Elżbieta Pałasz w przystępny sposób przybliżyła małym czytelnikom sytuację, w której w rodzinie pojawia się świeży członek. A sama wiem o tym dość sporo, bo mam młodszego o pięć lat brata. W osobie Zosi i Ernesta autorka pokazuje, że noworodek to i owszem konieczność poświęcenia mu czasu i uwagi, przez co starsze rodzeństwo będzie zazdrosne, zwłaszcza o mamę, którą teraz jeszcze bardziej muszą się dzielić. Lecz z drugiej strony przecież dzieci również mogą włączyć się w opiekę ponad maluchem, pomagać przy przewijaniu, pchać wózek na spacerach czy zabawiać. Przytoczone w książeczce pomysły dzieci czasem przerażają, lecz starczy mieć je na "oku", by nic złego się nie stało a by mogły czuć się potrzebne.Idealnie pasujące do treści ilustracje, kolorowe i zabawne. Krótkie rozdziały, większa czcionka a przede wszystkim treść, która zainteresowała moją sześciolatkę. Jest humor, zabawa, psoty, lecz i dużo morałów i mądrości. Ja gorąco polecam!całość recenzji a także foto: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2016/11/elzbieta-paasz-zosia-ernest-i-ktos.html