Recenzje

• Pinko

  2018-03-22

  Paweł i Karol- dwa różnorakie światy, dwa odmienne powody, dla których zdecydowali się na żołnierskie życie. Paweł, ubogi chłopak ze wsi kochający swą rodzinę i dziewczynę, Jadwigę, został skuszony wizją otrzymania mieszkania za służbę ojczyźnie. Karol do wojska został wysłany za karę przez surowego ojca, jednego z mundurowych. Dwie zupełnie inne osoby, które nagle trafiają w jedno miejsce. I mimo odmiennych celów, charakterów, wojsko zapoczątkowało długie lata przyjaźni pomiędzy mężczyznami. Czasem, gdy siadam do recenzji, czuję w głowie pustkę; nie wiem, jak omówić książkę, która w moim mniemaniu jest pozycją dobrą, aczkolwiek nie niesamowitą. Cóż, wytrzymajcie jakoś próbę, którą dzisiaj podjęłam. Życie wojaka nie jest łatwe; nawet, jeżeli przebywa się wyłącznie w koszarach, a o prawdziwym ruszeniu na wojnę jak na razie nie może być mowy. Wczesne pobudki, restrykcyjne zasady, nierzadko także złośliwość i zazdrość współtowarzyszy. Codzienność. I to wszystko po to, żeby wspiąć się gdzieś nad zwykłych obywateli, mieć ułatwiony dostęp do różnorakich rzeczy. Coś za coś, na tym polega życie. Pani Bulicz- Kasprzak bardzo ciekawie łączy życie zawodowe i prywatne stworzonych przez siebie postaci. Początkowo byłam wręcz pewna, że historia będzie dotyczyła wyłącznie życia w koszarach, opowiadać o wojskowych doświadczeniach, a jednak nie; otrzymujemy także wątki prywatne i to nie tylko Pawła i Karola, naszych dwóch głównych bohaterów, ale także Jadwigi, Krystyny, Zenka. Każda z tych trzech osób miała jakieś znaczenie dla przebiegu opowieści. Tajemnice, na jakie natknęłam się w trakcie lektury, sprawiły, iż pomyślałam, że może będzie następny tom. I powiem Wam szczerze, że Pójdę do jedynej to lektura bardzo lekka, choć wydawałoby się, że przez tematykę tak być nie powinno. Styl pisarski autorki ma na to olbrzymi wpływ. Historia jest ciekawa, aczkolwiek nie urzekła mnie na tyle, by za jakiś czas znowu po nią sięgnąć. Jedyne, co tak naprawdę mnie zaintrygowało, to to, kto jest ojcem pewnego dziecka... Wybór jednak pozostawiam Wam. Nie zniechęcam!

• zksiazkawreku

  2018-03-22

  Muszę przyznać, że zazwyczaj nie sięgam po takie książki, których akcja toczy się w przeszłości. Wolę powieści współczesne, najlepiej jak najbardziej aktualne. Jednak czytając opis na okładce „Pójdę do jedynej” coś mnie tchnęło i zdecydowałam, że pozycję tę muszę koniecznie przeczytać! „Pójdę do jedynej” to bardzo intrygująca opowieść o dwóch chłopcach - Pawle i Karolu, którzy u progu swej dorosłości, podejmują dzielny krok mający radykalny wpływ na ich życie. Obydwaj postanawiają wybrać karierę zawodowego żołnierza. Główni bohaterowie bardzo różnią się od siebie i z różnorakich powodów wybierają taką a nie inną przyszłość. Paweł jest osobą rozważną, pochodzącą z tradycyjnej wielodzietnej rodziny. Zdecydował się na taką karierę głównie ze względu na możliwość dostania mieszkania. Natomiast Karol jest chłopakiem lekkomyślnym i impulsywnym. Niestety decyzji o pójściu do wojska nie podjął samodzielnie... ~*~ Książka ebook naprawdę pozytywnie mnie zaskoczyła! Kasia Bulicz - Kasprzak swą najnowszą powieścią zabrała nas do lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku w idealny sposób oddając ich klimat i zwyczaje. Czytając książkę miałam wrażenie, jakbym narodziła się i wychowywała w tamtych czasach. Jestem pod wrażeniem też tego, że autorka przyłożyła się do języka w dialogach, adekwatnego do owych czasów. Sprawiło to, że opowiadanie nieustanna się jeszcze bardziej autentyczna i prawdziwa. Największym plusem, jak dla mnie, jest kreacja bohaterów. Kasia Bulicz - Kasprzak idealnie przedstawiła dwie postaci, które znacząco się od siebie różnią. Bardzo lubię, kiedy autorzy przykładają się do tego aspektu i tworzą różnych, wyrazistych a przede wszystkich prawdziwych bohaterów, którzy mogliby żyć pośród nas. A tacy są właśnie Paweł i Karol. Dodatkowo nie zostali oni podzieleni na „bohatera tego złego” i „bohatera tego dobrego”. Choć Paweł na początku może wydawać się tym lepszym, ponieważ jest bardziej rozsądny, on też popełnia w swoim życiu błędy, gubi się, nie może znaleźć własnej drogi. W książce pdf tej świat nie jest tylko biały i czarny. Pojawiają się, jak w prawdziwym życiu, szarości. Pisarka wielki nacisk położyła też na przedstawienie przyjaźni i jaki wpływ ma ona na nasze życie. Ta cudowna relacja pomiędzy chłopcami rozpoczęła się na początku ich kariery wojskowej i trwała pomimo wielu zawirowań, na dobre i na złe. Autorka za sprawą książki chce nam przekazać, że prawdziwa przyjaźń zwycięży wszystko. Autorka przedstawiając Karola i Pawła, przybliża nam też wojskowy świat, panujące tam zwyczaje i codzienność. Okrasiła to szczyptą humoru ukazując śmieszne sytuacje, żarty i dowcipy jakie robili sobie żołnierze. Jestem też pod wrażeniem tego, jak autorka - jako kobieta, w tak niezły sposób zdołała „wgryźć się” w przystojny świat i autentycznie przedstawić myślenie mężczyzn. Książka ebook składa się w większym stopniu z podrozdziałów, które prowadzone są z punktu widzenia Karola i Pawła. Naprawdę uważam, że za takim wyczyn należą się autorce ogromne brawa. Podsumowując, „Pójdę do jedynej” nie jest to może książka ebook „górnolotna” o której myśli się długo po zakończeniu lektury. Jest to bardziej książka ebook lekka, przyjemna i niewymagająca. Niemniej jednak urzekła mnie własną mądrością, poruszaniem niełatwych tematów i świetną kreacją świata i bohaterów. Krótko mówiąc - polecam!

• Monika Halman

  2018-03-22

  Osoby wkraczające w dorosłość nie mają łatwo. Stoją na rozstaju dróg, zastanawiając się, która będzie najwłaściwsza, najmniej kręta i forsowna. Muszą podjąć decyzje niełatwe, mające olbrzymi wpływ na ich przyszłość. Lecz ci młodzi ludzie mają również marzenia, plany, swoje wyobrażenia. Nierzadko dają im ponieść w własnych wyborach, odrzucając na bok racjonalne pobudki. Zdarza się również, że decyduje za nich ktoś inny - rodzice, sytuacja w domu, środowisko rówieśnicze. Lecz plony zbierać będą sami, swoimi rękami. Karol i Paweł, główni bohaterowie powieści, znajdują się właśnie na takim etapie życia. Dzieciństwo muszą zostawić za sobą, przed nimi wyboista ścieżka prowadząca ku dorosłości. Paweł wychowuje się w ubogiej, wielodzietnej wiejskiej rodzinie. Jest chłopcem wrażliwym, opiekuńczym, spokojnym i nieźle ułożonym. Pomaga ojcu w prowadzeniu gospodarstwa, czułością otacza najmłodsze rodzeństwo i matkę. Marzy o lepszym życiu, o wyrwaniu się z biedy i odciążeniu rodziców, którzy z trudem wykarmiają gromadkę dzieci. Karol natomiast pochodzi z nieźle usytuowanej rodziny trzymanej twardą, męską ręką. Hulaka z niego, żartowniś i lekkoduch. Bywa porywczy i obcesowy. Lecz pod płaszczem niefrasobliwości tkwi jego prawdziwa natura. Wrażliwego, niedocenionego dziecka. Imprezy, pijaństwo i głupie wybryki są tylko ucieczką od życia pod presją, wygórowanych oczekiwań rodziców, a przede wszystkim od wiecznego niezadowolenia i despotyzmu ojca. Zarówno Paweł, jak i Karol podejmują kluczową w życiu decyzję - służba wojskowa. A właściwie wyboru dokonuje za nich samo życie. Kariera żołnierza wydaje się jedyną rozsądną alternatywą. Idą zawalczyć o lepsze życie, o siebie, o przyszłość. Żaden z nich nie przypuszcza, jak niełatwa i znojna to będzie droga. Wojsko to przecież nie przelewki - musztra, dyscyplina, ciągła gotowość na rozkazy, złośliwi "koledzy" i surowi przełożeni. Któregoś dnia ścieżki obydwu młodzieńców się krzyżują. I chociaż bohaterowie tak różnią się od siebie, nawiązuje się pomiędzy nimi nić porozumienia. Przez lata wojskowego drylu ich relacja przeobraża się w prawdziwą męską przyjaźń. I jak się okaże, będzie to jedna z najtrwalszych rzeczy w ich życiu. Autorka umiejętnie przeniknęła do tego specyficznego, męskiego świata wypełnionego testosteronem, brutalnością i... morzem alkoholu. Doskonale oddała wojskowy klimat, gdzie żołnierz żołnierzowi wilkiem, gdzie relacje międzyludzkie są kanciaste, oschłe i nie zawsze szczere. Do tego sprawnie i wiernie odtworzyła atmosferę lat siedemdziesiątych w Polsce, czasów niezbyt kolorowych, raczej trudnych, złożonych i przez starsze pokolenia wspominanych z pewną nutą melancholii. Jestem pozytywnie zaskoczona tym, jak precyzyjnie Kasia Bulicz-Kasprzak przedstawiła nie tylko ówczesne społeczeństwo, lecz też żołnierskie środowisko. Jak wniknęła w męską psychikę, ukazując jej walory, lecz i obnażając największe słabości. Na pochwałę zasługuje kreacja bohaterów, zarówno głównych, jak i drugoplanowych. Opowieść stanowi kompozycję różnorodnych charakterów. Karol, z zewnątrz hardy i nieokrzesany, w środku wrażliwy i pragnący miłości i ciepła. Paweł, spokojny, wyważony, odpowiedzialny, z duszą marzyciela. Jadwiga (Isia), młodzieńcza miłość Pawła, rozkapryszona i wiecznie niezadowolona, choćby nie wiadomo jak jej narzeczony się starał. Krystyna, naiwna, głupiutka kobieta przepełniona romantyczną wizją przyszłości. Poznajemy tych młodych ludzi w krótkich rozdziałach, które przypominają kartki powyrywane z paru różnorakich dzienników. A jednak fantastycznie się uzupełniają i zebrane wszystkie razem stanowią jedną, spójną całość. Towarzyszymy bohaterom w ich codzienności, odkrywamy ich myśli, pragnienia, obawy. Obserwujemy, jak przeskakują, nierzadko nieporadnie, kłody rzucane im pod nogi przez los. Jak zmieniają się wraz z upływem lat. Lub jak nieustępliwie trwają w własnych postanowieniach. "Pójdę do jedynej" nie jest pierwszą książką Kasi Bulicz-Kasprzak, jaką miałam przyjemność czytać, lecz zdecydowanie najlepszą. To wspaniała, wciągająca i poruszająca opowiadanie o przyjaźni i miłości, o nieustannych i zmiennych w ludzkim życiu. O wolności, którą nie zawsze da się tak łatwo zdefiniować. To też realistyczny obraz czasów PRL a także wojskowego światka, który fascynuje sam w sobie, a za sprawą barwnego języka, nieźle oddającego klimat tamtych czasów, pochłania czytelnika bez reszty. Gorąco polecam!

• Aneta Pimpis

  2018-03-22

  Napiszę krótko, bardzo żałuję, że zakończyłam przygodę z najnowszą książką Kasi Bulicz-Kasprzak. Jest to historia zdecydowanie z górnej półki. Obok tak wyśmienicie dopracowanej w każdym aspekcie opowieści nie da się przejść obojętnie. „Pójdę do jedynej” to książka ebook napisana w sposób fascynujący. Czyta się ją po prostu błyskawicznie. Karol i Paweł, młodzi chłopcy decydują się na karierę zawodowego żołnierza. Różni ich wszystko, środowisko, z którego pochodzą, charaktery, sposób bycia. Każdy z nich, podejmując decyzję, która będzie miała wpływ na całe jego życie, kieruje się własnymi pobudkami. Tych dwóch, tak zupełnie różniących się od siebie chłopców połączy niezwykła żołnierska przyjaźń. Ich dzieje wielokrotnie będą się ze sobą splatać. Przyjaźń będzie wystawiana na próby. I każdą z nich przetrwa. Czy wybór, którego dokonali spełni ich marzenia i oczekiwania? „To jest życie, nic się nie układa tak, jak byśmy chcieli.” (s. 324) Koszarowa codzienność, dyscyplina, trudne decyzje, niełatwe wybory, pogmatwane życiowe ścieżki, wzloty, upadki, miłości i rozgoryczenia, kontrasty, poznawanie siebie, wewnętrzne konflikty, wszystko to autorka idealnie przedstawiła czytelnikom na kartach własnej opowieści. Zakończenie… dla mnie po prostu perfekcyjne. Pozostawia pole do przemyśleń. Przekonajcie się sami! Kłaniam się nisko dziękując za doskonałe, czytelnicze wrażenia. Kolejnych powieści autorki będę wyczekiwała z jeszcze większą niecierpliwością.

• Ruda Recenzuje

  2018-03-22

  Karol i Paweł. Jeden wybuchowy, ostry, szorstki w obyciu. Drugi spokojny, wyważony, przynoszący dumę własnej rodzinie. Ich drogi krzyżują się na wojskowym szlaku, w czasach dla Polski niełatwych. Kasia Bulicz- Kasprzak pisze naprawdę pięknie. Kolejne słowa zgrabnie układają się w dopracowaną i zapadającą w pamięć historię. Lekkie pióro sprawia, że objętość powieści zmniejsza się w zaskakującym dla czytelnika tempie, a strony przerzucamy właściwie tego nie dostrzegając. Od początku lektury byłam pod wielkim wrażeniem jej dojrzałego stylu, pozwalającego mi przenieść się na czas czytania do świata bohaterów i mocno zaangażować się w tę historię. Opisy miejsc, przedstawienie postaci, powieściowe wydarzenia- każdy z tych fragmentów przepełniony jest widoczną miłością do pisania i tworzenia opowieści. Czyta się lekko, z dużą przyjemnością, a na czas lektury prosto zrezygnować z swojego życia na rzecz codzienności książkowych bohaterów. Tym, co szczególnie urzekło mnie w tej powieści, jest jej wyjątkowo realistyczny charakter. Kolejne epizody roztaczają przed nami wizję świata, który mógłby istnieć naprawdę i ludzi przypominających nam tych, z jakimi spotykamy się na co dzień. Miałam wrażenie, że strony powieści przesiąknięte są aromatem wiejskiej słomy, przykurzone wytupanym w remizie kurzem, wypełnione specyficznym aromatem kasyna a także lepkie od strachu i potu przyszłych żołnierzy. Bulicz- Kasprzak nadała własnej powieści tak głębokiego realizmu, że życiowa prawda i doświadczenie dosłownie wylewają się z kolejnych epizodów i czuć je na każdym etapie lektury. Bohaterzy wykreowani przez autorkę to młodzi ludzie, którzy zmieniają się na naszych oczach. Podejmują wyjątkowo trudne dla siebie decyzje, walczą o lepszą przyszłość, przeżywają pierwsze miłości, zostają naznaczeni ludzkimi dramatami i zatruci człowieczą podłością. A wszystkie decyzje przeżywamy razem z nimi, niektórym kibicując, innych oceniając zaś bardziej surowo. Co ciekawe, względem bohaterów trudno zająć jednoznaczne stanowisko, żaden z nich nie jest bowiem konsekwentnie niezły albo zły. Oni błądzą, mylą się, oblatuje ich strach. Są tylko ludźmi, a zachodzące w nich zmiany wpływają także na nasze postrzeganie ich samych. Wiele miejsca w tej powieści zajmuje historia pewnej przyjaźni. Więzi niezwykłej, ponieważ rodzącej się pomiędzy mężczyznami, którzy poznali się w wojsku. Przyznam szczerze, że zawsze nieco się obawiam tej męskiej perspektywy z kobiecym wydaniu. Jak to możliwe, by autorka potrafiła tak nieźle wczuć się w przystojny punkt widzenia? I do tego w wojsku, o specyficznym, wyrazistym, a także brutalnym charakterze? Bulicz- Kasprzak idealnie się to udało. Stworzyła wyrazistych, pełnokrwistych i charyzmatycznych bohaterów na tle wojskowych czeluści. Trudna wojskowa codzienność wypełniona została różnorakimi wydarzeniami i emocjami. Na kartach powieści pojawiają się tematy wyjątkowe i niełatwe, a nierzadko bardzo ze sobą skontrastowane. Autorka przeciwstawia wieś miastu, podkreśla dysproporcje pomiędzy biedą i bogactwem, prezentuje uroki pierwszej miłości i gorycz związanej z nią porażki, wskazuje wpływ dzieciństwa na dalsze życie. To tylko kilka cennych fragmentów wpływających na wartość tej powieści. Między wierszami ukryte zostało jeszcze więcej niełatwych pytań, decyzji czekających na odpowiedni moment, niemożliwych wyborów. Jeszcze więcej prawdy, doświadczenia, mądrości. Samego życia. Bulicz- Kasprzak to nazwisko, które do tej pory omijałam bez większego żalu. Tymczasem ta opowieść naprawdę mnie zauroczyła. Czytałam szybko, z zapartym tchem, koniecznie chciałam wiedzieć, czym jeszcze zaskoczą mnie bohaterzy. A zakończenie pasowało do całości, jak wisienka do tortu.