�ukasz Kulewski Wredne orki Nowela dokumentalna Wszystkie postacie i wydarzenia s� prawdziwe. Zmieniono jedynie imiona bohater�w</i> 1. R�ka wysokiego kupca, kt�ry jeszcze wczoraj popija� najlepsze trunki, jakie mo�na dosta� w Kamiennym Grodzie, zacz�a weso�o skwiercze�. Kucharz, kt�ry jej pilnowa� nabra� w usta p�ynnego t�uszczu z kaczki i z g�o�nym prychni�ciem zrosi� nabite na zaostrzony patyk rami�. Resztki t�uszczu �ciek�y mu po brudnym kaftanie, toruj�c sobie drog� pomi�dzy zaschni�t� krwi� i kurzem, kt�re oblepia�y ubranie niczym muchy padlin�. Zadowolony z siebie Kucharz przygotowa� drug� r�k�, kt�ra dot�d moczy�a si� w wywarze w le�nych zi�, li�ci drzew oraz t�uszczu z nied�wiedzia. Kiedy wprawnym ruchem nadziewa� grube, mi�siste rami� na twardy patyk us�ysza� cichy chrobot, tu� za swoimi plecami. Jednym b�yskawicznym ruchem, o kt�ry trudno by�oby podejrzewa� kogo� tak oty�ego, Kucharz odwr�ci� si� i z�apa� sporego szczura, kt�ry w�a�nie dobiera� si� do lekko sple�nia�ego chleba, le��cego na stole. Szczur wi� si� i piszcza� g�o�no, ale Kucharza zupe�nie to nie interesowa�o. Od�o�y� patyk z ramieniem kupca i si�gn�� po spory n� o ciemnym, zakrzywionym ostrzu. Jednym, wprawnym ruchem rozci�� szczura od ogona po szyj� i wycisn�� ze� krew, wprost do ma�ego naczynia z tykwy. Drgaj�ce jeszcze cia�o odg�owi�, obdar� ze sk�ry i r�wnie� nabi� na patyk, na kt�rym by�a r�ka. Zadowolony z siebie zatar� d�onie i raz jeszcze oplu� skwiercz�ce pieczyste t�uszczem z kaczki. Kiedy mi�so si� upiek�o, Kucharz wyszed� z niewielkiej jaskini, w kt�rej urz�dzi� swoje kr�lestwo. By�a to o tyle niezwyk�a grota, �e posiada�a naturalny komin, przez kt�ry s�czy� si� dym z paleniska. Na zewn�trz, w ciep�ym popo�udniowym s�o�cu wygrzewa�o si� pi�� postaci. Ka�da z nich by�a ubrana w podobny, sk�rzany kaftan, kt�ry nosi� Kucharz. Ka�dy z le��cych nosi� te� grube, podkute �elazem buty, kt�re na pi�tach i noskach posiada�y kolce. W wi�kszo�ci przypadk�w kolce te by�y a� czarne od zakrzep�ej krwi, kurzu i b�ota. Obok le�a�y ich najukocha�sze istoty. Jedyne na �wiecie, o kt�re si� troszczyli w dzie� i w nocy, jedyne, dla kt�rych potrafili zaryzykowa� �ycie - by�a to bro�. Ka�dy z le��cych preferowa� inny jej rodzaj i ka�dy uwa�a�, �e jego or� by� najlepszy. Najwy�szy czule opiera� d�o� na d�ugim, prostym mieczu dwur�cznym, kt�ry przy r�koje�ci posiada� dwa metalowe kolce. S�o�ce odbija�o si� w klindze i razi�o w oczy Kucharza, kt�ry przygl�da� si� �pi�cym kolegom, zastanawiaj�c si�, czy budzi� ich ju� teraz, czy mo�e zaczeka�, a� g��d ich sam ocuci. Pierwszym, kt�ry otworzy� oczy by� w�a�ciciel dw�ch zakrzywionych mieczy, kt�re nosi� skrzy�owane na plecach i jak sam si� przechwala�, poza walk� nigdy ich nie zdejmowa�. Obok zachrapa� si�acz, kt�ry opiera� g�ow� na straszliwym morgensternie, kt�rego kolce wbija�y mu si� w sk�r� g�owy. Najni�szy ze �pi�cych, nazywany pogardliwie Skrzatem, spa� trzymaj�c obie d�onie mocno zaci�ni�te na dwustronnym toporze bojowym, kt�rego b�yszcz�ca powierzchnia cz�sto s�u�y�a innym za lusterko. Najch�tniej korzysta� z tego� lusterka Pi�knot. Najczystszy, najlepiej wykszta�cony z ca�ej bandy, kt�ry dba� nie tylko o sw� bro� (wszelkiego rodzaju no�e, gwiazdki, sztylety i rzutki), ale r�wnie� wiele wagi przyk�ada� do swojego wygl�du. Codziennie stara� si� k�pa�, a je�li by�o to niemo�liwe my� przynajmniej twarz i r�ce. Poza tym ka�dego ranka �u� li�cie zi�, kt�re mia�y chroni� jego z�by przed psuciem oraz nadawa� im �nie�no bia�y kolor. Pi�knot uwa�a� si� za najprzystojniejszego z nich wszystkich, a to z powodu delikatnych rys�w i niewielkiej ilo�ci sier�ci na twarzy i ca�ym ciele. Niekt�rzy uwa�ali nawet, �e jego matka musia�a si� pu�ci� z cz�owiekiem, aby Pi�knot m�g� tak wygl�da�. Oczywi�cie, ci, kt�rzy wypowiedzieli przy nim podobne stwierdzenia ju� od dawna nie �yli. Pi�knot by� dumny ze swej rasy i za nic nie chcia� by� por�wnywany do ludzi, kt�rych nienawidzi� szczer�, nieskr�powan� nienawi�ci� drapie�cy. Kucharz zmieni� zdanie i postanowi� nie czeka� a� g��d rozwieje resztki snu z g��w koleg�w i rozpocz�� w�dr�wk� po obozowisku uderzaj�c ka�dego spor� �y�k�. �niadanie odby�o si� w milcz�cej, spokojnej atmosferze, jak to zwykle mia�o miejsce po udanym napadzie. Dobrze wypieczone mi�so kupca wszystkim smakowa�o i tylko Kulka jak zwykle narzeka�, �e mu ma�o. Po �niadaniu wszyscy zn�w zalegli na swoich ulubionych miejscach rozkoszuj�c si� ciep�em, kt�re teraz rozchodzi�o si� od �o��dk�w do wszystkich cz�ci cia�a. To by� ich pierwszy posi�ek od kilku dni, a tak�e pierwszy spokojny poranek, po trwaj�cej niemal miesi�c ob�awie. Odk�d schronili si� w G�uchym Lesie mieli spok�j. Tutaj nie zapuszczali si� wie�niacy, ani rycerze Kr�la Olgida, kt�ry wyda� na ca�� sz�stk� wyrok �mierci. Le�eli tutaj wiedz�c tak�e, �e jest to ostatni dzie� spokoju. Jeszcze dzi� b�d� musieli wyj�� z powrotem na go�ciniec i poszuka� nowego jedzenia oraz z�ota. Wczorajsze �owy nape�ni�y im co prawda nieco brzuchy, ale przy apetycie Kulki oraz umiej�tno�ciach wydawania Pi�knota, zapasy szybko si� wyczerpi�. Pierwszy podni�s� si� Ostry. Jednym szybkim ruchem wyszarpn�� oba miecze i zacz�� codzienn�, porann� seri� �wicze�. Ostrza miga�y w powietrzu ra��c oczy i zamieniaj�c si� w jeden ci�g b�ysk�w i rozmazanych, ostrych kszta�t�w. Pi�knot przygl�da� si� temu spokojnie �uj�c porann� porcj� zi�. Ostry tymczasem przeszed� do drugiego etapu �wicze� jakim by�o markowanie cios�w oraz zatrzymywanie miecza tu� nad nosem Kulki, kt�ry przygl�da� mu si� z absolutnym rozleniwieniem. Ostry dwoi� si� i troi�, uwa�aj�c jednak, by nie drasn�� Kulki, kt�ry by� spokojny tylko do tego momentu. By� kiedy� z nim ch�opak, kt�ry �wiczy� si� razem z Ostrym i nie znaj�c Kulki �le wymierzy� i ciachn�� go po nosie. Ch�opak, kt�rego imi� zd��y�o ju� wywietrze� z pami�ci cz�onk�w bandy, ledwo si� u�miechn��, kiedy ogromne cielsko Kulki poderwa�o si� w zab�jczo szybkim tempie i jego wielka d�o� zacisn�a si� na szyi dzieciaka. Kr�gos�up p�k� zanim jeszcze zabrak�o mu powietrza. Jeszcze tego samego dnia koledzy mieli po dodatkowej porcji m�odego mi�sa. Odt�d wszyscy wiedzieli, �e �wiczenia Ostrego zawsze nabiera�y niezwyk�ego charakteru, kiedy przychodzi�o do markowania cios�w tu� przed nosem Kulki. Z zachodu, gdzie rozci�ga�a si� puszcza, kt�ra zdawa�a si� nie mie� ko�ca nadlecia� ogromny kruk i z g�o�nym krakaniem przysiad� obok Pi�knota. On jeden z bandy rozumia� mow� ptak�w. Kruk cz�sto informowa� Pi�knota o zbli�aj�cej si� karawanie, lub o kierunku post�powania ob�aw, kt�re raz po raz wypuszcza�y si� tropem sz�stki wykl�tych spod prawa morderc�w z G�uchego Lasu. Pi�knot nie by� przyw�dc� bandy. Jako najlepiej wykszta�cony i najbardziej podobny do cz�owieka wyst�powa� niekiedy jako po�rednik mi�dzy lud�mi, zwierz�tami, krasnoludami i innymi rozumnymi stworami, a reszt� bandy, kt�ra w innym przypadku pos�ugiwa�a si� jedyn� znan� przez siebie mow�: j�zykiem krwi. Kruk przekaza� informacje i zabra� si� za pozostawione dla niego resztki kupca z Kamiennego Grodu. Pi�knot obejrza� zaplamion� map�, kt�r� wyj�� ze specjalnej, sk�rzanej tuby i wsta� kopniakami koncentruj�c na sobie uwag� tych, kt�rzy zd��yli przysn��. - Wchodzimy do lasu i idziemy na wschodni go�ciniec. Trzech kupc�w. Dwudziestu zbrojnych. Kobiety, dwie krowy, konie, prawdopodobnie z�oto. Wychodzimy za dwa palce. Pi�knot sko�czy� przemow� oczekuj�c potakuj�cych mrukni��, kt�rych rzeczywi�cie doczeka� si� po chwili. Najd�u�ej trzeba by�o czeka� na Wielgasa, kt�ry potrzebowa� nieco wi�cej czasu, aby us�yszane informacje przetworzy� w sobie na zesp� rozkaz�w i zada� do wykonania. Wreszcie i on mrukn�� twierdz�co. Poniewa� Pi�knot zarz�dzi� wyj�cie za dwa palce, wszyscy przy�o�yli d�onie do oczu i sprawdzili po�o�enie s�o�ca wzgl�dem majacz�cych w oddali g�r. W ten spos�b wyznaczali zawsze czas. "Za dwa palce" - oznacza�o, �e wymarsz rozpocznie si� ju� za nieca�� godzin�. Szli powoli i cicho. Mimo �e nie�li na sobie kilka kilogram�w broni, misiurki i ci�kie sk�rzane kaftany, �aden z nich nie wydawa� wi�cej d�wi�ku, ni� przemykaj�cy w trawie zaj�c. Krok za krokiem zbli�ali si� do upatrzonego miejsca, kt�re �wietnie nadawa�o si� na pu�apk�. Kiedy wyszli na go�ciniec, do przyj�cia karawany pozosta�o jeszcze oko�o trzech d�oni, st�d mieli do�� czasu, by przygotowa� si� na jej spotkanie. Nie zastanawiali si� d�ugo jak� przyj�� taktyk�. Poza tym nie mieli czasu na opracowanie czego� skomplikowanego. Skrzat szybko �ci�� dwa du�e drzewa, kt�re zatarasowa�y drog� tu� za zakr�tem. Trzecie drzewo zosta�o umocowane na linach tak, by kiedy karawana zatrzyma si� na pierwszej blokadzie, odci�o jej drog� powrotn�. Pozosta�o teraz rozstawi� si� w odpowiednich miejscach wok� pu�apki i czeka�. Cztery d�onie p�niej, dosz�y do nich pierwsze odg�osy zbli�aj�cej si� karawany. Tupot ko�skich n�g, skrzyp k�, niezrozumia�y �piew jakiego� minstrela oraz g�o�ne �miechy rycerzy, kt�rzy jechali na przedzie zabawiaj�c si� opowie�ciami o zesz�ej, sp�dzonej w karczmie, nocy. Karawana zbli�a�a si�. Cz�onkowie bandy niemal r�wnocze�nie si�gn�li po swoj� bro� wa��c j� w d�oniach i wybieraj�c najbli�sze cele. Kucharz skropi� ostrza� swoich strza� trucizn�, za� Pi�knot, jedyny, kt�ry wierzy� w zabobony, poca�owa� pierwsz� gwiazdk�, kt�r� mia� cisn�� w wysokiego rycerza jad�cego na przedzie kolumny. Karawana by�a ju� blisko. Z tej odleg�o�ci wyra�nie wida� by�o, �e jest to spory orszak, kt�ry dopiero od tego ranka jest w podr�y. U�miechni�te twarze �o�nierzy, weso�y krok wypocz�tych koni i czysty �piew minstrela dawa�y jasno do zrozumienia, �e ludzie ci zupe�nie nie spodziewaj� si� tego, co za chwil� nast�pi. Jad�cy na przedzie rycerz zwolni� nieco zobaczywszy, �e drzewa zupe�nie zas�aniaj� drog�, kt�ra ci�gnie si� tu� za zakr�tem. Instynkt pilota karawan podpowiedzia� mu, �e tego typu sytuacje s� doskona�ym miejscem na przygotowanie zasadzki. Wtem, k�tem oka rycerz zauwa�y� ruch w�r�d krzew�w na zakr�cie. Wyrobiona wieloletni� praktyk� r�ka poderwa�a si� i wyszarpn�a z pochwy miecz. Nogi wbi�y si� ostrogami w ko�skie boki i poderwa�y zwierz� do galopu. Krok po kroku karawana wchodzi�a w zakr�t. Napad rozpocz�� Pi�knot, kt�ry z niezwyk�� precyzj� trafi� gwiazdk� dok�adnie w szczelin� w przy�bicy rycerza jad�cego na przedzie. Cia�o m�czyzny zwali�o si� z g�o�nym chrz�stem daj�c tym samym sygna� do rozpocz�cia ataku. W tym samym momencie pierwsze konie karawany min�y zakr�t zatrzymuj�c si� przed zwalonymi pniami i martwym cia�em przewodnika. Z ty�u za� doszed� �oskot wal�cego si� drzewa, kiedy Skrzat przeci�� lin� utrzymuj�c� w powietrzu �ci�ty wcze�niej pie�. Na u�amek sekundy zapad�a cisza, by zaraz g�o�ny ryk atakuj�cych zla� si� z piskiem kobiet, okrzykami rycerzy i kwikiem przera�onych koni. Z ha�asu, kt�ry powsta� da�o si� wyodr�bni� jedno wyra�ne zdanie: - Ratuj si� kto mo�e, ORKI atakuj�!!! Tymczasem banda sprawnie zabra�a si� do pracy. Kucharz szy� zatrutymi strza�ami i nawet nie stara� si� celowa�, wiedz�c, �e nawet niewielkie dra�ni�cie powodowa�o natychmiastowy parali�. Pi�knot ciska� gwiazdki z tak� szybko�ci�, �e zdawa�o si�, i� pos�uguje si� do tego jakim� urz�dzeniem, a nie w�asn� r�k�. Pozostali cz�onkowie bandy ruszyli w dok�adnie zgranym szyku atakuj�c r�wnocze�nie ze wszystkich stron. Skrzat, korzystaj�c ze swojego wzrostu zamachn�� si� toporem i �ci�� nogi konia pierwszego rycerza, tylnej stra�y. Zwierz� zawy�o z b�lu padaj�c na bok i obficie brocz�c krwi�. Kolejne ci�cie pozbawi�o je�d�ca g�owy. Zanim pozostali dwaj rycerze zd��yli obr�ci� konie w stron� atakuj�cego, jedno ze zwierz�t a� przysiad�o, kiedy ogromny top�r wgryz� si� w jego bok wypuszczaj�c fontann� krwi, jelit i ekskrement�w. Zaskoczeni rycerze nie mogli zlokalizowa� zagro�enia. Tracili cenne sekundy na rozgl�danie si�, podczas, gdy Skrzat zanurkowa� pod brzuchem kolejnego konia i wyskoczy� z boku trzeciego rycerza, kt�rego chlasn�� wprost w wygi�ty pa��k plec�w. M�czyzna run�� martwy na twarz, bowiem ostrze przeci�o jego kr�gos�up dok�adnie na p�. Ostatni rycerz, zeskoczy� z umieraj�cego konia i szybko przyj�� postaw� obronn�. Zd��y� jeszcze zobaczy� �mier� kolegi, kiedy ju� spocz�y na nim szalone oczy rz�dnego krwi orka. Wielgas stawia� d�ugie kroki biegn�c wprost na �rodek karawany. Jego zadaniem by�o sprawdzi�, czy w wozach, poza kobietami, i dzie�mi, nie kryli si� �ucznicy mog�cy z zaskoczenia razi� przeciwnika strza�ami. Jego wielki miecz zerwa� okrycie pierwszego wozu. Pod nim siedzia�y dwie przera�one kobiety, kt�re na widok parszywego, poro�ni�tego g�st� sier�ci� pyska Wielgasa podnios�y przera�liwy wrzask. Wielgas nie zastanawia� si� d�ugo. Jednym szybkim ruchem nabi� obie kobiety na miecz i jeszcze �ywe, wij�ce si� z b�lu wyrzuci� z wozu. W nast�pnej kolejno�ci wskoczy� do wn�trza wozu, si�gn�� do p�achty wozu jad�cego obok i zerwa� j�. Tylko niezwyk�y refleks uratowa� go przed be�tem wystrzelonym z kuszy siedz�cego tam m�czyzny. Ci�ciwa brz�kn�a i be�t przemkn�� tu� obok ucha Wielgasa odcinaj�c kawa�ek i tak ju� postrz�pionej ma��owiny. M�czyzna na wozie zakl�� g�o�no i si�gn�� po pod�u�ny, wykonany z dziwnego materia�u przedmiot. Wielgas zamachn�� si�, i zaatakowa� m�czyzn� ci�ciem, kt�rego nie mo�na by�o unikn��. Ostrze ze �wistem rozdar�o powietrze i Wielgas omal nie upad�, kiedy zamiast trafi� w cia�o m�czyzny jego miecz przemkn�� przez niewielki ob�oczek dymu, jaki pozosta� po czarowniku. Ork utrzyma� jednak r�wnowag� i zmru�onymi oczami rozejrza� si� w poszukiwaniu czarownika, kt�ry nie m�g� wykona� dalekiego skoku w tak kr�tkim czasie. Po chwili zaniecha� dalszych poszukiwa� i postanowi� doko�czy� sprawdzania woz�w. Podbieg� do trzeciego wozu, rozcinaj�c w biegu na p� minstrela, kt�ry pr�bowa� schroni� si� pod �awk� wo�nicy. Pod plandek� trzeciego wozu siedzia� mnich, ubrany w czarny habit. W r�kach trzyma� niewielk�, ko�cian� kostk�, przy pomocy kt�rej si� modli�. Twarz mnicha wyra�a�a absolutne skupienie i zupe�ny brak kontaktu ze �wiatem. Wielgas bez zastanowienia chwyci� mnicha jedn� r�k�, a drug� wykona� szybkie pchni�cie po��czone i poderwaniem miecza do g�ry. Dzi�ki temu w �rodku cia�a mnicha pojawi� si� szeroki otw�r przez kt�ry wraz z krwi� uciek�o �ycie. Z przodu karawany trwa� w tym czasie zaci�ty pojedynek pomi�dzy dziesi�cioma pozosta�ymi przy �yciu �o�nierzami, a orkami, kt�re jak dot�d nie ponios�y �adnych strat. Morgenstern Kulki wirowa� w powietrzu raz po raz trafiaj�c w cia�o cz�owieka lub konia. Ka�de takie trafienie wzbija�o fontanny krwi, kawa�k�w ko�ci, wn�trzno�ci i b�lu. W zgie�ku mo�na by�o us�ysze� jedynie j�k zabijanych i kaleczonych cia�. Zadaniem Kulki by�o torowa� drog�, podczas, gdy tu� za nim, szed� Ostry, kt�ry szybko i sprawnie ko�czy� to, co zacz�a �mierciono�na bro� Kulki. B�yskawiczne ci�cia dw�ch mieczy zlewa�y si� w jeden rozmazany kszta�t, kt�ry znika� tylko wtedy, gdy ostrza pogr��a�y si� w cia�a zabitych. Obaj tworzyli zgrany zesp� r�wnocze�nie atakuj�c i broni�c nawzajem przed atakami rycerzy. Kiedy na polu walki pozosta�o zaledwie trzech rycerzy ziemia wok� by�a tak zlana krwi�, �e ka�dy krok grozi� po�lizgni�ciem, kt�re mog�o si� bardzo nieprzyjemnie sko�czy�. Kulka na moment przesta� wywija� morgensternem i ze stoickim spokojem wybiera� spomi�dzy kolc�w kuli kawa�ki sk�ry i ko�ci, kt�re si� we� wbi�y. Rycerze byli zm�czeni i przera�eni. Ka�dy z nich widzia� ju� nie raz orki. Dwaj uczestniczyli w s�ynnej bitwie pod Z�ym Lasem, kiedy to wielotysi�czna armia ork�w zosta�a dos�ownie zmieciona odwa�nym atakiem ci�kiej jazdy ludzi, oraz zdziesi�tkowana strza�ami sprzymierzonych z lud�mi elf�w. Teraz jednak sytuacja by�a zupe�nie inna. Orki, kt�re ich zaatakowa�y by�y �wietnie przygotowane i, co najwa�niejsze, doskonale pos�ugiwa�y si� broni�, czego nie mo�na by�o powiedzie� o tamtej zgrai rozwrzeszczanych stwor�w w �achmanach, kt�re napad�y na ludzi wymachuj�c przy tym kamiennymi toporkami i pojedynczymi �elaznymi mieczami. Ostry sko�czy� �wiartowa� swoj� ostatni� ofiar� i zorientowa� si�, �e nast�pi�a przerwa. Spojrza� na Kulk�, potem przeni�s� wzrok na trzech �o�nierzy i lekko prychn��. W tym momencie zza jego plec�w wyszli Kucharz i Pi�knot, kt�rym sko�czy�a si� amunicja i postanowili w��czy� si� do walki przy pomocy swoich kr�tkich mieczyk�w. Okaza�o si�, jednak, �e nie ma ju� z kim walczy�. Z pomi�dzy woz�w wynurzy� si� Wielgas, za� z ty�u bieg� Skrzat wywijaj�c trzymanym w jednej r�ce toporem i podrzucaj�c odci�t� wcze�niej g�ow� ostatniego przeciwnika. Pi�knot podszed� do zbitych w ciasn� grup� rycerzy i dobieraj�c powoli s�owa odezwa� si� w j�zyku ludzi: - Co wieziecie? - niedoczekawszy si� odpowiedzi spojrza� wprost w oczy stoj�cego najbli�ej cz�owieka. - Ty, z ta czarn� brod�. Tak! Ty, kt�ry nosisz trzy ostrza w herbie. - zawo�any m�czyzna spojrza� na Pi�knota przytomniej. - Co wieziecie?! - Korzenie kupca Kasmana, �wi�te ksi�gi Zakonu Braci Po�udnia i nieco z�ota. Nic ciekawego, nic, za co warto umiera�. - �mier� to prosta i szybka rzecz. Umieranie za� potrafi sta� si� wieczno�ci�. - Nie damy si� wzi�� �ywcem, parszywy zwierzaku. My�lisz, �e jak�e� do cz�owieka podobny i nasz� mow� gadasz, to mo�esz szlachetnie urodzonemu mora�y prawi�!!? - m�czyzna a� zatrz�s� si� ze z�o�ci. - My, Orki nie obra�amy si� za por�wnania do zwierz�t. - Pi�knot m�wi� spokojnie i p�ynnie - Wam natomiast wci�� si� wydaje, �e to dla ka�dego najwi�ksza obelga. Wiem, �e� jest wysoko urodzony. Tw�j herb o tym �wiadczy. Powiedz mi tylko, jakie to mo�e mie� dla mnie, zwierzaka znaczenie? M�czyzna obrzuci� nieco zmieszanym wzrokiem towarzyszy Pi�knota, kt�rzy przys�uchiwali si� rozmowie bez wyrazu. - Jaka zatem jest Twoja odpowied� cz�owieku? Poddajecie si� i idziecie do nas w niewole, aby�my mogli sprzeda� Was na najbli�szym targu niewolnik�w, albo ko�czymy rozmow� w spos�b nieco bardziej konkretny. Je�li nie ty decydujesz w grupie, to porozmawiaj ze swoimi lud�mi. Pi�knot odwr�ci� si� do Ork�w i powiedzia� w ich j�zyku: - Czekamy jeszcze moment. Mo�e b�d� niewolniki do sprzedania. Pi�knot zn�w spojrza� na trzech rycerzy. - S�ucham? - Rozumiem, �e nie jest pan ch�tny do �adnych rozm�w. - Nie mamy wiele czasu. Wasza karawana wyjecha�a do�� wcze�nie, ale nie jeste�cie jedyni. Nie pr�bujcie mnie naci�ga� na d�ugie rozmowy. - Chcia�em tylko powiedzie�, �e nasze rodziny gotowe by by�y zap�aci� o wiele wi�cej, ni� dostaniecie za nas na targu niewolnik�w. - Ale wymaga�oby to udania si� do Kamiennego Grodu, a tego nie chcemy zrobi�. - O! Tym prosz� si� nie martwi�! Pan mo�e z �atwo�ci� wej�� do miasta, za� my damy panu listy uwierzytelniaj�ce, kt�re pozwol� spokojnie przej�� przez wszystkie punkty stra�nicze. W listach do rodziny wydamy jednoznaczne rozkazy, aby wyp�aci� panu ��dan� sum�. W tym czasie my b�dziemy czeka� z reszt� pan�w w znacznej odleg�o�ci od miasta. Rozstaniemy si� nie wcze�niej, ni� kiedy pan wr�ci z okupem. - Dobrze. Poddajcie si� zatem. Zostaniecie zwi�zani dla waszego bezpiecze�stwa. Wieczorem porozmawiamy o szczeg�ach. M�czy�ni niemal r�wnocze�nie rzucili pod nogi Pi�knota miecze i tarcze. Skrzat wydoby� zza pazuchy mocny, konopny sznur i sprawnie powi�za� d�onie i nogi rycerzy, kt�rzy pod okiem Kucharza zostali odprawieni na skraj lasu. Nagle, gdzie� pomi�dzy wozami da�o si� s�ysze� jaki� ruch. Wielgas zerwa� si� jak oparzony i wyci�gaj�c d�ugie nogi skoczy� w tamtym kierunku. Kr�tka szamotanina urwa�a si� tak nagle, jak si� zacz�a. Po chwili z pomi�dzy woz�w wy�oni� si� Wielgas, kt�ry trzyma� za nog� niewielkiego, szamocz�cego si� cz�owieczka. Wysoki ork wymachiwa� swoj� zdobycz� i rechota� przy tym g�o�no, pokazuj�c ��te, psuj�ce si� k�y. Wielgas wyni�s� czarownika na �rodek drogi i bezceremonialnie rzuci� nim o ziemi�. Wszyscy orkowie, poza Kucharzem, zbiegli si� zobaczy� weso�e widowisko. Czarownik szybko podni�s� si�, lecz ci�ka r�ka Wielgasa nie pozwoli�a mu wsta�. M�czyzna przewr�ci� si� i krzykn�� g�o�no z b�lu. Na ten d�wi�k orkowie zawyli z dzikiej rado�ci. Rzadko mieli okazj� dobrze si� bawi�, a mo�liwo�� zabawienia si� kosztem znienawidzonych przez ork�w czarownik�w, by�a wprost przednia. Kulka zamachn�� si� morgensternem i wykonuj�c niezauwa�alny ruch nadgarstkiem skierowa� �mierciono�n� kul� o kilka zaledwie cali od g�owy czarownika. Nabity kolcami kawa� �elaza uderzy� w ziemi� wzbijaj�c tuman kurzu i obsypuj�c piaskiem le��cego. Orki rykn�y g�o�nym �miechem, kt�ry sta� si� jeszcze g�o�niejszy, kiedy okaza�o si�, �e czarownik popu�ci� w spodnie i teraz szybko ros�a wok� niego ciemna plama, kt�ra wsi�ka�a w piasek. Zabawa ork�w zdawa�a si� nie mie� ko�ca. Najpierw odci�li czarownikowi uszy, a potem kazali mu je zje��, pod gro�b� �mierci. Kiedy doprowadzony do granic wytrzyma�o�ci m�czyzna odm�wi� zjedzenia drugiego ucha, z jego ust zd��y�o wyrwa� si� srogie przekle�stwo. Czarownik zd��y� rzuci� kl�tw�, kt�ra b�yskawicznie przylgn�a do ubra� ork�w i w�ar�a si� w nie jak rdza w �elazo. Czarownik nie zd��y� ju� rzuci� drugiej kl�twy, bowiem szybkie, jak my�l miecze Ostrego pozbawi�y go g�owy. Ci�cie by�o tak precyzyjne i b�yskawiczne, �e przez moment wydawa�o si�, �e Ostry nie trafi�, �e g�owa czarownika nadal znajduje si� na swoim miejscu, lecz zaraz martwa zsun�a si� z ramion i potoczy�a pod nogi Kulki, kt�ry roztrzaska� j� dodatkowo morgensternem. Po tych zabawach orki zebra�y rzeczy, kt�re mog�y im si� przyda�, obarczy�y zak�adnik�w ci�kimi pakunkami i znikn�y w lesie, kt�ry przez ca�y czas przygl�da� si� wydarzeniom na drodze z cichym, g�uchym, w�a�nie, spokojem. 2. Pusta, ma�a polana szybko traci�a swoje dziewicze pi�kno. Ci�kie buty ork�w i wi�ni�w niszczy�y delikatn� jak puch traw� i depta�y ma�e, bia�e kwiatki, kt�re tu i �wdzie ozdabia�y runo. Orki zarz�dzi�y przerw�. Wi�niom pozwolono zdj�� z plec�w baga�e, lecz ich nie rozwi�zano. Kucharz szybko przejrza� zawarto�� pakunk�w z prowiantem i wydoby� z du�ej torby buk�ak wina. Orki napi�y si� porz�dnie, lecz nie da�y nic spragnionym wi�niom. Rycerze zacz�li szemra� mi�dzy sob�, a� m�czyzna, kt�ry rozmawia� z Pi�knotem powiedzia� g�o�no: - Panowie, czy mogliby�my dosta� nieco wody? Reakcja najbli�ej b�d�cego orka, a by� nim Wielgas, by�a natychmiastowa. W r�ku Wielgasa zab�ys� miecz i jednym p�ynnym ruchem pow�drowa� wprost ku r�ce jednego z m�czyzn. Ostrze na moment znikn�o i zn�w pojawi�o si�, po tym jak odci�o d�o� stoj�cego najbli�ej m�czyzny. - Katerah ka wan! - krzykn�� ork i wskaza� krwawi�cy kikut mieczem. - Katerah! Tym razem miecz zatrzyma� si� o kilka milimetr�w od szyi drugiego rycerza. Wygl�da�o na to, �e Wielgas spe�ni� pro�b� rycerza i teraz chcia� wyegzekwowa� od reszty wykonanie tego, co sami chcieli. M�czyzna, kt�remu odci�to r�k� zemdla�. Pozostali dwaj niepewnie patrzyli si� na siebie. Wielgas raz jeszcze powt�rzy� rozkaz, a nast�pnie straci� zainteresowanie rycerzami. M�czy�ni ukl�kli i wykorzystuj�c w�asne ubrania, zawi�zali r�k� omdla�ego kolegi. Ca�ej scenie ze spokojem przygl�da� si� Kucharz, kt�ry po odej�ciu Wielgasa, podszed� do wi�ni�w, podni�s� odci�t� d�o� i schowa� sobie do ma�ej torby, kt�r� mia� przewieszon� przez rami�. Orkowie szybko rozstawiali ob�z. Zapada� wiecz�r i zacz�o si� robi� ch�odno. Gdzie� w oddali grzmia�a burza. Rycerze przygl�dali si� bandzie przywi�zani do drzewa. Ten, kt�ry straci� d�o� ockn�� si� jaki� czas temu i teraz cicho p�aka�. Samozwa�czy przyw�dca rycerzy mi�� w ustach przekle�stwa, za� ostatni, najni�szy z nich modli� si� g�o�no do Pani Spomi�dzy �ycia i �mierci, aby pomog�a mu wydosta� si� ca�o z tej strasznej przygody. Rycerze byli g�odni. Ostatni posi�ek jedli jeszcze ze swoimi rodzinami w Kamiennym Grodzie, tu� przed wyruszeniem karawany. �a�owali teraz, �e nie zjedli po dodatkowej porcji mi�siwa, kt�re im przygotowa�y �ony. Tymczasem w�r�d ork�w zapanowa�o jakie� poruszenie. Rycerz-dow�dca rozpozna� w blasku ogniska Pi�knota, kt�ra reszcie bandy co� t�umaczy�. Najwyra�niej mia� problemy z uzyskaniem poparcia, bowiem ton jego g�osu stale podnosi� si�. - Pieni�dze s� potrzebne. Nie, Wielgas, ty nigdzie nie p�jdziesz, ja p�jd� i przywioz� mn�stwo pieni�dzy. Nie, nic nie rozumiecie, nie wolno ich zabija�. Oni nam dadz� pieni�dze!! - Ty Pi�knot nie wymy�laj. My ich zje�� i ju�. Ja pieniedze nie chciam i leje na ciebie i tw�j plan. My ich zabic i zje��. Koniec. - na potwierdzenie swoich s��w Skrzat z rozmachem wbi� top�r w pieniek roz�upuj�c go na dwie cz�ci. - Czekaj Skrzat - Kulka z�apa� jedn� z cz�ci pie�ka i wrzuci� do ognia. - Ty szybki i z�y. Ty pomy�l ile mi�sa mo�na dosta� za pieni�dze. My spokojnie zima siedzie� w chacie, nie w grocie. Ja my�l�, Pi�knot wie. On m�drze gada. Przecie� my ich... - Kulka nie sko�czy� my�li, bowiem g�o�no kracz�c nadlecia� kruk i wyl�dowa� na ramieniu Pi�knota. - Krrraaa! Kiedy do ork�w podlecia� ptak zapad�a cisza. Wygl�da�o na to, �e banda s�ucha krakania kruka tak, jakby go rozumia�a. Po chwili ptak umilk� i roz�o�ywszy skrzyd�a wzbi� si� w powietrze szybko znikaj�c w ciemno�ciach nocy. W�r�d ork�w wci�� panowa�a cisza. Najwyra�niej wiadomo�ci, kt�re przekaza� ptak nie by�y pomy�lne. Wreszcie z kr�gu siedz�cych przy ognisku postaci kto� si� podni�s� i ruszy� w kierunku rycerzy. - Ok�amali�cie mnie. - bez zb�dnych wst�p�w powiedzia� Pi�knot, kiedy podszed� do rycerzy. - Zapomnieli�cie wspomnie�, �e w wozach, po�r�d posp�lstwa, przebrany za mnicha jecha� syn Kr�la Olgida. Teraz ponad po�owa rycerzy z Kamiennego Grodu szuka morderc�w ksi���tka. Jak tylko wstanie s�o�ce wpadn� na nasz trop. Nie mo�emy was d�u�ej trzyma�. Spowalnialiby�cie, marsz. - Ale� Panie, my�my nic nie wiedzieli!! - My nie winowaci - odezwa� si� pogr��ony dot�d w modlitwach rycerz. - Ksi��� cz�sto je�dzi� w przebraniu, aby sprawdza� jak si� w jego dziedzinie rzeczy maj� i nikt nie wiedzia� do kt�rej karawany wsiada. - Nic mnie to nie obchodzi. Z naszej umowy nici. - Pi�knot nawet nie podni�s� g�osu. - Cieszcie si� ostatnimi chwilami. Do jutra, do �niadania. - oczy Pi�knota b�ysn�y z�owieszczo. 3. Ranek by� ciep�y i parny. Zapowiada� si� wyj�tkowo upalny i duszny dzie�. Kiedy jeszcze rosa perli�a si� na zmaltretowanej trawie polanki Kucharz obudzi� si� i wyj�wszy sw�j miecz oraz tasak ruszy� w kierunku wi�ni�w. Rycerze nie spali. Patrzyli na Kucharza z lekkim przera�eniem w oczach staraj�c si� nie okazywa� strachu. Siedzieli skuleni blisko siebie zdawali si� dr�e� z zimna, cho� wcale nie by�o ch�odno. Kucharz podszed� do nich i wskaza� mieczem rycerzowi, kt�ry wczoraj straci� d�o�, aby si� podni�s�. M�czyzna wsta� z oci�ganiem. Kiedy ca�kiem si� wyprostowa� Kucharz jednym szybkim ruchem �ci�� jego g�ow�. Bezw�adny korpus run�� na koleg�w brocz�c obficie krwi�. Przera�eni m�czy�ni pr�bowali ucieka�, lecz �a�cuchy natychmiast ich poprzewraca�y. Kucharz zmieni� narz�dzie i trzema szybkimi ruchami tasaka odci�� od bezw�adnego cia�a drug� d�o� i obie stopy. Dzi�ki temu m�g� spokojnie zabra� korpus, kt�rego nie kr�powa�y ju� �adne �a�cuchy. Po zawleczeniu cia�a do ogniska Kucharz szybko oprawi� je i nadzia� na przygotowany wcze�niej pa��k, kt�ry przewiesi� nad ogniem. Dorzuci� drew i zadowolony ze swego dzie�a pocz�� przygotowywa� specjalnie dla siebie dodatkow� porcj� z d�oni rycerza. Zapach pieczonego, ludzkiego mi�sa wywo�a� u pozosta�ych dw�ch rycerzy md�o�ci i wymioty. Ni�szy z nich, kt�ry wczoraj �arliwie si� modli� popad� w co� w rodzaju ob��du i jedyne co m�g� z siebie wykrztusi� to powtarzane w k�ko dwa s�owa: - Wredne orki, wredne orki, wredne orki, wredne orki... Drugi m�czyzna postanowi� zrobi� wszystko, aby nie spotka� go los kolegi. Sporej wielko�ci k��dka, kt�ra zamyka�a jego �a�cuchy zdawa�a si� nale�e� do tych, kt�re w miar� �atwo mo�na otworzy� jedynie przy pomocy kawa�ka drutu. M�czyzna wysup�a� odpowiedni drucik z misiurki i podj�� pr�b� uwolnienia si� z wi�z�w, patrz�c przy tym z przestrachem na �pi�ce postacie, z kt�rych dwie zacz�y si� w�a�nie budzi�. Zanim jeszcze Kulka otworzy� oczy poczu� zapach pieczonego mi�sa. Tego mu by�o trzeba poderwa� si� natychmiast i obrzuci� �akomym wzrokiem piecz�cy si� na ognisku korpus jednego z wi�ni�w. Kucharz w�a�nie obraca� je, by r�wno przypieka� si� ze wszystkich stron. Po Kulce oczy otworzy� Ostry, zachrz�ci� mieczami, kt�re ca�y czas trzyma� na plecach i r�wnie� z zaciekawieniem przyjrza� si� pieczeni. Rycerz znalaz� wreszcie odpowiedni kszta�t drucika, kt�ry mia� uwolni� go od �a�cuch�w. Pozosta�o teraz tylko otworzy� k��dk�, i ulotni� si� szybko i niepostrze�enie. Jego kompan wci�� powtarza� swoje dwa wyrazy, jakby to by�a jaka� mantra, czy modlitwa, kt�ra mog�a odgrodzi� go od prawdziwego �wiata. Wreszcie k��dka pu�ci�a. Rycerz pospiesznie zdj�� z r�k i n�g �a�cuchy, a nast�pnie powoli, krok za krokiem zacz�� si� wycofywa� w g��b lasu. Robi� to tak cicho i delikatnie, �e jego ob��kany towarzysz nawet nie spostrzeg�, �e zosta� sam. Rycerz pe�zn�� ty�em ca�y czas obserwuj�c �pi�cych i budz�cych si� cz�onk�w bandy. Wreszcie dotar� do wy�szej nieco trawy i kiedy zag��bi� si� w jej wilgotny od rosy puch natychmiast przyspieszy�. Jeszcze tylko kilka chwil, a uda mu si� schowa� w�r�d krzak�w leszczyny, kt�re ros�y na skraju polanki. Powoli pe�z� przed siebie, a� dotar� do leszczyn. Tutaj dopiero pozwoli� sobie na kilka zaledwie chwil odpoczynku i zlany potem ze strachu i wysi�ku ruszy� dalej. Kiedy ju� dobrze oddali� si� od polanki postanowi� wsta� i ruszy� dalej biegiem. Poderwa� si� szybko i w tym momencie stan�� oko w oko z Wielgasem, kt�ry kucaj�c ko�o po�amanej sosny wypr�nia� si� z b�ogim grymasem na twarzy. Obok Wielgasa, sta� jego miecz. Ork by� r�wnie zaskoczony, co rycerz. Nie straci� jednak zimnej krwi i wy�wiczonym ruchem si�gn�� po miecz. Rycerz tak�e nie zamierza� �atwo straci� przewagi wzrostu, jak� zyska� spotkawszy Wilgasa kucaj�cego. M�czyzna rzuci� si� w kierunku miecza o mement wcze�niej od orka, dzi�ki czemu jego r�ka zacisn�a si� na r�koje�ci szybciej. Nie by� to jednak koniec pojedynku. Rycerz by� nie tylko ni�szy od swojego przeciwnika, ale r�wnie� s�abszy i zupe�nie nie przygotowany na ci�ar miecza. Szcz�cie nie opuszcza�o jednak rycerza. Wielgas co prawda zd��y� si�gn�� swojego miecza, ale nie zdo�a� wsta�. Najwyra�niej zapomnia�, �e ma �ci�gni�te spodnie i wstaj�c spr�bowa� zrobi� krok w stron� rycerza. Nogi zapl�ta�y mu si� i run�� jak d�ugi. Rycerz nie czeka�, a� ork si� podniesie. Chwyci� miecz obur�cz i z ca�ej si�y wepchn�� w kark orka. Najwyra�niej szcz�cie nie opuszcza�o go, bo ogromny przeciwnik nie wykona� ju� wi�cej �adnego ruchu. Cz�owiek u�miechn�� si� do siebie i szybko przeszuka� cia�o orka. Znalaz� kr�tki sztylet oraz kilka monet, kt�re schowa� sobie do sakiewki noszonej stale pod misiurk�. Na odchodnym wyrwa� jeszcze miecz z karku orka i postanowi� zostawi� po sobie znak ludzkiej zemsty. Mimo, �e miecz by� ci�ki, a r�ce os�ab�e, Rycerz odr�ba� Wielgasowi obie d�onie i wcisn�� je do nagiego, ow�osionego ty�ka orka. 4. Duszne, g�ste powietrze by�o a� ci�kie od zapachu le�nych zi�, nagrzanej trawy i runa le�nego. Zdawa�o si�, �e czas, a wraz z nim �wiat zatrzyma�y si� zupe�nie pora�one pal�cymi niemi�osiernie promieniami s�o�ca. Na polanie, gdzie nocowa�y orki dobiega�o ko�ca �niadanie. Po tym, jak znale�li w zagajniku cia�o Wielgasa nastroje wszystkich st�a�y i normalna podczas wsp�lnych posi�k�w g�o�na rozmowa ust�pi�a miejsca g�o�nemu mlaskaniu i siorbaniu. Orki by�y w�ciek�e. Najg�o�niej swoj� z�o�� wylewa� na wszystkich Skrzat, kt�ry uwa�a�, �e za �mier� Wielgasa odpowiada Pi�knot, bowiem to on upiera� si� aby zabiera� ze sob� ludzi. Wiadomo przecie� powszechnie, �e cz�owiek to bestia sprytna i podst�pna, tymczasem tutaj nikt nie interesowa� si� wi�niami, kt�rzy mieli mas� czasu aby si� uwolni�. To w�a�nie Skrzat odkry� cia�o Wilegasa, i to on zaraz po powrocie do obozu rozci�� na p� swoim toporem ostatniego z rycerzy. Po prostu wr�ci� do ogniska wyj�� z pnia top�r, podszed� do modl�cego si� i skaml�cego o lito�� m�czyzny i jednym szybkim ci�ciem rozr�ba� go na dwie po�owy, kt�re rozdzieli�y si� z g�o�nym chrz�stem i w potokach krwi upad�y na ziemi�. Skrzatowi by�o jednak ma�o, dlatego zacz�� metodycznie rozr�bywa� nieszcz�snego cz�owieka na coraz mniejsze kawa�ki, a� pozosta�y z niego nierozpoznawalne, zmia�d�one szcz�tki. Orki sko�czy�y je��. Wszyscy razem zebrali si� przed ogniskiem i zacz�li je gasi� oddaj�c mocz na czerwony �ar. Po chwili k��by gryz�cego dymu spowi�y polank�. Zanim powietrze oczy�ci�o si�, po bandzie nie zosta� �aden �lad. Rozp�yn�li si�, jakby nigdy ich tutaj nie by�o. Tylko tl�ce si� jeszcze ognisko, ogryzione ko�ci oraz krwawe szcz�tki rycerza wskazywa�y, �e nocowa�y tutaj orki. 5. S�o�ce wisia�o dok�adnie nad polank�, kiedy zjawi�y si� pierwsze oddzia�y stra�y z Kamiennego Grodu. Prowadzone przez rycerza, kt�ry uszed� orkom, posuwa�y si� teraz o wiele szybciej tropi�c zab�jc�w ksi�cia. Tropiciel szybko odnalaz� �lad id�cy do wn�trza lasu i kawalkada z�o�ona z doskonale uzbrojonych i wyszkolonych rycerzy stra�y przybocznej zag��bi�a si� w g�usz�. 6. Czarny cie� ko�owa� nad g�ow� Pi�knota. Kruk bezg�o�ne wyl�dowa� na wystawionym dla niego ramieniu. G�o�ne krakanie zburzy�o cisz� przerywan� dot�d jedynie odg�osem krok�w i przyspieszonych oddech�w id�cej bandy. Pi�knot pokr�ci� g�ow� i rzuci� do reszty tylko dwa s�owa ("Ludzie, blisko"), kt�re spowodowa�y, �e orki zacz�y i�� nieco szybciej. Kruk roz�o�y� skrzyd�a do odlotu. 7. Nad id�c� �ladem ork�w grup� rycerzy zawis� na moment cie� du�ego ptaka. Przesun�� si� nieco do ty�u, a nast�pnie zn�w pojawi� si� nad czo�em grupy. Id�cy na przedzie rycerz wskaza� na kruka i powiedzia�: - To ptaszysko im pomaga. Nie wiem jak to jest mo�liwe, ale oni rozumiej� ptasi� mow�. - Ka�cie kusznikom rozprawi� si� z nim - powiedzia� kapitan stra�y, kt�ry szed� na czele po�cigu. Kilka chwil p�niej ko�uj�cy majestatycznie kruk zatrzepota� rozpaczliwie skrzyd�ami i run�� w d� nadziewaj�c si� na wyschni�t�, stercz�c� ku g�rze ga��� sosny. 8. Upa� sta� si� nie do wytrzymania. Gor�ce, nabrzmia�e powietrze lepi�o si� i dusi�o zar�wno orki, jak i ludzi, kt�rzy szli ich �ladem. Momentami zdawa�o si�, �e przyroda postanowi�a rozpu�ci� si�, jak woskowa �wieca, w promieniach popo�udniowego s�o�ca. Ka�dy kolejny krok stawa� si� trudniejszy i wymaga� coraz wi�cej wysi�ku. Ka�dy kolejny oddech by� coraz kr�tszy, coraz p�ytszy. Tymczasem w jaki� niezauwa�alny spos�b odleg�o�� mi�dzy orkami a lud�mi pocz�a si� zmniejsza�. Jakby jaka� niewidzialna si�a zacz�a ich przyci�ga� do siebie. Si�a wzajemnej nienawi�ci, z�o�ci, ch�ci zemsty. Orki powoli, ale konsekwentnie zwalnia�y. Wszyscy cz�onkowie bandy czuli ju� na plecach oddech pogoni. Wiedzieli, �e konfrontacja jest nieunikniona. Wiedzieli, �e tym razem przekroczyli pewn� granic�. Ze zwyk�ej bandy opryszk�w stali si� zdrajcami i kr�lob�jcami. Ten dzie� najwyra�niej wcale nie zamierza� si� dobrze sko�czy�. 9. Tropiciel i �ucznik, kt�rzy szli w szpicy po�cigu bezg�o�nie przemykali przez las zbli�aj�c si� z ka�dym krokiem do grupy ork�w. Nagle, tu� przed nimi otworzy�a si� polanka. M�czy�ni zatrzymali si� i ostro�nie wyjrzeli na otwart� przestrze�. W odleg�o�ci stu krok�w ujrzeli wreszcie wroga. Orki najwyra�niej postanowi�y przerwa� po�cig i stan�� do walki wykorzystuj�c polank�, na kt�r� wyszli. Banda prezentowa�a widok nieco z�owieszczy. W s�o�cu b�yska�a niebezpieczna, obna�ona bro�, za� zaci�te twarze i zmru�one oczy zdawa�y si� m�wi�, �e orki nie oddadz� sk�ry zbyt �atwo. Ludzie wycofali si� w cie�. Szybko dotarli do reszty i przekazali po�o�enie ork�w. Wygl�da�o na to, �e banda postanowi�a zachowa� si� jak przysta�o na ludzi i rycerzy, czyli odpowiedzie� za swoje uczynki poddaj�c si� os�dowi boskiemu. Walcz�c w otwartym polu. Kapitan dru�yny po�cigowej przegrupowa� swoich rycerzy i wyda� rozkazy. Krok za krokiem zbli�ali si� do polany, na kt�rej czeka�y na nich orki. Powietrze zdawa�o si� gor�ce jak z pieca. Kr�tkie oddechy i wachlowanie si� du�ymi li��mi nie przynosi�y spodziewanej och�ody. Rycerze marzyli o zimnym kuflu piwa wprost z grodzkiej piwnicy. Nagle uderzy� w nich silny zapach zi� i rozgrzanej trawy. Zaraz potem grupa po�cigowa w liczbie trzydziestu ludzi wysz�a wprost na szerok� polan�. Tutaj temperatura by�a o wiele wy�sza od tej, kt�ra panowa�a w lesie. Zdawa�o si�, �e zaraz wszystko rozp�ynie si� od �aru lej�cego si� z nieba. Rycerze mru��c oczy od blasku spojrzeli w stron� ork�w. Wszystko by�o tak, jak przekazali zwiadowcy. Pi�� postaci sta�o dok�adnie po �rodku polany. Ka�dy uzbrojony w inny rodzaj broni. Ka�dy tak samo zaci�ty i niebezpieczny. Rycerze powoli ustawili si� w szyku. Min�o najwy�ej pi�� minut, kiedy kapitan po raz ostatni obejrza� swoich ludzi. Zadowolony z tego, co zobaczy�, wyda� rozkaz do ataku. Najpierw powoli, potem coraz szybciej rycerze ruszyli na przeciwnika, kt�ry tymczasem przyj�� pozycje obronne. Nagle zerwa� si� wiatr podrywaj�c z ziemi wszystkie uschni�te kawa�ki traw. Odleg�o�� zmniejsza�a si�, ludzie przestali ju� zwraca� uwag� na wiatr i skoncentrowali na ustalonych z g�ry celach. Ka�dy wiedzia�, gdzie ma uderzy� i teraz stara� si� w my�lach prze�ledzi� tor lotu w��czni, ruch mi�ni unosz�cych miecz, si�� potrzebn� do odparowania ewentualnego ciosu przeciwnika. Zmru�one oczy, zaci�ni�te szcz�ki, zbiela�e knykcie na r�koje�ciach broni. Chrz�st deptanej ci�kimi butami trawy, ciche przekle�stwa i jeszcze cichsze modlitwy pocz�y si� zlewa� w jedno. W jeden g�o�ny poszum, pomruk, kt�ry r�s� i pot�nia�. Dr�a� wraz z powietrzem, zrywa� si� jak wiatr i przyciska� traw� do ziemi. Niebo pociemnia�o. Przeciwnicy ujrzeli swoje odbicia w mieczach, zbrojach, tarczach i oczach wrog�w. Uderzy� pierwszy piorun, a wraz z nast�puj�cym po chwili �oskotem walcz�cy zwarli si�. Pierwsze krople deszczu spad�y od razu mieszaj�c si� z krwi�, kt�ra pokry�a pancerze dumnych ludzi. Orki wcale nie zamierza�y post�powa� fair i tu� przed uderzeniem Kucharz i Pi�knot zacz�li razi� przeciwnika strza�ami i ostrymi gwiazdkami. Pierwszych czterech ludzi zwin�o si� w p�, przewr�ci�o, lub po prostu bezsilnie osun�o na ziemi�, kiedy ostrza wcina�y si� do ich m�zg�w i szyj. Wreszcie za�piewa�y wysoko miecze, kt�rym odpowiedzia�y g�uchym basem tarcze. Stal krzesa�a iskry, kt�re porywa� wiatr. Deszcz run�� na nich ze zdwojon� si�� zalewaj�c po r�wni twarze ludzi i ork�w. Pieknot zwar� si� z kapitanem, kt�ry zaatakowa� go szybkimi, wprawnymi ciosami sporego miecza. Ork broni� si� tylko przy pomocy dw�ch sztylet�w i swojej szybko�ci, kt�ra raz po raz ratowa�a go przed uderzeniami. Kapitan naciera� jednak coraz szybciej. W pewnym momencie Pi�knot po�lizgn�� si�. Mokra trawa uciek�a mu spod st�p. Zamacha� bezw�adnie ramionami i zd��y� jedynie zobaczy�, jak Kapitan z tryumfem w oczach zamierza si� na niego mieczem. Ostrze jednak nie si�gn�o celu. Ogromny top�r Skrzata wy�apa� ci�cie tu� nad czaszk� Pi�knota. Kapitan zakl�� i skierowa� si� na Skrzata. Tymczasem Kucharz walczy� z dwoma nacieraj�cymi na niego pikinierami. Odbija� piki w��cznie przy pomocy miecza i cofa� si�. W pewnym momencie jego noga zapad�a si� a� po kostk� w kr�liczej norze. Jaka� bia�a kulka �mign�a mu spod st�p. Kucharz zachwia� si� i nie trafi� w jedn� z pik, kt�rymi nacierali na niego ludzie. Metal w�ar� si� g��boko w jego trzewia. Cz�owiek nie czekaj�c na reakcj� wci�� niebezpiecznego orka wyrwa� pik� i ponowi� pchni�cie tym razem z niewielkiej odleg�o�ci. Kucharz zgi�� si� wp� i ukl�k� zawijaj�c si� z b�lu. Drugi rycerz szybko doby� miecza i �ci�� g�ow� orka, kt�ry upu�ci� miecz i rozpaczliwie stara� si� zatrzyma� wyp�ywaj�ce ze� wn�trzno�ci. Skrzat k�tem oka zarejestrowa� to, co sta�o si� z Kucharzem i nie przestaj�c atakowa� Kapitana skoczy� ku dw�m pikinierom, kt�rzy w przyp�ywie rado�ci d�gali pikami martwe cia�o orka. Ogromny top�r �wisn�� w powietrzu i pierwszy z piekinier�w a� kucn�� kiedy ostrze rozpo�owi�o go na dwie cz�ci. Drugi odskoczy� przestraszony, lecz nie mia� ju� szans na z�o�enie si� do prawid�owej obrony. Skrzat zanurkowa� pod jego pik� i ci�� go w kolano odcinaj�c mu nog�. Pikinier przewr�ci� si�, a w�wczas Skrzat pozbawi� go r�ki, w kt�rej cz�owiek wci�� trzyma� drzewce piki. Z drugiej strony grupy, Ostry dokonywa� niemo�liwego broni�c si� r�wnocze�nie przed sze�cioma przeciwnikami. �mia� si� przy tym jak op�tany i raz po raz udawa�o u si� nawet wyprowadzi� atakuj�ce ci�cia, kt�re rani�y delikatnie, cho� bole�nie zaskoczonych ludzi. Dwa miecze miga�y z tak� szybko�ci�, �e zdawa�o si�, i� Ostry trzyma nie dwa, ale trzy, a mo�e nawet cztery ostrza. Ludzie bali si� zaatakowa� orka. Podskakiwali i zamierzali si� na niego, ale ten za ka�dym razem parowa� wszystkie ciosy i jeszcze mia� czas na atak. Wreszcie do walki w��czy� si� Kapitan, kt�ry porzuci� pojedynek ze Skrzatem widz�c, �e jego ludzie trac� zapa�. Rycerze, podniesieni na duchu widokiem dow�dcy raz jeszcze natarli na Ostrego, kt�ry nie zamierza� ust�pi�. Zwija� si�, podskakiwa�, unika� cios�w i odbija� miecze. Dw�ch rycerzy wycofa�o si� tamuj�c krew z rozci�tych twarzy. Kapitan krzykn�� i rycerze zaatakowali szykiem. Ostry nie m�g� parowa� r�wnocze�nie dw�ch identycznych cios�w. Najpierw stari� jeden miecz, kiedy odci�to mu praw� d�o�, a nast�pnie drugi, kiedy kapitan odci�� mu ca�e rami�. Bezbronnego orka rycerze przewr�cili i dos�ownie zadaptali ciesz�c si� przy ty g�o�no. Pi�knot tymaczasem os�ania� Kulk�, kt�ry potwornym morgensternem torowa� sobie drog� ku otwartej przestrzeni. Ludzie podskakiwali do nich i albo zmiata�o ich uderzenie nabiajnej gwa�dziami kuli, albo �cina�a z n�g gwaiazdka rzucana przez Pi�knota. Szybko do��czy� do nich Skrzat, kt�ry rozprawi� si� z dwoma Pikinierami i dodatkowo po�o�y� dw�ch �ucznik�w, kt�rzy celowali do Kulki i Pi�knota. Orki wyrwa�y si� z kr�gu walcz�cych i zacz�y oddala� si� w stron� lasu. Kiedy pad� Ostry, tr�jka uciekinier�w w�a�nie zag��bi�a si� mi�dzy mokre li�cie krzak�w i ni�szych drzew. Ludzie przestali skakaka� po ciele Ostrego i rezejrzeli si�. Na polu walki nie by�o ju� przeciwnik�w. Kapitan zarz�dzi� po�cig. Rycerze rozgrzani walk� i zadowoleni z zabicia trzech Ork�w ruszyli ochoczo w las. Pi�knot krzykn�� i pokaza� Kulce i Skrzatowi, by poszli za nim. Stara� si� wybiera� trudne do odnalezienia przej�cia, a tak�e kaza� im st�pa� po trawie, kt�ra by�a od deszczu spr�ysta i mniej podatana na pozostawianie w niej �lad�w. Rycerze ju� wchodzili do lasu. Jedyny ocala�y tropiciel wyprzedzi� wszystkich i mimio nasilaj�cego si� deszczu bez trudu odnajdywa� drog�. Orki przyspieszy�y. Pi�knot kluczy� cz�sto zmieniaj�c kierunki to zn�w maskuj�c �lady przy pomocy zerwanej ga��zi, lecz najwyra�niej mieli pecha. Pomimo szumu drzew i huku bij�cych raz po raz piorun�w us�yszeli za sob� krzyki nawo�uj�cych si� rycerzy, kt�rzy bezb��dnie szli ich tropem. Nagle Skrzat potkn�� si� i wyr�na� g�ow� w pie� drzewa. Gdyby nie he�m prawdopodobnie straci�by przytomno��. Nie mia� jednak czasu, aby dogania� Kulk� i Pi�knota. Z krzak�w wyskoczy�o na niego dw�ch rycerzy i z miejsca zaatakowa�o chc�c najwyra�niej wykorzysta� dezorienatacj� orka. Kulka zawy� cicho lecz nie zatrzyma� si�. Jeszcze zd��y� zobaczy�, jak top�r Skrzata wznosi si� i z nieprawdopodobn� pr�ko�ci� opada. Orkowie poderwali si� do biegu. Przez kilka chwil Kulka czu� tylko pulsuj�c� w skroniach krew i coraz p�ytszy oddech. Wtem Pi�knot zatrzyama� si�. Kulka wpad� na niego omal nie przewracaj�c. Stali na �rodk traktu. Wypadli wprost na spory odzia� ludzi, kt�rzy, zd��yli ju� za�o�y� strza�y na ci�ciwy i celowali teraz do nich z kilkudziesi�ciu �uk�w. Pi�knot podni�s� d�onie. Upu�ci� miecz i przem�wi� w mowie ludzi: - Nie strzelajcie! Kulka upu�ci� morgenstern i tak�e wzi�s� w�ochate r�ce. Tymczasem z lasu wyskoczyli rycerze tropi�cy orki. Jeden z nich ni�s� nabit� na miecz g�ow� Skrzata. Jeden z oczodo��w by� pusty, za� w drugim na zawsze pozosta� wyraz bezgranicznego zdziwienia. Rycerze widz�c zaistnia�� sytuacj� zawyli z rado�ci i rzucili si� na orki. Kapitan powstrzyma� ich. - Sta�!! To s� je�cy. Nich mi �aden z was nie wa�y si� ich tkn��!! Do ork�w zbli�y�o si� czterech ludzi z kajdanami. 10. W Kamiennym Grodzie panowa�a przygn�biaj�ca atmosfera. Wie�� o tragicznej �mierci kr�lewicza zasmucia�a wszystkich, bowiem powszechnie uwa�ano, i� b�dzie on dobrym w�adc�. Teraz ludzie gromadzili si� na g��wnym placu targowym, kt�ry dzi� zosta� zamieniony na miejsce publicznej egzekucji. T�um zwi�ksza� si� z ka�d� chwil�. Wszyscy chcieli mie� dobry widok. Ka�dy pragn�� krwi dw�ch ork�w, kt�re zosta�y z�apane podczas ob�awy tydzie� temu. Powszechnie wiadomo by�o, �e s� to ostatni cz�onkowie bandy, kt�ra od dawna grasowa�a w okolicach Kamiennego Grodu morduj�c, grabi�c i, co najstraszniejsze, po�eraj�c ludzi z�apanych w lesie i na go�ci�cach. Teraz przyszed� czas zemsty. Kobiety, m�czy�ni i dzieci gromadzili si� na placu, aby prze�y� rado�� cudzego b�lu. Schodzili si� z najdalszych zak�tk�w Kamiennego Grodu, aby nasyci� si� widokiem krwi, nacieszy� uszy krzykami i poczu� zapach fekali�w podczas �mierci ork�w. Dzieci wchodzi�y na stragany i wyci�ga�y szyje przygl�daj�c si� dziwnie wygl�daj�cym narz�dziom tortur, kt�re trzech pomocnik�w kata gromadzi�o na pode�cie. Wreszcie zabrzmia�y tr�bki i zabi�y werble. Z loch�w wyprowadzono skutych kajadami Kulk� i Pi�knota. Orkowie mru�yli oczy od s�o�ca. Ostatni tydzie� sp�dzili w lochu przykuci do �cian tak, aby nie mogli si� rusza�. W ten spos�b ludzie chcieli mie� pewno��, �e nie pope�ni� samob�jstwa pozbawiaj�c ich tym samym zabawy. T�um zafalowa� i rozst�pi� si�. Przed orkami sz�o kilku rycerzy, kt�rzy torowali drog� do podedstu. Poch�d zamyka� ogromny m�czyzna w czerwonym kapturze, kt�ry zas�ania� mu ca�� twarz. Kat szed� powoli i dostojnie. Na jego widok wielu skuli�o si� ze strachu. Co bardziej zabobonni m�czy�ni czynili znaki odganiaj�ce urok, za� kilka brzemiennych kobiet wr�cz obr�ci�o si� plecami do kata, aby jego straszliwe spojrzenie nie pad�o na nie psuj�c charakter nienarodzonego dziecka. Ludzie nieco zamilki, lecz ju� po chwili odezwa�y si� pierwsze obelgi i posypa�y kamienie, b�oto i zgni�e jajka, kt�re tylko w niewielkiej liczbie dotar�y do celu, jakim byli orkowie. Tymczasem za katem pojawi� si� stra�nik �wi�tyni, kt�ry w d�oni dzier�y� gruby rulon. Kulka i Pi�knot weszli na podest. Spojrzawszy na faluj�cy przed nimi t�um nie mogli powstrzyma� si� od u�miechu. Ci wszyscy ludzie przyszli tutaj w�a�nie dla nich. G�upi ludzie przyszli zobaczy� �mier� ork�w. To doprawdy �a�osne. Orkowie nie cenili �ycia. Owszem zale�a�o im na przetrwaniu, ale ork w podobnej sytuacji wiedzia�, �e jest tylko jednym z wielu. Jednym z tysi�ca tysi�cy orkowych wojownik�w, kt�rzy s�u�� Czarnemu Bogu, kryj�cemu si� w pieczarach Tzamgh Asartagh. Czarny B�g wymaga� od swoich wyznawc�w tylko jednej rzeczy: �mierci. A poniewa� ta nadchodzi�a zawsze, st�d orkowie mieli absolutn� pewmno��, �e nie strac� boskiej nagrody. Kulka zosta� trafiony wyj�tkowo zgni�ym pomidorem, kt�ry zaraz �ciek� mu po twarzy cuchn�c� mazi�. - Kalmrth zaagwaras! - zakl�� ork i potrz�sn�� g�ow�. Tymczasem ceremonia rozpocz�cia ka�ni dobiega�a ko�ca. Kat przygotowa� ju� swoje narz�dzia. Stra�nik �wi�tynny rozwina� pergamin i nakaza� ludziom cisz�. Nabra� powietrza i zacz�� czyta�: - My Kr�l Olgid z Kamiennego Grodu, pan Milcz�cego Lasu i Szalonych Wzg�rz nakazujemy wykona� wyrok �mierci na tych oto orkach. Stra�nik nabra� powietrza i zacz�� czyta� dalej: - Niech Pani wody, ziemi i powietrza, kt�ra mi�osierdza nas uczy i z mi�o�ci� ka�e nam odnosi� si� do wszystkiego co �yje, raczy nam wybaczy� t� �mier�. Niechaj jej czysta twarz odwr�ci si� od tego placu, aby �mier� ork�w nie zbruka�a jej lica. O Pani wybacz nam, ale zemsta jest sol� wojny, my za� prowadzimy zaciek�� batali� z pomiotem z�a i Czarnego Boga. - Niech wreszcie ka�dy, kto patrze� b�dzie na ka�� ork�w przekona si�, �e Kr�l Olgid srogo ka�e morderc�w i zb�j�w. Stra�nik odwr�ci� si� do kata, kt�ry tymczasem sko�czy� przywi�zywa� Kulk� do sto�u o dziwnych kszta�tach. - Kacie... czy� swoj� powinno��! Odezwa� si� i zamilk� werbel. Ludzie umikli wpatrzeni w cia�o orka, kt�ry wci�� nie wiedzia� od czego zacznie kat. Nagle, tu� nad g�ow� orka pojawi� si� pr�t z roz�a�onym ko�cem. Kat przesun�l nim w pobli�e oczu orka przysmalaj�c mu brwi, a nast�pnie bardzo powoli zbli�y� do ucha. Rozszed� si� sw�d palonego mi�sa i w�os�w. Kulka szrpn�� si�. Liny napi�y si� niemal do granic wytrzyma�o�ci. Kat przerwa� tortur�. Wsadzi� pr�t z powrotem do paleniska i wyj�� niwielki n�. Szybkimi ruchami naci�� sk�r� na ramieniu Kulki, a nastepnie uj�� j� dwoma palcami i poci�gn��. Kulka wrzasn��. W�a�ciwie tego nie