To twoja książka?

Recenzje

• Magdalena

  2025-05-20

  Zalecam nieźle się czyta

• Zaczytana bez pamięci

  2025-05-21

  Ta opowieść zamyka cykl "Prawo Dunli". Kiedy dostałam propozycję współpracy przy tym tytule, ucieszyłam się. Cyryl Sone zapewniał mi do tej pory sporą dawkę rozrywki, nieco psychodelicznej, lecz takiej w moim guście. Tym razem to nie była miłość od pierwszego wejrzenia. Od drugiego również nie. Dopiero za trzecim razem, gdy siadłam do tej książki, moje serce zaczęło szybciej bić. Początek powieści, gdy Lea pakuje się w pewne kłopoty, a także to, co działo się niedługo potem, niespecjalnie mnie wciągnęło. Kobieta nieziemsko funkcjonowała mi na nerwy. Czekałam, aż zejdzie ze sceny i zacznie się dziać coś innego. I moje modły zostały wysłuchane. Na scenie pojawili się inni bohaterowie. Wkrótce zostało odnalezione ciało młodej prostytutki. Byłam ciekawa, kto i dlaczego postanowił pozbawić ją życia. Nie wiedziałam, że świat, do którego wejdę, będzie tak mroczny. Czułam ciarki na całym ciele, gdy pojawiła się kwestia związana z działalnością neopogańskiej sekty wyznającej kult Rogatego Bóstwa. Co prawda mam po takich wstawkach koszmary w nocy, lecz dzięki nim fabuła nabiera tajemniczego mroku. Tak było i tym razem. Według mnie to najmocniejszy punkt tej książki. Co prawda nie od początku poczułam flow do tej powieści, lecz nie żałuję, że po nią sięgnęłam. Opuszczam Dunlę na dobre. To była momentami bardzo psychodeliczna przygoda, lecz dzięki niej oderwałam się od rzeczywistości. Mam teraz takie lekkie poczucie pustki, że to już koniec. Jeśli nie znacie tego cyklu, a lubicie takie psychodeliczne powieści, których akcja losy się w niewielkiej miejscowości, która jest owiana, delikatnie mówiąc, złą sławą, to to może być oferta dla Was. Tylko ostrzegam, jest szał uniesień, a bohaterowie nie gryzą się w język. Tylko jeśli chcecie przeczytać tę książkę, sięgnijcie po poprzednie części cyklu. Inaczej nie zrozumiecie relacji pomiędzy bohaterami i nie poznacie drogi, jaką przeszli.

• anonymous

  2025-05-21

  💠 Dziś opowiem Wam o III Tomie Prawa Dunli (Niestety już ostatnim 😞). 💠 Zanim przejdę do książki to muszę przyznać, że wszystkie części były bardzo dobre i czułam się jakbym szła równo krok w krok z Nikodemem. Czułam radość, smutek i zakłopotanie razem z nim. 💠 Szczerze mówiąc III Tom wywołał u mnie emocjonalny rollercoaster! To co się tam działo jest NIE DO OPISANIA! Myślicie, że wszystko jest podane na tacy? A w życiu... Wszystkie moje założenia znikały po przełożeniu kolejnej kartki. 💠 Początek jest mocny! Tuż przed świętami Lea budzi się obok martwej dziewczyny. Impreza wymknęła się spod kontroli, a skutki przerastają wszelkie wyobrażenia. 💠 Wszystko wskazuje na samobójstwo – sprawa wydaje się oczywista i dynamicznie zostaje odłożona. Do momentu, gdy pojawia się kolejne ciało. Śledztwo grzęźnie, a kolejne porady okazują się ślepymi tropami. 💠 Lea i Nikodem postanawiają funkcjonować na swoją rękę. Dzięki nieszablonowemu myśleniu i gotowości na to, co irracjonalne, trafiają na trop zagadkowej neopogańskiej sekty czczącej Rogatego Boga. 💠 Wkrótce okazuje się, że wszystko, co wydawało się pewne, rozpada się w pył, a czas zaczyna niebezpiecznie przyspieszać. 💠 Zakończenie? Wyłam - w pozytywnym tego słowa znaczeniu 😅 Prawo Dunli to MUST HAVE!!!

• Gra_o_ksiazke

  2025-05-20

  Po raz trzeci wracamy do Dunli by zatopić się w jej mrokach. Tym razem wszystko zaczyna się, gdy przed samymi świętami Lea budzi się z martwą kobietą u boku. Impreza była niezła, lecz konsekwencje przeszły najśmielsze oczekiwania. Wspólne śledztwo z Nikodemem nie przynosi, żadnych odpowiedzi, więc wkrótce zapominają o całej sytuacji. Do czasu... Choć okoliczności są dziwne wszystko wskazuje na to, że odnaleziona kobieta popełniła samobójstwo. Sprawa nadaje się tylko do umorzenia. Niestety wówczas odnajduje się kolejne ciało. Śledczy krążą w kółko, a kolejne tropy prowadzą donikąd. Nikodem i Lea na swoją rękę próbują dotrzeć do prawdy. Dzięki niecodziennemu podejściu i otwartości na dziwności trafiają na ślad neopogańskiej sekty ku czci Rogatego Bóstwa. Wówczas okazuje się, że nic nie jest takie jak się wydawało, a czas drastycznie się kurczy. Czy uda im się zapobiec tragedii? Ta element to kwintesencja dręczącego bohaterów i samą Dunlę nie-spokoju. Napięcie pojawia się na samym początku książki i stopnowo rośnie dając czytelnikowi rozsmakować się w tej dusznej atmosferze. Mrok wręcz wypływa z całej tej serii skłaniając do rozważań czy faktycznie może istnieć złe miejsce, które rzutować będzie na zachowanie mieszkańców.