Recenzje

• Nerw Słowa

  2018-03-21

  Drugi tom idealnej trylogii Davida Gemmella, pełnej walk, namiętności, niebezpieczeństw i politycznych intryg. Pierwsza element wciągnęła mnie dopiero pod koniec - druga od pierwszej strony. Gawędziarska, intrygująca, sprawia, że pragniemy wiedzieć, co dalej się stanie.A po dalszą element recenzji zapraszam na Nerw Słowa:http://nerwslowa.blogspot.com/2016/05/ksiazka-wspoczesna-iliada-czyli-david.html

• Ciacho

  2018-03-21

  Troja. Złote miasto, do którego zbierają się wszyscy mali i wielcy władcy wschodu i zachodu. Miasto pełne intryg, spisków i snów o grabieży i podboju. Dało już o sobie znać w "Panu srebrnego łuku", gdzie byliśmy świadkami wewnętrznych knowań i morderczych zamiarów, pomiędzy członkami rodziny królewskiej, i ataku mykeńskich wojowników, którzy podstępem dostali się do Troi, aby ją zdobyć, lecz zostali pokonani i ku zdziwieniu jej obrońcom ułaskawieni i uwolnieni przez samego króla Priama."Tarczy gromu" to kontynuacja cyklu trojańskiego, gdzie w złotym mieście mają się teraz odbyć igrzyska i ślub Hektora i Andromachy. Przez Olbrzymią Zieleń zmierzają do Troi wszyscy królowie zachodu. Nawet sam Agamemnon, który chciałby podbić i ograbić miasto ze wszystkich jego bogactw i kosztowności. Ślub i igrzyska są dla niego tylko pretekstem do pojawienia się w złotym mieście, gdzie będzie snuł własne podstępne plany, mimo iż sojusz pomiędzy nim a Priamem ciągle obowiązuje. Lecz już niedługo, ponieważ w powietrzu czuć wojnę, która lada moment ogarnie Troję i całą Olbrzymią Zieleń.W tym samym okresie niedaleko od złotego miasta wędruje trójka podróżników: Piria, kapłanka i uciekinierka z klasztoru, a także dwóch mykeńskich wojowników, Kalliades, posiadacz miecza Arguriosa, i Banokles, jego przyjaciel i duży siłacz, który nie cofa się przed nikim i niczym. Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt, że Piria skrywa groźny tajemnica związany z Andromachą, a Kalliadesa i Banoklesa ogłoszono banitami i wyznaczono nagrodę za ich głowy, na którą dynamicznie znajdują się chętni. Z Księżyca, na który zostałem wysłany przez Iana McDonalda, z powrotem sprowadzono mnie na Ziemię. Gemmell znowu postanowił rzucić mnie kilkaset lat w przeszłość do mojej ulubionej starożytności i Troi, gdzie ponownie losy się wiele. Historia toczy się dalej od momentu, w którym skończyliśmy poprzednio. Jednakże Helikaon tutaj nie gra już pierwszych skrzypiec. Został trudno raniony i osunął się na bok. Od czasu do czasu wracamy tylko na chwilę do niego, aby zobaczyć jak zdrowieje, ponieważ w tej części na pierwszym planie są Kalliades i Banokles. Ci sami mykeńscy wojownicy, którzy zostali wysłani przez Agamemnona, aby zaatakować Troję, co skończyło się niepowodzeniem. Uniknęli jednak śmierci i zostali ułaskawieni przez Priama. Teraz są banitami i Agamemnon chce ich śmierci, więc muszą się ukrywać. Twórca wykreował dwie bardzo barwne i interesujące postaci, które na przestrzeni tych dwóch tomów ewoluowały ze złych w niezłych i będziemy niejednokrotnie świadkami ich walecznych poczynań, które mrożą krew w żyłach.Kolejną nadrzędną postacią w tym tomie jest brzydki król z Itaki, czyli Odyseusz, który również przechodzi pewną przemianę. Wcześniej gawędziarz, wesołek i przyjaciel Troi. Teraz jej wróg, rabuś a także zimny i wyrachowany strateg, który za wszelką cenę będzie chciał doprowadzić do upadku jej złotych murów i całego rodu Priama. Poznamy również znacznie bliżej największego z mężów i znanego herosa, Hektora, który ukaże nam własne bardziej ludzkie cechy. Postaci tak naprawdę jest tutaj cała plejada, co nie może dziwić nikogo, kto czytał poprzedni tom albo kojarzy wojnę trojańską z lekcji historii. Pełno postaci słynnych bardziej i mniej, niezłych i złych, słabych i silnych. Każdy na pewno znajdzie jakąś ulubioną, której chętnie będzie kibicował. Lecz ten cykl to nie tylko postaci, to także i przede wszystkim świat starożytny, przedstawiony bardzo realistycznie i ciekawie, i ujmie każdego, kto przepada za tym okresem w dziejach ludzkości.David Gemmell dał mi się poznać jako autor, który potrafi stworzyć niesamowite kreacje barwnych i realistycznych bohaterów, pełnowymiarowy i niesamowity świat, dużo interesujących bitew i akcji a także mistrzowską intrygę, która wciąga jak diabli! Przed sięgnięciem po jego cykl trojański obawiałem się, że może mnie on w ogóle nie ruszyć, ponieważ bardzo nieźle znam tą historię. Po przeczytaniu drugiego tomu obawiam się sięgnięcia po trzeci, ponieważ po jego zakończeniu nie będzie już kolejnych, a ja chętnie poczytałbym znacznie więcej! *Życie jest walką! (łacińska sentencja)Recenzja pochodzi z bloga: http://swiat-bibliofila.blogspot.com/2016/05/tarcza-gromu-david-gemmell-recenzja.html#more

• Katarzyna

  2018-03-21

  To co twórca zrobił z historią Troi, z mitami o wojnie, można śmiało określić mianem fantasy historycznego. Pod tym wobec jest konsekwentny i powtarza manewr z tomu wcześniejszego. Dodatkowo twórca całość zaprawia emocjami, które bez mała przez całą książkę targają głównymi bohaterami.Samych głównych bohaterów mamy sporo. Są nimi w zasadzie wszystkie mityczne postaci powiązane z wojną trojańską + znaczna grupa postaci stworzonych na potrzeby trylogii. Prym wiodą: Priam, Agamemnon, Odyseusz, Achilles, Hector lecz nie tylko.Co istotne, Gemmel równie kluczowych dla całej historii uczynił zarówno pierwszo- jak i drugoplanowe postaci.Ogromnym atutem są drobiazgowe opisy, czy to Troi, jej szerokich ulic, świetnych domów, czy zmagań i perypetii bohaterów, ich bijatyk, uczt. Dużo momentów jak np. liczne walki, zostało bardzo dosadnie nakreślone, wręcz brutalne.W książce pdf jest także kilka momentów śmiesznych, lecz i lekko wzruszających.Pojawiają się kobiety, dochodzi do wielu bitew (m.in. na pięści), mają miejsce uczty, są także wątki miłosne. Czyli w 2. tomie każdy znajdzie coś dla siebie.W przypadku kolejnych części serii, jest spore ryzyko, iż najlepszy nawet twórca nie będzie potrafił utrzymać poziomu tomu 1. Jeżeli chodzi o Troję Gemell nie popełnił tego błędu. 2. tom jest równie dobry, jak jego poprzednik.Mimo, iż każdy z nas wie, jak cała historia się zakończy, co wydarzy się w kolejnych tomach, to i tak z niecierpliwością odwracałem kartki w trakcie lektury. Niewątpliwie pisarz użył znacznej dawki fantazji, ubarwił, jakby wywrócił całą historię na drugą stronę, osią 2. tomu zrobił coś innego. Lecz zrobił to w taki sposób, iż książkę czyta się bardzo dynamicznie i z olbrzymią przyjemnością. Książka ebook jest idealnie napisana, a spojrzenie na wojnę trojańską..hmm.. wyjątkowo ciekawe:)