Recenzje

• vinkii

  2018-03-24

  Dan Wells wykreował Stwora i dokładnie omawia nam każdą mroczną stronę jego życia. Zabawia się emocjami chłopca tocząc walkę pomiędzy dobrym człowiekiem, który nie chce zrobić nikomu krzywdy, a Stworem który pragnie torturować każdą żywą istotę jaka wpadnie w jego ręce. Nie sprzyja mu jednak poznanie nowego demona a także pobyt w jego domu, pełnym narzędzi tortur i zabawek którymi to John zaspokajał własne liczne fantazje. Czy młody socjopata postara się ponownie zapobiec kolejnym mordom, czy podda się jednak i pozwoli żeby jego mroczna strona zawładnęła do reszty jego duszą?

• kasandra

  2018-03-24

  Jestem usatysfakcjonowana. Czekałam na kontynuację a gdy już ją przeczytałam czuję się nasycona i zadowolona. Druga element była równie intrygująca co pierwsza, choć z pewnością inna. W tym tomie akcja nabiera tempa stopniowo z każdą stroną. Początkowy spokój w powieści i zagłębianie się w psychikę socjopaty zaczyna ustępować miejsca świeżym wątkom, napięciu i wydarzeniom, które przybierają nieoczekiwany obrót. Na dodatek mowa jest przystępny, żywy i prosty w odbiorze a klimat zagadkowy i złowrogi. Nie zabraknie tu również brutalności, chorych wyobraźni i ponurych scen, co wywoła dreszcz emocji u czytelników i zmusi do zastanowienia się czy w każdym człowieku kryją się uśpione bezlitosne bestie zdolne do najokrutniejszych czynów...„Pan Potwór” to opowiadanie o wewnętrznych demonach, potyczce niezła i zła, niełatwych decyzjach czy zawiłościach ludzkiej psychiki. Jest to też ciekawie napisana opowieść psychologiczna z wątkiem kryminalnym w tle. Już nie mogę się doczekać trzeciej części. Polecam!!!

• saskia

  2018-03-24

  Spokojne miasteczko, gdzie każdy każdego zna, a obcy wyróżnia się z tłumu, wszelka inność jest od razu zauważana, takie wrażenie czasami to jedynie fasada, lecz gdy wejdzie się za nią to kulisy ukazują całkowicie inny obraz. Sielankowy landszaft ustępuje miasta krwawym kolorom, a zamiast idylli pojawiają się ludzkie namiętności, dążenia, ukrywane pragnienia i zakazane czyny. W takim świecie to co w spokojnym Clayton jest przemilczane i zwalczane staje się wyjątkowo pomocne. Jedno miejsce, jego dwa oblicza i bohater, który powinien być synonimem zła, ale nim jeszcze tak do końca nie jest, może dopiero stanie się nim? Jak na razie czytelnik obserwuje jego wojnę podjazdową z samym sobą, czasem bywa to zabawne, czasem przerażające, jednak zawsze intrygujące. Twórca ukazuje portret osoby, która ma wszelkie cechy, które są przypisywane mordercom, co więcej zdaje sobie z tego sprawę i ... walczy z tym, chociaż jest przekonany, że to bój z bardzo nikłymi szansami na sukces.