Recenzje

• Triskel

  2018-03-20

  "Biesy" to książka ebook autorstwa Fiodora Dostojewskiego skupiająca się na temacie demonów nękających co i rusz zbłąkanego człowieka. Pozycja ta jest wielowątkowa, wieloznaczna i porywająca do ostatniej strony. Jest to istne arcydzieło, mroczne przeszywające do głębi. Terror, nihilizm dają o sobie znać w cesarskim potrzasku, podczas gdy w sercach ludzi daje się odczuć porywy wolności. Książka ebook porywa od pierwszej strony, czyta się ją niezwykle wciągająco. Twórca posługuje się bardzo bogatym i zróżnicowanym językiem. Wprost wsiąka się w kolejne strony, a czytelnik znajdzie w niej misternie utkaną intrygę i liczne zwroty akcji, cudowne dziewczyny i przerażające demony ludzkiego mózgu.Przytłaczające i ciężkie historie ludzi, którzy mierzą się z mroczną wizją powstania stalinowskiego totalitaryzmu. Szaleństwo miesza się z cynizmem, który omówiony jest bardzo realnie i prawdziwie. Książka ebook ta, to zwierciadło pokazujące zamierzchłe pragnienia ludzi żyjących w tych niespokojnych czasach. Twórca omawia w tej książce pdf swoje odczucia i przemyślenia odnośnie socjalizmu i idei rewolucyjnych. Dostojewski pisze filozoficznie, przedstawiając własnych bohaterów realistycznie i prawdziwie. Oto jedna z ciekawszych ebooków autora, które ostatnio czytałem. Szalenie ciężka i przytłaczająca, ale niezmiernie wciągająca. Intrygująca. Ponieważ nawet w najśmielszych snach nie sądziłem, że przeczytam kiedyś opowieść tak różnorodną i okrutną. Fiodor Dostojewski zaimponował mi, widać, że dogłębnie prześledził i zgłębił opisane realia. Toteż tło historyczne tej powieści jest doprawdy wspaniałe. A sama książka? Wciągnie Was już od pierwszych stron! Znajdziecie w niej postacie z krwi i kości, spiski, a także trafione w punkt realia i wątki fabularne. Mistrz! Można by rzec, że "Biesy" po zakończeniu lektury na długo pozostają w pamięci i wraca się jeszcze do nich nie raz."Biesy" serwują nam przebogaty wachlarz postaci, narrator Stiepan nieźle zapoznaje czytelnika z prezentowanymi zdarzeniami i sprawia, że chce się czytać dalej. Klimat dziewiętnastowiecznej Rosji został wierne oddany, przez co lekturę odbiera się jeszcze mocniej. Przemiany kulturowo-społeczne a także rewolucja opisywane są ciężko, mrocznie i przygnębiająco, przytłaczając czytelnika opisanymi wydarzeniami. Twórca prezentuje ludzką dwoistość a także siłę i determinację w dążeniu do osiągnięcia wyznaczonych celów. Jeżeli macie ochotę na książkę, która zagwarantuje Wam nie tylko możliwość wielu przemyśleń, lecz też poszerzy Waszą wiedzę historyczną, zachęcam do lektury. Jak najbardziej polecam!

• erka

  2018-03-20

  Fiodor Dostojewski, to jeden z najwybitniejszych prozaików światowych.Do jego najbardziej słynnych dzieł zaliczamy "Bracia Karamazow", czy Zbrodnia i kara"."Biesy", jest kolejną książką, tegoż autora, po którą sięgnąłem.Trudno, napisać jakąś sensowną wypowiedź o tej powieści, mając w pamięci, setki, a może nawet tysiące interpretacji tego tekstu.Różnorodność postaci, jak i wątków, to jedno, lecz sama złożoność tej opowieści, zasługuje na osobną książkę.Mamy, tu takie interesujące postaci, jak zwariowany Piotr Wierchowieński, który, wykorzystuje naiwność młodych ludzi, wmawiając im najbardziej szalone teorie spiskowe.Popycha ich do zachowań, które, w innym przypadku,stanowiłyby, barierę, nie do przekroczenia.Czy również naiwna młoda panna, która wierzy, we wszystko, co usłyszy,gdyż, nie umie przyjąć do wiadomości, że ktoś, może pragnąć ją oszukać.Wyalienowana, zastraszona przez brata, jednak potrafi często, spojrzeć na daną sytuację z innej perspektywy.Oczywiście, jest tu, również miejsce dla amoralnego typa, który wykorzystuje własną pozycję do swoich celów.Oczywistością jest, że jak na klasyka przystało, nie wszystko kończy się tak, jakby czytelnik oczekiwał.Zbrodnia zostaje ukarana, dobro wynagrodzone, lecz czy na pewno?Analizę tej pozycji, pozostawiam, mądrzejszym ode mnie.Przed czym nas ostrzega autor, w swoim utworze? Być może, przed fanatyzmem, przed ślepym dążeniem do celu, nieważne, jakimi środkami, byle tylko, zrealizować własne zamierzenia.Przed stworzeniem społeczeństwa, w którym, jednostki, zastraszane i inwigilowane, na każdym kroku, spychane są do roli zwierząt.Interesująca książka, którą polecam, nie tylko dla analizy, lecz i dlatego, że to po prostu niezła proza jest.

• PannaKac

  2018-03-20

  Cóż mogę napisać o Dostojewskim? Ani go przedstawić, ani odkryć, ani dosięgnąć. Pisarz genialny, nawet jeśli ktoś go nie lubi. Każdy ma prawo do własnego zdania, a jednak trzeba pochylić głowę przed sposobem, w jaki Dostojewski operuje słowem. Z byle sytuacji i byle charakteru potrafi stworzyć prawdziwe dzieło, cacko, doskonale sprawny na kartach powieści mechanizm. Paroma zdaniami wprowadza w akcję i świat przedstawiony. Buduje postaci w sposób niespotykany we współczesnej literaturze zalewającej sklepowe półki. Mam wrażenie, że w tych książkach, które czytam najczęściej, autorzy chcą jak najszybciej postawić wszystko na jedną kartę, zadecydować o tym, czy bohater jest niezły albo zły - a jeśli chcą zaprezentować wyjątkowy wybieg, jest on także mocny, wyboisty, odciskający piętno w ułamek sekundy. Dostojewskiego czyta się inaczej, wolniej, dokładniej. Nie znajduję w tej powieści bohatera, który w pewnym momencie by mi się nie spodobał, a w innym nie przeraził albo obrzydził. Nie ma jednoznaczności, nie ma łatwej definicji: ten zły, ten dobry, ten mądry i przewrotny. Nie wiem, czy cokolwiek mnie w Biesach zaskoczyło w sposób sensacyjny, nagły, energetyzujący. Wydaje mi się, że ta lektura przypominała bardziej powolne topienie się, zapadanie w gęsty, trudny, coraz mroczniejszy świat. Tylko na samym początku odnosiłam pozorne wrażenie, że wiem, na jakim terytorium się znajduję, jak rozłożone są główne akcenty. Dynamicznie jednak okazało się, że narracja zmierza w inną stronę. Zostałam upomniana: owszem, poznałaś jedną element historii, lecz teraz uzupełnimy twoje informacje; ucz się. Biesy są powieścią potężną, a ich zawartość od samego początku do końca jest soczysta od treści - prawdziwej, istotnej, kumulującej się. To nie jest książka ebook prosta, ponieważ i pisanie Dostojewskiego nie należy do łatwych. Potrzebne jest zaplecze intelektualne i emocjonalne, ponieważ nie można przeczytać tej powieści bez odpowiedniej wiedzy i motywacji, aby to zrobić. Dotychczas nigdy nie mazałam po książkach. Owszem, czasem zaznaczyłam niewinnie cytat ołówkiem, delikatnie zagięłam stronę albo dwie, aby trafić do ulubionego fragmentu. Na Biesy to jednak za mało. Zaczęłam od kreślenia ołówkiem, skończyłam na wyszperanym dynamicznie z torebki długopisie. Jest w Biesach dużo cytatów pozornie nieistotnych, które jednak w pełnym kontekście są ostre, błyskotliwe, wyjątkowo trafne. Jest dużo prezentacji bohaterów, miejsc albo zdarzeń, które zasługują na wielokrotną lekturę - te ruchy narratora śledziłam szczególnie uważnie.Pełna opinia: http://pannakac-pisze.blogspot.com/2015/11/biesy-fiodor-dostojewski.html

• Anna Sikorska

  2018-03-20

  Twórczość Fiodora Dostojewskiego odkryłam dzięki „Zapiskom z domu umarłych”, które pod koniec szkoły podstawowej przypadkowo wpadły mi w ręce. Byłam świeżo po lekturze „Innego świata” Herlinga Grudzińskiego i uderzył mnie realizm, subtelność a także wielkie podobieństwo przeżyć. Po umiejscowieniu pisarza w czasach wyprzedzających współczesne opowieści łagrowe sięgnęłam (już w liceum) po kolejną lekturę. Była nią „Idiota”, w którym Lew Mikołajewicz Myszkin kierując się własnymi wartościami i intuicją postrzegany jest przez elity Petersburga jako idiota, czyli człowiek bardzo głupi, nieprzestrzegający konwenansów. Następna była „Łagodna”, potem „Zbrodnia i kara”, „Biedni ludzie” i ciągle przypadkowo omijałam „Biesy”, które w tym roku trafiły do moich rąk.Autor wielowątkową akcję osadzoną w realnych prowincjonalnych miastach snuje wokół spisku i zabójstwa terrorystycznej organizacji „Zemsta Ludu” ukazując jej różnorodne odłamy. Ukazanie wad, przeszłości, występków bohaterów prowadzą do degradacji romantycznego buntu do poziomu bandyckiej akcji.O ile w większości ebooków Dostojewskiego zostajemy wprowadzeni w smętne obrazy (np. w najsłynniejszej i najlepiej słynnej „Zbrodni i karze”- wielka bieda studenta przekonuje nas do usprawiedliwienia jego czynów). „Biesy” przypominają nieco „Idiotę”, w którym pisarz prezentuje nam świat z przymrużeniem oka i na początku serwuje dużo humoru zmierzającego ku innym emocjom. Na pewno znajdziemy tu to, co i w innych jego dziełach: polifoniczność ożywiającą akcję, obrazy a także przybliżającą nam przedstawione postacie.„Biesy” (podobnie jak inne dzieła Dostojewskiego) to literatura wymagająca i dającą czytelnikowi radość z wchodzenia w kolejne przedstawione obrazy. Tłumaczenie Tadeusza Zagórskiego sprawia, że książkę czyta się przyjemnie.Dla mnie dzieła Dostojewskiego są wyjątkowo kluczowe ze względu na ukazanie bogactwa postaw etycznych, możliwości prowadzenia dyskusji i autorefleksji. Jest to literatura idealnie przedstawiająca czasy, w których żył autor, lecz jednocześnie idealnie poruszająca współczesne problemy, traktowanie ludzi jak pionków we swojej politycznej grze, odbywającej się na różnorakich poziomach. Rosyjski pisarz jest mistrzem ukazywania kontrastów i funduje nam w tej książce pdf sporo.Solidna książka ebook oprawiona w grubą, śliską, okładkę wydana przez wydawnictwo mg sprawia, że czytanie staje się przyjemne. Bardzo dobre szycie, idealnie zaprojektowana od strony technicznej lektura jest trwała i bardzo estetyczna.„Biesy” zalecam wszystkim poszukiwaczom wspaniałych książek, fanom twórczości Dostojewskiego a także rosyjskiego pozytywizmu. Na pewno warto po nią sięgnąć w okresie studiów ponad literaturą słowiańską czy filologii rosyjskiej.

• Absurdalna

  2018-03-20

  Klasyki się nie ocenia i klasyki się nie reklamuje. Klasyka obroni się sama. Nie zmusza się także innych do sięgania po klasykę. Dzieła klasyków po prostu się czyta. Ot, tak. Choć czasem trudno przez nie przebrnąć, to końcowy wniosek jest zawsze jeden: warto. (...)Opublikowana w latach 1871-1872 na łamach gazety „Russkij Wiestnik” książka ebook stanowi chronologicznie trzecie z dzieł Dostojewskiego. Inspiracją do napisania powieści „Biesy” stał się wiersz Aleksandra Puszkina pod tym samym tytułem. Tematyka powieści skupia się na klasycznych dla rosyjskiego autora bohaterach. Jeden z nich to hulaka, inny jest człowiekiem słynącym ze skandalizującego trybu życia, lecz i swoistego dziwactwa. Nierzadko są to postaci, które mają dużo na sumieniu. Niekiedy nawet ludzkie życie. Równorzędną postacią w „Biesach” jest dziewiętnastowieczna Rosja, jej przemiany społeczne i rewolucja, a także inne przeobrażenia na tle kulturowym. Gdzieś na horyzoncie dostrzegalna staje się wizja totalitaryzmu.„Biesy” to książka, której nie można uznać za ideał. Jej wady wynikają głównie z tego, że przez większą element może męczyć nas leniwy styl i filozoficzne wywody bohaterów. Lecz stale jest jedną z najistotniejszych rosyjskich powieści XIX wieku. Jak się z czasem okazuje, piekielnie wciągającą. Jedną z tych, o której istnieniu trzeba wiedzieć. W tej „cegle” została zaklęta niejedna słowiańska dusza i mnóstwo przeciwieństw. W lekturze tej powieści nie chodzi o to, by zachwycać się nią na zasadzie znanych słów z dzieła Gombrowicza: „Słowacki dużym poetą był!” - pusty zachwyt bez zrozumienia i jakichkolwiek dowodów. Jednocześnie nikt nie dostarczy Wam gotowego świadectwa na wielkość tej lektury, tylko Wy sami - sięgając po nią. „Biesy” są rozliczeniem Dostojewskiego z socjalizmem. To autor, z którym można mieć nie lada kłopot bowiem kawałek literatury, który nam serwuje, przez kilka wieczorów nie da nam możliwości odstresowania się i relaksu, a raczej napełni nas głęboką refleksją, stanem niezrozumienia połączonym z chęcią przeczytania książki do ostatniej strony. Wydawnictwo MG serwuje nam odmłodzoną wersję tej wielowątkowej, diabolicznej opowieści. Jeśli dysponujecie apetytem na klasykę, nie zapomnijcie, że istnieje taki autor jak Dostojewski i taka książka ebook jak „Biesy”.www.NiebieskaObwoluta.blogspot.com

• booksofmeworld

  2018-03-20

  Trudno jest napisać o książce, w której poruszanych jest tak dużo wątków, kłopotów i sytuacji, a aby skleić kilkanaście zdań o Biesach, przyznam szczerze, musiałam się trochę natrudzić. Dostojewski pisał w dość specyficzny sposób, co może być kłopotem dla niektórych, ze mną natomiast jest tak, że im dalej zagłębiam się w jego książki, tym bardziej czuję się zaintrygowana, nawet jeśli ze strony na stronę robi się coraz trudniej.Dostojewski prezentuje jaka była Rosja w XIX wieku. Z początku akcja rozwija się powoli, niewinnie od wizji niewinnej postaci Stiepana Trofimowicza Wierchowieńskiego i jego towarzyszy. Wszystko na pozór wydaje się bardzo spokojne i nieszkodliwe, jednak ze strony na stronę Dostojewski przechodzi do coraz bardziej groźnych sytuacji, a bohaterowie pokazują własne prawdziwe oblicza.Autor w własnej książce pdf krytykuje rewolucję, socjalizm i stojących na czele tytułowych biesów. Ukazuje jak może się przemienić człowiek, jeśli w odpowiedni sposób przedstawi się nawet ten najbardziej niedorzeczne pomysły. Opowieść doskonale przedstawiająca to, do czego mogą posunąć się ludzie zaślepieni, a wręcz opętani Olbrzymią Ideą, a co gorsze mamiąc zdolnościami oratorskimi są w stanie pociągnąć za sobą tłumy. W Biesach zazwyczaj rewolucjonistami są młodzi ludzie, którzy wyjeżdżali ze własnych rodzinnych miasteczek na podbój Petersburga, Moskwy czy nawet zagranicznych miast, którzy nierzadko uważani byli za osoby mające kłopoty natury psychicznej. To właśnie takich ludzi, którzy wrócili z dużych miast, a ich pomysły, choć chaotyczne, wydają się świeże, najchętniej słucha niczego nieświadome społeczeństwo.Właściwie prócz Stiepana Trofimowicza Wierchowieńskiego nie zauważyłam żadnej pozytywnej postaci, może jego wielkie ego bywa denerwujące, lecz z drugiej strony nie da się tej postaci nie polubić. Każda inna postać ma coś za uszami, a to sprawia, że nie da się odczuwać jakiejś większej sympatii do takich postaci.Cała fabuła zbudowana poprowadzona została przez Dostojewskiego w sposób nie pozostawiający niczego, do czego można się przyczepić, bohaterowie w jakiś sposób są ze sobą połączeni, a jednak mam wrażenie, że niektóre wątki czy opisy można było pominąć. Sytuacje czy opisy ciągnące się po kilkanaście stron, a niczego nie wnoszące do całej powieści sprawiają, że momentami można się poczuć znużonych.Właściwie mam wrażenie, że niczego konkretnego o Biesach nie napisałam, a wręcz przeciwnie, moja recenzja jest strasznie chaotyczna, lecz ciężko omówić coś, mimo paru zbędnych opisów, tak nieźle napisanego. Z pewnością jest to książka ebook warta uwagi, w której opisywane ludzkie oblicze można podłączyć pod ludzką naturę wielu państw, nie tylko Rosji.

• Wkp

  2018-03-20

  Można by rzec, że Dostojewski tak naprawdę stale pisał o tym samym. Ponieważ niezależnie od fabuły, pomijając treść wszelaką, która była dlań metodą, nie celem, skupiał się na jednym przede wszystkim temacie: temacie demonów nękających człowieka. Zakamarki umysłu jego i duszy. Na tym więc poziomie rzeczywiście pisał to samo, lecz jakże on pisał! I jaką miało to siłę! A „Biesy” to kolejne arcydzieło, jakie wyszło spod jego ręki.Treść tej inspirowanej wierszem Aleksandra Puszkina powieści skupia się na klasycznych dla Dostojewskiego postaciach i zdarzeniach, jakie nawiedzaj ich życie. Stiepan Trofimowicz Wierchowieński to typowy hulaka, któremu nawet przegranie całego swojego majątku zdaje się czynem zbyt małym by nie próbować dalej. I przegrać przy okazji pieniądze swej przyjaciółki, Barbary. Mikołaj Stawrogin, syn Barbary, także jest człekiem skandalizującego tryby życia, lecz jakże różnorakim od Stiepana; swoisty dziwak, który na sumieniu ma życie odebrane w pojedynku. Życie ich utrudnia się za sprawą Barbary, która chce wyswatać obydwu mężczyzn…Ciężko pisać jest o treści ebooków Dostojewskiego, oj ciężko. Jego niespieszna narracja i mnogość wątków i postaci, jakimi zaludnia własne utwory sprawiają, że powiedzenie właściwie czegokolwiek wydaje się stanowić aż zbytnią rozwiązłość językową. Jakby każde słowo było tym słowem nad miarę, zdradzało zbyt dużo i psuło lekturę. Ponieważ za powieści Dostojewskiego brać się moim zdaniem winno z czystym umysłem, bez uprzedniego poznania akcji i problematyki. Z drugiej strony znajomość ta nie jest czymś, co rzeczywiście zepsuć by mogło odbiór – taka jest w końcu siła powieści wielkich, a „Biesy” duże są bez dwóch zdań – tak więc i zbytnia ostrożność w podejściu do nich nie jest niczym szczególnie wskazanym.Obok narratora, Stiepana i całej bogatej, jak sam styl autora, plejady postaci, równorzędnym bohaterem staje się w „Biesach” sama dziewiętnastowieczna Rosja, przemiany kulturowo-społeczne i rewolucja. Z perspektywy czasu zaś, przez pryzmat historii, do tego zacnego grona dołącza także profetyczna wizja totalitaryzmu. A wszystko to otoczone psychologiczną głębią, ludzką dwoistością i siłą prawdy wdzierającą się w serce i umysł czytelnika. Nie lekka to literatura, nie prosta, ale z pewnością satysfakcjonująca każdego, kto od czytania wymaga o dużo więcej niż tylko rozrywki na kilka wieczorów. Kto powieścią chce się delektować ze smakiem, kontemplować i nie zapomnieć po odłożeniu na półkę. Zalecam bardzo gorąco, a wydawnictwu MG składam serdeczne podziękowania za udostępnienie mi egzemplarza do recenzji.

• jeke5

  2018-03-20

  Niewielkie miasto prowincjonalne w Rosji ok. 1870 roku zamieszkane przez wielu oryginalnych ludzi, których historie i rozterki stopniowo poznajemy na kartach książki Fiodora Dostojewskiego pt.,,Biesy".Stiepan Trofimowicz Wierchowieński to nauczyciel, liberał i poeta nieszczęśliwie zakochany. Niezwykle nieudolny, bierny w życiu, przysłowiowe miękkie kluchy. Postać niezwykle karykaturalna, aż miałam ochotę nim nierzadko potrząsnąć. Wiele mówi, lecz niemal nic nie robi. Jego syn Piotr po ukończeniu studiów w Petersburgu podróżuje po Europie bez celu i zajęcia. Mieszka kątem u różnorakich kolegów a także przyjaciół. Z ojcem komunikuje się za pomocą listów, w których wydaje mu tylko suche polecenia.Mikołaj Wsiewołodowicz Stawrogin to małomówny, silny i wyjątkowo opanowany oficer w carskim wojsku, który za udział w pojedynku zostaje zdegradowany. Walczy z powstańcami polskimi w 1863 roku. Jego uczniem jest Iwan Szatow, który ciągle krytykuje zachodnią cywilizację i należy do tajnego stowarzyszenia. Jego postać jest niezwykle tragiczna, lecz nie chcę zdradzać szczegółów, by każdy sam mógł je odkryć podczas lektury.Karmazynow to egoista i kosmopolita, który uważa, że przyszłość świata zależy od jego rękopisów. ,,Wyżej od duszy swojej ceni sobie stosunki z ludźmi wpływowymi i z wyższą sferą...może kogoś przy spotkaniu ugłaskać, oczarować prostotą, zachwycić, zwłaszcza jeżeli ten ktoś jest mu na coś niezbędny albo polecony przez odpowiednią osobę."Aleksiej Niłycz Kiryłow to filozof-amator i inżynier, który planuje samobójstwo, by poczuć pełnię wyzwolenia. Szygalew natomiast tworzy proroczą wizję totalitaryzmu stalinowskiego i szerzy własną ideę wśród społeczeństwa.Powieść nie jest pozbawiona również różnych postaci kobiecych, choć jest ich zdecydowanie mniej niż męskich. Wspomnę tylko o dwóch. Maria Lebiadkin to samotna i chora psychicznie kobieta, z którą potajemnie ożenił się w następstwie zakładu Stawrogin. Barbara Pietrowna utrzymywała Stiepana Wierchowieńskiego przez dwadzieścia dwa lata, niańczyła go, troszczyła się, była bardzo przywiązana do niego, lecz również wymagała bezwzględnego posłuszeństwa. Podziwiała go jako poetę, uczonego czy działacza, lecz również czasem nienawidziła, pogardzała i zazdrościła talentu.Od początku powieści zastanawiałam się kto jest narratorem, gdyż uczestniczył on we wszystkich zdarzeniach i opowiadał o najskrytszych pragnieniach bohaterów, lecz sam się nie ujawniał. Bohaterowie powieści wykreowani zostali na podstawie cech osobowości prawdziwych osób żyjących w XIX-wiecznej Rosji. Twórca idealnie zaprezentował typy ludzkiej psychiki i w obecnych czasach również odnaleźć można takie osoby. Nie ma postaci tylko niezłych albo tylko złych. Obłuda miesza się ze szlachetnością, amoralność z niewinnością, współczucie z nienawiścią. Bohaterowie powieści prowadzą codzienne życie i rozmawiają ze sobą na tematy filozoficzne o państwie, Bogu, ateizmie i kulturze. Opowieść interpretowana jest jako pamflet na rosyjski ruch rewolucyjny i widoczne to jest w tym co robią bohaterowie, którzy kręcą się w kółko, są nieskuteczni, a ich sposoby dziecinne np. gryzienie w ucho na znak protestu. Mimo podejmowanych działań tajne stowarzyszenie, w którym spotykają się panowie nie osiąga zamierzonych celów. Ich działania to jakaś farsa.O powieści Fiodora Dostojewskiego ,,Biesy" można napisać bardzo wiele i ciągle ma się wrażenie, że nie poruszyło się wszystkich kwestii. Nie jest to prosta lektura. Jej wielopłaszczyznowa fabuła, mnogość wątków i bohaterów powoduje, że trzeba się przy niej skupić i poświęcić dużo czasu na czytanie. Trzeba wejść w ten specyficzny klimat powieści, co z pewnością nie będzie dla każdego proste i nie każdy odkryje przyjemność czytania. Lektura raczej dla starszych czytelników z bagażem doświadczeń życiowych. Niemniej jest to klasyka literatury rosyjskiej i warto ją znać, a ja mam zamiar przeczytać wszystkie dzieła Fiodora Dostojewskiego:)http://magiawkazdymdniu.blogspot.com/