakby był Numerem Czwartym po Bogu, rodzinę. Jego ojciec ścisnął ją za pośladek podczas Jezusie i Duchu Świętym, a ja powinienem być po wsze przyjęcia weselnego i powiedział, że jeśli nie będzie czasy wdzięczny, że on jest moim ojcem. szczęśliwa z jego synem, to on zawsze chętnie się nią Sarah objęła go rękami wokół bioder. zaopiekuje. Gdy opowiedziała o tym później Craigowi, — Już dobrze, przynajmniej nie jest listonoszem albo musiała bardzo się starać, by powstrzymać męża przed jakimś innym smutasem. pójściem do domu ojca i spraniem go na kwaśne jabłko. — Szkoda, że nie jest listonoszem. Poszczułbym go — Nie zdawałam sobie nawet sprawy... — odrzekła po wielkim niemieckim owczarkiem, może odgryzłby mu chwili. — Wiedziałam, że będzie jechał szybko, ale nie że nogę. aż tak. Nagle rozległ się ogłuszający ryk, aż okna w ich pokoju — To naprawdę szybka zabawa dla prawdziwych twar- zaczęły drżeć w futrynach. Huk narastał, a potem zmienił się dzieli. On musi zrobić coś, żeby pokazać wszystkim, jakim w wysoki, ogłuszający świst docierający w każdy kąt jest superbohaterem i demonem szybkości. Wielka mi za- mózgu. Przestraszona Sarah przytuliła się do Craiga, który srana sprawa — oświadczył z sarkazmem Craig. zdołał przekrzyczeć hałas. Do drzwi zapukała Marjhorie. Chciała dowiedzieć się, czy — Spokojnie! To tylko silnik! są gotowi na chrzest. Po chwili hałas przemienił się w lekki szum i zupełnie — Chrzest? Nie zauważyłem, żebyś była w ciąży. ucichł. — Chodzi o Fireflasha, mój drogi. Rozbijemy butelkę Sarah jeszcze nigdy nie słyszała Fireflasha i była pod szampana o jego bok. Zupełnie tak, jak robi się ze statkami. wrażeniem. — Daj nam jeszcze ze dwie minuty. A czy ja będę miał — To właśnie ten pojazd? Co oni robili? szansę rozbić butelkę szampana na głowie ojca? — Chyba testowali silnik. Zaraz zejdziemy i obejrzymy Chwila milczenia. Pomyśleli, że sobie poszła. Ale go sobie. usłyszeli jeszcze jej głos: — Craig... — Nie, mój drogi. Ten przywilej będzie należał do mnie. Craig wyłowił czystą koszulę z walizki. Craig odwrócił się do Sarah i wzruszył ramionami. Sam — Co się stało? Przestraszyłaś się? nie wiedział, czy jakby dał matce strzelbę, to od razu po- szłaby zastrzelić ojca, przystawiając mu lufę do serca, czy Strona 6 tylko upolowałaby kaczkę i przygotowałaby z niej staremu ważniejsza, i dlatego nie podniósł nawet wzroku. Spójrz w głupcowi obiad. górę, ty draniu, spójrz w oczy swojej rodzinie. Ubrani w najlepsze, co mieli ze sobą, pachnąc płynem po Bradley Winger podniósł wzrok. Był wysoki i barczysty. goleniu i perfumami, zeszli do holu, gdzie czekała na nich Jego czupryna wyglądała niczym stalowe druty. Twarz miał Marjhorie w bladobłękitnej sukience z jedwabiu pasującej wielką i szeroką, ozdobioną elegancko przyciętym wąsem. kolorem do jej oczu. Wyglądała jak Królowa Śniegu. Sarah Prawdziwy Clark Gable, tyle że powiększony dwa razy. miała na sobie prostą indiańską tunikę z haftem wokół Nosił nieskazitelnie czysty biały kombinezon; na nadgarstku dekoltu. Craig wybrał swoje najelegantsze spodnie. Ich błyszczał złoty zegarek. Nawet nie podchodząc bliżej, Craig kanty były lekko pomarszczone od zbyt długiego wiszenia w już wiedział, że będzie pachniał mydłem, spirytusem szafie, ale uznał, że włożenie zwykłych dżinsów na taką medycznym i wodą toaletową Monsieur Lanvin. okazję jak chrzest byłoby niezbyt odpowiednie. Szczególnie — Craig, Sarah! — wykrzyknął. — Jak się cieszę, że że był to chrzest ukochanego dziecka jego ojca. udało się wam przyjechać! — Bradley już na nas czeka — oznajmiła Marjhorie i Wyszedł z biura, podniósł Sarah do góry i pocałował, poprowadziła ich do wyjścia i dalej przez piaszczyste potem uścisnął dłoń Craiga tak mocno, że aż zaczęły go podwórze do wielkiego szarego hangaru. Nie dochodziły już boleć palce. z niego dźwięki generatorów ani spawania. Słychać było — Cześć, tato. Możesz już przestać. jedynie świst wiatru znad Wielkiego Słonego Jeziora i brzę- Bradley objął ich oboje ramionami. Marjhorie stała z czenie owadów. Zimne, fluorescencyjne światło wypadało boku, na jej ustach pojawił się uśmieszek, a Craig od razu dziwną kosmiczną aurą przez okna i drzwi, rzucając na zauważył, że ojciec wykorzystał pierwszą nadarzającą się pustynię bladą poświatę. okazję, by odwrócić się do niej plecami. Coś musiało nie Sarah trzymała Craiga za rękę i ściskała ją od czasu do grać pomiędzy ukochaną matką i pieprzonym ojcem. Coś czasu, dodając sobie otuchy. więcej niż ta ich zwykła krępująca nieśmiałość. — Za jedno muszę pochwalić ojca — oznajmił Craig. — — Nie widzieliście jeszcze mojego rydwanu — grzmiał Na pewno ma własny styl. Każdy inny człowiek wyszedłby Bradley. — Mówię wam, to prawdziwa piękność. Craig, nam na powitanie i zepsuł całe napięcie. pamiętasz Fireflasha pierwszego? — A niby kto jest spięty? — spytała Marjhorie. Craig skinął głową. — Ty — odparł. — Czy może być coś piękniejszego od Jedynki? Obeszli hangar dookoła, by dostać się przez szeroko — Oczywiście, że tak. otwartą bramę do środka. Całe wnętrze było jasno oświetlo- — Miejmy nadzieję, że dotoczy się kilka metrów dalej. ne; w każdym kącie tłoczyły się rusztowania, wózki, narzę- Bycie rekordzistą świata na kilku metrach nie przynosi zbyt dzia i różne urządzenia. Ale tak naprawdę ich uwagę wiele chwały. przykuła przykryta białym płótnem bryła znajdująca się na Bradley wybuchnął śmiechem, choć chyba nie był zbyt środku tego całego zamieszania — długi, złowieszczy, rozbawiony tą wypowiedzią. Jednak nie chciał, żeby ktokol- zasłonięty szmatami obiekt, który wyglądał jak śpiący wiek zepsuł mu wieczór. Nawet Craig. wieloryb. — To zwycięzca. Prawdziwy. Jutro wieczorem o tej Craig zatrzymał się i obrzucił go wzrokiem. Miał pięt- samej porze ta dziecinka będzie miała za sobą tysiąc sto. naście metrów długości, a na jego ogonie sterczała Hej, Timeri! Podejdź do nas! olbrzymia płetwa grzbietowa na prawie cztery metry w Orari wyszedł z biura projektowego i ukłonił się wszyst- górę. Aż zimno robiło się od samego patrzenia. Miał kim. Był niskim, delikatnej budowy mężczyzną o ciemnej wrażenie, że jest to jakieś wielkie i przerażające stworzenie karnacji i mówił, jakby przekazywał prywatną wiadomość znalezione na pustyni, przyniesione tutaj i czekające na od Buddy. Współpracował z Bradleyem od czasów, gdy ten przebudzenie. jeszcze ścigał się samochodami z tradycyjnymi silnikami — No idziesz? Ojciec czeka — ponagliła Marjhorie. spalinowymi, a to, czego nie wiedział o potworach Craig odwrócił wzrok od monstrum i spojrzał na matkę. wysokich prędkości, i tak nie miało znaczenia. Był bardzo Nieczęsto się zdarzało, że żona, syn i los mężczyzny znaj- skrupulatnym inżynierem i dopasowali się z Bradleyem jak dowali się jednocześnie w jednym miejscu. naoliwione trybiki jednej machiny. — Oczywiście — odpowiedział spokojnie. — Timeri, chodź przedstawię ci Sarah, żonę Craiga. Przeszli wzdłuż zakrytego boku pojazdu i dalej do prze- Urocza, prawda? Przylecieli specjalnie z Nowego Jorku na szklonego biura projektowego. W powietrzu roznosił się bicie rekordu. Timeri, pokaż gościom nasz warsztat, a ja zapach paliwa lotniczego, zupełnie jak na lotnisku. zbiorę resztę na chrzest. To tylko chwilka, kochani. Czujcie Dostrzegł ojca pochylonego nad projektami rozmawiają- się jak u siebie w domu. cego z Timerim Orarim — inżynierem z Indonezji. Znowu Bradley zostawił ich z Orarim i poszedł po spawaczy, zachowuje się tak samo, stary gnojek, pomyślał. Dobrze wie, techników i inżynierów pomiaru prędkości. że już tu jesteśmy, ale musi nam pokazać, że praca jest Strona 7 — Jakoś szybko się zmył — szepnęła Sarah. Craig Bradley podszedł od tyłu do Craiga i wziął go za rękę. On odwrócił się do matki. zawsze tak mocno ściska za ramię, pomyślał Craig, jakby — Czy wszystko z nim w porządku, mamo? Czy my musiał udowodnić swoją męskość każdym głupim gestem. śmierdzimy albo coś takiego? Aż boję się myśleć, że może — No i jak ci się podoba, synu? — zapytał Bradley. mam problemy z wodą i dezodorantem. — Jest wyjątkowo odpowiedni — odparł Craig. Nieznaczny uśmiech Marjhorie poszerzył się nieco. — Dlaczego „odpowiedni"?—Bradley zmarszczył czoło. — Jest po prostu przejęty. A ty nie byłbyś w takiej — Wygląda jak trumna. I prawdopodobnie to cholerstwo sytuacji? spełni swoją funkcję. — Chyba tak — odparł Craig. — Ale czym się tak Bradley Winger przyjrzał się synowi uważnie. przejmuje? Biciem rekordu czy nami? — Mówisz tak, bo chciałbyś, żeby się nią stał, czy trosz- czysz się o moje życie? ♦♦♦ Craig wzruszył ramionami. Gdy Timeri już im wszystko pokazał, począwszy od — Spotkajmy się tutaj jutro o tej samej porze i może skomplikowanej turbiny do badania aerodynamiki pojazdu, wtedy będę mógł ci odpowiedzieć na to pytanie. a skończywszy na plackach po wdeptanych w betonową — Chcę, żebyś coś wiedział, Craig. Nie robię tego tylko podłogę gumach do żucia, Bradley pojawił się w hali z dla siebie. Robię to także dla ciebie. resztą swojego zespołu. Było to ośmiu poważnych, młodych — Nie chcę, żebyś to robił dla mnie. inżynierów o świeżych obliczach. Wyglądali na facetów do- Bradley się rozzłościł. skonale znających się na arytmetyce i konstrukcji maszyn, a — No cóż, mam zamiar to zrobić także dla ciebie, czy ci przede wszystkim na kobietach. Stanęli dookoła zasłonię- się to podoba, czy nie. Jesteś moim jedynym synem. tego dzioba potwora w absolutnej ciszy, a Bradley zaczął Zmieniałem ci pieluchy. Wychowałem cię. To jest właśnie przemówienie z okazji chrztu. coś takiego, co ojciec robi dla syna. — Jutro wyprowadzimy stąd maszynę i damy czadu. Sarah usłyszała ożywioną dyskusję i podeszła do nich. Breedlove myśli sobie, że jest taki szybki? Poczekajcie, aż Marjhorie plotkowała z jednym z inżynierów pomiaru pręd- zobaczy naszego potwora! To będzie magiczne przeżycie! kości i trzymała się z daleka, choć wzrokiem cały czas Pokonamy tysiąc sto kilometrów na godzinę. I sięgniemy po śledziła twarz męża. rekord! A to wszystko dzięki wam, chłopcy, i dzięki mojej — Co się dzieje?—zapytała Sarah. — Co z tym chrztem? rodzinie. Wasza praca i wsparcie były kręgosłupem całego Gdzie jest szampan, panie Winger? tego przedsięwzięcia. Aha i jeszcze dziękuję firmie Former — Sarah, nie musisz wylewać oliwy na sztormowe fale Tire Corporation za sponsorowanie naszych działań. między członkami rodziny. Mój ukochany tatuś z pewnością Dziękuję wam i niech was wszystkich Bóg błogosławi! zdąży ochrzcić ten dom pogrzebowy na kółkach. Craig chrząknął. Bradley już otworzył usta, żeby coś powiedzieć, ale ugryzł — Tiny Tim znowu zabrzęczał na ukulele — mruknął po się w język. Odszedł sztywno, jakby kij połknął. Po chwili cichu do Sarah. wrócił z butelką szampana w brązowej papierowej torebce. Bradley podniósł dłoń do góry. Podniósł rękę, uciszając towarzystwo. — Ted, zdejmij pokrycie. — Uważam, że moja żona powinna dopełnić ceremonii. Zakurzone zasłony opadły z cielska potwora z lekkim Pozwól tutaj, kochanie, i spełnij honory matki chrzestnej. szumem. Nagi wyglądał jeszcze bardziej złowieszczo, niż Marjhorie wyszła przed tłumek. Wygląda blado i jest cała gdy okrywała go warstwa białego płótna. Był długi i obły; spięta, pomyślał Craig. Wzięła butelkę szampana i uniosła ją na dziobie miał dwumetrową szpicę, a na ogonie wysoką, nad złowieszczy dziób Fireflasha 4. Bradley musiał zbić trójkątną płetwę statecznika. Na przedzie znajdował się butelkę młotkiem, bo przecież nie mogli sobie pozwolić na aerodynamiczny kokpit z pleksiglasu. Poniżej znajdowały wgniecenie gładkiej karoserii samochodu. się przypominające wielkie talerze błotniki zakrywające Rozległ się brzęk tłuczonego szkła, syk szampana roz- przednie koła. Dalej ciągnęło się długie cielsko zakończone lewającego się po masce pojazdu, oklaski i wiwaty obser- drugą parą kół. Te tylne były wyższe od Craiga. watorów. Ale dopiero kolor wehikułu przyprawił go o dreszcze. — Nadaję ci imię: Fireflash czwarty — powiedziała Potwór był pomalowany błyszczącym lakierem w kolorze cicho Marjhorie. pogrzebowej czerni. Wyglądał jak monstrualny karawan, I potem całkiem nieoczekiwanie drżącym głosem dodała: jak napędzany silnikiem rakietowym wóz z przechylaną — Niech go Bóg ma w swej opiece, jak i tego durnego skrzynią do przewozu trumien. Na dziobie złotymi literami drania, który w nim zginie. o czcionce typowej dla pomników cmentarnych wymalo- Bradley uniósł rękę, by ją zatrzymać, ale ona była już w wano nazwę pojazdu — Fireflash 4. drzwiach hali i zniknęła w mroku pustyni. ♦♦♦ Strona 8 Później tej samej nocy, gdy Sarah oddychała lekko przy- W jego głosie nie krył się nawet cień strachu i praw- tulona głową do jego szyi, Craig obudził się i zobaczył dopodobnie właśnie ten kompletny brak strachu był jego światła odbijające się na suficie. Przesunął się w łóżku tak problemem. Może jednak powinien trochę się bać, pomyślał delikatnie, jak tylko potrafił, żeby nie obudzić żony, i Craig. Gdybym to ja miał jutro jechać takim czymś, to sięgnął po zegarek. Była trzecia czterdzieści pięć. Ktoś zamknąłbym się w kiblu i nie wychodziłbym, nawet jakby musiał jeszcze siedzieć w hali warsztatowej. Leżał przez wołała mnie sama Raquel Welch. chwilę, ale zdawał sobie sprawę, że powinien wstać i — Chodź, coś ci pokażę — powiedział Bradley i po- zobaczyć, kto to jest. Bo przecież wiedział, kto to jest. prowadził syna wzdłuż boku monstrum do stalowej plat- Gdy wstawał, usłyszał słowa Sarah: „Ostrożnie...", od- formy ustawionej pośrodku wehikułu. Panele inspekcyjne wrócił się, ale on tylko mówiła przez sen. Ubrał się szybko i były uniesione, a w środku błyszczała gęstwina metalowych po cichu w dżinsy i sweter, włożył półbuty i wyszedł na rurek, zaworów i wiązek wielokolorowych przewodów ele- palcach z pokoju. ktrycznych. W śpiącym hotelu było ciemno i duszno. Ale gdy tylko — Wygląda jak pieprzona fabryka spaghetti — zachi- otworzył drzwi z siatki przeciwko owadom i wyszedł na chotał Craig. — Skąd oni, do licha, wiedzą który jest który. werandę, poczuł chłodny, poranny wiatr. Księżyc Bradley pochylił się, opierając o poręcz platformy, i podświetlał chmury niebieskim, niemalże fluorescencyjnym skrzywił usta w swoim słynnym, chytrym uśmieszku. światłem. — Wiedzą, bo są najlepsi w swoim fachu. Jeśli chcesz Hala warsztatowa straszyła ciszą i zapalonymi światłami. zbudować silnik rakietowy, ci goście są nie do pobicia. To, Wyglądała jak upiorny cyrk pozostawiony na pustyni przez co tu stworzyli, jest dziełem technicznego geniuszu. To jak czarnoksiężnika. Mona Lisa techniki. Poszedł po cichu do otwartych drzwi. Fireflash 4 niczym — Mnie się bardziej kojarzy z Picassem i to z okresu czarodziej w czarnym płaszczu czekał cierpliwie na swój kolaży. czas. Niektóre panele maski bocznej były otwarte, a pleksi- Bradley złapał go za nadgarstek i jak zwykle niepo- glasowy kokpit zadarto do góry. Craig wszedł do środka i trzebnie za mocno ścisnął. Craig spojrzał w dół i dostrzegł dostrzegł ojca siedzącego na miejscu kierowcy ze zwieszoną białe kłykcie palców. Zauważył coś jeszcze. Jego dłonie głową i zamkniętymi oczami. Podszedł do kabiny. były dłońmi starego człowieka — z plamami wątrobowymi i — Tato! zmarszczkami. Starzenie się zdecydowanie pojawia się nagle Bradley Winger podniósł wzrok. Westchnął. Wcale się nie i mówi ci „Cześć", kiedy najmniej się tego spodziewasz. zdziwił, widząc syna. — Synu — zaczął Bradley — musisz zrozumieć, że to, co — Nie sądzisz, że powinieneś się trochę przespać? Rano ja tu robię, jest częścią spuścizny naszego narodowego nie będzie wcale tak łatwo. heroizmu. — Ostatnio w ogóle nie śpię zbyt dużo. Pewnie się sta- — Przestań, tato. Nie jestem sponsorem, którego chcesz rzeję. Zresztą prawie nigdy nie spałem przed próbą bicia wydoić z kasy. rekordu i dobrze o tym wiesz. — Nie wierzysz w heroizm? — Tato, ale masz już pięćdziesiąt dwa lata. — Wierzę w odwagę, ale nie kiedy jest ona jedynym — No i co z tego? motywem działania. Jutro nie stajesz do bicia rekordu, tylko — To z tego, że potrzebujesz snu. Nie musisz nikomu dlatego że jesteś odważny. Możesz mieć jedynie odwagę, by udowadniać, że jesteś supermanem. Nikt tego od ciebie to zrobić. Ale i w to wątpię. Ludzie wykazują się praw- nie oczekuje. A najmniej mama. Bradley spojrzał z dziwym heroizmem, gdy robią rzeczy, których nie chcą zadumana deskę rozdzielcząFirejlasha. robić, i gdy ryzyko utraty życia nie jest dla nich żadną — Twoja matka nic z tego nie rozumie. przyjemnością. A dla ciebie liczy się dreszcz emocji. Czy to — A co powinna rozumieć? To, że zgrywasz się na wiel- faktycznie jest odwaga, kiedy ktoś ryzykuje własne życie i kiego macho? I że masz psychologiczną potrzebę udowad- jeszcze sprawia mu to przyjemność? niania, że jesteś lepszy od innych? Tato, ja nie mówię, że nie Bradley cofnął rękę i zesztywniał. podziwiam tego, czym się zajmujesz. Podziwiam to — Jesteś moim synem i zadajesz mi takie pytanie? szczerze. Myślę, że dla faceta w twoim wiekuj est to wielkie — Tato, rany boskie, przestań być takim... takim wag- osiągnięcie. Ale, tato, nie próbuj tego robić z niewłaściwych nerowskim typem! To właśnie dlatego, że jestem twoim powodów. synem, mogę cię o to zapytać. Kocham cię, bo jesteś moim Bradley milczał. Uniósł się z siedzenia, wyszedł z kabiny ojcem. A nawet jakbym cię nienawidził z jakiegokolwiek i usiadł na jej krawędzi. powodu, nic i nikt nie mógłby przekreślić tego, że jesteś — Podaj mi rękę — poprosił Craiga i zeskoczył ciężko moim ojcem, a ja twoim synem. I nie musisz mi opowiadać na ziemię. Wytarł dłonie o biały kombinezon i rozejrzał się o żadnej spuściźnie heroizmu ani o żadnych tego rodzaju dookoła. gównach. Martwię się o ciebie, tato, i właśnie dlatego chcę — Niezły z niego potwór, co? wiedzieć „dlaczego"? Strona 9 Bradley przetarł dłońmi usta. Nawet jego oczy wyglądały srebrzystej zbroi, o życzliwym bohaterze, który w niczym już staro, pomyślał Craig. Zmieniły się w matowy rudawy nie przypominał pompatycznego, dziwacznego i brąz i chyba nie widzą już, co naprawdę się dzieje wokół. obsesyjnego typa. Fantazje te szybko gasły, gdy spotykał — Mam nadzieję, że nigdy się tego nie dowiesz — ojca. Co też, do cholery, ten facet usiłował udowodnić? odpowiedział chrapliwym głosem. — No a ten silnik? Jaką moc możesz z niego wyciągnąć? Craig popatrzył na niego przez chwilę i odwrócił się, Wygląda solidnie. wydając głębokie, gorzkie westchnienie. Wszyscy rodzice Bradley napuszył się dumny jak paw. są, kurwa, tacy sami, pomyślał. Już ci się wydaje, że coś — To jest RX-trzy wybudowany specjalnie dla mnie w łapią, że osiągnęliście porozumienie, że coś dobrego się Kokomo w Indianie przez Propulsion Laboratories. Podczas wydarzy, a oni ciągle będą przypominać, że cię urodzili i że testów laboratoryjnych uzyskał ciąg wynoszący siedem właśnie dlatego mają boskie prawo nie mówić ci wszyst- tysięcy czterysta osiemdziesiąt cztery kilogramy siły. Ma w kiego. No to pierdolić to wszystko! sobie wiele rewolucyjnych rozwiązań. Zapłon, dopływ — Co powiedziałeś? — zapytał Bradley. paliwa — wszystko jest synchronizowane i kontrolowane — Powiedziałem: „Pierdolić to!". komputerowo. — Widzę, że twój język wcale się nie zmienił. Craig poczuł zmęczenie. Rzucił okiem na zegar na ścianie Craig czuł, jak narasta w nim wściekłość. Złapał się za hangaru — właśnie minęła czwarta. Wyprostował się i prze- poręcz platformy i mełł złość w ustach, by nie dać się ciągnął. ponieść nerwom. — Tato, wracam do łóżka. I ty też powinieneś się — Tato. Opowiedz mi lepiej coś o tym wehikule. Myślę, położyć. Nie zapominaj, że o siódmej musisz być na że powinienem coś więcej wiedzieć o potworze, który zabije nogach. — Jest jeszcze jedna rzecz, której nie będziesz miał mojego ojca. szansy jutro zrobić. To był język, który Bradley przynajmniej rozumiał. — Co takiego? Pocałować cię na dobranoc? — Ty i twoja matka, Craig, jesteście do siebie tak — Po co ten sarkazm, Craig. Nie będziesz miał szansy podobni. usiąść w kokpicie. Chodź i przekonaj się, jakie to uczucie. — Prawda? Ja też tak uważam. Obydwoje mamy tę samą Craig zszedł z platformy i poszedł za ojcem wzdłuż irracjonalną niechęć do starych ludzi usiłujących popełnić wysmukłego dziobu pojazdu. Wspiął się przy pomocy samobójstwo. ojca do wąskiego kokpitu. Wcisnął się w fotel, a Bradley Bradley zupełnie go zignorował i wskazał na silnik Fire- opuścił pleksiglasową osłonę. flasha. Siedzenie było twarde i niezbyt wygodne, mocno ściskało — Silnik stanowił dla nas duży problem. Żeby uzyskać biodra. Z przodu znajdowała się deska rozdzielcza z przej- oczekiwaną prędkość na lądzie, potrzeba silnika o prawie rzystymi i prostymi w obsłudze instrumentami dwa razy większej sile ciągu niż ten do uzyskania porówny- pokładowymi. Wskaźniki paliwa, prędkości, systemu walnej prędkości w powietrzu. Pamiętasz Fireflasha Dwa! hamowania, zapasowego systemu hamowania, ciśnienia Wykorzystałem w nim Wrighta J-sześćdziesiąt pięć. To był oleju i płynu hydraulicznego. Przez frontową szybkę widział stary angielski silnik Sapphire produkowany u nas na szpicę dziobową. Odwrócił się w fotelu, ale stąd nie dało się licencji i montowany do samolotów bojowych zobaczyć reszty pojazdu. Kierowanie tym potworem musiało Thunderstreak. Wiesz, to te, które brały udział w wojnie w przypominać jazdę na czarodziejskiej miotle, pomyślał. Korei. No i ten J-sześćdziesiąt pięć rozwijał siłę ciągu Zaczął odczuwać klaustrofobię. Postukał w pleksiglas, by wynoszącą jedynie trzy tysiące dwieście sześćdziesiąt pięć ojciec go wypuścił, ale Bradley nie usłyszał go od razu. Stał kilogramów siły, ale dawał radę rozpędzić te thunderstreaki pośrodku hali, wpatrując się pustym wzrokiem w przestrzeń. do prędkości tysiąca pięćdziesięciu kilometrów na godzinę. Obecnie rekord świata należy do Gary'ego Gabelicha i jego Gdy Craig walnął mocniej w owiewkę, ojciec otrząsnął się trójkołowego samochodu rakietowego The Blue Flame. By nagle jak ze snu. ustanowić ten rekord, zbudował silnik wytwarzający siłę Jednak się boisz, myślał Craig, wyciągając się z ciągu wynoszącą pięć tysięcy osiemset dziewięćdziesiąt głębokiego kokpitu. Twoja duma i próżność pchają cię do sześć kilogramów siły. I ile osiągnął? Tysiąc czterdzieści wyścigu na tej miotle czarownicy, ale strach paraliżuje cię sześć kilometrów na godzinę Prawie dwa razy więcej siły od środka. ciągu, a prędkość i tak niższa od samolotów odrzutowych. I Spojrzał na ojca i powiedział mu o tym, co w nim to jest właśnie ten problem. zobaczył, i wystarczyło mu nieznaczne mrugnięcie powiek, Craig bardzo starał się uważnie słuchać tej opowieści, ale by zrozumieć, że to właśnie była cała prawda. Poszedł z by słuchać, trzeba mieć szacunek. Niestety, za każdym powrotem do pokoju i położył się do łóżka, był jednak zbyt razem, gdy widział się z Bradleyem, szacunek coraz bardziej pobudzony i przejęty, by zasnąć. się kurczył. To oczywiste, że fantazjował na temat ojca. Gdy był od niego daleko, myślał o nim jak o siwym rycerzu w Strona 10 na piersi, celowo go upuścić i gdy tamten schylał się, by go podnieść, kopnąć go w tyłek. Ciężki dowcip, ale wszyscy się śmiali, łącznie z ofiarą tego niby-żartu. Właśnie ten rodzaj humoru bawił Tysona Peace'a. ROZDZIAŁ 2 Przez drzewa jakarandy i żywopłoty z dzikich krzewów przebijały szare dachy i białe kolumny rodzinnej rezydencji o piętnastu sypialniach — największego domu przy North Terrara Drive. Na rozciągającym się aż do doliny terenie znajdowały się korty tenisowe, ogrody kwiatowe, basen kąpielowy w kształcie litery S i słodka grecka altana z ja- Odgłosy śmiechu i brzdąkania na gitarze niosły się po cuzzi. Na podjeździe parkowało kilka białych cadillaców, a ogrodzie. Popołudniową porą Corinna Peace leżała w ha- po drugiej stronie ogrodu były stajnie. Jak powiedział kiedyś maku wyścielonym indiańskimi poduszkami, leniwie pozbawiony złudzeń jeden z dyrektorów Peace Phar- trącając zwieszoną stopą rosnące poniżej kwiaty i udając, że maceutical: „To miejsce aż pachnie wielką kasą. Co ja czyta Szczęki. Jej ojciec, Tyson Peace, łysiejący mężczyzna mówię? Śmierdzi kasą". z owłosioną klatką piersiową, siedział w bordowych W ten bezchmurny, gorący dzień Corinna urządzała „małą bermudach na zdobionym złoceniami fotelu w stylu imprezkę" w domu. Zwykle zapraszała kilka tuzinów zna- Ludwika XV i przeglądał stosy raportów giełdowych. jomych i pozwalała im włóczyć się po terenie bez ciuchów, Ze złością pokręcił głową. pić do woli i organizować orgie w krzakach. Ludzie, którzy — Pieprzony Metallic znowu spadł — narzekał. — I Po- odwiedzali rezydencję, rzadko zostawali w ubraniach, a tassiums też. Parę lat temu, gdy Metallic tonął, ludzie szampana dostawali, jak tylko napomknęli, że czegoś by się mówili, że to początek końca świata. chętnie napili. Matka Corinny, która umarła dwa lata temu w — Może i jest — westchnęła Corinna, dłubiąc w nosie. wypadku w basenie, była ekscentryczną francuską dziwką. Jej ojciec spojrzał znad papierów. Lubiła jeździć w śnieżnobiałym cadillacu Eldorado — Może jest...? kompletnie nago, jedynie w brylantowym naszyjniku, za — Początek końca świata, kochany tatku. który mogła kupić cały Departament Policji Los Angeles. — I może wreszcie doczekamy się w tym kraju cygar po dwa centy. Policjanci drogowi udawali, że nic nie widzą od czasu, gdy Wrócił do raportów giełdowych, a Corinna do niby czy- jeden odważny gliniarz dostał z obu stron po pysku za to, że tania. Była wysoką dziewczyną o klasycznie pięknej twarzy. „chciał coś wywąchać". Miała prosty nos, wysokie, wystające kości policzkowe, Corinna rzuciła Szczęki w krzaki. proste blond włosy i zielone oczy. Niezwykle zielone, jak — Przerośnięta sardyna — prychnęła. — Ta pieprzona liście bluszczu albo dna butelek po winie bordoskim. Jej ryba nawet się nie bzyka. górne zęby wystawały nieznacznie poza dolną wargę, a w Tyson zaszeleścił papierami. wyrazie twarzy było coś, co sprawiało wrażenie, że zaraz — A może ty idź się bzyknąć. Przynajmniej będę miał zacznie się z kogoś niemiło śmiać. Leżała zupełnie naga. trochę spokoju. Duży biust o bladych sutkach przypominał piersi króliczków Corinna zaczesała włosy palcami do góry jak Brigitte z rozkładówek „Playboya". Do tego płaski brzuch, Bardot i odpowiedziała z silnym francuskim akcentem: zaokrąglone pośladki i niekończące się nogi. Pod-golone — Tyyy myśliś, zie ja być jak mojaaa matkaaa, chłopcie? jasne włosy łonowe tworzyły serduszko. Nawet nie — Zostaw matkę w spokoju. Chociaż nie udawała, że zamierzała ściskać rozchylonych ud, leżąc naprzeciwko jest inteligentna. A oni co tu w ogóle robią? To jakiś inny ojca, który, gdyby się odwrócił, to mógłby z jednego metra rodzaj seksu? bez problemu dokonać wzrokowej inspekcji różyczki i Corinna zmrużyła oczy, patrząc na dolne ogrody, gdzie błyszczących warg sromowych córki. grupa nagich mężczyzn i kobiet biegała i śmiała się na Ale on się nie odwracał. Nie obchodziło go to. Nazywał trawnikach. się Tyson Peace i był zawdzięczającym wszystko wyłącznie — To nie jest żaden rodzaj seksu, kochany tatusiu, tylko własnej pracy prezesem Peace Pharmaceuticals w Los gra w berka. Angeles. Z tego, co o nim mówiono, można było się Tyson wciągnął głośno powietrze nosem. domyślić, że w zasadzie miał wszystkich gdzieś. Wargi? Ja — Przeklęte dzieciaki. W moich czasach zaczęliby się muszę robić kasę. Od razu rzucało się w oczy, że urody normalnie, na poważnie pieprzyć. Corinna nie odziedziczyła po jego rodzinie. Miał krzaczaste — To właśnie problem z twoimi czasami — odparła siwe brwi, głęboko osadzone oczy neandertalczyka i Corinna — pieprzenie się było na poważnie. Nie zdawaliście kluchowaty nos. Niedbałą i nieuzasadnioną złośliwością sobie sprawy, że można to robić dla zabawy. przypominał przyjaciołom komika i aktora W.C. Fielda. Tyson pochylił głowę nad papierami. Potrafił wyjąć swojemu pracownikowi długopis z kieszonki Strona 11 — Moje kochane dziecko, za to wy kiedyś umrzecie ze — Nazywam się Hal Shocks — odparł obcy niemalże śmiechu. szeptem. — Zdejmę ubranie, jeśli będę miał na to ochotę. Z podjazdu zabrzmiał klakson samochodu. Corinna zsu- Jestem Mistrzem, a swoje ciało pokazuję jedynie moim nęła się z hamaka i wsunęła stopy w zdobione złotą nitką wybranym uczniom. klapki. Tyson Peace wyłowił zmiętą chusteczkę z kieszeni ber- — To pewnie Petta. Miała przyprowadzić bardzo inte- mudów i wydmuchał nos. resującego mężczyznę. Ciekawa jestem kto to. — Kim pan jesteś, panie Shocks? Jakimś religijnym — Albo co to? — mruknął Tyson. — Ostatnim razem świrem? Drugim Chrystusem czy co? przywiozła owczarka niemieckiego, który pieprzył Hal Shocks nie odwrócił oczu od Corinny. Tysonowi wszystko, co się ruszało i nie uciekało na drzewo. I rzucił się odpowiedział kącikiem ust. też na tę twoją koleżankę, jak jej tam na imię? — Niektórzy właśnie tak mówią. — Ellie. Ale Elli kocha psy. — To wielkie dzięki niech będą Bogu! — odparł Peace. — Są najwyraźniej różne rodzaje kochania. Ja kocham — Może zrobisz jakieś cuda na giełdzie? Mógłbyś zacząć od pieniądze, ale nie chodzę z wackiem w portfelu. akcji Metallics... — Hej, Perta! Jak leci! Chodź tu do nas! Masz ochotę na Hal Shocks popatrzył na niego. Przez chwilę nic nie mówił, kąpiel w basenie? tylko opuścił długie czarne rzęsy, jakby szukał właściwych Po przystrzyżonym równo trawniku szła delikatna i ładna słów. brunetka z kręconymi włosami i tak długimi sztucznymi — Panie Peace — odezwał się wreszcie miękkim głosem. rzęsami, że mogłaby spowodować huragan, gdyby szybko — Przypuszczalnie dożyje pan chwili, gdy będzie pan nimi zatrzepotała. Miała na sobie dżinsy i koszulkę. żałował swojego podejścia do życia. Zbliżywszy się do nich, zrzuciła spodnie i górę, ukazując Powiedziawszy to, ruszył wolnym krokiem w dół wznie- małe, sterczące piersi. sienia jak cień chmury przesuwającej się przed tarczą słońca. Tuż za nią szedł wysoki, kościsty, młody mężczyzna z — Pieprzenie — skomentował Tyson Peace, patrząc z za- jednodniowym zarostem, gładkimi czarnymi włosami i skoczeniem na oddalającego się mężczyznę. błyszczącymi oczami. Nosił luźną koszulę i obcisłe czarne ♦♦♦ spodnie wpuszczone w wysokie buty do jazdy konnej. Żar lał się z nieba, ale mężczyzna wyglądał, jakby było mu Przez całe popołudnie Hal Shocks siedział kompletnie zimno i niezbyt komfortowo. Zatrzymał się kilka kroków sam w cieniu topoli, rozglądając się i nie mówiąc zbyt wiele. przed nimi, oparł dłonie na biodrach i rozejrzał się dookoła. Goście podchodzili do niego, witali się i nie dostając w za- — Jak tam? — rzucił Tyson Peace. mian nic więcej poza kilkoma słowami i chłodnym skinie- Mężczyzna się nie odezwał, ledwie skinął głową, od- niem głową, odpływali w dal ogrodu. powiadając na powitanie. Miał duży ostry nos, który Leżąc obok basenu po kąpieli, Corinna przyglądała mu się Corinna porównała do ostrza siekiery. Jej zdaniem przez lustrzane okulary przeciwsłoneczne i zastanawiała się, przypominał zakichanego bohatera rewolucji francuskiej — o czym on, do licha, może myśleć. Gościł na imprezie już bufiaste rękawy koszuli i na wpół zagłodzona twarz wilka. od kilku godzin, nic nie zajarał, nie wypił, nie wciągnął Petta podeszła do Corinny i pocałowała ją w usta. nosem, nie puknął żadnej laski, nie uwalił się. Coś utrzy- — To jest Hal. Musisz go poznać. Jest taki mywało jego umysł w chmurach, ale na pewno nie była to charyzmatyczny. Nawet się nie rozbierze. Podejrzewam, że koka ani żadne inne dragi. ma coś okropnego na ciele i nie chce tego nikomu Coś sprawiało, że nie mogła od niego oderwać wzroku. pokazywać. Hal, kochanie, to nasza gospodyni — Corinna. Nawet gdy się odwracała, jej świadomość pozostawała sku- Corinna stanęła pół metra przed nowo przybyłym i zmie- piona na jego chłodnej i nieruchomej sylwetce pod drzewem. rzyła go wzrokiem od stóp do głów. Chociaż była nago, On nawet nie spojrzał w jej stronę, po prostu tam był, ale mężczyzna skupił wzrok na jej oczach i nawet przez Corinna czuła jego obecność jak kostkę lodu w tylnej kie- moment nie spojrzał na jej ciało. Zauważyła to. Była szeni spodni. właśnie taką dziewczyną. Po drugiej stronie basenu stał w lekkim rozkroku opalony — Miło cię poznać, Hal — powitała go z najmniejszym muskularny facet w typie studenta, a młoda ruda dziewczyna ze swoich uśmiechów. — Zrzuć z siebie łachy, jest strasznie robiła mu laskę, biorąc w usta jego członek, aż po jądra. gorąco, i idziemy się wykąpać w basenie. Koleś jęczał z zachwytu: W jego błyszczących oczach nie dostrzegła akceptacji ani — Hej... pięknie... aaa... świetnie... radości. Wyglądał na faceta, który może zachichotać raz na Corinna odwróciła się, nawet nie mrugnąwszy okiem. trzy lata i zrobi to wtedy, gdy usłyszy, że zawaliła się klatka Trochę wolności dla młodych Amerykanów, a będą tylko schodowa, grzebiąc pod sobą ludzi albo koń kopnął starca w powtarzać „hejjj..." i czytać nowelkę Jonathan Livingston głowę, rozpryskując mu mózg. Seagull Richarda Bacha. Spojrzała w ich stronę jeszcze raz, ruda właśnie wypluwała z ust ciągnącą się białą wydzielinę. Strona 12 — Hej! — zawołała Corinna. — Cieszę się, że wasz — Nie powinnaś o to pytać. Jeszcze nie teraz. Ale za- związek się rozwija. prawdę powiadam ci, że jestem Mistrzem. Panem Muskularny facet drapał się po głowie jak wariat i za- wszystkich mistrzów. Niektórzy mówią, że jestem Drugim kłopotany powtarzał ciągle: Przyjściem Chrystusa, ale jestem kimś innym. — Wszystko dobrze, Darlene? Naprawdę okay? Ruda — Chciałabym wiedzieć, co zamierzasz. To znaczy... zamknęła usta i nie odpowiedziała ani słowem. Corinna jesteś taki... taki silny w sobie. Siedzisz sam, a inni łażą rozejrzała się dookoła. O tej porze dnia, około dookoła jak obdarte z łuski krewetki. czwartej po południu, upał zwykle obezwładniał jej gości i Skinął głową. większość z nich leżała rozłożona na słońcu. W takich — Pójdziesz ze mną? — zapytał. chwilach na widok rozłożonych na trawniku nagich ciał — Z tobą? No... jasne. Ale dokąd? Jeśli chcesz, możemy opanowywało ją zwykle poczucie braterstwa i bezpieczeń- iść do mojego pokoju. Jeśli chciałbyś to zrobić bez pod- stwa, ale dzisiaj odbierała to wszystko inaczej i nawet nie glądaczy. Tata nie będzie miał nic przeciwko temu. Kiedyś wiedziała dlaczego. Goście zdawali się niemalże odrażający, bzykałam się na środku trawnika, a on po prostu przeszedł jak kawałki niedopieczonego mięsa ze szczeciniastymi kęp- nade mną. kami włosów łonowych. Hal Shocks pokręcił głową. Spojrzała w kierunku Hala Shocksa. Siedział w tym sa- — Nie to miałem na myśli. To jest rodzaj przeżycia, ale mym miejscu pod topolą, chłodny i wyniosły jak jakiś dość pospolitego, zwykłego. Obserwując, jak się zachowu- pieprzony guru. Wstała i ruszyła w stronę domu. jesz, odgaduję, że tobie potrzeba czegoś niezwykłego. W środku panował chłód dzięki włączonej klimatyzacji. — A skąd ty to możesz wiedzieć, co? — Corinna zwil- Rozległy hol pokryty był drogimi, ale niepasującymi do żyła usta językiem, a jej ciemnozielone oczy jeszcze bardziej siebie perskimi dywanami; ściany obwieszono obrazami z zwilgotniały. W tym Halu kryło się coś, co sprawiało, że okresu wiktoriańskiego, elementami hiszpańskich zbroi i czuła podniecenie seksualne, ale do końca nie wiedziała, co wypchanymi głowami zwierząt. Corinna lekko wspinała się to takiego. Może po prostu tylko tyle, że nie był nią po schodach, jej sutki sterczały od chłodnego powietrza; fizycznie zainteresowany. Zdała sobie właśnie sprawę że on przeszła do własnej sypialni wyłożonym niebieską wykła- jej odmówił seksu. Był pierwszym facetem, który dziną korytarzem. powiedział „nie" jej cipce, a Corinna nie wiedziała, co na ten Otworzyła drzwi. Pośrodku pokoju królowało łoże z temat myśleć. czterema wspornikami i purpurowym baldachimem — Bo poszłaś i się ubrałaś, stąd to wiem — odpowiedział wyszywanym złotą nicią. Pod ścianą stała zabytkowa szeptem Hal. — Postępując właśnie tak, przyjęłaś do wia- komoda w stylu Ludwika XV i dwa krzesła z drewna domości, że jestem Mistrzem i że wszyscy, którzy chcą za giętego w stylu angielskim. Z balkonu widać było cały mną iść, muszą wykonywać moje polecenia. ogród łącznie z basenem i topolą, ale nie samego Hala — No dobrze, ale co teraz? Jeśli nie chcesz się bzykać, to Shocksa. Corinna weszła szybko do oddzielnej garderoby (z co robimy? jakiegoś rozebranego starego francuskiego chdteau) i Hal Shocks popatrzył na nią poważnym wzrokiem. wybrała długą po kostki tunikę z pomarańczowego — Czy wierzysz w prawdziwe ostateczne doświadczenie? jedwabiu. Wsunęła ją przez głowę i obejrzała się w lustrze. Mówię o ostatecznym doznaniu. Gdybym miała jakąś bieliznę, to może nawet bym ją Corinna mrugnęła powiekami. włożyła teraz na siebie, pomyślała. Jej matka nigdy nie — Mówisz o... o takim czymś jak śmierć? nosiła bielizny i ona też nie. Jeśli ten Hal Shocks będzie tego — Nie o umieraniu, ale o stanięciu oko w oko ze chciał, to może sobie coś kupię. Rozczesała włosy, rozpyliła śmiercią. na sobie zapach Joy i wyszła do ogrodu. — No chyba kiedyś mnie to czeka. Chyba wszystkich nas Hal siedział w tym samym miejscu. Jego czarna jastrzębia to czeka. głowa była lekko pochylona. Dłonie oparł na kolanach. Nie Hal Shocks wstał. Corinna zrobiła to samo i stała obok podniósł nawet głowy, gdy usiadła obok niego, ale na pewno niego przejęta i ciekawa. Działo się coś, nad czym wiedział, że to ona. całkowicie straciła kontrolę, i chyba po raz pierwszy w życiu — Ubrałam się — powiedziała. naprawdę się bała. Hal skupił na niej wzrok, ale i tak nie potrafiła niczego — Corinno, czy chcesz stanąć twarzą w twarz ze śmier- wyczytać z jego oczu. cią? Który dzisiaj jest? — Wiedziałem, że tak zrobisz — odparł szeptem. — — Dwudziesty szósty lipca. Wiedziałem o tym już od chwili, gdy cię zobaczyłem. Jesteś — Czy chcesz kiedyś móc powiedzieć: „Dwudziestego tutaj jedyną osobą, która to zrozumiała. szóstego lipca stanęłam oko w oko ze śmiercią i znam to z Corinna pochyliła się w jego stronę i zapytała: własnego doświadczenia"? — Naprawdę jesteś Mistrzem? Mistrzem czego? Spojrzała mu oczy i nadal nic z nich nie potrafiła Podniósł dłoń. odczytać. Żadnych wskazówek, żadnej pomocy, żadnych Strona 13 podpowiedzi. Zaoferował jej za to prawdziwie ostateczne — Oczywiście, że wiesz. Jesteś przecież ze mną. Jestem doznanie — najbardziej ekstremalne ze wszystkich, więc Mistrzem, moja osoba cię chroni, okrywa jak płaszcz. Nigdy skoro oferta była aktualna, to jak mogła ją zignorować albo nie umrzesz, gdy jestem z tobą, by cię chronić. Sama umiesz z niej zrezygnować. Wisiała przed nią jak most linowy i jeśli czynić cuda, przekonasz się. po nim nie przejdzie, to jej życie straci jakiekolwiek Dojeżdżali do autostrady. Panował upał, powietrze było znaczenie. Ale czy moje życie w ogóle jest coś warte? Na pełne kurzu z poboczy. Ślimakiem wjechali na autostradę i pewno nie będzie, dopóki nie pokonam tego mostu, myślała. wtedy Hal Shocks zaczął przyspieszać. Mknęli coraz szyb- Jestem tylko zepsutą, bogatą, cycatą „do-poruchania-przez- ciej i szybciej, a asfalt uciekał spod kół z prędkością stu każdego" nastolatką, a przecież musi być w życiu coś więcej osiemdziesięciu kilometrów na godzinę. Wyprzedzali inne niż tylko to, co do tej pory mi się przydarzało. samochody, Hal trąbił, by ustępowały im miejsca. Z ol- Zanim zdążyła cokolwiek odpowiedzieć, on już chyba brzymią szybkością mijali szpalery drzew, wzgórza, domy, wiedział, że będzie to „tak". ogrodzenia, mosty. Prawie nikt nie zauważył, że poszli przez podjazd w — Co chcesz zrobić?! — krzyczała Corinna. Dłońmi stronę domu. Tyson Peace nadal był zajęty studiowaniem osłaniała uszy. Od wpadającego do kabiny powietrza jed- notowań giełdowych. Założył nawet na głowę słomkowy wabna tunika przykleiła się do jej długich nóg. — Hal! Nie kapelusz, by chronić łysinę przed słońcem. Corinna i Hal potrafię tego! Boję się! przeszli koło niego jak cienie. — To magia! — wrzeszczał Shocks. — Ostateczne do- Wsiedli do kabrioletu cadillaca eldorado zaparkowanego znanie! za domem. Corinna usiadła na miejscu pasażera, Hal Shocks Na liczniku widniało sto dziewięćdziesiąt kilometrów na za kierownicą. Uruchomił ośmiolitrowy silnik i odjechali z godzinę. Krajobraz po bokach rozmywał się w plamy koloru piskiem opon. pustyni. Corinna przymknęła na chwilę powieki i modliła Corinna spoglądała na ręce spoczywające na kolanach, się, żeby to się skończyło. Była tak przerażona, że zaczęła jakby były dwoma rannymi ptakami. Ciepły wiatr rozwiewał się moczyć. — Jesteś gotowa?! — zawołał Hal Shocks. Jego twarz jej włosy. Cadillac dotoczył się do końca podjazdu, przeje- pobladła od wiatru. Brodę pokrywała szczotka zarostu, a chał przez bramę i wjechał na North Terrara Drive. Co ja tu, ciemne oczy błyszczały jak wtedy, gdy po raz pierwszy do licha, robię, zastanawiała się. Dokąd jedziemy? Czy on obrzucił ją wzrokiem. Z jakiegoś niewytłumaczonego naprawdę mówił, że mamy umrzeć? powodu dopiero teraz zauważyła, że na każdym palcu nosił Spojrzała z ukosa na Hala. Na jego profil o zarysach srebrny pierścień lub obrączkę. Nawet na kciukach. ostrza siekiery. Prowadził spokojnie i roztropnie, w od- — Na co gotowa? — odkrzyknęła. powiednich momentach włączał kierunkowskazy. Nie wy- — Na ostateczne doznanie! Na przywitanie śmierci! glądał na szalonego. Ale miarą ich wspólnego szaleństwa — Ale co mam zrobić? było to, że nie potrafiła nawet zapytać go, czy zginą. Czuła — Wyobraź sobie...! — krzyczał — wyobraź sobie, że się zbyt skrępowana. Przepraszam pana, czy my właśnie wcale się nie poruszamy! zamierzamy umrzeć? A jeśli tak, to w jaki sposób? To nie — O co ci chodzi? Nic z tego nie rozumiem! wydawało się możliwe. Z boku minęli rząd drzew. Chyba to — To proste! Jeśli stalibyśmy, to co byś zrobiła? wszystko mi się śni. Nazywam się Corinna Peace. Mam — Nie wiem! Chyba bym wysiadła! dziewiętnaście lat. Niedługo umrę. Spojrzała na niego koszmarnie przerażona. Nic nie od- — Jedziemy na autostradę! — zawołał Hal Shocks, prze- powiedział, tylko skinął głową. Odwróciła wzrok na drogę, krzykując szum powietrza. która sunęła pod samochodem z prędkością ponad stu osiem- — Dobra — odpowiedziała, bo nie wiedziała, co innego dziesięciu kilometrów na godzinę, okrutna, bezkompromi- mogłaby powiedzieć. sowa, płynąca rzeka asfaltu. Wyjście z auta byłoby jak Jechali serpentynami wśród wzgórz, mijając równo przy- podłożenie głowy pod piłę łańcuchową. strzyżone trawniki i podjazdy prowadzące do modnych, — Hal! Nie mogę tego zrobić! Przecież ja się zabiję! wielopoziomowych rezydencji rozłożonych na — Ale to jest właśnie spojrzenie śmierci w oczy! To jest pochyłościach terenu. Corinna widziała pracujących śmierć! Metr obok! Tuż przy tobie, zagląda ci do oczu! Jak ogrodników i zraszacze tworzące tęcze nad trawnikami i możesz ją ignorować? nagle poczuła, że nie chce być w żadnym innym miejscu — Nie potrafię! Nie dam rady! poza tym, w którym właśnie się znajduje. — Corinno, musisz! Jak można tak żyć, jeśli nie zdołasz Hal Shocks zdawał się wyczuwać jej drżącą lojalność. stawić czoła śmierci? — Chyba się nie boisz?! — zawołał. — Właśnie na tym Prawie wpadła w histerię. Ciągnęła się za włosy to w to wszystko polega, stawimy czoło śmierci i już nigdy nie jedną, to w drugą stronę, posikała się po nogach ze strachu. będziesz się niczego bała. Czuła przypływy grozy wewnątrz ciała, ale obecność Hala — No, sama nie wiem. — Przełknęła ślinę. — Nie wiem, Shocksa działała na nią jak potężna zimna siła, której nie czy tego chcę. Naprawdę nie wiem. Strona 14 potrafiła z siebie strząsnąć. Wiedziała, że nie musi pielęgniarek w wykrochmalonych fartuchach, wyskakiwać z samochodu, a jednocześnie coś ciągnęło jej pocieszających pacjentów podczas obchodu. umysł i ciało w stronę klamki do drzwi, i zdawała sobie — Dobrze ci tutaj? — zapytał Tyson Peace, przysiadając sprawę, że za kilka sekund wystawi nogę za próg auta. tłustym tyłkiem na krawędzi krzesła. Miał na sobie wy- Droga poniżej uciekała z prędkością stu dziewięćdziesięciu prasowany jasnobrązowy garnitur, koszulę w paski i krawat, kilometrów na godzinę. który do niczego nie pasował. Przetarł łysą głowę szarą — Wysiadaj! — zawołał Hal Shocks. — Wysiadaj! chusteczką i pociągnął nosem. Pociągnęła za klamkę. Wiatr porwał drzwi i zaczął nimi — Jest okay — odparła miękkim głosem. — Mogło być uderzać, wykręcając jej nadgarstek. Trzymając się krawędzi gorzej. przedniej szyby, podniosła się, niepewnie utrzymując rów- Tyson nalał sobie trochę szampana i głośno go wysiorbał. nowagę, czując zimny mocz na tyle sukienki. Miała zaciś- — Za tę cenę to jestem zdziwiony, że nie masz basenu nięte powieki, strumień pędzącego powietrza uderzał prosto ze szczerego złota. w twarz. Tunika powiewała jak szalona na wietrze. Corinna popatrzyła mu prosto w oczy. Zaczęła niezdarnie odpychać drzwi kolanem. Próbowała — Nie mogę używać basenu, bobym z niego spadła. odwrócić się do Hala, ale nie potrafiła. Serce jej waliło, w Muszę używać tuby. ustach czuła piasek. Ile jeszcze jej zostało? Dwie sekundy? Tyson skrzywił się. Trzy? O Boże, nie chcę wysiadać i się zabić! — No dobra, przepraszam. No to powinni dać ci złotą — Bądź naturalna! — krzyczał Shocks. — Pomyśl, że tubę. gdzieś zaparkowałaś i wysiadasz, żeby kupić smakołyki na Pokręciła obandażowaną głową. Przynajmniej mogła już lunch. nią ruszać. Zdjęli większość szwów z twarzy i Corinna Jej umysł wyłączył się jak przepalona lampa kineskopu wyglądała jak Rocky Marciano po przegranej walce. telewizyjnego. Była świadoma ryku wiatru i ogromnej pręd- — Tato. Jeśli jest jedna rzecz, której nie posiadasz, to kości. Była świadoma wypychania drzwi. Każdy przecież jest to klasa. mógł chodzić po drodze. Ale dlaczego nie zrobić tego teraz? — No tak. A ja mogę się tylko domyślać, że częścią Postawiła nogę i wstała. twojej klasy jest wypadanie z pierdolonego samochodu Miała wrażenie, że ktoś walnął ją w plecy, mocno. przy prędkości stu osiemdziesięciu na godzinę. Poczuła nagłe uderzenie w lewą nogę i później wydawało — Nie wypadłam. Już to mówiłam. się jej, że leci nad drogą, długo... długo... i opada wielką, Tyson Peace z niedowierzaniem wykrzywił twarz. zwariowaną parabolą na ziemię. Coś, jakby żwirowaty — Gówno prawda. Wiele rzeczy można o tobie powie- dzieć — dobrych i złych. I do tych dobrych należy to, że nie ogień, wybuchło w ramieniu i wbiło się w biodro. Nie jesteś świrem. Tylko świra byłoby stać na skok z auta przy potrafiła się zatrzymać. Toczyła się, toczyła i toczyła, a za prędkości stu osiemdziesięciu. Każdy wiedziałby, że musi każdym razem ogień przypalał ją jeszcze mocniej, aż upaść. A szok przypuszczalnie pomieszał ci w głowie. Ale stoczyła się na pobocze. Zobaczyła własną rękę, jej ciało nie martw się, wyjdziesz z tego. znieruchomiało. Leżała z twarzą na betonie, wpatrując siew — Wyjdę z tego? Z jedną nogą? najdrobniejsze szczegóły szczelin i kamyczków tworzących Tyson wzruszył ramionami. nawierzchnię. — Słuchaj, nie chcę, żebyś przez to, co zamierzam ci Nie czuła bólu. Ktoś podbiegł i tuż przed nosem ujrzała powiedzieć, pomyślała, że cię nie kocham, ale musisz stawić buty. Znoszone buty kierowcy ciężarówki. Na ich boku był czoło prawdzie. nadruk czerwonymi literami: Mac. Przybiegł jeszcze ktoś. Corinna zmrużyła powieki. Usłyszała głos: — Tak właśnie mówił Hal Shocks. — Jezu Chryste! Urwało jej całą nogę. — Pieprzyć Hala Shocksa, jeśli w ogóle uda się go kiedyś Wiedziała, że ten głos mówił prawdę, a ona leżała na odnaleźć. Zrozum, że straciłaś nogę. I nie ma sensu dłużej betonowej nawierzchni autostrady i płakała prawdziwymi rozpaczać. Lekarze powiedzieli, że mogło być gorzej. Przy- łzami. najmniej został kawałek uda, żeby dopasować... no... jak to ♦♦♦ się nazywa... protezę. Teraz naprawdę robią doskonałe pro- tezy. Na przykład Steve Austin. On ma protezę całego ciała. Ojciec przyniósł butelkę szampana. Corinna leżała na Nikt nawet nie zorientuje się, że masz sztuczną nogę. łóżku opuchnięta, ale udało jej się upić z pół kieliszka. Z podkrążonych oczu Corinny popłynęły łzy. Minęło osiem tygodni od wypadku i powoli wracała do — Tato — zaczęła gorzkim tonem — przecież większość zdrowia. Pokój szpitalny był pomalowany uspokajającą czasu spędzałam nago. Myślisz, że nikt nie zauważy? zielenią, okna zostawiono otwarte, by wpadało przez nie — Jezu, nie możesz przecież chodzić nago przez całe świeże górskie powietrze. Miała kolorowy telewizor, stereo, mnóstwo czasopism — wszystko, czego mogła zapragnąć życie. — Wcale nie będę mogła chodzić! młoda dziewczyna. Z korytarza dochodziły melodyjne głosy Strona 15 — Wiele kobiet żyje z jedną nogą albo ręką i nawet Ku własnemu zdziwieniu, zaakceptowała kikut. Nie był wychodzą za mąż... pokryty bliznami ani przerażający, tylko gładki i różowy — — Ja nie chcę wychodzić za mąż. Jeśli ktokolwiek będzie widać było zaczynającą się nogę, która nagle kończyła się w chciał się ze mną ożenić, to chyba tylko z litości. Czy nicości. Przez pierwsze kilka tygodni odczuwała bóle uważasz, że potrzebna mi litość? rzekome w nieistniejącym kolanie i stopie, ale po pewnym Tyson przełknął ostatni łyczek szampana. Był już ciepły, czasie te dziwne wrażenia ustały i oswoiła się ze swoim więc skrzywił usta. kalectwem, chociaż nie podejrzewała, że w ogóle będzie to — Nie wiem, co ci powiedzieć. Próbuję cię pocieszać, możliwe. kochanie, ale nie znam piękniejszych słów. Nie potrafiła jednak się oswoić ze wspomnieniem, w jaki Zaczęła walić obandażowaną ręką w pościel. sposób straciła nogę. Często budziła się zlana potem, a w — Spójrz tu! Słowa nie zwrócą mi nogi! snach trzymała się poruszanych wiatrem drzwi pędzącego Tyson wstał. eldorado. Przeżywała jeszcze raz te same sceny, gdy jej — Wiem, że nie, głupolku! Ale nikt nie kazał ci wy- nieświadomy umysł podpowiadał: „Jest w porządku — skakiwać z pędzącego samochodu! możesz wysiąść!". — Właśnie, że tak — pochylając głowę, odpowiedziała Nadal nie mogła zapomnieć twarzy Hala Shocksa. Policja tak cicho, że jej ojciec nic nie usłyszał. — Ktoś kazał mi z Los Angeles wystawiła nakaz zatrzymania samochodu wyskoczyć i ten ktoś za to zapłaci. piętnaście minut po wypadku, ale Shocks zniknął jak ilu- Pielęgniarka otworzyła drzwi i zajrzała do środka. zjonista. Wielu śledczych pojawiło się w szpitalu i notowali — Przepraszam, panie Peace, ale właśnie czas na pilnie to, co starała im się opowiedzieć, ale jedynym prze- badanie panny Peace. stępstwem Shocksa była kradzież samochodu, więc policja Tyson podniósł kapelusz ze stoliczka stojącego koło szybko straciła zainteresowanie tą sprawą. łóżka. Postał jeszcze przez chwilę, pochylił się i bardzo Dni powracania do zdrowia mijały jej na czytaniu kiep- delikatnie, bardzo czule pocałował córkę prosto w usta. skich romansideł i klasycznych powieści, słuchaniu starych — Wiem o tym, Corinno, że czasem zachowuję się jak acidrockowych płyt, jedzeniu owoców i wpatrywaniu się w stary, durny gnojek. Przepraszam cię za to, bo to oznacza, trawnik i topolę, pod którą Hal Shocks ją zahipnotyzował. że nie doceniam tego, co dzięki tobie mam. Całe życie Wiele razy śniło jej się, że widzi siebie rozmawiającą z Ha- spędziłem, budując fortunę, a to znaczy, że ominęło mnie lem, a ona sama wali w drzwi balkonowe, by ostrzec siebie kilka rzeczy, które życie ze sobą niosło. Myślę o tobie. przed tym, co miało się wydarzyć. Pewnie to, co ci się przytrafiło, jest także częściowo moją Najbardziej frustrowało ją to, że nie poznała absolutnie winą. Szukałaś ojca w niewłaściwym człowieku. Nie niczego nowego w wyniku wypadku. Hal Shocks wmawiał wypytuj mnie o szczegóły, bo nie jestem Froodem, albo jak jej, że stanie oko w oko z własną śmiercią. Wyskoczyła z tam ten facet się nazywał. I teraz mogę zrobić tylko jedną samochodu, bo przez ułamek sekundy udało jej się samą rzecz. Dać ci wszystko, co tylko można kupić za pieniądze. siebie przekonać, że jest nieśmiertelna. Nadal bała się Corinna leżała w bandażach, a łzy spływały po jej śmierci tak samo jak kiedyś. A tak naprawdę, to nawet twarzy. Tyson Peace, po raz pierwszy od piętnastu lat bardziej niż kiedyś. Na sobie poznała, jaka jest krucha i odkrył, że jego oczy też potrafią się wypełnić łzami. Był słaba. pewnie bardziej sentymentalny niż prawdziwie Pierwszego listopada siedziała na łóżku w swoim pokoju z współczujący, ale wiedział, że kocha córkę. Miał tylko ją na oprawionym w skórę wydaniem Braci Karamazow, gdy całym świecie. nagle do drzwi zapukał jej ojciec. Corinna podniosła zabandażowaną dłoń i położyła na jego — Corinna? Masz gościa. ręce. Odłożyła książkę i brzoskwinię, którą właśnie jadła. Jej — Dziękuję ci, tato — wyszeptała. — Ja też cię kocham, czyste blond włosy skręcały się w fale, a jasny makijaż ty stary durny gnojku. skrywał najgorsze blizny. Miała na sobie niebiesko-- grafitową bluzkę z dzianiny z szerokimi rękawami do łokcia ♦♦♦ i pełno srebrnych pobrzękujących bransolet na nadgarstku. Była już późna jesień, gdy pozwolono jej opuścić szpital. Od pasa w dół była naga. Jej goła prawa noga i kikut lewej Kikut nogi zagoił się, a Corinna zaczęła przybierać na nogi spoczywały na kapie, a pomiędzy nimi kręciły się wadze. Miała jeszcze blizny na twarzy malujące tajemniczą włosy łonowe. Już nie były wygolone na kształt serduszka, mapę osobistych przeżyć, ale chirurdzy plastyczni twierdzili, ale uczesane szczotką w złociste loczki. — Kto to jest, tato? Jestem zmęczona. że i tak udało im się usunąć te najgorsze. Pozostała piękna, Tyson Peace też wyglądał na zmęczonego i tak się czuł, a choć na jej twarzy odbijała się jakaś osobliwość, pewna do tego był stary i łysy. Zarządzanie największą korporacją nieregular-ność rysów, która sprawiała, że przyjaciele farmaceutyczną na Zachodnim Wybrzeżu i jednoczesne odwracali wzrok, a obcy przypatrywali się jej z opiekowanie się córką z amputowaną nogą okazało się wcale zaciekawieniem. Strona 16 niełatwe. Oczywiście, że do pomocy w domu miał dwie — Jestem pod wrażeniem pana wiedzy, panie Peace. gosposie, kucharza i szofera na każde zawołanie. Tyson wciągnął głośno powietrze w płuca. Pielęgniarki Corinny przychodziły cztery razy w tygodniu — To, że jestem bogaty, nie oznacza, że jestem głupi. A na wizyty kontrolne i pielęgnacyjne, ale całe to zamieszanie poza tym, gdybyś przetarł sobie okulary, to mógłbyś to wyczerpywało go. Po kilku miesiącach Tyson złapał się na wszystko przeczytać na mosiężnej plakietce pod obrazem. tym, że zastanawia się, czy do końca życia będzie już Leon nie wiedział, czy się śmiać, czy nie. Zdecydował, że uziemiony z jednonogą córką. A miał nadzieję na spokojną jednak nie. Skinął poważnie głową i poszedł do góry, niosąc emeryturkę na Jamajce... kwiaty przed sobą, wyprostowany i muskularny ze — Mówi, że jest twoim starym przyjacielem. Przyjechał sreberkiem mocno trzymającym się w tyłku. Tyson pokręcił kawał drogi z Frisco, by przywieźć ci kwiaty. tylko głową i mruknął: — Chyba nie jest to... — rozpaczliwie westchnęła, prze- — Głupi kutas. żywając nieracjonalny strach. Corinna wyprostowała się w łóżku, gdy Leon zapukał do — Rany boskie! Czy myślisz, że bym go tu wpuścił? drzwi i wsunął głowę do pokoju. Nakarmiłbym nim psy, gdyby pojawił się w okolicy. Po — Leon! Wchodź, proszę! Miło cię widzieć! małym kawałeczku. Nie, to jest, jak-tam-on-się-nazywa" — Jedno musiała mu oddać — miał nerwy ze stali. Nawet nie ten facet w okularach o polskim nazwisku. Spojrzała na mrugnął, gdy spojrzał na goły kikut. Wręczył jej kwiaty i niego zaskoczona. pochylił się nad łóżkiem, by pocałować ją w policzek. — Pewnie masz na myśli Leona! O, to świetnie! Wpuść — Wiesz co? Jesteś moim pierwszym prawdziwym goś- go na górę. Nie widziałam go całe wieki! ciem. Aż do tego wypadku myślałam, że mam przyjaciół. Tyson skinął głową. Odwrócił się, ale jeszcze raz spojrzał Dostałam kilka kartek z życzeniami powrotu do zdrowia i na nagi kikut. może ze dwa bukiety. I to wszystko. Nikt z nich nawet nie — Nie uważasz, że powinnaś... odwiedził mnie w szpitalu. — Nie, tato. Leon i ja byliśmy kochankami. Widział moją Leon usiadł. Jego twarz była wielka i nijaka. Corinna zaczęła siuśkę wielokrotnie. 1 musi się przyzwyczaić do tego, że się zastanawiać, jak mogła kiedyś w ogóle uważać go za mam teraz jedną nogę. Musi samodzielnie stawić temu atrakcyjnego mężczyznę. Nie miał nawet dużego członka. czoło. Nie potrafił się dokładnie ogolić. Na brodzie zawsze Tyson wzruszył ramionami. zostawiał kępki ostrego zarostu. — Okay, to twoja noga i twoje łono. — Przyjechałbym wcześniej, gdybym tylko wiedział, co Gdy schodził, zastanawiał się, czy jako ojciec powinien się stało — przyznał. — Uważałem, że potrzebujesz trochę czuć się zazdrosny o to, że obcy mężczyźni oglądają waginę czasu, by oswoić się z nową sytuacją. Dzwoniłem kilka razy jego córki. Może inni ojcowie byliby zazdrośni. Ale nie on. do twojego ojca, żeby dowiedzieć się, jak się czujesz. Mniej- To okropne aż tak analizować swoje zachowanie, pomyślał. sza z tym, najważniejsze, że udało mi się przyjechać. Przypomniał sobie matkę Corinny i zdał sobie sprawę, że Corinna wyciągnęła do niego rękę. Leon wyczuł w jej nawet przez chwilę nie żałował, że jej prochy użyźniają palcach poskładane kości, szwy i miejsca przeszczepionej glebę wokół rododendronów w ogrodzie. skóry. Nie spojrzał w dół, tylko trzymał jej dłoń, nie Leon Suskicz stał w holu, trzymając wielki bukiet ściskając jej za mocno. kwiatów i przypatrywał się wypłowiałemu — Czy noga cię nie denerwuje? — zapytał. późnowiktoriańskiemu obrazowi przedstawiającemu jelenie — Niby jak? Przecież jej nie mam. osaczone podczas polowania. Miał trzydzieści pięć lat, był Zaczerwienił się. wysoki i solidnie zbudowany Szeroką szczęką przypominał — Miałem na myśli ki... to, co zostało. Nie boli cię już? Clarka Kenta. Nosił okulary bez oprawek. Chodził, jak — Czasami. Lekarze mówią, że będzie trochę bolało, gdy będą dopasowywać protezę. Ale to most, po którym przejdę, skomentował to kiedyś Tyson, jakby „próbował utizymać gdy do niego dotrę. Nie wiem, jak będzie, Leon. Staram się sreberko od gumy do żucia między pośladkami". Miał na kontrolować emocje. Staram się być spokojna. To jedyny sobie granatową marynarkę od garnituru i wyprasowane w sposób na poradzenie sobie z tym wszystkim. Przynajmniej kant spodnie. żyję. Kiedyś mówiłam, że wolałabym umrzeć, niż stracić — Corinna zaprasza do siebie. To trzeci pokój po prawej. urodę, ale gdy jesteś w szpitalu i walczysz o życie, to uroda — Dziękuję, panie Peace. Proszę mi powiedzieć — to jest ostatnią rzeczą, którą należy się przejmować. Gdy dzieje jest chyba bardzo stary obraz? się coś takiego, to najważniejszą rzeczą jest przetrwanie. — Tak. To osaczone jelenie. W epoce wiktoriańskiej Leon spojrzał na czubki swoich szpiczastych butów. mieli prawdziwego bzika na punkcie polowania na jelenie. — Chyba masz rację. Tak też mówi mój ojciec. Królowa Wiktoria była oczarowana Szkocją. No wiesz, tymi — A co u niego? ich pledami, kiltami i kobzami. Więc cała reszta Brytanii Na twarzy Leona pojawił się grymas. przejęła tę modę na jelenie i wszystkie inne folkowe rzeczy. — Można by powiedzieć, że przechodzi przez zwario- wany okres wieku średniego. W jednej chwili jest pełen Strona 17 energii i zaangażowania, a za chwilę wpada w dziwne — Ale to jest podniecające. I potrafi też być niebezpiecz- nastroje i depresje, i mówi o bezsensie wszystkiego. Nawet ne. A przynajmniej nie muszę siedzieć za biurkiem i pier- nie wiem, jak na to wszystko reagować. Stracił wielki dzieć w stołek. prestiżowy kontrakt i od tego czasu bardzo się zmienił. — Niebezpieczne? A co takiego niebezpiecznego twój Interesy też nie idą najlepiej. ojciec kiedykolwiek zrobił? — Siedzi w mrożonkach? Leon przysunął krzesło bliżej łóżka. Jego oczy się za- Leon spojrzał na nią ze zdziwieniem. świeciły zupełnie jak dziecku. — Nie, w silnikach napędowych. Corinna poczuła od — Opowiem ci, ale nie wolno ci nikomu tego powtórzyć. Leona zapach fiołków. Ani słowa. No więc jest taki facet, Bradley Winger. — Pachniesz fiołkami. Musiałaś o nim słyszeć. Leon spłonił się lekko. — Nigdy nie słyszałam tego nazwiska — odparła, kręcąc — To z przyzwyczajenia. Mama kazała mi ssać fiołkowe głową. cukierki odświeżające oddech przed wyjściem z domu. — Nie ma znaczenia. Ten Bradley Winger był niezłym — Rodzice to wariaci — skomentowała Corinna. — A kierowcą wyścigowym, ale teraz już jest podstarzały i wpły- czym się teraz zajmujesz? Nadal pracujesz w agencji? nął na kilka korporacji, takich jak Magnesium Speed i — Nie. Rzuciłem tę robotę. Nie nadaję się do pracy w Former Tire, żeby wyłożyły dziewięć milionów dolarów na reklamie. To zupełnie nie moja para kaloszy. Chyba jestem próbę bicia lądowego rekordu świata w prędkości. na to za wrażliwy. — To dla mnie jak łacina. Co to do licha ma wspólnego z — Wrażliwy? tobą? Leon, przecież ty pisałeś takie ładne wierszyki.,,Myślę — No wiesz. Jestem zbyt liryczny. Hasła reklamowe o tobie, serce mi stuka, jak statek w nocy, coś tam, coś powinny być zwięzłe i lapidarne, nie zawierać ani krztyny tam...". poezji. „Produkujemy dobre samochody. Bo chcemy, żeby Leon machnął rękami. były dobre. I one dobrze się sprawują na drodze. I są dobre". — Corinno, słuchaj, co do ciebie mówię. No i ten facet Jezu, Corinna, moja nauczycielka od angielskiego powie- chce ustanowić nowy rekord świata. Bradley Winger po- działa, że jest we mnie duch Tennysona. trzebuje do tego celu samochodu, jasne? Specjalnego, szyb- — Więc co teraz robisz? kiego samochodu, rozumiesz? — Pracuję w firmie ojca. Zajmuję się sprawą tego kon- — Łapię. Specjalny samochód. — Corinna skinęła głową traktu, który spierniczył. Mam zadanie specjalne. jak niecierpliwa uczennica. Corinna przekrzywiła się dziwacznie w łóżku. Leon nie — Okay. Jeśli on buduje dla siebie specjalny samochód, zaoferował pomocy i zastanawiała się, czy nie chce być to potrzebuje do niego silnika rakietowego, i wtedy pojawia posądzony o przesadną troskliwość, czy też po prostu nie się mój ojciec. Bradley Winger przyjechał do jego warsztatu zauważył, że ona siedzi w niewygodnej pozycji. w Port Arthur w Teksasie i podpisał kontrakt na silnik — To chyba jakaś nuda — stwierdziła. — Zawsze wy- rakietowy o wielkiej mocy. dawało mi się, że chcesz pisać wiersze. — To świetnie — przyznała Corinna, wyglądając przez — Nie, to wcale nie jest nudne. Nawet dużo się uczę. okno. Dzień powoli szarzał, a nad ogrodem pojawiał się Uczę się, jak być bezwzględnym. To zadziwiające, jak dziwny granatowy mrok. trudno to osiągnąć. Jeśli chcesz zostać wielkim Leon wstał. Pomarańczowe słońce, którego ona nie mogła biznesmenem, musisz być twardy dla personelu i dla zobaczyć, odbijało się w zausznikach jego okularów. konkurencji, ale dwa razy bardziej twardy dla siebie. — Problem w tym — ciągnął Leon — że jakaś ekipa z Corinna sięgnęła po brzoskwinię. Tym razem Leon za- Kokomo w Indianie dowiedziała się o tym projekcie i uważył ten ruch i podał jej jedną z koszyka. Wgryzła się we zaoferowała znacznie niższą cenę. Bradley Winger znalazł włochatą skórkę i soczysty miąższ. Zawsze porównywała jakieś wytłumaczenie, by wycofać się z umowy, i zostawił jedzenie brzoskwini do lizania clitoris. Może właśnie mojego ojca z w połowie ukończonym silnikiem rakie- dlatego tak je lubiła. Sok spływał jej po brodzie na pościel. towym, kupą zaciągniętych kredytów i niczym, co można by To było bardzo zmysłowe. sprzedać. — Nie wiem, co powiedzieć. — Wzruszyła ramionami. Corinna postukała się w kikut. Był dziwnie wrażliwy i — Wygląda na to, że dałeś się wciągnąć w konformizm żywy. systemu kapitalistycznego. — Ten Bradley Winger to jakiś gnojek — skomentowała. Leon rozejrzał się po bogato umeblowanej sypialni — Ale skoro inny silnik był tańszy, więc kto może go winić Corinny. za wolny wybór? — A co ty tu masz dookoła? Owoce komunizmu? — Ja go winię — odparł Leon z nagłą porywczością w — Wiesz co? Wydaje mi się, że jesteś za bardzo żądny głosie. — Wiem, że ci faceci z Indiany dali mu łapówkę i krwi. nawet sfinansowali prawników, żeby wykręcił się z umowy z moim ojcem. I to jest właśnie moje specjalne zadanie. Strona 18 Corinna podniosła oczy. O brzasku Craig usłyszał samochód przejeżdżający obok — To co jest tym zadaniem? hotelu i kierujący się w stronę Ogden, na północ. Przypo- — Muszę zrobić coś takiego, żeby Bradleyowi mniał to sobie później, bo obudził go z drzemki. Spojrzał Wingerowi nie udało się osiągnąć swojego celu. wtedy na zegarek leżący na nocnym stoliku. Sarah nadal — Masz na myśli sabotaż? była pogrążona we śnie, zwinięta jak mała dziewczynka z — Jeśli będzie to konieczne. On zniszczył mojego ojca, kciukiem w buzi. Pocałował jej kasztanowe loki i po cichu a ja zniszczę jego. wstał z łóżka. Sarah poruszyła się i powiedziała: — Ale co on zrobił tobie? Czy jesteś stróżem biznesu — Craig...? swojego ojca? — Nie przejmuj się. Nie musisz jeszcze wstawać. Idę Leon roześmiał się gorzko. siku. Niezbyt dobrze spałem. — Chyba sobie żartujesz? Gdy stuknie mi czterdziestka, Ziewnęła i przewróciła się na drugi bok. to biznes ojca przejdzie na mnie. Kiedyś była to firma — Która godzina? 0 wartości pięćdziesięciu milionów dolarów. Teraz jest warta — Po piątej. dwa centy i pudełko sznurówek do butów. I wszystko dzięki Poszedł do łazienki się załatwić. Nad zbiornikiem dolno- Bradleyowi Wingerowi. płuku wisiało lustro. Zobaczył w nim bladą i wymizerowaną Corinna spojrzała na Leona z zażenowaniem. Zawsze twarz. Miał sucho w ustach i ogólnie czuł się paskudnie. miała go za zrównoważonego, zabawnego i romantycznego Wolałby teraz być w zupełnie innym miejscu. Synowskie owczarka. Przychodził na jej imprezy i czerwienił się, gdy zobowiązania wobec Bradleya Wingera okazywały się nieraz nudniejsze, niż można było to sobie wyobrazić. Ale, się rozbierał. Ale teraz zauważyła w nim coś, czego wcześ- co tam... niedługo to wszystko się skończy. niej nie dostrzegała. Coś twardego. Brutalnego. Znała to. Opłukał twarz wodą, umył zęby i z pianą po paście do Spostrzegła to już u ojca. Zimna przyjemność z kopania zębów dookoła ust podszedł do okna i wyjrzał. To, co innych w tyłek. Fanatyczna żądza zemsty. Spuściła wzrok zobaczył, nie wydawało się niczym niezwykłym, ale gdy 1 zaczęła się zastanawiać nad tym, co stało się z jej życiem, myślał o tym później, coś w tym wszystkim było nie tak. co stało się z przyjaciółmi. Timeri Orari, niski ciemnoskóry mężczyzna, stał za rogiem Podniosła wzrok. Na nadgarstku zabrzęczały delikatnie szarej hali warsztatu i palił papierosa, szurając butami o srebrne bransolety. piach. — Leonie. Pieprz się ze mną. Craig opuścił rozchylone zasłony. Znaczenie jej słów nie dotarło do niego za pierwszym — Jaki dziś będzie dzień? — zapytała Sarah. razem. Dopiero po chwili je zrozumiał. Zagryzł usta i — Chyba ostateczny. Pogoda jest w porządku. Ale wolał- patrzył na podłogę przed sobą. W końcu odezwał się. bym, żeby była kiepska. — Posłuchaj, Corinna. Muszę już lecieć. Ale może wpad- — O której twój ojciec ma zamiar się zabić? nę w przyszłym tygodniu i jeszcze pogadamy. — Jakoś wcześnie. Zanim płaszczyzny solne nagrzeją się Nic nie odpowiedziała. od słońca. Opony muszą wytrzymać ciśnienie trzystu osiem- Odwrócił się jeszcze do niej w drzwiach i powiedział: dziesięciu pięciu kilogramów. — To wszystko, o czym ci mówiłem, o tych silnikach — To nic mi nie mówi. rakietowych. Nie powtórzysz... — Mnie też nie. Znużona pokręciła głową. Zamknął za sobą drzwi. — Da się tu napić kawy? Po wyjściu Leona leżała przez dłuższą chwilę, dotykając Craig stukał wieszakami na ubrania w szafie w poszuki- się delikatnie palcem między nogami. Pomyślała, że pewnie waniu swoich dżinsów. od tej chwili będzie musiała być całkowicie samowystar- — Zdaje się, że sami będziemy musieli ją sobie zrobić. czalna w tej kwestii. Usłyszeli stukanie do drzwi. — Kto tam? — zapytał Craig. — To ja — odpowiedziała Marjhorie. — Przyszłam do was, bo usłyszałam, że rozmawiacie. W nocy nawet nie zmrużyłam oka. — Wejdź, proszę. Chyba wszyscy nie wyglądamy naj- lepiej. ROZDZIAŁ 3 Od razu zauważył, że Marjhorie nie spała w nocy. Pod oczami widniały ciemne półksiężyce, a jej włosy były starannie ułożone jak zwykle w ciągu dnia. Miała na sobie błękitny jedwabny szlafrok i puchate błękitne kapcie. Craig zasunął suwak dżinsów, włożył koszulę i przysunął matce fotel. Strona 19 — O trzeciej nad ranem zszedłem do warsztatu i roz- — Ale, mamo, przecież to słowo jest wyrazem... nie mawiałem z ojcem. Powiedziałem mu, że powinien od- wiem... poirytowania. począć. Nawet nie wiem, czy mnie posłuchał. — Nie obchodzi mnie to. Bradley jest twoim ojcem, a Marjhorie wyciągnęła z kieszeni szlafroka papierosy. Za- moim mężem i nie wolno ci używać wobec niego wul- paliła jednego i wypuściła sine kłęby dymu. garnych określeń. Stajesz się coraz gorszy. — Nie wrócił do mnie do pokoju — wyznała. — Czasem Craig potarł policzek w zamyśleniu. ucina sobie drzemkę w warsztacie. Chyba jest za bardzo tym — Gorszy od czego? Gorszy od starego tatulka? wszystkim przejęty, by zasnąć. Timeri krząta się na dole od — Możliwe. czwartej rano. Tankował Fireflasha. Reszta zespołu znajdzie — Więc chcesz powiedzieć, że jestem gorszy od niego? się tam już niedługo. — On przynajmniej ma odwagę wziąć życie w swoje Sarah usiadła w łóżku. ręce. — Może zejdę zobaczyć, czy mamy szansę na kawę? — Co to jest? Przemowa na cześć spuścizny heroizmu? Marjhorie skinęła głową. Już słyszałem to z pierwszej ręki. — Jeśli to zrobisz, to zostanę kochającą cię teściową na — On jest odważny. Nigdy o tym nie zapomnij. wieki wieków, amen. — Nikt by mi na to nie pozwolił. I nikt nigdy nie Sarah zarzuciła na siebie dziecięcy różowy szlafroczek i pozwoli mi zapomnieć, że jestem jednym wielkim wyszła z pokoju w poszukiwaniu kawy. Craig przykucnął rozczarowaniem w waszym kręgu. Syn, który woli spokojne koło matki i położył dłoń na jej ręce. i bezpieczne życie i nie poniesie rodzinnego znicza, który — Mamo, on już kiedyś przecież bił różne rekordy. ojciec tak desperacko pragnie mu przekazać. Mamo, życie to Wszystko będzie dobrze. nie jest sztafeta. Nie muszę zaczynać z miejsca, w którym Milczała, zaciągnęła się dymem z papierosa i pokręciła skończył ojciec, tylko dlatego że jestem jego synem. Nie głową. chcę być kierowcą rajdowym. Nudzi mnie to jak jasna — Musisz zrozumieć, że on potrzebuje takiego kopa — cholera. Nie chcę ścigać się w kółko w malutkich tłumaczył jej Craig. — Ojciec nie radzi sobie ze sobą, samochodzikach z nadzieją, że uda mi się wyprzedzić dopóki nie wie, że jest w czymś najlepszy. wszystkich po kolei. Nie chcę siedzieć w Marjhorie westchnęła. piętnastometrowych rurach wypchanych paliwem — Gdyby to było tylko to, łatwo bym to zaakceptowała. rakietowym i jeździć po solnych jeziorach z prędkością — O co innego masz na myśli? tysiąca kilometrów na godzinę. To jest po prostu nudne. — Nic takiego. To nie ma znaczenia. Jestem inżynierem, dobrym, pomysłowym inżynierem. — Wręcz przeciwnie! Jeśli mój ojciec chce ryzykować Jednym z nowego typu inżynierów. Mam ładną żonę i małe, życie, to chyba powinnaś mi powiedzieć. ale wygodne mieszkanko w Nowym Jorku i nie muszę — Craig, to może mieć znaczenie, ale to nie musi być ponosić żadnego ryzyka, gdy przechodzę na drugą stronę twoja sprawa. — Marjhorie się uśmiechnęła. ulicy. Bez względu na to, jakie radości mój ojciec czerpie z — Oczywiście, że to moja sprawa, przecież on jest moim jeżdżenia samochodami z silnikiem rakietowym, to ja nie ojcem! zamierzam ich poznawać. — A ty jesteś jego synem. Ale to też nie upoważnia go, Marjhorie zaciągnęła się po raz ostatni i zgasiła papierosa. żeby wiedział wszystko na twój temat, prawda? — Cieszę się, że on tego nie słyszy. — Naturalnie, do pewnych granic — odparł, marszcząc — A chcesz, żebym mu to powiedział? Nie mam nic brwi. przeciwko temu. Nie boję się go. Marjhorie skinęła głową. — Wiem, że się go nie boisz. Ja też nie. Ale chyba — No właśnie. Do pewnych granic. Bradley też ma obydwoje boimy się, że może zginąć. pewne granice. Są pewne rzeczy, których ojciec nigdy nie — No proszę, wreszcie sama to przyznałaś. Wreszcie powie synowi za żadne skarby świata. I vice versa. I tak przyznałaś, że coś, co robi, jest ryzykowne i niebezpieczne. powinno pozostać. — Nic nie przyznałam, Craig. Ja tylko mówię, że go Craig wstał. kocham na dobre i na złe, i że żadne z nas nie chce, by — Porąbana filozofia. Wolałbym, żeby ten głupi gnojek zginął. — W porządku, jeśli tak właśnie jest, idź do niego po prostu tego nie robił i to wszystko. natychmiast i poproś, żeby tego nie robił. Zagroź, że Marjhorie też wstała. Craig miał właśnie coś powiedzieć, odejdziesz od niego, jeśli zdecyduje się na próbę. Powiedz, gdy trzasnęła go na odlew w twarz tak mocno, że o mało nie że nie będziesz patrzeć na to, jak ryzykuje własną głową. przewrócił się na łóżko. Złapał ją za nadgarstek i wykręcił Marjhorie zmrużyła powieki. rękę, zanim zdążył się zorientować, co zrobił. — No dalej — zachęcał Craig. — Idź na dół i oświadcz — Po co to, kurwa, było, co?! — krzyknął. mu to. — Nigdy więcej nie mów tak o ojcu! Nigdy! Craig był Pokręciła głową. zdziwiony. Strona 20 — Nie masz pojęcia o pewnych rzeczach, Craig. Dobrze znaczył. Może nawet więcej niż dla Bradleya Wingera. To wiesz, że nigdy nie potrafiłabym mu tego powiedzieć. właśnie dzięki geniuszowi technicznemu Timeriego — Dlaczego? przekuto błędy poprzednich konstrukcji w klinowaty kształt — Bo on zrobiłby to, o co bym go poprosiła. A to obecnego nadwozia Firęflasha 4, a każda jego krawędź sprawiłoby, że pozostałby wśród nas jako duch człowieka do czarnej karoserii była namacalnym efektem gorzkich końca naszego małżeństwa. rozczarowań i przeklętych nadziei wypełniających Rozległo się stukanie do drzwi. Wróciła Sarah z kawą. wyczerpujące noce nad deskami kreślarskimi i nużącymi Craig pomógł jej z imbrykiem, kubeczkami i śmietanką. dniami na stanowiskach pomiarowych. Tam, gdzie Bradley — Wpadłam na Timeriego. To jakiś starszy facet, co nie? Winger blefował i czarował, Orari musiał mieć techniczną — Dlaczego? wrażliwość i umiejętności, których pewnie Bradley nie — No, nie wiem. Ale czy czasami nie wydaje się wam, potrafił do końca docenić. Linie powietrza opływającego że ktoś chce, żebyście zeszli mu z drogi jak najszybciej? elementy karoserii w tunelu aerodynamicznym były dla Właśnie odniosłam takie wrażenie. Zupełnie jakby zamierzał Timeriego jak farby do malowania obrazów. Potrafił się z kimś spotkać i nie życzył sobie, żebym była w pobliżu. wygładzić owiewkę, zmienić układ piki dziobowej, przyciąć Craig upił łyczek kawy i wzruszył ramionami. tylny statecznik i wyprasować każdą najmniejszą — Nieprzeniknieni Azjaci właśnie tacy są. turbulencję, którą tworzył pojazd rakietowy, przecinając — Jacy? powietrze. Co więcej, Timeri rozumiał silniki rakietowe, jak — Nieprzeniknieni. Chcesz papierosa? rodzice rozumieją własne dzieci. Opóźniony zapłon, fałszywy odgłos i już wyłączał zespół silnika, zanim ♦♦♦ ktokolwiek zdążył się zorientować, że coś mogłoby być nie Timeri Orari odczekał cztery czy pięć minut, zanim wrócił w porządku. do hali warsztatowej. Przeszedł wzdłuż Firęflasha 4, oglą- — Dobra! — krzyknął Sam McCook, jeden ze starszych dając go uważnie. Czuł suchość w ustach i szybkie bicie mechaników. — Zmieńcie pompę, gdy ta tutaj dobije do serca. Sam jeździł wyścigowymi samochodami i wiedział, dziesięciu. Okay, jest pięknie. jakie reakcje powstają w umyśle kierowcy. Strach. Napięcie. Ale wcale nie było tak pięknie. Timeri czuł napięcie i I poczucie winy. Sprawdził zasuwę pokrywy kokpitu, in- przeraźliwy strach. To przez te dwadzieścia tysięcy dolarów strumenty pokładowe, drążek sterujący, opony i koła. w używanych banknotach, zamknięte w walizce w pokoju Wspiął się na platformę i skontrolował gąszcz przewodów hotelowym. elektrycznych i zawory silnika rakietowego. Wiedział, co Tankowanie odbywało się powoli i ostrożnie. Nie należało sam by zrobił, gdyby chciał ingerować w poprawność się śpieszyć, ponieważ zerolene, nowe paliwo, które stwo- działania systemów, ale właśnie tam nic nie wykrył. Timeri rzyła firma Propulsion Laboratories, współdziałając z Peace obszedł ogon Firęflasha i sprawdził komory spadochronów Pharmaceuticals z Los Angeles, było bardzo niestabilne i hamujących. Nic. Zaczął się zastanawiać, czy ten człowiek wybuchowe. Jeden błąd i cały warsztat wylatuje w powietrze w ogóle cokolwiek ruszał. jak dom Dorotki w Czarowniku z Oz. Musiał coś zmienić, bo nie płaci się dwudziestu tysięcy O szóstej trzydzieści w warsztacie pojawił się Bradley dolarów tak sobie. Timeri wyjął starannie złożoną chustkę i Winger. Był wykąpany, ogolony i w dobrej formie. Miał na dokładnie wytarł twarz i szyję, próbując uspokoić przy- sobie ognioodporną bieliznę i pachniał wodą Monsieur spieszone bicie serca. Zachowuj się normalnie i nikt niczego Lanvin. Podszedł wprost do Timeriego i klepnął go w plecy. nie zauważy. Ten mężczyzna obiecał, że Bradleyowi nic się — Jak leci, Tim? nie stanie, a to było najważniejsze. Zawsze mógł przecież Timeri uśmiechnął się lekko. podjąć jeszcze jedną próbę. — Wszystko okay. Tankujemy powoli, bo nie chcemy Trzech młodych inżynierów pojawiło się w warsztacie z zbyt dużej kompresji w zbyt krótkim czasie. Powinniśmy ustami pełnymi muffinów. skończyć o siódmej dwadzieścia. — Cześć, Timeri. Przepraszamy za spóźnienie. Zaspali- Z biura projektowego wyszedł młody, ostrzyżony na jeża śmy. Jak tankowanie? blondyn z podkładką na dokumenty. Timeri zmusił się do uśmiechu. — Keith, jakie dziś warunki na torze? — zapytał — Wszystko podłączone. Najpierw lejemy zerolene, a Bradley. Keith podrapał się końcówką ołówka nad potem ciekły tlen. Jest piąta czterdzieści pięć, a to znaczy, że uchem. o siódmej piętnaście powinniśmy zakończyć tankowanie. — Doskonałe, panie Winger. Byłem tam z Jerrym pół Bądźcie ostrożni z tym cylindrem, zauważyłem zaparowanie godziny temu, wieje lekki wiatr poprzeczny, ale ma wokół zaworów, może być nieznaczny wyciek. Bierzmy się najwyżej cztery do pięciu węzłów. do roboty. — A powierzchnia? Z uczuciem ołowianej ciężkości Timeri pomógł inżynie- rom uruchomić pompy. Fireflash 4 bardzo wiele dla niego