Na oceanie nie ma ciszy. Biografia Aleksandra Doby który przepłynął kajakiem Atlantyk Ebook PDF - Gdzie najtaniej?

Szczegóły
Tytuł	Na oceanie nie ma ciszy. Biografia Aleksandra Doby który przepłynął kajakiem Atlantyk
Autor:	Szczepański Dominik
Rozszerzenie:	brak
Język wydania:	polski
Ilość stron:
Wydawnictwo:	Agora
Rok wydania:	2015

Gosiacz

2018-03-20

Uwielbiam ludzi, Którzy mnie inspirują i mają w sobie dar, żeby zachęcać innych do działania. Bohater książki jest do tego szalenie skromny. W Jego ustach Atlantyk brzmi jak trochę większa kałuża. Dowcipny, z dystansem do siebie, otwarty na ludzi, nowe doświadczenia. Jak sam mówi "Gdy się uśmiecham zawsze idzie łatwiej. Jak jesteś ponury, to łatwiej trafisz na ponuraków". Może dlatego nieźle mi się czytało książkę, dostrzegłam dużo cech wspólnych. Np. umiejętność dostrzegania zalet nawet tam gdzie ich (pozornie) brak. Kiedy widzę fotografia na okładce, pomyślę ile Pan Aleksander ma lat (bez urazy - nie wypominam:) a nawet warto to podkreślić, ponieważ godne pozazdroszczenia (sprawność fizyczna i umysłowa), to pierwsza myśl jaka mi przychodzi do głowy - "To jest GOŚĆ!". Trzeba mieć charakter, wiele samozaparcia, wiary we swoje możliwości i ta chęć.. Nie, aby życie przeżyć, lecz aby żyć.Wszystkie bariery jakie człowiek sobie tworzy, są tak naprawdę tylko w głowie, a największą iluzją jest strach. Wyznaczyć sobie cel, a później dążyć do realizacji - cały Pan Doba. Własną drogą, niby banalne, lecz jednak najpierw trzeba podjąć decyzję, żeby się ruszyć z fotela. Podobało mi się, gdy w rozmowie z reporterem Pan Olek wskazał łóżko jako bardziej niebezpieczne miejsce do spania niż kajak, ponieważ statystycznie to w łóżku więcej ludzi umiera. Przekora czy świadome umniejszanie niebezpieczeństw czekających na oceanie? Nie wiem, lecz podoba mi się to podejście. Gdy przypadkowo spotkany Pan Hermaszewski powiedział, że bałby się być sam na oceanie, Pan Aleksander odpowiedział "ja w kosmosie również bym się bał". Cóż.. każdy ma inne predyspozycje, talenty i do innych celów jest przeznaczony. Dobrze, gdy człowiek jest w stanie sam się zdopingować, wie , że nie można się poddawać, a każda beznadziejna sytuacja się kiedyś kończy. Pan Doba ma silny charakter, przy tym docenia wysiłki i pomoc innych. Musiał i umiał odnaleźć się w sytuacjach trudnych, niebezpiecznych. Czy Go podziwiam? Oczywiście. Jednocześnie gratuluję, dopinguję i dziękuję. Czytając książkę spędziłam czas w Doborowym Towarzystwie, mogłam wyciągnąć wnioski na jakim etapie jestem wz z moimi wyzwaniami. Tak to już jest, że ludzie wolą przebywać w otoczeniu ludzi pozytywnie nastawionych do życia, Którym się chce, niż wiecznych malkontentów. Oceanu pewnie nie przepłynę (nie moje środowisko naturalne:) lecz na spacer na Kilimandżaro.. :) Do zobaczenia na Kolosach w Gdyni!

Recenzje

majki2345
2018-03-20

Bardzo fajna książka.Super się czyta.Jakby płynęło sie przez ocean z autorem.Polecam!!
Gosiacz
2018-03-20

Uwielbiam ludzi, Którzy mnie inspirują i mają w sobie dar, żeby zachęcać innych do działania. Bohater książki jest do tego szalenie skromny. W Jego ustach Atlantyk brzmi jak trochę większa kałuża. Dowcipny, z dystansem do siebie, otwarty na ludzi, nowe doświadczenia. Jak sam mówi "Gdy się uśmiecham zawsze idzie łatwiej. Jak jesteś ponury, to łatwiej trafisz na ponuraków". Może dlatego nieźle mi się czytało książkę, dostrzegłam dużo cech wspólnych. Np. umiejętność dostrzegania zalet nawet tam gdzie ich (pozornie) brak. Kiedy widzę fotografia na okładce, pomyślę ile Pan Aleksander ma lat (bez urazy - nie wypominam:) a nawet warto to podkreślić, ponieważ godne pozazdroszczenia (sprawność fizyczna i umysłowa), to pierwsza myśl jaka mi przychodzi do głowy - "To jest GOŚĆ!". Trzeba mieć charakter, wiele samozaparcia, wiary we swoje możliwości i ta chęć.. Nie, aby życie przeżyć, lecz aby żyć.Wszystkie bariery jakie człowiek sobie tworzy, są tak naprawdę tylko w głowie, a największą iluzją jest strach. Wyznaczyć sobie cel, a później dążyć do realizacji - cały Pan Doba. Własną drogą, niby banalne, lecz jednak najpierw trzeba podjąć decyzję, żeby się ruszyć z fotela. Podobało mi się, gdy w rozmowie z reporterem Pan Olek wskazał łóżko jako bardziej niebezpieczne miejsce do spania niż kajak, ponieważ statystycznie to w łóżku więcej ludzi umiera. Przekora czy świadome umniejszanie niebezpieczeństw czekających na oceanie? Nie wiem, lecz podoba mi się to podejście. Gdy przypadkowo spotkany Pan Hermaszewski powiedział, że bałby się być sam na oceanie, Pan Aleksander odpowiedział "ja w kosmosie również bym się bał". Cóż.. każdy ma inne predyspozycje, talenty i do innych celów jest przeznaczony. Dobrze, gdy człowiek jest w stanie sam się zdopingować, wie , że nie można się poddawać, a każda beznadziejna sytuacja się kiedyś kończy. Pan Doba ma silny charakter, przy tym docenia wysiłki i pomoc innych. Musiał i umiał odnaleźć się w sytuacjach trudnych, niebezpiecznych. Czy Go podziwiam? Oczywiście. Jednocześnie gratuluję, dopinguję i dziękuję. Czytając książkę spędziłam czas w Doborowym Towarzystwie, mogłam wyciągnąć wnioski na jakim etapie jestem wz z moimi wyzwaniami. Tak to już jest, że ludzie wolą przebywać w otoczeniu ludzi pozytywnie nastawionych do życia, Którym się chce, niż wiecznych malkontentów. Oceanu pewnie nie przepłynę (nie moje środowisko naturalne:) lecz na spacer na Kilimandżaro.. :) Do zobaczenia na Kolosach w Gdyni!
JOANNA RUSKOWIAK
2018-03-20

Doskonała książka ebook dla osób bojących sie wyzwań, których mędzy monotonia dni codziennych dla znudzonych wręcz życiem. Opowiadanie o panu Aleksandrze, który odważył się , przygotował a później opłynął dodaje wiary. Wiary w siebie, w własne ciało, umysł w gwiazdy. Uczy najbliższych wspierania "domowego szaleńca", nie zakładania mu kajdan odpowiedzialności domowej, uczy wiary w niego. Zalecam młodym ponieważ warto brac przykład a starszym ponieważ wart żyć w pełni przez całe życie, uczy odwagi i szaleństwa. POLECAM