Recenzje

• SzkolnyKlubRecenzent

  2018-03-22

  Melody ma 11 lat, jest inteligentna, wrażliwa, spostrzegawcza, ma poczucie humoru. Niestety nikt o tym nie wie, ponieważ jest uwięziona we swóim ciele, które jej nie słucha. Nie może zwyczajnie się poruszać ani mówić, nie może samodzielnie jeść ani iść do toalety. Może z siebie wydawać tylko pomruki i wrzaski, gdyby nie pasy nie potrafiłaby utrzymać ciała w pionowej pozycji. Ma porażenie mózgowe i kontakt z otoczeniem ma bardzo utrudniony. Ludzie widzą jej kalekie ciało i na jego podstawie wyciągają wnioski co do stanu jej umysłu. Historię Melody poznajemy z jej punktu widzenia i jest ona bardzo poruszająca. Książkę czyta się jednym tchem, chwyta za serce i nie pozwala przejść obojętnienie. Obserwujemy naszą bohaterkę w domu, gdzie ma kochającą, opiekuńczą rodzinę i znajomych, lecz nawet oni mają czasem kłopot ze zrozumieniem tego, co chce im przekazać dziewczyna. Obserwujemy również Melody w szkole, gdzie uczy się, a raczej przebywa z innymi niepełnosprawnymi dziećmi, które tak jak ona, pomimo że mają już po kilkanaście lat, traktowane są stale jak małe dzieci. Na szczęście szkoła wprowadza program integracyjny, Melody ma w końcu swoją opiekunkę, która pomaga jej się poruszać i porozumieć z otoczeniem. Dzieci niepełnosprawne coraz częściej spotykają się na prawdziwych lekcjach ze zdrowymi rówieśnikami. Czy Melody znajdzie sposób na dotarcie do „normalnych” dzieci, czy poznają się one i nauczyciele na niej i jej inteligencji, czy nauczą się od niej empatii i zrozumienia, czy zaakceptują ją taką, jaka jest? „Tylko w mojej głowie" Sharon M. Draper porusza dużo zagadnień związanych z życiem i funkcjonowaniem osób niepełnosprawnych, chorych w naszym społeczeństwie. Czy potrafimy dostrzec ich potencjał? Czy zdajemy sobie sprawę, jakie mamy szczęście, że możemy się zwyczajnie poruszać, komunikować z otoczeniem? Widzimy tutaj, jak ważni są dobrzy nauczyciele, opiekunowie. Ile zależy od nas samych, czy będziemy umieć otworzyć się na takie osoby. Zachęcam wszystkich do zapoznania się z historią Melody, która uczy nas wrażliwości i miłości do drugiego człowieka. MJ źródło: www.szkolnyklubrecenzenta.pl

• adata

  2018-03-22

  Pierwsze zdanie, jakie nasuwa mi się po przeczytaniu książki „Tylko w mojej głowie” brzmi, że tak właśnie wyobrażam sobie powieści dla młodzieży na miarę XXI w. Z wielu powodów jestem ogromnie poruszona historią jedenastoletniej dziewczynki, u której zdiagnozowano czterokończynową postać Dziecięcego Porażenia Mózgowego. Melody nie chodzi, nie siedzi samodzielnie, potrzebuje opieki we wszystkich czynnościach samoobsługowych. Dziewczynka też nie mówi. Uwięziona w swoim ciele pragnie porozumieć się z najbliższymi, ze światem. W własnej głowie mieści własny, prywatny wszechświat zbudowany ze słów, kolorów i znaczeń. Przestrzeń, którą bardzo ciężko jest jej wyrazić, a która w pełni na to zasługuje... Bardzo się cieszę, że powstała ta książka, że spośród wielu innych trafiła w moje ręce. Polecam.