Recenzje

• Anna Makieła

  2020-06-06

  O przyjaźni pomiędzy dziewczynami krążą legendy. Że to się nie da, że dziewczyna dziewczynie zawsze wilkiem, że prędzej czy potem losy się coś, co stawia przyjaciółki po przeciwnych stronach barykady i ciężko znów połączyć siły. Rzeczywiście jest coś w przekonaniu, że raz zraniona dziewczyna pamięta o tym do końca własnych dni. Na pewno, gdy zrani ją mężczyzna. A jak to jest w przypadku drugiej kobiety? „Powietrze, którym oddychasz” Frances de Pontes Peebles to historia przyjaźni dwóch kobiet. Przyjaźni silniejszej niż cokolwiek, wielokrotnie wystawianej na próby i absolutnie nietypowej. Przyjaźni zabarwionej rywalizacją, szaleństwem i zazdrością, lecz też bezgranicznym oddaniem. Frances de Pontes Peebles, rozpoczynając swą opowieść, przenosi nas do upalnej Brazylii, gdzie słońce wydaje się nigdy nie zachodzić, a upał odczuwany jest przez czytelnika w postaci ciągłego pragnienia. To wszystko otulone zostaje dźwiękami samby, za każdym razem trafionym akordem, rytmem wybijanym przez brzęczące bransolety. W takiej atmosferze towarzyszymy dwóm przyjaciółkom, które – zgodnie na kształt czegoś w rodzaju przyjętych norm i zwyczajów – nigdy nie powinny zostać przyjaciółkami. Graça, wiecznie robiąca na przekór rozpuszczona córka właścicieli majątku, a także poniżana służąca Dores nie miały prawa znaleźć wspólnego języka. A jednak dziewczynki nieustanny się towarzyszkami na całe życie i dały się ponieść muzyce i dużym scenom. Im głębiej zanurzałam się w przygody Graçy i Dores, tym bardziej zastanawiałam się, czy przyjaźń to dobre określenie dla relacji pomiędzy tymi dwoma różnorakimi kobietami. Owe różnice to nie tylko drobne „inności”. Gdybym miała określić, co łączyło przyjaciółki, mogłabym znaleźć tylko jedną taką rzecz – miłość do muzyki. Jednak wszystko pozostałe, co mogłoby świadczyć o swego rodzaju odpowiednim doborze, nie miało punktu styczności. Specyficzna przyjaźń, którą omawia de Pontes Peebles, ma niewiele wspólnego z przyjaźnią, która kojarzy się przede wszystkim ze wzajemnością. Przyjaźń, o której czytamy, oparta jest na podziwie, zazdrości i chęci współpracy. Mało w niej wzajemnej wyrozumiałości. Graça to klasyczna gwiazdeczka – utalentowana, lecz rozkapryszona i absolutnie egocentryczna. Skoncentrowana jedynie na sobie i własnej karierze. Dores jest jej dobrym duchem, bezwzględnie oddanym i kochającym mimo wszystkich wad. I właśnie to bezwzględne oddanie jest główną cechą stosunków pomiędzy kobietami. Jedna bez drugiej nie może żyć, akceptując fakt, że różnice pomiędzy nimi są nie do przeskoczenia. „Powietrze, którym oddychasz” to naprawdę niesamowita lektura. Przyznam, że już dawno nie czytałam tak wciągającej historii. To ten rodzaj powieści, która żyje w czytelniku jeszcze długo po przeczytaniu ostatniej strony. Wplatane w życiorysy bohaterów precyzjyjne spostrzeżenia Dores wypełniają głowę i trafiają w serce. Naprawdę rzadko w tym gatunku spotyka się aż tak dobrą książkę. Liczę na to, że skradnie serce nie tylko mnie, lecz i Wam.

• Dominika Stryszowska

  2020-06-06

  Kto z nas nie chciałby znaleźć się w Brazylii? Choćby na krótki urlop, by poczuć klimat samby, karnawału i radości. W taką podróż zabiera nas autorka "Powietrza, którym oddychasz". To cudowna nostalgiczna powieść. Pełna emocji, rozmyślań, a momentami goryczy. Można by powiedzieć, że jest to książka ebook totalnie zwyczajna, ot historia jakich wiele. Dynamiczna droga na szczyt i równie dynamiczny upadek. Jednak autorka przedstawiła to w taki piękny, emocjonalny sposób, że trudno się od niej oderwać. Czytałam ją niczym niezły thriller, chociaż forma powieści pozornie temu niesprzyjała. Wspomnienia starszej pani, mieszały się, momentami wybiegała w przyszłość by później wrócić do przerwanego wątku. Jest to również książka ebook o wielkiej przyjaźni, momentami toksycznej, uzależniającej. To w jakich warunkach się zrodziła, rzuca cień na całe życie bohaterek. Trudno mi omówić słowami jakie uczucia towarzyszyły mi przy jej czytaniu. Złość, melancholia i to poczucie nieuchronnej katastrofy. Jak dla mnie klimat tej powieści jest mistrzowski, a fabuła prezentuje prawdziwe życie, na przykładzie zmyślonych bohaterów. Miłość, przyjaźń, przywiązanie, a z drugiej strony szali smutek, poświęcenie i śmierć. Bardzo polecam.

• Ewa Samul

  2020-06-06

  „Powietrze, którym oddychasz” to książka, która zachwyca swoim klimatem i idealnym językiem. Jest to poruszająca powieść o przyjaźni, odkrywaniu siebie i marzeniach. Warto wspomnieć, że dużą rolę odgrywa w tej historii muzyka, więc jeśli szukacie książki z tym wątkiem, to szczere zalecam wam tę pozycję. Muszę przyznać, że tę książkę czytało mi się wyjątkowo dobrze, ani przez chwilę się nie nudziłam, wręcz przeżywałam każde wydarzenie razem z postaciami. Główne bohaterki Dores i Graça zostały świetnie wykreowane. Z każdą z nich możemy utożsamić się w wielu momentach, jednak to Dores zyskała moją sympatię już od pierwszych stron. „Powietrze, którym oddychasz” to powieść pełna nostalgii, emocji i podróży, która oprócz pozornie idealnego życia bogatych i słynnych ludzi, prezentuje także, że świat potrafi być brutalny. Jest to lektura doskonała na letnie wieczory.

• ilona01

  2020-06-06

  Powietrze, którym oddychasz unosi słodki aromat trzciny gotowanej w cukrowni, gęsty dym ziołowych cygar, a nocne odgłosy ulicy mieszają się z dźwiękami ulicznej samby. To epicka opowiadanie o niesamowitej sile przyjaźni, która zrodzona w czasie dzieciństwa ewoluuje z biegiem lat i zmienia się w niebezpieczną rywalizację. Dores nie mająca rodziny, dorastająca wśród służby na plantacji trzciny bez jakichkolwiek perspektyw na przyszłość a także Gracia – córka właściciela owej plantacji zadbana i piękna. Co je połączy? Czy taka silna więź przetrwa burzliwą karierę i sukces jednej z nich? Jest również trzecia bohaterka – samba, której dźwięki wydobywają się niemal z każdej strony powieści, zaczynające się dość niepokojąco, nierzadko improwizowane i grane po po paru mocniejszych drinkach, ta melodia niesie w sobie bunt i pożądanie, ambicję, zazdrość i miłość. Cała opowiadanie przesycona jest brazylijskim klimatem, a barwne opisy sprawiają, że żywcem zostajemy przeniesieni w klimat tamtych miejsc i wspólnie z bohaterkami podróżujemy przez barwne przedmieścia Rio de Janeiro, zaułki Lapy tak głośne i kolorowe, plantację trzciny czy luksusowe apartamenty hotelu w Copacabana. Czytajcie, ponieważ naprawdę warto, historia tych dwóch dziewczyn pozostała ze mną jeszcze długo po odłożeniu książki i z pewnością sięgnę po inne książki autorki.

• niepoczytalna

  2020-06-06

  "Powietrze, którym oddychasz" ma w sobie coś ze smutnej, nostalgicznej ballady. Skojarzenie wydaje trafione, bo muzyka jest bardzo ważnym fragmentem całej historii. W opowiadanie o losach dwóch dziewczynek, które pragnęły nią żyć, autorka wplotła interesujące tło (momentami ciekawsze niż główny wątek) – wycinek życia na plantacji trzciny cukrowej, barwne opisy miejscowych strojów i instrumentów, obraz społeczny i polityczny Brazylii w pierwszej połowie XX wieku, wątki mafijne i mroczne oblicze wielkiej, międzynarodowej kariery. Jeśli czegoś żałuję to tego, że tej codzienności nie było w powieści jeszcze więcej.