Pozostaję przy serii Dziewczyny to czytają. Historia kobiety, która po wypadku trafia do szpitala. Doktorzy walczą o jej życie, jednak ona się nie budzi, nie daje znaków życia. Jej stan z dnia na dzień się pogarsza aż trafia do punktu, w którym staje w miejscu. Co więcej, nikt nie wie kim jest. Nikt nie zna jej imienia, a doktorzy mówią o niej N.N. W międzyczasie poznajemy także Charlotte -lekarkę, która zajmuje się ofiarą wypadku. W trakcie lekarskiego przywiązania do własnej pacjentki nagle łączy się jej życie prywatne i zawodowe. Historia pisana w sposób, który lubię najbardziej. Poznajemy dzieje bohaterów z perspektywy Charlotte, Erica i Raney. W trakcie opowieści przedstawione zostają nie tylko teraźniejsze wydarzenia, lecz także zarysowana zostaje przeszłość bohaterów. Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Co prawda niewiele jest w niej samych wątków medycznych, na co mogłaby wskazywać okładka, lecz mi osobiście to nie przeszkadzało. Właściwie uważam, że było ich wystarczająco, ponieważ dzięki temu książkę mogłam czytać praktycznie wszędzie i nie musiałam skupiać się szczególnie na medycznym nazewnictwie. Osobiście nie wiem czego oczekiwałabym od lekarzy czy opieki społecznej, gdybym to ja była na miejscu N.N. i nie mogła zakomunikować czy chciałabym być latami podtrzymywana przy życiu przez maszyny czy wolałabym, żeby mnie odłączono. Śmierć to ciężki temat, jednak wydaje mi się, że w każdej sytuacji powinna być przy nas rodzina. Los człowieka nie powinien zostać przekazany na ręce obcych ludzi. Uważam, że to bardzo trafny wybór książki przez Dziewczyny to czytają. Jest ona właściwie podobna do wszystkich innych (ze względu na sam sposób pisania), jednak sama autorka jest nowa, co daje lekkie urozmaicenie i świeżość.