„Peryferyjczyk” to zestaw reportaży Marcina Kołodziejczyka, opisujących historie zwykłych ludzi, żyjących nierzadko w ubóstwie, rodzinach dysfunkcyjnych, czy wyznających inne niż reszta społeczeństwa ideały. Znajdziemy tu historie, z którymi możemy spotkać się w życiu codziennym, lecz również z takimi, które są absolutnie nieprawdopodobne. Kiedy czytałam opis tej książki,moja pierwsza myśl brzmiała: „Wow! Jaki piękny temat!”. Codziennie jesteśmy bombardowani informacjami o celebrytach (często wbrew naszej woli) i bardzo ucieszyłam się, że zwykli, nierzadko prości ludzie i ich historie też zostały zauważone. Jedne reportaże są bardzo krótkie, inne dłuższe. Każdy z nich jednak idealnie oddaje charakter danej historii i angażuje emocjonalnie, a emocji, których może doświadczyć czytelnik, jest cała paleta – od złości, smutku, aż po radość i zdziwienie. Warto wspomnieć, że niektóre historie są stosunkowo nowe, ponieważ z 2016 roku, lecz niektóre sięgają nawet lat 90. Oczywiście jedne reportaże podobały mi się bardziej, drugie troszkę mniej jednak uważam, że każdy z nich zasługuje na uwagę. Jednym z moich ulubionych jest „Stary człowiek wędruje”. Pozwolę sobie przytoczyć cytat z tego reportażu, bo szczególnie mnie zachwycił i dał do myślenia: „Mówił ludziom, że każdy jest sobie panem. Jeden siedzi całe życie ponad śmierdzącą rzeką, wpatruje się w koniec wędki, a inny chodzi bez celu. Naprawdę trzeba mieć cel? Dlaczego wszyscy pytają o cele?” (s.36). Pan Marcin Kołodziejczyk udowodnił, że o ludziach zwykłych można pisać w sposób niezwykły, a ich historie też zasługują na uwagę. Książkę tę sądzę za cudowną odskocznię od mass mediów. Dziękuję portalowi Czytampierwszy a także wydawnictwu Wielka Litera za możliwość jej przeczytania. Zalecam wszystkim!