"Little Lies" to opowieść z gatunku new adult, w której motyw drugiej szansy przeplata się z kłopotami lękowymi. Historia Lavender i Kodiaka, po ciężkim rozstaniu, prowadzi do emocjonalnych rozliczeń i bolesnych wspomnień, które ukazują ich trudną przeszłość. Choć fabuła miała interesujące momenty, jednak czy zasługuje na pięć gwiazdek? Autorka łączy teraźniejszość z retrospekcjami, dzięki czemu poznajemy głębokie lęki Lavender a także obsesyjne zaangażowanie Kodiaka w jej ochronę, co utrudnia ich kontakt. Ważnym punktem książki są relacje rodzinne i praca ponad zdrowiem psychicznym bohaterki, choć sama opowiadanie chwilami wydaje się nierówna, balansując pomiędzy poruszającymi wątkami a nieco powierzchownymi dialogami. Nie do końca mi się to podobało. Moim zdaniem brakowało więcej głębi w relacji tej dwójki. H. Hunting tworzy bohaterów o skomplikowanych relacjach. Lavender to postać głęboko naznaczona traumą z dzieciństwa, pełna wewnętrznych lęków, które wpływają na jej dorosłe życie. Otaczana opieką rodziny i bliskich, nie miała szans na samodzielne radzenie sobie z trudnościami. Kodiak, przyjaciel rodziny, jest równie złożony – jego obsesyjna potrzeba chronienia Lavender stanowi próbę odnalezienia swojej wartości, choć w rzeczywistości ich więź wciąga oboje w niezdrową zależność. Niestety główni bohaterowie bywają trudni do polubienia, a ich relacja staje się naprawdę niełatwa do zrozumienia. Rozumiem, że mają własne powody, lecz czasami ich zachowanie nie miało dla mnie sensu. To było moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i muszę przyznać, że jej styl jest lekki i przyjemny, mimo poruszania niełatwych tematów, takich jak zaburzenia lękowe i zdrowie psychiczne. Autorka zręcznie posługuje się retrospekcjami, by wprowadzić emocje i zbudować tło, wyjaśniając niektóre zachowania bohaterów. Przeskoki pomiędzy czasami nadają głębi, choć czasami równowaga między dramatem a humorem bywa zaburzona, co może wpływać na odbiór niektórych wątków. Zazwyczaj retrospekcja mi nie przeszkadza, tak przy tej pozycji czułam się czasami zagubiona. Nie mam pojęcia dlaczego tak było, jednak odebrało mi to trochę przyjemność z lektury. Rozbudowana warstwa obyczajowa i relacje rodzinne to zdecydowanie mocne strony powieści – Hunting ukazuje bohaterów także poprzez ich więzi z rodzeństwem i rodzicami, co wzmacnia wrażenie autentyczności i osadzenia w realnym świecie. Czy się nieźle bawiłam? Czegoś zdecydowanie mi tutaj zabrakło, jednak ten najistotniejszy motyw, który miał grać główne skrzypce, został poprowadzony idealnie. Na pewno nie jest to prosta lektura, lecz kto wie… może akurat się Wam spodoba? Buziaki, Alicja 🩷 /współpraca reklamowa/