Recenzje

• Colgate12

  2018-03-20

  Mega.. nic dodać nic ująć.. Zakończenie idealnej trylogii w zaiste mistrzowskim stylu.... 5/5 !

• Karolina Braczkowska

  2018-03-20

  Najsłabsza z trzech części lecz bardzo wciągająca. Wartka akcja, ciekawe zakończenie.

• Anonim

  2018-03-20

  Niesamowite tempo, cięty mowa i niepowtarzalny klimat. Obowiązkowe MUSISZ MIEĆ!!!

• Maria Michalec

  2018-03-20

  Giłkowaki w formie. Taka apokalipsa mi pasuje. Na nudne, długie zimowe wieczory idealna.

• Attra

  2018-03-20

  „Komornik +++ Kant” to książka, na którą czekałam. Bardzo. Wizja nieudanej biblijnej apokalipsy Michała Gołkowskiego i przygody komornika Ezekiela Siódmego mocno pobudziły moja wyobraźnię. Poprzedni tom skończył się w takim momencie i z takim przytupem, że poczytuję to autorowi jako celową złośliwość. No ponieważ jak można tak potraktować niewinnego czytelnika? Jak można urwać akcję w takim momencie i kazać miesiącami czekać na kontynuację? No cóż,można… Akcja trzeciego tomu komornika rozpoczyna się tam, gdzie zakończył się tom drugi. Maryam rodzi dziecko, o którym wieść rozchodzi się z szybkością błyskawicy po zniszczonym świecie Po. Pozostała przy życiu garstka ludzi wierzy, że to znak, spełniająca się przepowiednia. Nie znają tylko jednego drobnego szczegółu – że kobieta narodziła nie nowego mesjasza, a córkę. Żeby chronić dziewczynę i jej dziecko, Ezekiel – ex komornik – będzie gotów na wszystko. I czytając tą powieść, dochodzę do wniosku, że to „wszystko” właśnie w tym tomie się wydarzy. O fabule nie da się za dużo napisać, aby nie zdradzić choć o jedno słowo za dużo. Rzucenie spoilerem byłoby okrutne, zważywszy na to, na jakie pomysły wpadł twórca i co się wyczynia na kartach tej powieści. Są rzeczy oczywiste, takie jak walki, rozpierducha, fruwające dookoła flaki itp. itd. Jednak wbrew pierwszemu wrażeniu, ta opowieść nie jest tylko o tym, jak to Ezekiel chodzi po świecie i kosi jednego po drugim dłużników i spina się z Górą. Pod pierwszą warstwą jest druga, lecz odkrycie jej to interesujące przeżycie, więc o własnych spostrzeżeniach nic nie napiszę. Warto samemu dać się zaskoczyć. Akcja jest bardzo szybka i choćbym nie wiem jak bardzo starała się przewidzieć w jakim kierunku będzie zmierzać, to i tak w ostatecznym rozrachunku okazało się, że jest zupełnie inaczej. Twórca wprowadził kilkoro świeżych bohaterów, którzy mocno mi się spodobali, a w fabule narobili niemałego zamieszania. Bywały w tej powieści sytuacje pełne absurdu, takie które sprawiały, że śmiałam się głośno i serdecznie i było tez kilka takich, podczas których zawilgotniały mi oczy. Serio. Nie spodziewałam się, a jednak. Michał Gołkowski w sposób niesamowicie przemawiający do fantazji wykreował świat po apokalipsie i jego mieszkańców. Bez zająknięcia ukazał jego brutalność, absurdy i szaleństwo. Nie było w tym świecie nic z niebiańskiego wiecznego szczęścia i radości. Był brud, głód, okrucieństwo i bezwzględna potyczka o władzę ponad pozostała przy życiu resztką ludzkości. Tym wszystkim rzuca w twarz czytelnikowi autor, robi to w mistrzowski sposób, a ten biedny czytelnik zamiast się wzdrygnąć z oburzenia, domaga się więcej i więcej. Od samego początku uważałam, że Ezekiel to postać niejednoznaczna, ani niezła ani zła. Zresztą jasny podział na dobro i zło w tej trylogii nie istnieje. Ezekiel pełen jest sprzeczności, a jego współpraca z Górą była dla mnie mocno , czy ja wiem, nieprzystająca człowiekowi z choćby odrobiną honoru i ludzkich odruchów. A jednak polubiłam tego drania i kibicowałam mu od pierwszego tomu, niezależnie od tego jakie podejmował decyzje i jakie były jego poczynania. Widziałam w nim sumienie, które usiłował zagłuszyć i serce, w którym pozostało jeszcze dużo uczuć. Ezekiel Siódmy stał się jednym z moich ulubionych bohaterów literackich i zapadł głęboko w moje czytelnicze serce. Jeśli chodzi o zakończenie, to rzeknę tylko kyrieelejson i matkoboskoczęstochowsko! Spodziewałam się praktycznie wszystkiego, a tego jednego za cholerę. I właśnie to się wydarzyło, a ja zostałam z otwartą ze zdziwienia buzią jeszcze dłuższą chwilę po przeczytaniu ostatniego zdania. Komornik +++ Kant, to czwarta opowieść autora i stwierdzam z pełnym przekonaniem, że ma on nieograniczoną niczym wyobraźnię, plus olbrzymi talent do ubrania własnych pomysłów w słowa i przelania na papier w formie, która zachwyca. Jestem pod olbrzymim wrażeniem jego twórczości i wpisuję się w poczet jego wiernych fantów. Liczę również na to, że nie porzuci on świata, który stworzył w Komorniku i wróci jeszcze do niego. Przygoda z trylogią Komornik, to niezapomniana przygoda, to jazda bez trzymanki i z czystym sumieniem ją polecam. Moje Czytanie, czyli czytelniczy miszmasz

• Anonim

  2018-03-20

  Komornik wrócił po raz trzeci i ostatni. Niestety mesjasz stale nie nadszedł,a świat ciągle się męczy. Trzeba coś zrobić a w jego umyśle powstaje PLAN. Jedno mogę powiedzieć: będzie się działo a koniec.... zaskakuje. Michał Gołkowski stale w formie,nie zawiódł mnie jeszcze nigdy.