Strona 1 §E "'"" - '1 '. . l . ■: ••• • • • - - pfe&T* fc*S»aF«W 5 *■ "-'- : : ^ ^ ^ , '= : : - y -.'p,4 j ■■ :•“.: \ f^W S W Ę ą ' :% - 1 i: -::.;:1 : / : : ■' pśp*siH i Strona 2 Strona 3 Strona 4 Strona 5 R . C U T M AN cKu/sinrourcinije, Strona 6 I Strona 7 R. QUTMAN IL U S TR O W A N E OPOW IADANIA B I B L I J N E D LA D Z IE C I CZĘŚĆ PIERWSZA. Strona 8 Przekład z oryginału hebrajskiego, zatwierdzonego do użytku szkolnego R ozporz. M . W . R . i O. P. z dn. 13/11 1925 r. L. 1028/25 i 1029/25 o. Prez. Biblioteka Narodowa Warszawa 30001017414317 Zakłady drukarskie B-ci Wójcikiewicź, Warszawa. Strona 9 Św iatło. N a początku Bóg stw orzył niebo i zie- nię. N ad ziemią była ciemność. N ad w odą mosił się D uch Boży. „Niech się stanie światło." — rzekł Bóg. stało się światło. Zobaczył Bóg, że światło jest dobre, nazw ał światło d n i e m, a ciemność — iocą. I b y ł wieczór i ranek — pierw szy dzień- Strona 10 Niebo. Wówczas rzekł Bóg: „Niech będzie sklepienie między woda­ mi. Niech oddziela wodę, która jest pod sklepieniem, od wody, która jest nad skle­ pieniem.66 Tak się też stało. Bóg nazwał sklepienie n ie b e m . I był wieczór i ranek — dzień drugi. Ląd I morze, trawy i drzewa. Bóg rzekł: „Niech się zbierze woda z pod niebios w jedno miejsce, niech się ukaże ląd .64 Tak się też stało. Bóg nazwał ląd z i e m i ą , a wody nazwał m o r z e m . Wtedy rzekł Bóg: „Niech się ziemia po­ kryje trawą i różnego rodzaju drzewami owocowemi ,66 Tak się też stało. Zobaczył Bóg, że wszystko jest dobre. Strona 11 — 5 — I był wieczór i ranek — dzień trzeci. S łońc© , k s ię ż y c i g w ia zd y . Rzekł Bóg: „Niech będą światła na niebie, żeby świecić ziem i.“ Tak się też stało. Bóg stw orzył wielkie światło, żeby świeciło w dzień, i małe światło, żeby świeciło w nocy, a także gwia­ zdy. Zobaczył Bóg, że w szystko jest dobre. I był wieczór i ranek dzień czwarty. R y b y i ptaki. Wówczas rzekł Bóg: „Niech będą w w odzie żyw e stworzenia, a p tac­ tw o niech lata nad zie­ m ią Strona 12 T ak się też stało. I Bóg zobaczył, że w szystko jest dobre. I b y ł w ieczór i ranek — dzień piąty. B yd ło , z w ie rz ę ta , c z ło w ie k . Szóstego dnia rzekł Bóg: „Niech się ziem ia zaludni żyjącemi > stworzeniami: b y d ­ łem i wszelkiego ro ­ dzaju zwierzętami.^ T ak się też stało. Bóg zobaczył, że w szystko jest dobre, i rzekł: „Stw órzm y człow ieka \“ I stw orzył człow ieka z prochu ziemi. P rzyjrzał się Bóg wszystkiem u, co stw orzył. W szystko było bardzo dobre. D zieci n apiszą nazwy dni tygodnia, pod każdą nazwą n a r y s u ­ ją, co te g o dnia zo sta ło stworzone; rysunki m ożna kolorow ać. Strona 13 — 7 — D z ie ń sió d m y , sobotni. Tak zostały ukoń­ czone n i e b i o s a , ziemia i wszystko, co na niej żyje. Siódmego d n i a było już skończone wszystko, co Pan Bóg stw orzył. Bóg pobłogosławił siódm y dzień: tego dnia odpoczął po stworzeniu świata. Siódm y dzień tygodnia jest dniem sobotnim, dniem odpoczynku. Narysuj, co się dzieje w sob otę. O g ró d rajski. Bóg zasadził ogród w raju i umieścił w nim człowieka. Z roz kazu Bożego w raju w yrosły wszelkie drze­ wa, piękne, o smacz­ n y c h o w o cach . W Strona 14 środku ogrodu stały D rzew o Żyw ota i D rze­ wo P oznania Dobrego i Złego. Z raju w y p ły ­ w ała rzeka, która zraszała ogród. Bóg nakazał człowiekow i: „Możesz jeść owoce w szystkich drzew ogrodu. Ale owoców D rzew a Poznania D o­ brego i Złego nie wolno ci jeść. Tego dnia, kiedy zjesz jego owoc, umrzesz*. Dzieci rysują ogród rajski. Kobieta. Bóg pom yślał: „Niedobrze żyć człowiekowi samotnie. Stworzę m u kogoś do pomocy!* I zesłał sen na człowieka. Człowiek za­ snął. Bóg w yjął mu żebro i stw orzył z nie­ go kobietę. O boje byli nadzy, pierw szy człowiek Adam i jego żona. Ale się nie wstydzili. Strona 15 — 9 — W ą ż . W ówczas przyszedł wąż. „Czy to praw d a44— rzekł do kobiety — „że Bóg w am mówił: nie wolno wam jeść żad nych owoców ogrodu?" O woce drzew ogro­ d u 44 — o d rz e k ła — „wolno nam jeść. Ale 0 owocach drzewa, któ­ re stoi w środku ogro­ du, mówił nam B ó g : nie jedzcie ich i nie tknijcie ich, bo umrzecie*. „Nie umrzecie" — odparł wąż. „Tego dnia, kiedy zjecie owoc D rzew a Poznania D obrego i Złego, otworzą się wam oczy 1 będziecie jak Bóg, który zna dobre i złe". Kobieta zobaczyła, że owoce drzew a są dobre do jedzenia i miłe dla oka. W zięła owoc i skosztowała. D ała też mężowi, i on też zjadł. W tej chwili otw orzyły im się oczy. Strona 16 Zrozumieli, że są nadzy, zszyli liście figow­ ca i zrobili sobie przepaski. Każde dziecko r ysuje z tego opowiadania, co mu się najfepie podoba, i koloruje rysunek. \ - ^ - ' • •: V . V. .. . { Strach Adama. Wówczas usłyszeli głos Boga, który cho­ dził po ogrodzie. A dam ukrył się z żoną m iędzy drzewami. „Gdzie jesteś?" — zawołał Bóg. „Usłyszałem Tw ój głos w ogrodzie. Prze­ raziłem się, że jestem nagi, i ukryłem się". „A kto ci powiedział, że jesteś nagi? Czy jadłeś owoc drzewa, którego ci jeść nie kazałem ?" „Kobieta, którą mi dałeś dla tow a­ rzystwa," — odrzekł Adam — „dała mi owoc tego drzew a i zjadłem". „Co uczyniłaś ?" — zaw ołał Bóg do kobiety. „W ąż mię nam ów ił" — rzekła — „i zjadłam". Strona 17 Strach Adama, Strona 18 Bóg rzekł do węża: „Za to, żeś to uczynił, będziesz na brzu­ chu pełzał i proch ziemi jadł przez całe życie!“ Do kobiety rzekł: „W bólu będziesz rodziła dzieci!' A do Adama zawołał: „W pocie czoła będziesz jadł chleb, aż wrócisz do ziemi: prochem ziemi jesteś i do ziemi powrócisz!“ Bóg wypędził człowieka z raju i posta­ wił przed ogrodem aniołów i ognisty miecz błyskawiczny, żeby strzec drogi do Drze­ wa Żywota. Bóg zrobił Adamowi i żonie jego ko­ szule skórzane i odział ich. I nazwał Adam żonę swoją Ewa, al­ bowiem ona była matką wszystkich ludzi Co dzieci chcą tu narysować ? Strona 19 Bóg wypędził człowieka z raju . Strona 20 Kain I Abel. Ewa, żona Adama, urodziła K aina i Abla- A bel b y ł pastuchem , K ain upraw iał ziemię. Pewnego dnia Kain przyniósł Bogu ofia­ rę z ziemiopłodów, a A beł ofiarował p ier­ w orodne owce i ich tłuszcz. Bóg przyjął °fiarę Abla, a na Kaina i jego d arv nie zw rócił uwagi. Zmartwiło to bardzo Kaina. G d y bracia byli razem w polu, rzucił się K ain na A bla i zabił go. n a z w < f Z i ed FySUJą n a r z ę d z i a r o ,n i cz e 1 P od k a ż d e m p o d p isu ją j e g o D zieci m o g ą te ż zrobić p e w n e narzędzia. K ain —w i e c z n y m tu ła c z e m . Bóg zawołał do K aina: „Gdzie b rat tw ój A bel?“ „Nie wiem , odparł — 5?czy jestem stróżem mego brata ?“ „Go uczyniłeś ?“ — zawołał Bóg — „Krew twego brata w oła do m nie z ziemi!