Dawkins Richard - Nauka, genetyka i etyka
Szczegóły | |
---|---|
Tytuł | Dawkins Richard - Nauka, genetyka i etyka |
Rozszerzenie: |
Dawkins Richard - Nauka, genetyka i etyka PDF Ebook podgląd online:
Pobierz PDF
Zobacz podgląd Dawkins Richard - Nauka, genetyka i etyka pdf poniżej lub pobierz na swoje urządzenie za darmo bez rejestracji. Dawkins Richard - Nauka, genetyka i etyka Ebook podgląd za darmo w formacie PDF tylko na PDF-X.PL. Niektóre ebooki są ściśle chronione prawem autorskim i rozpowszechnianie ich jest zabronione, więc w takich wypadkach zamiast podglądu możesz jedynie przeczytać informacje, detale, opinie oraz sprawdzić okładkę.
Dawkins Richard - Nauka, genetyka i etyka Ebook transkrypt - 20 pierwszych stron:
Strona 1
Nauka, genetyka i etyka
Autor tekstu: Richard Dawkins
Oryginał: www.racjonalista.pl/kk.php/s,3768
Notatka dla Tony Blaira
Ministrom można wybaczyć, że patrzą na naukowców głównie jako na
inicjatorów paniki społecznej, czy też strażaków, którzy ją gaszą. Jeśli naukowiec
wypowiada się dzisiaj w prasie, to na ogół, żeby ogłosić zagrożenia jakie stwarzają
konserwujące dodatki do żywności, telefony komórkowe, opalanie się czy słupy
wysokiego napięcia. Przypuszczam, że jest to nieuniknione, biorąc pod uwagę
całkowicie wybaczalne zaabsorbowanie obywateli własnym bezpieczeństwem i
tendencję do obarczania rządu odpowiedzialnością za wszelkie zagrożenia dla
naszego zdrowia. Stawia to jednak naukowców w niesympatycznie negatywnej roli.
Zaszczepia również niefortunne wrażenie, że ich autorytet płynie z wiedzy o
faktach. Tymczasem naukowców wyróżnia nie tyle ich wiedza, co metoda jej
zdobywania - metoda, którą każdy może przyjąć z korzyścią dla siebie.
Co gorsza, pomija to kulturową i estetyczną wartość nauki. To tak, jakby ktoś
spotkał Picassa i rozmawiał z nim wyłącznie o niebezpieczeństwie lizania pędzla.
(...) Nauka, jak malarstwo, ma wyższą wartość estetyczną. Nauka może być
poezją. Nauka może być uduchowiona, wręcz religijna, ale w nie nadnaturalnym
sensie tego słowa.
Oczywiście moja krótka notatka nie może być równie wyczerpująca jak
memoranda, które pan dostaje od administracji państwowej. Zamiast tego
pomyślałem, że wybiorę kilka wyizolowanych tematów, niemal winiet, które są
moim zdaniem interesujące i mam nadzieję, że zainteresują również pana.
Gdybym miał więcej miejsca, wspomniałbym inne winiety (takie jak
nanotechnologię, o której, jak podejrzewam, będziemy dużo słyszeć w XXI wieku).
Genetyka
Trudno przesadzić czysto intelektualną ekscytację, jaką wzbudza genetyka po
Watsonie i Cricku. Genetyka stała się mianowicie gałęzią technologii
informatycznej. Kod genetyczny jest prawdziwie cyfrowy w dokładnie takim
samym sensie jak kody komputerowe. Nie jest to jakaś słaba analogia, ale
dosłowna prawda. Co więcej, w odróżnieniu od kodów komputerowych kod
genetyczny jest uniwersalny. Współczesne komputery są zbudowane wokół
wzajemnie niezgodnych języków maszynowych, zdeterminowanych przez ich
układy scalone w procesorach. Kod genetyczny natomiast, z bardzo nielicznymi
pomniejszymi wyjątkami, jest identyczny w każdym żywym stworzeniu na tej
planecie, od bakterii siarkowych do olbrzymich sekwoi, od grzybów do ludzi.
Wszystkie żyjące stworzenia, przynajmniej na tej planecie, są tej samej "marki".
Konsekwencje są zdumiewające. Oznacza to, że jakiś podprogram (a tym
właśnie jest gen) może być Kopiowany z jednego gatunku i Wklejany do innego,
gdzie będzie działał dokładnie tak samo, jak w gatunku macierzystym. To dlatego
słynny gen antifreeze (przeciwdziałający zamarzaniu), pierwotnie rozwinięty w
rybach Arktyki, potrafi ochronić pomidory przed uszkodzeniami zimnem. W taki
sam sposób programista NASA, który chce schludnego programu na pierwiastek
kwadratowy do swojego systemu sterowania rakietami, może pożyczyć taki
program z finansowych arkuszy kalkulacyjnych. Pierwiastek kwadratowy jest
pierwiastkiem kwadratowym i tyle. Program do wyliczenia go służy równie dobrze
rakiecie międzyplanetarnej, jak i prognozom finansowym.
W takim razie skąd bierze się szeroko rozprzestrzeniona instynktowna wrogość i
odraza wobec wszystkich takich "transgenicznych" zapożyczeń? Podejrzewam, że
pochodzi z błędnego wyobrażenia z ery sprzed Watsona i Cricka. Atrakcyjne lecz
Strona 2
błędne rozumowanie brzmi tak: z pewnością rybi gen antifreeze musi mieć rybi
"posmak". Z pewnością coś rybiego musi się przedostać? Z pewnością nienaturalne
jest wstawienie genu ryby, który był "przeznaczony" tylko do działania w rybie, do
obcego dlań środowiska komórki pomidora? A przecież nikt nie uważa, że
podprogram pierwiastka kwadratowego niesie ze sobą "finansowy posmak", kiedy
wklejamy go do systemu sterowania rakietami. Sama idea "posmaku" w tym
sensie jest nie tylko błędna, ale wręcz głęboko i ciekawie błędna. Nawiasem
mówiąc pociesza myśl, że większość młodych ludzi dzisiaj rozumie komputery
znacznie lepiej niż starsze pokolenie i powinni natychmiast złapać o co tu chodzi.
Dzisiejszy luddyzm w kwestii inżynierii genetycznej może umrzeć śmiercią
naturalną w miarę jak będzie wymierało pokolenie komputerowych analfabetów.
Czy nie ma więc żadnych, ale to żadnych podstaw do obaw księcia Karola, lorda
Melchetta [_1_] i ich przyjaciół? Nie posunąłbym się aż tak daleko, ale z pewnością
ich argumenty świadczą o zagubieniu [_2_]. W pewnych sytuacjach analogia z
podprogramem pierwiastka kwadratowego może nie być sprawiedliwa. A jeśli
program sterowania rakietami potrzebuje nie pierwiastka kwadratowego, ale nieco
innej funkcji, która nie jest dosłownie identyczna z jej finansowym
odpowiednikiem? Załóżmy, że jest wystarczająco podobna, by rzeczywiście można
było pożyczyć główną procedurę, ale wymaga ona ulepszenia szczegółów
programu. W takim wypadku możliwe jest, że rakieta nie wypali, jeśli naiwnie
zastosujemy niezmieniony podprogram. Wracając do biologii, chociaż geny
rzeczywiście są dokładnymi podprogramami cyfrowego software, nie oddziałują na
rozwój organizmu dokładnie tak samo, ponieważ w organizmie współdziałają one z
warunkami środowiskowymi, w tym z bardzo ważnym środowiskiem tworzonym
przez inne geny. Dla osiągnięcia optymalnego efektu gen antifreeze może polegać
na interakcji z innymi genami ryby. Wepchnięty do obcego klimatu genetycznego
w pomidorze może nie działać poprawnie bez ulepszenia (co można już zrobić),
żeby pasował do istniejących w pomidorze genów.
Oznacza to, że można przedstawić argumenty na rzecz obu stron i musimy
dokładnie wyważyć sprawę. Inżynierowie genetyczni mają rację, że oszczędzimy
czasu i pieniędzy wykorzystując osiągnięcia milionów lat badań i rozwoju, jakie
darwinowski dobór naturalny włożył w rozwinięcie biologicznego środka przeciwko
zamarzaniu (czy czegokolwiek, co nam potrzebne). Ale rację mieliby także
czarnowidze, gdyby złagodzili swoją postawę i przeszli od emocjonalnego
odrzucenia do racjonalnych apeli o rygorystyczne testowanie bezpieczeństwa.
Żaden szanujący się naukowiec nie odrzuca takiego apelu. Jest to rutyna dla
wszystkich nowych produktów, nie tylko tych, które poddane zostały inżynierii
genetycznej.
Większość ludzi nie dostrzega niebezpieczeństwa, jakie rodzi podnoszenie
fałszywego alarmu przez obsesyjną histerię wokół genetycznie modyfikowanej
żywności. Obawiam się, że kiedy hałaśliwe ostrzeżenia Zielonych przeciwko GMO
okażą się puste, ludzie przybiorą niebezpiecznie obojętną postawę wobec innych,
poważniejszych ostrzeżeń. Ewolucja oporności na antybiotyki wśród bakterii już
jest znanym i dowiedzionym niebezpieczeństwem. Niemniej narastanie tego
konkretnego niebezpieczeństwa pozostaje niezauważone w kontekście wrzawy
wokół genetycznie zmodyfikowanej żywności, której zagrożenia są co najwyżej
spekulatywne. Powiedzmy to wyraźniej, genetyczne modyfikacje, podobnie jak
wszystkie inne rodzaje modyfikacji, są dobre, jeśli modyfikujesz w dobrym
kierunku, i złe, jeśli modyfikujesz w złym kierunku. Podobnie jak sztuczna hodowla
i jak sam dobór naturalny, sztuka polega na wprowadzeniu właściwego nowego
software DNA. Uświadomienie sobie, że to tylko software, zapisany w tym samym
języku co "własny" DNA organizmu, powinno w dużej mierze pomóc w rozwianiu
instynktownego lęku, który dominuje w dyskusjach o GMO.
Strona 3
Nie mogę porzucić tematu instynktownych odczuć bez ulubionego cytatu z
nieodżałowanego www.racjonalista.pl/kk.php/s,2252 . Kiedy zadano mu
futurologiczne pytanie, powiedział, że wiadomo zbyt mało, by na nie odpowiedzieć.
Pytający koniecznie jednak chciał uzyskać informację, co Sagan rzeczywiście o tym
myśli: "Ale jakie są pana wewnętrzne odczucia" - zapytał. Odpowiedź Sagana jest
nieśmiertelna: "Staram się nie myśleć wnętrznościami". Instynktowne "myślenie
wnętrznościami" to jeden z głównych problemów, z jakim musimy borykać się w
kwestii publicznej opinii wobec nauki. Wrócę do tego problemu, gdy będę mówił o
etyce. Na razie jeszcze kilka uwag o przyszłości genetyki w XXI wieku, szczególnie
w związku z Projektem Poznania Genomu Człowieka.
Projekt Poznania Genomu Człowieka, który lada moment zostanie zakończony
[_3_], jest rzeczywiście osiągnięciem XX wieku. Jest to historia wybitnego
sukcesu, ale o ograniczonym zakresie. Wzięliśmy twardy dysk człowieka i
spisaliśmy każdą kropkę i znak bitów informacji typu 11000101000010000111,
niezależnie od tego, co one znaczą w software jako całości. Następnie potrzebny
jest projekt dwudziestego pierwszego wieku, Projekt Poznania Embriologii
Człowieka, który faktycznie odszyfrowuje wszystkie instrukcje wysokiego poziomu
zakodowane w postaci kodu maszynowego. Łatwiejszym zadaniem będzie seria
projektów poznania genomów różnych gatunków (takich jak projekt poznania
genomu rośliny Arabidopsis, którego zakończenie ogłoszono w dniu, w którym to
piszę). Będą one szybsze i łatwiejsze niż Projekt Poznania Genomu Człowieka, nie
dlatego, że inne genomy są mniejsze i prostsze niż nasz, ale ponieważ wspólna
ekspertyza naukowców kumuluje się szybko wraz z doświadczeniem.
Istnieje frustrujący aspekt tego kumulatywnego postępu. Z perspektywy czasu,
biorąc pod uwagę tempo postępu technicznego, kiedy zaczynaliśmy Projekt
Poznania Genomu Człowieka, nie był on wart zaczynania. Byłoby lepiej nic nie
robić przez przynajmniej dwa lata i zacząć dopiero wówczas! W rzeczywistości w
pewnym sensie to właśnie zrobiła rywalizująca firma doktora Craiga Ventera.
Błędem pozostawiania kłopotów pierwszego kroku innym jest to, że późniejsze
technologie nie mogą zacząć "wyprzedzania" bez doświadczenia zdobytego w
rozwijaniu wcześniejszych technologii.
Projekt Poznania Genomu Człowieka dyskretnie minimalizuje różnice między
jednostkami. Jednak z intrygującym wyjątkiem jednojajowych bliźniąt genom
każdego człowieka jest unikatowy i można się zastanawiać czyj genom
sekwencjonuje się w Projekcie. Czy wybrano jakiegoś dygnitarza, żeby go
uhonorować, czy jest to losowy człowiek z ulicy czy wręcz anonimowy klon komórki
z laboratoryjnej kultury tkankowej? To ma znaczenie. Mam niebieskie oczy, a ty
masz piwne. Nie potrafię zwinąć języka w rurkę, a prawdopodobieństwo, że ty to
potrafisz wynosi 50%. Która wersja genu na zwijanie języka dostanie się do
opublikowanego Genomu Człowieka? Jaki jest kanoniczny kolor oczu? Odpowiedź
brzmi, że z wyjątkiem kilku "liter" DNA, które się różnią, kanoniczny genom jest
"głosem" większości w próbce dobranej tak, by dać dobry rozrzut ludzkiej
różnorodności. Ale sama różnorodność jest wykreślona z protokołu.
W odróżnieniu od tego Projekt Badania Zróżnicowania Ludzkiego Genomu,
prowadzony obecnie, buduje na fundamentach Projektu Poznania Genomu
Człowieka, ale skupia się na tych stosunkowo nielicznych miejscach nukleotydów,
które różnią się między jednostkami i między grupami. Nawiasem mówiąc,
zaskakująco mały odsetek tych rozbieżności stanowią różnice między rasami, fakt,
który niestety nie wystarczył, by uspokoić przedstawicieli różnych grup etnicznych,
szczególnie w Ameryce. Wymyślili ostre polityczne zastrzeżenia do projektu, na
który patrzą jako na oparty na wyzysku i unurzany w eugenice.
Medyczne korzyści badania ludzkiej zmienności mogą być niezmierne. Jak dotąd
niemal wszystkie leki przepisywane są tak, jakby pacjenci byli w dużej mierze tacy
Strona 4
sami, a dla każdej choroby istniała optymalna kuracja. Lekarze jutra będą bardziej
przypominać weterynarzy. Lekarze mają tylko jeden gatunek pacjentów, w
przyszłości jednak będą dzielili ten gatunek według genotypów, tak jak weterynarz
dzieli swoich pacjentów na gatunki. Lekarze już rozpoznają klasyfikację kilku
genetycznych typów (OAB, Rh) do specjalnych potrzeb transfuzji krwi. W
przyszłości dokumentacja każdego pacjenta będzie zawierać wyniki licznych testów
genetycznych: nie ich pełen genom (to w przewidywalnej przyszłości byłoby zbyt
kosztowne), ale w miarę upływu czasu coraz częstsze będzie pobieranie próbek
zmiennych obszarów genomu i znacznie więcej klasyfikacji niż dzisiejsza
klasyfikacja grup krwi. Chodzi o to, że przy niektórych chorobach może być tyle
różnych optymalnych kuracji, ile istnieje różnych genotypów w danym locus
(miejscu) - a nawet więcej, ponieważ loci mogą oddziaływać na siebie i wpływać na
podatność na chorobę.
Innym ważnym zastosowaniem genetyki ludzkiej różnorodności jest medycyna
sądowa. Właśnie dlatego, że DNA jest cyfrowe, tak jak bajty komputerowe,
genetyczne odciski palców są potencjalnie wielokrotnie dokładniejsze i bardziej
godne zaufania niż jakiekolwiek inne środki identyfikacji, włącznie z bezpośrednim
rozpoznaniem twarzy (mimo niezachwianego przeświadczenia ławników
przysięgłych, że identyfikacja przez naocznego świadka przebija wszystko).
Ponadto można ustalić tożsamość z małego śladu krwi, potu czy łez (lub śliny,
nasienia czy włosów).
Dowody oparte na DNA powszechnie uważa się za kontrowersyjne i muszę
wyjaśnić, dlaczego. Po pierwsze, ludzka pomyłka może unieważnić dokładność
metody. To jednak dotyczy wszelkich dowodów. Sądy są już przyzwyczajone do
przedsiębrania środków ostrożności, by uniknąć pomieszania dowodów
materialnych, i takie środki ostrożności stają się teraz jeszcze ważniejsze.
Genetyczne odciski palców mogą ustalić, poza wszelką rozsądną wątpliwość, czy
plama krwi pochodzi od danego osobnika. Ale oczywiście musi się badać właściwą
plamę.
Po drugie, choć prawdopodobieństwo błędnej identyfikacji przez genetyczny
odcisk palców jest teoretycznie astronomicznie małe, genetycy i statystycy mogą
przedstawić coś, co wydaje się bardzo różnymi oszacowaniami dokładnego
prawdopodobieństwa. Cytuję z mojej książki /ks.php/k,52 (rozdział 5, który jest
poświęcony wyjaśnieniu genetycznych odcisków palców dla nie specjalistów).
Prawnicy zazwyczaj czyhają tylko na moment, kiedy pojawiają się rozbieżności
w wypowiedziach ekspertów powołanych na świadków. Jeśli sąd wezwie jako
biegłych dwóch genetyków i poleci im oszacować prawdopodobieństwo zaistnienia
błędu przy dowodzie w postaci DNA, to pierwszy z ekspertów może powiedzieć:
jeden do miliona, a drugi - zaledwie jeden do stu tysięcy. I już następuje atak.
"Acha! ACHA! Eksperci się ze sobą nie zgadzają! Panie i panowie ławnicy, czy
możemy pokładać zaufanie w jakiejś naukowej metodzie, jeśli sami specjaliści
różnią się w ocenie jej wartości dziesięciokrotnie? Oczywiście należy zatem w ogóle
wycofać dowód tego typu i więcej o tych sprawach nie mówić".
(...) w istocie cała niezgoda między nimi ogranicza się przecież do tego, że
oceniają zabezpieczenia przeciw możliwości popełnienia pomyłki w kategoriach
hiper-mega-astronomicznych lub tylko astronomicznych. Gwarancje sądowe
zwykle nie powinny być mniejsze niż tysiąc do jednego, ale oczywiście równie
dobrze mogą sięgać miliardów. Nawet przy najostrożniejszych kalkulacjach
bezpieczeństwo metody genetycznej jest o niebo wyższe od pewności, jaką daje
zwykła konfrontacja policyjna. "Wysoki Sądzie, konfrontacja w gronie zaledwie 20
osób jest działaniem na niekorzyść mego klienta. Żądam grupy złożonej z co
najmniej miliona osób!" [_4_]
Dyskutuje się teraz pomysł ogólnokrajowej bazy danych, w której znajdą się
Strona 5
genetyczne odciski palców wszystkich obywateli (tylko próbki genów oczywiście,
zapis całego genomu byłby zdecydowanie zbyt kosztowną przesadą). Nie traktuję
tego jako złowieszczego pomysłu w stylu Wielkiego Brata (i napisałem do mojego
lekarza, że zgłaszam się na ochotnika jako królik doświadczalny do badania
pilotażowego 500 tysięcy ludzi, które teraz jest w stadium przygotowań). Istnieją
tu jednak potencjalne problemy dotyczące swobód obywatelskich. Jeśli było
włamanie do twojego domu, policja rutynowo będzie szukała odcisków palców
(tradycyjnych, staromodnych) włamywacza. Potrzebują także odcisków palców
członków rodziny właściciela domu, żeby móc je wyeliminować, i większość ludzi
chętnie się na to godzi. Oczywiście ta sama zasada odnosi się do genetycznych
odcisków palców, ale wielu ludzi nie chce ogólnokrajowej bazy danych.
Prawdopodobnie mieliby również zastrzeżenia do ogólnokrajowej bazy danych
konwencjonalnych, staromodnych odcisków palców, ale może w praktyce nie
stanowi to problemu, ponieważ przeszukiwanie takiej bazy danych w celu
znalezienia właściwych odcisków trwałoby zbyt długo. Genetyczne odciski palców
nie nastręczają tej trudności. Komputerowego przeszukiwania ogromnej bazy
danych DNA można dokonać bardzo szybko.
Jaki więc jest problem dotyczący swobód obywatelskich? Z pewnością ci, którzy
nie mają niczego do ukrycia, nie muszą się bać? Może nie, ale ludzie mają
uprawnione powody do ukrywania informacji, nie przed prawem, ale wzajem przed
sobą. Zaskakująca liczba ludzi w każdym wieku jest genetycznie niespokrewniona
z mężczyzną, o którym sądzą, że jest ich ojcem. Aby ująć to łagodnie: nie jest
pewne, że rozwianie ich złudzeń rozstrzygającymi dowodami DNA podniosłoby
sumę szczęścia ludzkości. Gdyby istniała ogólnokrajowa baza danych,
kontrolowanie bezprawnego dostępu do niej mogłoby być trudne. Gdyby gazeta
brukowa odkryła, że oficjalny dziedzic tytułu książęcego został w rzeczywistości
spłodzony przez leśniczego, konsternacja w Kolegium Heraldycznym mogłaby być
zabawna. Ale nie trzeba zbyt dużo wyobraźni, by wiedzieć, że ze swobodnego
dostępu do informacji o prawdziwym ojcostwie w społeczeństwie jako całości
wypłyną wzajemne oskarżenia w rodzinach i autentyczna prywatna udręka.
Niemniej powstanie ogólnokrajowej bazy danych niewiele zmieniłoby sytuację.
Zazdrosny mąż już dzisiaj ma wszystkie możliwości pobrania próbki śliny czy krwi
swoich domniemanych dzieci i porównania ich z własnymi w celu potwierdzenia
podejrzeń, że nie jest ich prawdziwym ojcem. Ogólnokrajowa baza danych
dodałaby możliwość szybkiego stwierdzenia kto, ze wszystkich mężczyzn w całym
kraju, nim jest.
Ogólniej zaś, badanie ludzkiej różnorodności jest jednym z bardzo niewielu
obszarów, gdzie można zestawić dobry (choć moim zdaniem nie przytłaczający)
argument przeciwko czysto bezinteresownemu poszukiwaniu wiedzy: jest jedną z
bardzo niewielu dziedzin, w których możemy wyjść lepiej na ignorancji. Jest
możliwe, że pod koniec XXI wieku lekarze będą w stanie dokładnie przewidzieć
powód i czas umierania każdego człowieka, już w dniu jego poczęcia. Obecnie ten
rodzaj deterministycznych prognoz można osiągnąć tylko dla nosicieli genów takich
jak gen choroby Huntingtona [_5_]. Dla wszystkich pozostałych możliwa jest
jedynie mało precyzyjna, statystyczna prognoza aktuariusza towarzystwa
ubezpieczeniowego oparta na zwyczajach palenia i picia oraz pospiesznym
osłuchaniu stetoskopem. Cały biznes ubezpieczeń na życie zależy od tego, by takie
prognozy były mało precyzyjne i statystyczne. Ci, którzy umierają jako ludzie
starzy, subsydiują (spadkobierców) tych, którzy umierają młodo. Jeśli nadejdzie
dzień, kiedy deterministyczne prognozy (takie jak przy chorobie Huntingtona)
staną się uniwersalne, załamie się system ubezpieczeń na życie taki jaki znamy.
Ten problem daje się rozwiązać (przypuszczalnie dzięki powszechnemu,
obowiązkowemu ubezpieczeniu na życie bez żadnej medycznej oceny ryzyka).
Strona 6
Trudniejsze będzie rozwiązanie problemu psychologicznych lęków. Dzisiaj wszyscy
wiemy, że kiedyś umrzemy, ale większość z nas nie wie kiedy, więc nie
odczuwamy tego jak wyroku śmierci. To może się zmienić i społeczeństwo powinno
być przygotowane na trudności, gdy ludzie będą borykać się, by przystosować do
tego swoją psychikę.
Etyka
Dotknąłem już pewnych kwestii etycznych. Nauka nie posiada metody
decydowania o tym, co jest etyczne. Jest to kwestia pozostawiona poszczególnym
jednostkom i społeczeństwu. Nauka może jednak odpowiedzieć na zadawane
pytania i wyjaśnić to, co z powodu błędów w rozumowaniu jest niejasne.
Zazwyczaj sprowadza się to do pożytecznej wskazówki typu: "To albo to, musisz
wybrać". Najpierw podam pięć przykładów, a potem zajmę się bardziej niezwykłą
interpretacją zwrotu "nauka i etyka".
Nauka nie może ci powiedzieć czy aborcja jest złem, ale może pokazać, że
(embriologiczne) kontinuum, które w sposób ciągły łączy nieodczuwający płód z
obdarzonym czuciem dorosłym, jest analogiczne do (ewolucyjnego) kontinuum,
które łączy ludzi z innymi gatunkami. Jeśli embriologiczne kontinuum wydaje się
bardziej bezszwowe, to tylko dlatego, że ciągłość ewolucyjnego kontinuum
przerywają przypadki wymarłych gatunków. Fundamentalne zasady etyki nie
powinny zależeć od przypadków wymierania. Powtórzmy: nauka nie może ci
powiedzieć czy aborcja jest morderstwem, ale może cię ostrzec, że brak ci
konsekwencji, jeśli sądzisz, że aborcja jest morderstwem, ale zabijanie
szympansów nim nie jest. To albo to, musisz wybrać.
Nauka nie może ci powiedzieć czy sklonowanie całej istoty ludzkiej jest złem.
Może ci jednak powiedzieć, że klon w rodzaju Dolly jest po prostu bliźniakiem
jednojajowym, tyle że w innym wieku. Jeśli chcesz protestować przeciwko
klonowaniu ludzi, nauka może ci powiedzieć, że nie wolno ci używać argumentów
w stylu: "Klon nie będzie pełnym człowiekiem" lub "Klon nie będzie miał duszy".
Nauka nie może ci powiedzieć, czy ktokolwiek ma duszę, ale może powiedzieć, że
jeśli normalne bliźnięta jednojajowe mają dusze, to mają ją również klony
stworzone w taki sposób jak Dolly. To albo to, musisz wybrać.
Nauka nie może ci powiedzieć, czy klonowanie komórek macierzystych na
"części zamienne" jest złem. Ale może cię wezwać, byś wytłumaczył, czym
klonowanie komórek macierzystych różni się moralnie od czegoś, co od dawna jest
akceptowane: od hodowli komórkowej. Od dziesięcioleci filarem w badaniach nad
rakiem jest hodowla komórek. Słynna linia komórkowa HeLa, która pochodzi od
zmarłej w 1951 roku Henrietty Lacks, rośnie teraz w laboratoriach na całym
świecie. Typowe laboratorium na University of California hoduje 48 litrów komórek
HeLa dziennie, jako stałą usługę dla badaczy na tym uniwersytecie. Totalną
dzienną produkcję komórek HeLa na całym świecie należy liczyć w tonach - a
wszystko to jest gigantycznym klonem Henrietty Lacks. Od kiedy rozpoczęła się ta
masowa produkcja pół wieku temu, nikt nie wydawał się mieć do niej zastrzeżeń.
Ci, którzy dzisiaj agitują za przerwaniem badań nad komórkami macierzystymi,
muszą wytłumaczyć, dlaczego nie mieli zastrzeżeń do masowej hodowli komórek
HeLa. To albo to, muszą wybrać.
Nauka nie może ci powiedzieć, czy słuszne jest zabicie "Mary", żeby uratować
jej syjamską bliźniaczkę "Jodie" (czy też słuszne jest pozwolenie, by obie
bliźniaczki umarły) [_6_]. Nauka może ci jednak powiedzieć, że łożysko jest
prawdziwym klonem dziecka, które odżywia. Można prawomocnie rozdmuchać
koncepcję, że każde łożysko jest "bliźnięciem" dziecka, które odżywia,
wyrzucanym, kiedy jego rola się kończy. To prawda, że nikogo nie kusi nadawanie
łożysku imienia Mary, ale można w równej mierze kwestionować nadawanie
imienia syjamskiej bliźniaczce bez serca i płuc i tylko z szczątkowym mózgiem. A
Strona 7
jeśli ktoś chce powołać się na argument typu "śliskiej drogi" i "od koziczka do
rzemyczka", niech zastanowi się nad następnym akapitem:
W 1998 roku telewizyjny smakosz serwuje na ekranie nowe wytworne danie:
ludzkie łożysko.
Usmażył pokrojone w paski łożysko z szalotkami i zmielił dwie trzecie. Resztę
oblał koniakiem i zapalił, następnie dodał szałwię i sok cytryny. Rodzina dziecka
zjadła to wraz z dwudziestoma przyjaciółmi. Ojciec uznał to za tak smaczne, że
dokładał sobie czternaście razy.
Przedstawiono to w gazetach jako niezłą hecę. A przecież ci, którzy martwią się
o śliską drogę powinni zadać sobie pytanie, czy tego telewizyjnego obiadu nie
należy nazwać kanibalizmem? Kanibalizm to jedno z naszych najstarszych i
najgłębszych tabu i wyznawca argumentów w stylu "śliskiej drogi" oraz "od
koziczka do rzemyczka" powinien martwić się najmniejszym naruszeniem tego
tabu. Podejrzewam, że gdyby producenci telewizyjni wiedzieli wystarczająco dużo
o nauce, by zrozumieć, że łożysko jest prawdziwym klonem dziecka, nigdy nie
pokazaliby tego obiadu, szczególnie w szczycie kontrowersji zainspirowanej
sklonowaniem Dolly. To albo to, musisz wybrać.
Chcę zakończyć przedstawieniem dość osobistego podejścia do kwestii nauki i
etyki: etycznego traktowania samej prawdy naukowej. Chcę wskazać na to, że
obiektywna prawda potrzebuje czasami takiej samej ochrony, jaką prawo o
zniesławieniu daje obecnie jednostkom. A przynajmniej chciałbym zasugerować, że
można by się tu powoływać na Trades Descriptions Act (ustawę o obowiązku
rzetelnej prezentacji towarów) z większą dozą wyobraźni. Przedstawię to najpierw
w świetle niedawnego apelu księcia Karola o publiczne fundusze na badanie
"alternatywnej medycyny".
Jeśli firma farmaceutyczna reklamuje tabletki na ból głowy, musi przedstawić w
podwójnie ślepych próbach dowody, że te tabletki istotnie pomagają na bóle
głowy. "Podwójnie ślepe" znaczy oczywiście, że pacjenci i badacze dopiero po
zakończeniu próby dowiadują się, który z pacjentów dostał lekarstwo, a który
kontrolne placebo. Jeśli tabletka nie zdaje tego egzaminu - jeśli mimo licznych,
żmudnych wysiłków nie udało się jej odróżnić od neutralnego placebo - zakładam,
że firma mogłaby się narazić na sprawę sądową pod zarzutem naruszenia Trades
Descriptions Act.
Leki homeopatyczne to wielki biznes, reklamuje się je jako skuteczne na
najrozmaitsze sposoby, ale nigdy nie wykazano, że dają jakikolwiek efekt.
Powszechne są osobiste świadectwa, ale jest to bezużyteczny dowód ze względu
na notoryczny efekt placebo. To właśnie dlatego "konwencjonalne" lekarstwa,
muszą dowieść swojej skuteczności w podwójnie ślepych próbach.
Nie chcę sugerować, że wszystkie tak zwane "alternatywne terapie" są równie
bezużyteczne jako homeopatia. Cóż ja wiem, niektóre z nich mogą działać. Ale
muszą dowieść, że działają w podwójnie ślepych, kontrolowanych na efekt placebo
próbach lub innych równoważnych eksperymentach. A jeśli przejdą taki test, nie
ma żadnego powodu, by nazywać je "alternatywnymi". Wejdą po prostu do
głównego nurtu medycyny. Jak napisał w "The Independent" wybitny dziennikarz
John Diamond (podobnie jak wielu pacjentów chorych na raka, wielu szarlatanów
próbowało w okrutny sposób dać mu fałszywą nadzieję):
Naprawdę nie ma niczego takiego jak alternatywna medycyna, a tylko
medycyna, która działa i taka, która nie działa... Nie ma "alternatywnej" fizjologii
czy anatomii, czy układu nerwowego podobnie jak nie ma alternatywnej mapy
Londynu, która pozwala ci przejść z Chelsea do Battersea bez przekraczania
Tamizy.
Zacząłem jednak tę końcową część bardziej radykalnymi słowami. Chciałem
rozciągnąć pojęcie zniesławienia, by obejmowało kłamstwa, które mogą zaszkodzić
Strona 8
nie tylko poszczególnym ludziom, ale samej prawdzie. Około 20 lat temu, na długo
zanim pojawienie się Dolly okazało się możliwe, opublikowano książkę, której autor
twierdził - podając wiele szczegółów - że bogaty człowiek z Ameryki Południowej
sklonował siebie przy pomocy naukowca, któremu nadano pseudonim Darwin. Jako
fikcja literacka mogła to być przeciętna książka, ale sprzedawano ją jako nagą
prawdę. Doktor Derek Bromhall podał do sądu autora i wydawcę, twierdząc, że
jego reputacja naukowca została narażona, ponieważ cytowano go w tej książce.
Mnie chodzi o to, że jakiekolwiek szkody poniósł dr Bromhall, dużo większa była
szkoda wyrządzona samej prawdzie naukowej.
Zapomniano już o tej książce i przypominam ją tylko jako przykład. Oczywiście
chciałbym rozciągnąć tę zasadę na wszelkie umyślne fałszerstwa i wypaczanie
naukowej prawdy. [Zob. www.racjonalista.pl/kk.php/s,3347 ] Dlaczego Derek
Bromhall musi dowieść, że doznał osobistej szkody i dlaczego nie możemy ścigać
sądownie autora książki, która bez skrupułów publikuje kłamstwa o
wszechświecie? Nie jestem prawnikiem, ale gdybym był, zamiast odczuwać
potrzebę sprowadzania spraw w dół, do tego, czy jakiś pojedynczy człowiek doznał
szkody, myślę, że chciałbym stanąć i bronić samej prawdy. Niewątpliwie powiedzą
mi - i przekonają - że sąd nie jest właściwym do tego miejscem. Ale w szerszym
świecie, gdyby spytano mnie o to jak najkrócej scharakteryzowałbym moją rolę
jako profesora Public Understanding of Science, myślę, że wybrałbym określenie:
Adwokat Bezinteresownej Prawdy.
*
Powyższy tekst pochodzi z książki A Devil's Chaplain: Reflections on Hope, Lies,
Science, and Love (Phoenix 2003). Publikacja w Racjonaliście za zgodą Autora.
Przypisy:
[_1_] Lord Melchett, były przewodniczący brytyjskiego Greenpeace, w latach
dziewięćdziesiątych wsławił się niszczeniem eksperymentalnych upraw
genetycznie modyfikowanych roślin. (przyp. tłum.)
[_2_] W
wyjaśniłem dlaczego, "The Observer", 21 maja 2000. Patrz także mój artykuł
, "The
Observer", 24 września 2000.
[_3_] W czerwcu 2000 ogłoszono zakończenie (niepełne) Projektu, a wstępna
wersja genomu człowieka została opublikowana 15 lutego 2001. Obecnie
dostępna już jest znacznie pełniejsza wersja. (przyp. tłum.)
[_4_] Richard Dawkins, Rozplatanie tęczy, przeł. Monika Betley, Prószyński i
S-ka, Warszawa 2001, s.114.
[_5_] Pieśniarz Woody Guthrie zmarł na chorobę Huntingtona, koszmarną
chorobę, która czeka do wieku średniego zanim zabije swoją ofiarę. Powoduje ją
dominujący gen, a więc wszystkie dzieci Woody'ego wiedzą, że dokładnie z 50%
prawdopodobieństwem może je spotkać ten sam straszliwy los. Niektórzy ludzie
wolą, przy takich stawkach, nie poddawać się testowi. Wolą nie wiedzieć do
czasu, kiedy jest to nieuniknione. Lekarze przeprowadzający zapłodnienie in
vitro mogą teraz testować nowo zapłodnioną zygotę i wybrać do implantacji tylko
te, które nie mają śmiercionośnego genu. Jest to oczywiście olbrzymie
dobrodziejstwo, ignoranckie lobby atakują je jednak, bojąc się, że "naukowcy
bawią się w Boga".
[_6_] Są to pseudonimy dane parze syjamskich bliźniąt, które przywieziono do
Wielkiej Brytanii na operację. Władze chciały, wbrew woli rodziców, rozdzielić
bliźniaczki w gigantycznej operacji, która dałaby Jodie (jakieś tam) życie, ale z
pewnością spowodowałaby śmierć Mary. Bez operacji umarłyby obie bliźniaczki,
ponieważ Mary, która nie miała większości narządów wewnętrznych włącznie z
działającym mózgiem, utrzymywała się przy życiu pasożytując na Jodie. Wielu
Strona 9
liberałów uważało za słuszne odrzucenie opartej na przekonaniach religijnych
odmowy rodziców, by "zabić" Mary w celu uratowania Jodie. Uważałem, że
rodzice mają rację nie chcąc operacji, chociaż nie zgadzałem się z powodami ich
decyzji, a tak czy inaczej należało uszanować ich zdanie, bo to ich życie będzie w
najgłębszym stopniu dotknięte wymaganiami wychowywania ciężko okaleczonego
dziecka.
Strona 10
< www.racjonalista.pl >
Contents Copyright (c) 2000-2006 by Mariusz Agnosiewicz
Programming Copyright (c) 2001-2006 Michał Przech
Design & Graphics Copyright (c) 2002 Ailinon
Autorem tej witryny jest Michał Przech, zwany niżej Autorem.
Właścicielem witryny są Mariusz Agnosiewicz oraz Autor.
Żadana część niniejszych opracowań nie może być wykorzystywana w celach
komercyjnych, bez uprzedniej pisemnej zgody Właściciela, który zastrzega sobie
niniejszym wszelkie prawa, przewidzaiane w przepisach szczególnych, oraz zgodnie
z prawem cywilnym i handlowym, w szczególności z tytułu praw autorskich,
wynalazczych, znaków towarowych do tej witryny i jakiejkolwiek ich części.
Wszystkie strony tego serwisu, wliczając w to strukturę podkatalogów, skrypty
JavaScript oraz inne programy komputerowe, zostały wytworzone i są
administrowane przez Autora. Stanowią one wyłączną własność Właściciela.
Właściciel zastrzega sobie prawo do okresowych modyfikacji zawartości tej witryny
oraz niniejszych Praw Autorskich bez uprzedniego powiadomienia. Jeżeli nie
akceptujesz tej polityki możesz nie odwiedzać tej witryny i nie korzystać z jej
zasobów.
Informacje zawarte na tej witrynie przeznaczone są do użytku prywatnego osób
odwiedzających te strony. Można je pobierać, drukować i przeglądać jedynie w
celach informacyjnych, to znaczy bez czerpania z tego tytułu korzyści finansowych
lub pobierania wynagrodzenia w dowolej formie. Modyfikacja zawartości stron oraz
skryptów jest zabroniona. Niniejszym udziela sie zgody na swobodne kopiowanie
dokumentów serwisu Racjonalista.pl tak w formie elektronicznej, jak i drukowanej,
w celach innych niz handlowe, z zachowaniem tej informacji.
Plik PDF, który czytasz, może być rozpowszechniany jedynie w formie oryginalnej,
w jakiej występuje na witrynie.
Plik ten nie może być traktowany jako oficjalna lub oryginalna wersja tekstu, jaki
zawiera.
Treść tego zapisu stosuje się do wersji zarówno polsko jak i angielskojęzycznych
serwisu pod domenami Racjonalista.pl, TheRationalist.org, TheRationalist.eu.org,
Neutrum.Racjonalista.pl oraz Neutrum.eu.org.
Wszelkie pytania proszę kierować do [email protected]