Recenzje

• saskia

  2020-04-19

  Co jest kluczowe w życiu? Jaką ścieżkę wybrać by cieszyć się szczęściem i spełnieniem? Czy raz popełniony błąd już zawsze będzie przypominał o chwili gdy zwyciężyły emocje ponad rozsądkiem? Każde z tych pytań na progu dorosłości niekiedy zdaje się być zbyt trudne, ale odpowiedzi na nie mogą być światełkiem w tunelu jakim bywa dorosłość. Grace i Mason mają wspólnych przyjaciół, lecz jakoś do tej pory ich ścieżki poza tym nie krzyżowały się. Wbrew pozorom mają punkt wspólny – muzykę, on gra w zespole, w którym obecnie brakuje wokalistki, ona ma idealny głos. Jednak nie śpiewa, chociaż o tym marzy, lecz wiara w siebie i własne umiejętności nie jest jej mocną stroną. Teraz nadarza się okazja by pokazać na co ją stać, a przy okazji urzeczywistnić to, czego do tej pory bała się. Emory wie ile Grace może wnieść do zespołu, ale przede wszystkim zdaje sobie sprawę jak dużo mogłoby się przemienić w życiu przyjaciółki. Od tej jednej decyzji zależy dużo, ale to nie wszystko, ponieważ między Masonem i kobietą nie tylko muzyczne wibracje są odczuwalne. Czy tych dwoje wykorzysta szansę jaką podsuwa im los? Ich osobiste demony jeszcze nie dały za wygraną … Niektóre serie zapadają w pamięć, a kiedy nadchodzi czas lektury ostatniego tomu wiadomo, że coś się kończy nieodwołalnie, ale kiedy faktycznie ostatnia strona zostaje przeczytana rzadko kiedy czytelnik ma uczucie, że właśnie żegna się z niezłymi znajomymi, by nie rzec przyjaciółmi. „First last song” przynosi z sobą dużo emocji, podobnie jak i wcześniejsze części, kolejni bohaterowie stają przed życiowymi wyzwaniami, lecz i ci już słynni nie są jedynie tłem, ale też są aktywnymi fragmentami fabuły. Ich przeszłość, teraźniejszość i przyszłość zazębia się z pierwszoplanowymi postaciami, którzy uwikłani w trudne związki uczuciowe zaczynają dojrzewać do podjęcia kolejnych kluczowych decyzji. Pisarka, przedstawiając z dwóch punktów widzenia fabułę, odkryła przed czytającymi to, co nie jest oczywiste i widoczne na pierwszy rzut oka czyli zamierzchłe rany zadane świadomie albo nie, w dobrej wierze bądź z racji swoich pragnień, przez osoby jakie powinny dawać wsparcie, a czynią zupełnie coś odwrotnego. W „First last song” nie tylko wyraziści bohaterowie przykuwają uwagę, lecz też ich perypetie, odzwierciadlające problemy, z którymi nie tylko młodzi ludzie, mają do czynienia. Akceptacja siebie samego nie zawsze jest czymś oczywistym podobnie jak i umiejętności spojrzenia na siebie z dystansem i przyznaniem sobie prawa do popełnienia błędów, wreszcie wybór życiowej drogi to także nie od razu jest podążanie w określonym kierunku. Wszystkie te dylematy nieustanny się kanwą dla opowieści w jakiej poczucie humory bohaterów, wchodzenie w dorosłe życie a także miłość i przyjaźń splatają się w niesamowitą zwyczajnie-niezwyczajną historię. Nie jest ona interesującą lekturą tylko dla najmłodszych czytelników, starsi odnajdą w nich swoje doświadczenia, jedni i drudzy po jej zakończeniu nie poczują rozczarowania, a zupełnie odwrotne czytelnicze wrażenia. Coś się kończy, lecz czytający zawsze będą mogli powrócić spotkań z paczką przyjaciół, w której nierzadko iskrzyło, uśmiech czasem bywał najskuteczniejszym lekarstwem na to, co czaiło się za drzwiami akademika, a miłość pozwalała spojrzeć na przyszłość z całkiem nowego punktu widzenia.

• shevill_books

  2020-04-19

  “ W tym momencie dotarło również do mnie, jak bardzo naraziłam się na zranienie. Ból wrócił i z sekundy na sekundę stawał się coraz silniejszy. Każde spojrzenie, każdy oddech i każdy dotyk bolały. “ Bardzo wielki wpływ miała na mnie seria Bianci, sprawiła, że zanurzyłam się w niezwykle rzeczywistym świecie, złamała i posklejała moje serce niejednokrotnie. Spotkałam się z bardzo rzeczywistymi postaciami, które nie miały w sobie grama fałszu a także nie były wykreowane na idealne osoby, miały własne wady jak każdy człowiek. Czytając jej książki zapadałam się w nie całkowicie a rzeczywistość dookoła mnie nie istniała. Grace i Mason są niezwykłym połączeniem, daję się to poczuć na każdej stronie książki choć początkowo można pomyśleć, że kompletnie do siebie nie pasują. Pomimo wielu przeszkód, które stawiały na ich drodze ich swoje charaktery,relacja międzytym dwojgiem ludzi bardzo cudownie się rozwijała. Też sposób w jaki Bianca wplotła muzykę do tej historii sprawił, iż czytało mi się ją jeszcze przyjemniej. Ponowne spotkanie z wszystkimi bohaterami było dla mnie cudowne, bo uwielbiam każdego z osobna. Przez wszystkie części zżyłam się z nimi tak bardzo jak oni ze sobą, tworząc rodzinę, ponieważ jak to się mówi, masz rodzinę, w której się urodziłeś, lecz drugą wybierasz sobie sam. A rodzina stworzona przez Emery, Dylana, Ellę, Luka, Tate, Trevora, Grace a także Masona, jest cudowna i prawdziwa. Czy tylko mi się chcę płakać kiedy po raz ostatni spotykam się z bohaterami danej serii? Seria Bianci Iosivoni nieustanna się jedną z moich ulubionych i na pewno nie raz do niej wrócę, lecz jednak złapał mnie na koniec taki ból w sercu, że to ostatnia część. W każdej książce pdf poznawaliśmy odrębną historię osób z jednej paczki przyjaciół, bardzo przywiązałam się do bohaterów serii First i z dużym bólem serca czytałam ostatnią stronę First last song. Zalecam wam bardzo kochani tę serię, każda element jest na własny sposób piękna i nietuzinkowa.

• domi.czytaa

  2020-04-19

  WWW.DOMICZYTA.BLOGSPOT.COM IG: @DOMIBOOK „Kiedy wszystko inne się wali, zostaje ci tylko muzyka. Muzyka nie stawia pytań, nie wygłasza głupich komentarzy, nie daje rad, o które wcale nie prosiliśmy, po prostu jest. Tak długo, jak trzeba.” „First last song” jest naszym ostatnim spotkaniem z bohaterami cyklu First autorstwa Bianci Iosivoni. Tym razem autorka skupia się na ostatniej parze z całej paczki przyjaciół- Masonie i Grace. Mogliśmy się tego spodziewać, ponieważ autorka w poprzednich częściach daje nam małe sygnały, jakich par i „połączeń” możemy się spodziewać. ;) Podobnie jak w poprzednich w „First last song” dostajemy podobny schemat, idealnie wykreowanych bohaterów, ukazanie fabuły z dwóch perspektyw a także lekki styl autorki, a w tle muzyka, wiele muzyki i wspólnej pasji! Myślę, że zwolennikom takiego połączenia ten tom bardzo się spodoba! Masona i Grace połączyła głównie muzyka i wspólne treningi. Ich relacja nie od razu przeobraża się w miłość, jest tu ukazana głównie ich przyjaźń. Co według mnie jest bardzo naturalne i realistyczne, aczkolwiek zabrakło mi pomiędzy nimi chemii. Po prostu nie widzę ich razem, tak samo miałam w przypadku Dylana i Emery z pierwszego tomu- czułam, że to nie jest to. I to jedyny mój zarzut, jeżeli chodzi o „First last song” - brak chemii pomiędzy bohaterami. Dodatkowo Bianca Iosivoni oprócz ukazania relacji Masona i Grace, skupia się też na pokazaniu, jak wielki wpływ na nasze przyszłe życie mają rodzice i jak toksyczna relacja może nas z nimi łączyć a także jak prosto zniszczyć u kogoś swoje poczucie wartości i jak ważni są ludzie, którzy nas otaczają. W mojej ocenie „First last song” nie pobiło trzeciego i drugiego tomu, które należą do moich ulubionych, lecz jest bardzo zgrabnym zakończeniem tej serii. Autorka dopięła wszystkie wątki i w epilogu nawiązała do każdego z bohaterów i ich przyszłości, co było bardzo fajnym zabiegiem. Ten cykl z gatunku New Adult jest naprawdę godny polecenia, więc jeśli jest tu ktoś, kto jeszcze nie miał okazji zapoznać się z tą serią, to polecam, a ja czekam na inne od tej autorki!