Recenzje

• Merry

  2018-03-22

  Miałam już okazję poznać twórczość pani Janiny Lesiak. W wyjątkowy sposób udaje jej się ukazać życiorysy kobiet, które w znacznej mierze przyczyniły się do takiego, a nie innego biegu historii naszego kraju. Tym razem mamy okazję poznać bliżej królową Jadwigę. Jadwiga Andegaweńska jest niezwykle znaną postacią historyczną. Znana królowa Polski, która zmarła młodo. Uznana za świętą. Teraz, dzięki Janinie Lesiak możemy dowiedzieć się, co o niej myśleli jej najbliżsi: matka, siostra, pierwszy mąż - Wilhelm Habsburg, a także Władysław Jagiełło. Jaka była naprawdę? Możemy tylko się domyślać na podstawie opowieści pozostałych bohaterów książki. Po raz następny jestem pod wrażeniem faktów, z jakimi miałam okazję się zapoznać w trakcie czytania. Niesamowita dawka ciekawostek historycznych, które znowu udowodniły, że bycie na szczycie społeczeństwa wcale nie oznaczało szczęścia, a wręcz przeciwnie. To pasmo wyrzeczeń, intryg i stu procentowego podporządkowania sprawom polityki i niezła narodu. Smutne, lecz niestety, prawdziwe... Zaletą tej, jak też poprzednich ebooków autorki, są szczegóły, których dostarcza czytelnikowi. Dzięki temu możemy sobie dokładnie wyobrazić całą scenerię omówionych wydarzeń. Chociaż muszę przyznać, że dość detaliczny opis Jagiełły według krążących opowieści nieco przeraża, co akurat nie do końca mi się podoba. Cała książka ebook to idealny zestaw bardzo interesujących informacji, których nie znajdzie się w zwykłym podręczniku. Do tego napisana jest przystępnie dla każdego. Nie nudzi. Bez problemu można ją pochłonąć w ciągu jednego popołudnia. Z całą pewnością jest to lektura dla każdego miłośnika historii. Spodoba się także wielbicielom autorki. Osobiście zalecam ją też tym, którzy szukają niebanalnej, krótkiej lektury, pogłębiającej wiedzę. Jest to już moje czwarte spotkanie z twórczością pani Lesiak i z pewnością nie ostatnie. https://fascynacja-ksiazka.blogspot.com/2017/12/jadwiga-z-andegawenow-jagieowa-album.html

• Iwona

  2018-03-22

  Interesujące ujęcie postaci historycznej. To nie typowe podejście do tematyki jest naprawdę fascynujące.

• jeke5

  2018-03-22

  Na zjeździe w Radomsku w 1382 roku posłowie wielkopolscy ustalają, że uznają króla-królową z rodu Andegawenów, który na stałe zamieszka w Polsce. Elżbieta Bośniaczka, matka królewny Marii i Jadwigi, decyduje się wysłać do Krakowa najmłodszą Jadwigę, by ta objęła tron polski po Kazimierzu Wielkim. Obie królewny z węgierskich Andegawenów podążają tą samą drogą wybraną przez ojca Ludwika: najpierw korony i dziecięce śluby zaaranżowane przez ojca, a później jego śmierć i przetasowanie układów dokonane przez matkę. Przez postępowanie Elżbiety Bośniaczki w Polsce rozpętuje się burza pomiędzy zwolennikami Władysława Jagiełły i Wilhelma, księcia rakuskiego. Jadwigę mającą cztery lata zaślubiono w Hainburgu ponad Dunajem z ośmioletnim księciem Wilhelmem. Następnie wysłano ją do zamku Albrechta Habsburga w Wiedniu, gdzie miała przebywać aż do dorosłości i powtórnych ślubów z Wilhelmem. Jego odesłano do Budy i oddano pod opiekę króla Ludwika. Jadwiga dorasta wśród obcych i obserwuje rozpustny Wiedeń. Głośne, kolorowe i niebezpieczne miasto daje jej swobodę. Wilhelm der Freundliche, syn Leopolda III, potomek Habsburgów i Viscontich przestrzega reguł, jest ospały, skryty, małomówny, lecz również wytworny i rycerski. Szuka poklasku i władzy, nikomu nie pozwala prześcignąć się w szyku i elegancji. Zainteresowanie tłumu sprawia mu olbrzymią satysfakcję. Wilhelm wygląda po królewsku w przeciwieństwie do niemłodego już Jagiełły. Jest dumny, że jemu przypadł zaszczyt połączenia się z Jadwigą. ,,Ci, którzy umieją spoglądać widzą, że ten kolorowy pasikonik nie pasuje do dumnej, pięknej, szlachetnej lilii." Wilhelm, wierzy, że Jadwiga go kocha. Może nie dość mocno i porywczo, lecz ciężko mu zapomnieć jej gorące usta, delikatne dłonie, ledwo rozkwitłe piersi i cudowne słowa o miłości. Długo nie może się otrząsnąć po nocnej ucieczce z Polski i zaakceptować małżeństwo Jadwigi z Władysławem Jagiełłą. Jadwiga i Jagiełło są jak woda i ogień. ,,Inaczej myślą, inaczej jedzą, inaczej się modlą i odpoczywają, nawet mówią inaczej... On ma mowa prosty, chropawy, mówi po rusku i litewsku, wyrazy wypowiada cicho, nierzadko niewyraźnie, buduje krótkie zdania, nierzadko przerywając w pół słowa i każąc się domyślać dalszego ciągu, nie potrafi czytać i pisać... Ona jest jak melodyjna ludowa piosenka połączona z uroczystym chorałem-czysta w brzmieniu i harmonijna niczym porządek w boskim kosmosie. Na wszystkim się zna, mówi wieloma językami, czyta uczone księgi i jak równa rozprawia z bakałarzami, magistrami, a nawet lekarzami o sztukach wyzwolonych...Królowa Jadwiga, wychowana i wykształcona nadzwyczaj starannie, promieniuje dworską kulturą zachodniej Europy, olśniewając i drażniąc własnego prymitywnego małżonka." Dumna, radosna, przepiękna kobieta skora do figlowania, zmienia się w ,,brązowoszarą sikorkę" przy Jagielle. Jadwiga- Hedwiga, Daga- nosi głowę wysoko, jest rosła, silna, zgrabna i piękna, ponad wiek dojrzała, mądra, rozważna. Mimo młodego wieku uformowana na olbrzymią władczynię, która osobiste szczęście poświęci dla państwa. Wokół niej toczą się interesy Węgier, Austrii, Polski i Litwy. Maria Węgierska i Jadwiga wiedzą, że nic nie znaczą bez korony. Ich marzenia, troski, tęsknoty, strachy są bez niej nic nie warte. Liczy się tylko to, co niosą w posagu. Na dworach królewskich liczą się układy, a nie miłość. Janina Lesiak pokazała Jadwigę oczami siostry, matki, poślubionego w dzieciństwie Wilhelma Habsburga, męża Władysława Jagiełły a także Stanisława ze Skarbimierza, który postulował o rozpoczęcie procesu kanonizacyjnego władczyni. Dla każdego była inna i na pewno w każdej relacji jest element prawdziwej Jadwigi. Póki nie przeczytałam książki autorki wyobrażałam sobie Jadwigę tylko jako świętą kontemplującą i umartwiającą się, przeznaczającą klejnoty na pomoc dla klasztorów, kościołów, przytułków, szpitali w Bieczu i Sączu. Dopiero Janina Lesiak tchnęła w nią życie, ożywiła i pokazała, jak naprawdę wyglądała jej codzienność. Idealna książka:) Serdecznie polecam:) https://magiawkazdymdniu.blogspot.com

• Gosia

  2018-03-22

  Przeczytałam wczoraj książkę „Jadwiga z Andegawenów Jagiełłowa: Album rodzinny” Janiny Lesiak i jestem jak zwykle zachwycona kunsztem pisarskim tej autorki. Chociaż sceny na pierwszych stronach książki są bardzo naturalistyczne, to cieszę się, że nie przerwałam lektury, ponieważ inaczej pozbawiłabym się prawdziwej rozkoszy czytelniczej, bo i tym razem Janina Lesiak, której jestem wierną czytelniczką, nie zawiodła. Tak jak inne książki Janiny Lesiak także i tę się po prostu oglądało jak obraz (może lepiej byłoby powiedzieć w kontekście epoki: „witraż”), czuło się jej aromaty i smaki. Powieści tej autorki są dla mnie pierwszymi ebookami „wielozmysłowymi”. Jeśli chodzi o zmysłowość w znaczeniu seksualnym, to jeszcze nigdy nie czytałam tak cudownie a także poetycko omówionej zmysłowości jak u Janiny Lesiak i pisarki romansów powinny u niej pobierać nauki opisywania scen miłosnych. Co do postaci samej Jadwigi, to, dzięki wrażliwości autorki, wzbudza ona w powieści wielkie współczucie czytelnika. Monarchowie i możnowładcy różnorakich państw uczynili z niej pionek w międzynarodowej polityce i manipulowali nią psychicznie tak, żeby urzeczywistniać własne swoje egoistyczne cele Jakże inaczej by się jej dzieje potoczyły, gdyby podejmowała decyzje, dotyczące własnego życia nie zważając na opinię innych i kierując się głosem własnego serca. Może żyłaby wówczas długo i szczęśliwie, czyniąc jeszcze więcej niezła dla własnych poddanych? Dzięki mistrzowskiemu pióru Janiny Lesiak los Jadwigi Andegaweńskiej tak mnie wzruszył, że aż pomodliłam się tę królową, która była tak ważną postacią dla naszego kraju. Pod koniec mojej recenzji chciałabym napisać, że książki Janiny Lesiak są dla ducha jak przepyszne bombonierki: Zbyt dynamicznie się je kończy i zaraz chce się więcej. Już czekam z niecierpliwością na kolejną opowieść tej autorki, która z pewnością także będzie czytelniczą ucztą.