Przez lata uczono nas w szkołach, że humanizm był dużym osiągnięciem. Odejście od nieuchwytnego Boga do realnego człowieka witruwiańskiego z cudownymi proporcjami. Wydawałoby się, że nie ma wspanialszego obiektu skupienia uwagi. Hasła „Nic, co ludzkie nie jest mi obce” Terencjusza „Człowiek miarą wszystkich rzeczy” Protagorasa nieustanny się bliskie twórcom nowego ładu i spojrzenia na świat. Błąd tej perspektywy polegał na konkretnym ideale: białym, zdrowym mężczyźnie, przez co pozostali w imię humanizmu zostawali wykluczeni: od dziewczyn po kolorowych.Totalitaryzmy były kolejną odsłoną tego ludzkiego kierunku. Po nich nastąpił kryzys posthumanistyczny. Rosi Braidotti w „Po człowieku” analizuje miejsce obydwu kierunków a także usiłuje określić dążenia ludzi w czasach śmierci ideału człowieka, jako miary. Skupianie uwagi na naturze sprawia, że w dyskursie społecznym mogą brać udział też wcześniej wykluczani. Feministyczna filozofka analizuje wpływ przemian technicznych na nasze spojrzenie na innych ludzi, zwierzątka a także maszyny, bo wszystko to jest składnikiem naszego świata, więc w dyskusji ponad człowiekiem i jego miejscu w poshumanistycznym świecie nie może być pominięte.W książce pdf Braidotti nie zabraknie odwołań i polemiki ze słynnymi nam myślicielami, dla których człowiek był punktem odniesienia. Nie zabraknie w niej rozmyślań umieraniem, wykorzystywaniem uczuć w polityce, ponad miejscem nauki w globalnym świecie a także powstawania świeżych pól do dyskusji etycznych.Książka Rosi Braidotti „Po człowieku” jest skierowana do osób, które interesują się naszym światem, zmianami zachodzącymi w społeczeństwie i poszukują możliwości stawiania świeżych pytań, które pozwolą znaleźć nowe odpowiedzi. Na pewno jest to lektura obowiązkowa dla wszystkich absolwentów kierunków humanistycznych, lecz powinna ona również trafić w ręce „ścisłowców”. Liczne odwołania do współczesnych „klasyków” sprawią, że czytelnik będzie mógł samodzielnie odkrywać nowe zagadnienia do przemyślenia. Przemyślenia Braidotti są spisane bardzo przystępnie i przez poruszanie tematów nam słynnych z codziennego politycznego dyskursu staje się ona ciekawa.