Uszkodzona dusza to następny debiut literacki polskiej autorki – tym razem Ada Katarzyna Szewczyk zabiera czytelnika w głąb historii pełnej istot nadprzyrodzonych, w tym wilkołaków. Tytuł zapowiadał się bardzo dobrze, tym bardziej, że zazwyczaj wspomniane wilkołaki zwykle potraktowane są przez pisarzy jako tło albo są przedstawione bardzo schematycznie. Była więc to szansa nie tylko dla autorki, na wybicie się swoim debiutem, lecz i zaserwowanie czytelnikom czegoś oryginalnego w tym temacie. Czy autorce udało się to osiągnąć? Zapraszam do lektury recenzji.Prolog dawał duże nadzieję. Zapowiadały ciekawą rodzinną tajemnicę, w której główną rolę gra nasza bohaterka Leah. Akcja losy się w Polsce na jednym z typowych, szarych blokowisk. Gdy poznajemy dziewczynę jest ona szesnastolatką na etapie izolacji społecznej. Odstaje od własnych rówieśników zamykając sie w świecie ebooków i słuchając Black Sabbath. Jej główne towarzystwo to wataha wilków, w której jej koleżanki nadali sobie ksywki pochodzące od grupy wilkołaków ze „Zmierzchu”, by pasowały do imienia głównej bohaterki. Bohaterowie o spokojnym okresie w szkole mogą zapomnieć za sprawą zagadkowej postaci – London’a. I tym metodą widzimy, że autorka poszła utartym schematem serwując czytelnikowi zderzenie zwykłych nastoletnich kłopotów introwertyka z nadnaturalną przypadłością bohaterów.Niestety mimo interesującego motywu i możliwości, nie zostały one nieźle wykorzystane. Pierwszym zgrzytem jest bardzo absurdalnie brzmiące, obce imię głównej bohaterki, które brzmi szczególnie źle w zestawieniu z innymi, typowo polskimi, które noszą pozostali bohaterowie. Dodatkowo porównanie ze Zmierzchem nie jest najlepszym metodą na wybicie się, a wielu może wręcz zniechęcić. Kolejnym minusem jest niestabilny podział informacji i zbytnia idealizacja sytuacji. Ciężko sobie wyobrazić odwzorowanie scen z książki w rzeczywistości – nawet dla nastolatka będą one zbyt nierealne. Oszustwa rodzinne i próba zabójstwa przyjaciół słynnych od szczenięcych lat idą w zapomnienie w ciągu paru sekund, przechodząc znowu w przyjacielskie relacje. Zdaje się to bardzo nienaturalne nawet w warunkach książkowych i negatywnie wpływa na odbiór całości. Dodatkowym zaskoczeniem było dla mnie błyskawiczne opanowanie strzelania z łuku przez główną bohaterkę, chociaż można by przymknąć na to jeszcze oko, gdyby nie fakt chodzenia z nim po mieście. Co więcej ma to miejsce w momencie, gdy jej rodzina ukrywa się. Brzmi absurdalnie? Dla mnie na pewno. I z przykrością muszę stwierdzić że niektóre elementy bardzo trudno mi się czytało – sposób pisania pozostawał niestety toporny. Przy książce pdf trzymała mnie jedynie chęć poznania zakończenia i ukończenia wątku rodziny i tajemniczego jegomościa, niestety zamiast odpowiedzi dostałam tylko mdłe zakończenie z zapowiedzią drugiej części.Książka miała potencjał i sięgałam po nią ze sporymi nadziejami, mając na uwadze moje dotychczasowe dobre wrażenia po lekturze dzieł polskich autorów, a w dodatku poruszała jeden z moich ulubionych tematów – wilkołaki. Niestety powieści nie udało się sprostać chociażby minimalnym oczekiwaniom i nawet jak na literaturę młodzieżową naprawdę pozostawia ona dużo do życzenia. Mam nadzieję ze autorka poprawi się w drugiej części, bo ta niestety wypada naprawdę słabo i niewiele osób odłoży ją będąc zadowolonym z lektury.Ocena: 3/10Paulina Lus BorkiewiczPo więcej recenzji zapraszamy do Kosza z Książkami!http://koszzksiazkami.pl/