Twarze tajfunu. O poszukiwaniu szczęścia na Filipinach Ebook PDF - Gdzie najtaniej?

Szczegóły
Tytuł	Twarze tajfunu. O poszukiwaniu szczęścia na Filipinach
Autor:	Szumska Małgorzata
Rozszerzenie:	brak
Język wydania:	polski
Ilość stron:
Wydawnictwo:	Wydawnictwo Czarne
Rok wydania:	2016

Marta Korytkowska

2018-03-21

Małgorzata Szumska poleciała na Filipiny, żeby pomóc odbudowywać domy tym, którzy stracili je w tajfunie, jednak na wyspie dowie się, że jej rola będzie polegać na wspieraniu ludzi w inny sposób. Studiowanie lalkarstwa okaże się przydatne tam, gdzie się tego nie spodziewała. Dzięki paru kukiełkom i pomocy innych wolontariuszy, za pomocą zabawnych przedstawień będzie edukować filipińskie dzieci, lecz też wspierać je w traumatycznych przeżyciach. Lecz Szumska nie poprzestaje na tym. Postanawia poznać lepiej Filipińczyków, ich kulturę, tradycje a także dowiedzieć się, co myślą o Yolandzie a także czy mają jakieś marzenia.Niesamowity reportaż. Kiedy rozpoczynałam lekturę, nie sądziłam, że tak mną wstrząśnie. Nie mieści mi się w głowie, że to, co budowali wolontariusze, Filipińczycy nazywają domem. Małe drewniane pudełka wielkości mniej więcej 10m2 dla tych ludzi były darem losu po tragedii, jaką przeżyli, mimo że musieli pomieścić w nich kilkuosobowe rodziny. A my w Polsce narzekamy na tyle drobnostek… Cudze dramaty pozwalają inaczej spojrzeć na to, co mamy i bardziej to wszystko docenić.Autorka Twarzy tajfunu opisała historie różnorakich Filipińczyków, pokazując różnorakie oblicza dramatu. Jedne wywoływały na mojej twarzy uśmiech, inne łzy wzruszenia, a jeszcze inne dogłębnie mną wstrząsnęły i wbiły w fotel. Tej książki nie da się czytać obojętnie, bez jakichkolwiek emocji. Nie da się również dynamicznie o niej zapomnieć i przejść do porządku dziennego.Dużym plusem reportażu są towarzyszące tekstowi fotografie, przedstawiające twarze Filipińczyków, których historie poznajemy, a także miejsca i to, jak wyglądają po przejściu Yolandy. Dzięki temu treść jeszcze bardziej przemawia do naszej wyobraźni. Bardzo podoba mi się również rzetelny sposób przedstawienia mieszkańców Filipin i ich kultury. Małgorzata Szumska nie koloryzuje, opisując nam jedynie biednych, pokrzywdzonych przez los ludzi, którzy zasługują na bezinteresowną pomoc. Wspomina szczerze o ich lenistwie czy niemiłych i dziwacznych sytuacjach, jakich sama doświadczyła.

Recenzje

Marta Korytkowska
2018-03-21

Małgorzata Szumska poleciała na Filipiny, żeby pomóc odbudowywać domy tym, którzy stracili je w tajfunie, jednak na wyspie dowie się, że jej rola będzie polegać na wspieraniu ludzi w inny sposób. Studiowanie lalkarstwa okaże się przydatne tam, gdzie się tego nie spodziewała. Dzięki paru kukiełkom i pomocy innych wolontariuszy, za pomocą zabawnych przedstawień będzie edukować filipińskie dzieci, lecz też wspierać je w traumatycznych przeżyciach. Lecz Szumska nie poprzestaje na tym. Postanawia poznać lepiej Filipińczyków, ich kulturę, tradycje a także dowiedzieć się, co myślą o Yolandzie a także czy mają jakieś marzenia.Niesamowity reportaż. Kiedy rozpoczynałam lekturę, nie sądziłam, że tak mną wstrząśnie. Nie mieści mi się w głowie, że to, co budowali wolontariusze, Filipińczycy nazywają domem. Małe drewniane pudełka wielkości mniej więcej 10m2 dla tych ludzi były darem losu po tragedii, jaką przeżyli, mimo że musieli pomieścić w nich kilkuosobowe rodziny. A my w Polsce narzekamy na tyle drobnostek… Cudze dramaty pozwalają inaczej spojrzeć na to, co mamy i bardziej to wszystko docenić.Autorka Twarzy tajfunu opisała historie różnorakich Filipińczyków, pokazując różnorakie oblicza dramatu. Jedne wywoływały na mojej twarzy uśmiech, inne łzy wzruszenia, a jeszcze inne dogłębnie mną wstrząsnęły i wbiły w fotel. Tej książki nie da się czytać obojętnie, bez jakichkolwiek emocji. Nie da się również dynamicznie o niej zapomnieć i przejść do porządku dziennego.Dużym plusem reportażu są towarzyszące tekstowi fotografie, przedstawiające twarze Filipińczyków, których historie poznajemy, a także miejsca i to, jak wyglądają po przejściu Yolandy. Dzięki temu treść jeszcze bardziej przemawia do naszej wyobraźni. Bardzo podoba mi się również rzetelny sposób przedstawienia mieszkańców Filipin i ich kultury. Małgorzata Szumska nie koloryzuje, opisując nam jedynie biednych, pokrzywdzonych przez los ludzi, którzy zasługują na bezinteresowną pomoc. Wspomina szczerze o ich lenistwie czy niemiłych i dziwacznych sytuacjach, jakich sama doświadczyła.
Meradiok
2018-03-21

Autorka wyjeżdża na Filipiny, by pomagać ofiarom tajfunu, na różnorakie metody - budując domy, prowadząc terapię, robiąc przedstawienia lalkowe... Lecz szkieletem opowieści są rozmowy ze spotkanymi ludźmi, rozmowy oparte na prostych pytaniach - czy jesteś szczęśliwy, o czym marzysz... Dla mnie niesamowite były odpowiedzi ludzi, którzy dopiero co stracili dom w tajfunie. Książka, po której zaczynasz się cieszyć drobnymi rzeczami, po ukończeniu której zostaje na twarzy delikatny uśmiech i poczucie, ze wszystko będzie dobrze. Polecam!