SIOSTRZANA MOC Dwie szalone siostry powracają w ósmym tomie własnych przygód. Jak na nie przystało, stale pakują się w jakieś kłopoty, stale również nie potrafią się dogadać, a jednocześnie dogadują się jak nikt na świecie. Jak jednak poradzą sobie z świeżymi problemami, kiedy czeka je wyjazd, a w ich życiu (i domu) pojawi się pewien chłopak? Marine i Wendy to dwie siostry, które dzieli kilka lat różnicy wieku. Z tej przyczyny nie potrafią zbytnio znaleźć wspólnego języka – pierwsza jest jeszcze za mała by zrozumieć nastolatkę, nastolatka zapomniało (albo woli, aby tak to wyglądało), jak to jest być dzieckiem. A jednak nic nie potrafi zamordować ich siostrzanej miłości, która czasem objawia się czułościami, częściej jednak wzajemnym dokuczaniem. A powodów do tego i tego nie brakuje. Tym razem wraz z rodzicami kobiety mają jechać do USA. Wendy chce zarobić nieco pieniędzy na zakup pamiątek, lecz metoda jaką obrała może nie spodobać się jej siostrze. Poza tym kobieta staje się posiadaczką nowego telefonu komórkowego, odkrywa zagadkowe włosy w własnych kremach i chce pokazać siostrze piękno gier planszowych. A Marine? Wpada na mądry pomysł jak mieć tyle lat, co siostra, przekonuje się czym grozi czytanie na głos horrorów i pokazuje, jaką jest mistrzynią w odbijaniu piankowej piłki. W tym tomie najważniejszą rzeczą staje się jednak przyjazd Luiggiego, włoskiego ucznia z wymiany szkolnej, który zamieszkuje w domu sióstr. Co w ich życiu zmieni jego pojawienie się? I co obecność Luiggiego będzie znaczyła dla Wendy, która ma przecież własnego chłopaka? „Sisters” to nic innego, jak dziewczyńska odsłona takich niezapomnianych serii jak „Kid Paddle” czy „Titeuf”. Od tej pierwszej różni ją brak nastawienia na tematykę gier komputerowych (choć oczywiście siostrzyczki również oddają się tego typu rozrywkom), od drugiej zaś brak obrzydliwości i niedyskretnych tematów. Co zatem je łączy? Podobny humor, podobna forma (krótkich, jednostronicowych epizodów, które czasem kontynuują tematykę poprzednich, zawsze jednak pozostają niezależne), podobny nastrój panujący na stronach i podobnie sympatyczne postacie. W „Sisters”, jak i w wymienionych tytułach, choć przeznaczone są głównie dla dzieci, znajdziecie także całkiem dużo elementów, które bardziej trafią dla dorosłych odbiorców. Jeszcze więcej natomiast czeka tu na Was zabawy z odnajdowaniem w kadrach słynnych postaci z bajek, komiksów, gier czy nawet mediów. Tym razem wprawdzie jest ich więcej i są bardziej wyeksponowane, lecz stale szukanie ich dostarcza rozrywki. Do tego dochodzi również znakomita, śliczna szata graficzna – wprawdzie wolałbym typowy kolor, zamiast komputerowego, lecz i tak nie jest to zarzut. Zresztą ciężko jest „Sisters” dużo zarzucić. To naprawdę idealna europejska, humorystyczna seria komiksowa. Jeśli lubicie tego typu rzeczy, będziecie bardzo zadowoleni.