Recenzje

• Anna Nawrot

  2018-03-22

  W Polsce klasyczna zima ostatnich lat - trochę śniegu i mrozu, lecz zdecydowanie więcej mgły, zimnego wiatru i roztopionej brei na ulicach. Za to w Egipcie cudowna słoneczna pogoda, lazurowa woda i piaszczysta plaża - wymarzone miejsce na spędzenie ferii zimowych. Czy żeby na pewno? Anna Łacina to jedna z moich ulubionych autorek powieści młodzieżowych, chociaż sama już dawno młodzieżą nie jestem... Każdą jej książkę czytam z olbrzymim zainteresowaniem i nieodmiennie nie mogę wyjść z podziwu jak pisarka idealnie rozumie młodych ludzi. Tak jest i z jej najnowszą powieścią pt. "Niebo ponad pustynią", która wydała ostatnio Nasza Księgarnia.W słonecznych egipskich dekoracjach spotyka się czwórka młodych ludzi - Anastazja, Damian, Klara i Albert. Mają szansę na spędzenie dwóch świetnych tygodni, jednak okazuje się to nie takie łatwe - każde z nich przywozi ze sobą niewidzialny bagaż kłopotów z rodzaju tych nie do przezwyciężenia.Damian żyje w świecie gier komputerowych. Jest nimi zafascynowany do tego stopnia, że nawet kontakty z dziewczętami traktuje jak następny level.Anastazja pod licznymi bransoletkami i rzemykami skrywa blizny na nadgarstkach, a jej rodzina tylko z pozoru jest doskonale szczęśliwa.Klara cały czas martwi się o pozostawione w domu rodzeństwo, a na plażę wychodzi w długich spodniach i szczelnie zapiętej czarnej koszuli.Albert wydaje się ideałem - kulturalny, inteligentny, idealnie dogaduje się zarówno z dzieciakami jak i starszymi paniami, zna arabski...Dwa tygodnie w dzikim kurorcie stanowią dla nich wszystkich szansę żeby coś przemienić w swoim życiu. Tylko czy ją wykorzystają?"Niebo ponad pustynią" to na pierwszy rzut oka opowiadanie o młodzieńczych fascynacjach, pierwszych uczuciach, o kompleksach i międzypokoleniowym braku zrozumienia. Lecz kiedy zagłębimy się w lekturę to po paru stronach dotrze do nas, że byliśmy w błędzie, bowiem nic nie jest takie jakie się wydaje. Anastazja i Klara dźwigają na własnych barkach ciężary, którym nie dałaby porady niejedna dorosła kobieta, Damian, który w wirtualnym świecie jest superbohaterem w realu nie radzi sobie zupełnie, Albert skrzętnie broni własnej prywatności, lecz równocześnie okazuje się idealnym obserwatorem i znawcą młodzieńczej psychiki.Niecodzienna sytuacja w jakiej odnalazła się cała czwórka, znajomość, która może się skończyć razem z powrotem do Polski sprawia, że bohaterowie mogą otworzyć się przed sobą - paradoksalnie łatwiej zwierzyć się obcej osobie niż najbliższym.Anna Łacina po raz następny zaserwowała nam świetną, wielowątkową, dynamiczną opowiadanie z zaskakującym zakończeniem, po którą zdecydowanie warto sięgnąć.

• ejotek

  2018-03-22

  Tajemnice Alberta są w powieści najdłużej zagadkami dla czytelnika. Traumatyczne przeżycia z przeszłości pozostałych bohaterów, które są nam wyjawiane stopniowo - zaskakują. I to bardzo... Choć chwilami niedopowiedzenia sprawiają, że kiedy już żałujemy, smucimy się i współczujemy za chwilę okazuje się, że to jeszcze nie jest cała prawda... Że historie tych młodych ludzi - a już doświadczonych przez los - są bardziej skomplikowane niż się początkowo wydaje... I tak z pozoru sielankowe wakacje wnuczki z babcią, rodziców z dzieciakami czy studenta stają się ogromnie ważnym momentem w ich życiu, dla niektórych wręcz zwrotnym. Dzięki rozmowom dużo zrozumieli, dużo sobie uzmysłowili, mogli dużo przemyśleć i jeszcze przemienić coś, by przyszłość rysowała się w bardziej tęczowych barwach. Czy będą potrafili skupić się na tym co ich czeka i odrzucić demony przeszłości? Czy wspomnienia z plaży w Marsa Alam dadzą im siłę? Czy będą utrzymywali ze sobą kontakt po opuszczeniu egipskiego raju? Czy przyjaźnie przetrwają?"Ze swoim rozpaczą człowiek zawsze jest sam. Nawet gdyby opowiedział komuś wszystko, ze szczegółami, i tak nikt nie przecierpi za niego jego bólu, strachu, wstydu..." *Oczywiście opowieść to nie tylko czwórka młodych ludzi, choć to oni wysuwają się na pierwszy plan. Interesujące są dyskusje jakie odbywają się pomiędzy dorosłymi wczasowiczami a już zupełnym hitem jest rozbrajający Cieszek i jego "paw wabaff" (wiecie co to takiego?) lub sytuacja kiedy wysmarował się lodami czekoladowymi i twierdził, że to krem słoneczny.Szczególny klimat nadają książce pdf tajemnicze postacie: dziewczyna grzebiąca w liściach na tarasie, mężczyzna z czarną teczką a także długo utrzymywane w tajemnicy znalezisko Klary na stoliku nocnym Alberta. Jak wspomniałam wcześniej nie brakuje też chwil grozy, kiedy niezbędne stają się akcje ratunkowe.Autorka poruszyła w powieści dużo niełatwych tematów, nie stroni od cierpienia, śmierci, bólu, uzależnień, odpowiedzialności za innych, wypadków czy chorób. Nie mogę wymienić tu wszystkiego, bowiem zepsułabym Wam całą niespodziankę z odkrywania sekretów bohaterów. Jednak wspomnę o czymś, co nie ma ważnego znaczenia dla tych skrywanych zagadek - pojawia się tu malutki wątek mojej choroby - RZS.Podsumowując, chcę Was zachęcić do lektury powieści "Niebo ponad pustynią". Bowiem to idealna fabuła, z interesującymi dialogami, idealnie nakreślonymi postaciami i ogromem poruszonych problemów. Anna Łacina potrafi trzymać czytelnika w napięciu, w niepewności, czym tylko wzbudza zainteresowanie i zaintrygowanie. Idealnie jest móc odkrywać jednocześnie tajemnice serc i dusz bohaterów a także urok egzotycznego Egiptu.* A. Łacina, "Niebo ponad pustynią", Nasza Księgarnia, Warszawa 2016, s. 153całość recenzji: http://czytelnicza-dusza.blogspot.com/2016/05/anna-acina-niebo-nad-pustynia.html

• PaniKa

  2018-03-22

  Każdy ma jakieś sekrety którymi nie chce się z nikim dzielić. Czasami jednak warto otworzyć się i spróbować podzielić się z kimś bliskim naszymi rozterkami. Nie można przez całe życie chować głowy w piasek i uciekać przed bolesnymi wspomnieniami. Trzeba zmierzyć się z przeszłością i skonfrontować się ze własnymi słabościami.Anastazja już od dłuższego czasu wzdycha do własnego kolegi z klasy Damiana. Nagle podsłuchuje jego rozmowę z przyjacielem w której chłopak zdradza, że wybiera się na ferie zimowe do Egiptu. Anastazja oferuje swoim rodzicom wyjazd w to samo miejsce i choć sama nie może uwierzyć w własne szczęście - Ci się zgadzają. Dodatkowo będąc już na miejscu okazuje się, że Damian będzie mieszkał w tym samym hotelu co ona. Podczas własnego pobytu Anastazja nawiązuje bliższy kontakt z chłopakiem. Przy okazji oboje poznają Klarę i Alberta, którzy również przyjechali wypocząć do Egiptu. Każdy z nich ma własne rozterki i tajemnice. Klara nie zdejmuje czarnych ubrań nawet na plaży, Albert wydaje się być niepokojąco idealny, Damianowi rzeczywistość myli się z grami komputerowymi, a Anastazja skrywa pewien sekret. Spotkanie całej czwórki będzie początkiem ogromnych zmian w życiu każdego z nich. Co z tego wyniknie?Pierwszy raz zetknęłam się z twórczością Anny Łaciny podczas czytania książki „Dzika jabłoń” która absolutnie mnie urzekła. Od początku zdawałam sobie sprawę, że autorka własne powieści kieruje przede wszystkim do młodzieży. Jednak zważywszy na tematy jakie porusza w własnych książkach, mogę śmiało powiedzieć, że i dojrzały czytelnik znajdzie tutaj coś dla siebie. Anna Łacina ma niewiarygodny dar do tworzenia historii życiowych i rzeczywistych, przepełnionych najprawdziwszymi emocjami i dramatami, które dotykają nie tylko młodych ludzi. „Niebo ponad pustynią” nie stanowi tutaj wyjątku. To następna książka ebook w dorobku autorki, która opowiada o rzeczach ważnych, lecz też bardzo niełatwych i skomplikowanych. A wszystko to spisane z niesamowitą lekkością i delikatnością, tak by zachęcić czytelnika do poznania tej niepowtarzalnej historii, lecz również potrząsnąć nim i totalnie zaskoczyć.„Niebo ponad pustynią” to książka ebook wielowątkowa i bardzo dynamiczna. Od samego początku zostajemy wrzuceni w wir zdarzeń i z dużym zaangażowaniem i rosnącym zaciekawieniem śledzimy przebieg akcji. A trzeba przyznać, że losy się tu naprawdę sporo. Jest to przede wszystkim zasługa znacznej ilości postaci, a zwłaszcza czwórki głównych bohaterów. Choć są to młodzi ludzie, to jednak przeżyli swoim życiu nie mało. Każdy z nich zmaga się z jakimiś kłopotami i wewnętrznymi rozterkami. Przez te dwa tygodnie pobytu w Egipcie mają szansę się poznać i zbliżyć do siebie. Nie przypuszczają jednak, że od tego spotkania w ich życiu dużo się zmieni. Choć może niekoniecznie na lepsze. Jednak chwile jakie przeżyją wspólnie sprawią, że zaczną się sobie zwierzać, a przede wszystkim dostrzegą własne wartości, których do tej pory nie zauważali. Dla niektórych z nich będzie to moment żeby zmierzyć się z demonami przeszłości, a dla innych chwila by wreszcie się otworzyć i przełamać wewnętrzne lęki. Jednak bezsprzecznie każdy wyniesie coś cennego i wartościowego z tej znajomości. Coś, co zostanie w nich na zawsze.To co mnie tak zachwyciło w książce pdf Anny Łaciny, to autentyczność. „Niebo ponad pustynią” to opowieść prawdziwa i szczera aż do bólu. Lecz prawda jest taka, że każdy człowiek zmaga się z jakimiś problemami. Nie ma znaczenia czy jest to osoba młoda, czy dorosła. Czasami nastolatek może nosić wiele większy bagaż doświadczeń na własnych barkach, niż osoba starsza. I właśnie to autorka stara się pokazać w własnej książce. Trzeba jednak przyznać, że wychodzi jej to perfekcyjnie. Potrafi dogłębnie potrząsnąć i zaszokować, a jednocześnie mocno poruszyć i zaskoczyć czytelnika. Kolejną zaletą książki Anny Łaciny jest nieprzewidywalność, ponieważ tak naprawdę do samego końca nie będziemy wiedzieć jak potoczą się dzieje bohaterów i jaki będzie finał całej historii. Warto też wspomnieć o mistrzowsko wykreowanych postaciach. Każda z nich wyróżnia się czymś innym, mają własne wady i zalety, jednak nie można zaprzeczyć, że są to wyjątkowo barwne i interesujące osobowości. Prawdziwe, ludzkie i pełnokrwiste. I nie mówię tylko o głównych bohaterach, ponieważ też ci drugoplanowi mają tu do odegrania bardzo kluczowe role.„Niebo ponad pustynią” to mądra, wartościowa i refleksyjna lektura, która prezentuje nam jak kluczowa jest rodzina i przyjaciele. Jak ważne jest posiadanie drugiej osoby, na której zawsze możemy polegać. Po raz następny autorka mnie nie zawiodła. Cieszę się, że takie powieści powstają, ponieważ zawierają one cenne i kluczowe lekcje z których mogą uczyć się nie tylko ludzie młodzi. Gorąco zalecam i zachęcam do czytania! Naprawdę warto.

• Iwona_C_

  2018-03-22

  Anastazja zauroczona Damianem namawia własnych rodziców na wyjazd na ferie do Egiptu… Dwa tygodnie spędzone ponad Morzem Czerwonym wydają się spełnieniem marzeń dziewczyny. Czy tak na pewno się stanie? Na miejscu Anastazja poznaje jeszcze Klarę i Alberta. Każdy z młodych wczasowiczów ma własne sekrety i ciężkie przeżycia za sobą. Dzięki temu spotkaniu życie każdego z nich zmienia się … Czy tak jak tego chcieli? Czy uda się im ułożyć życie od nowa? Wszystko okaże się po tym, jak skończy się turnus wypoczynkowy, kiedy zakończy się pewien etap w ich życiu, kiedy w końcu pogodzą się sami ze sobą…Niebo ponad pustynią to opowiadanie dla młodzieży, o młodzieży. I powiem szczerze, że gdybym czytała tę książkę kilka lat temu, na pewno miałabym wypieki na twarzy 😉 Książkę czyta się bardzo dobrze, mowa jest zrozumiały i bogaty, lecz nie przesadnie. Nie ma tu przesłodzonych opisów, miłostek i „pierdułek”. Autorka ciekawie prowadzi bohaterów. Choć nie do końca możemy się zgadzać z tym, w jaki sposób pokierowała ich losami. Trzeba przyznać, że każda z głównych postaci jest dopracowana i intrygująca. A postaci poboczne dopełniają całości.Anna Łacina w własnej najwieższej książce, na tle idyllicznego obrazu plaż wschodniego Egiptu, porusza tematy bardzo trudne związane pomiędzy innymi z patologiami społecznymi, trudnymi chorobami czy kłopot wykorzystywania seksualnego. Wszystko jest jednak przedstawione w wyważony sposób, pasujący do pozostałej treści książki.Bardzo mnie zaskoczyło to, jak autorka zakończyła książkę – przedstawiła dzieje bohaterów po pamiętnym pobycie w Egipcie. Mam nieco mieszane uczucia, ponieważ nie tak widziałam zakończenie całej historii. Jednak mam świadomość tego, co chciała osiągnąć autorka. Książka ebook daje do myślenia i sprawia, że zastanawiamy się dłużej ponad opisaną sytuacją. http://www.czytajac.pl/2016/04/niebo-nad-pustynia-anna-lacina/

• jezyna122

  2018-03-22

  Anna Zgierun-Łacina z wykształcenia biolog, jest autorką serii bajek edukacyjnych, opowiadań fantastycznych a także powieści obyczajowych. Jej książki dwukrotnie doceniła Polska Sekcja IBBY, w 2007 roku za „Inwazję wirusów”, w 2010 roku za „Czynnik miłości”. Wielbi podróże i być może dlatego akcję własnej najwieższej powieści umieściła w Egipcie, kraju, który dzięki swoim różnorodnym atrakcjom przyciąga turystów jak magnes.Anastazja jest zafascynowana Damianem, jego niezależnością i niewątpliwą inteligencją. Gdy słyszy, że wybiera się on wraz z rodzicami do Egiptu, poddaje taki pomysł też własnej rodzinie. Co prawdy braciszek Cieszek jest jeszcze malutki, ale na pewno ogromnie by się cieszył z tak wielkiej piaskownicy jaką jest plaża. Wczasy all inclusive jawią jako prześliczna bajka, jednak Anastazja czuje nieokreślony lęk, czy faktycznie będzie możliwość spotkać się z Damianem? Jeśli tak, czy będzie to faktycznie wyglądać jak przypadek?Autorka zabiera nas w urokliwe miejsce z mnóstwem atrakcji, fantastyczne do wypoczynku. Jak zaaklimatyzują się w nim bohaterowie powieści? Główne postacie to osoby młode, przed którymi, jak to się nieraz mówi – całe życie. Wydawać by się mogło, że w takim wieku nie ma się dużych kłopotów czy również złych doświadczeń. Jednak bohaterów tej powieści los nie oszczędzał, każdy z nich został przez niego w jakiś sposób pokaleczony. I jak samotni rozbitkowie spotykający się niespodziewanie na wyspie w ich mniemaniu bezludnej, tak i oni zostają zmuszeni do pewnej konfrontacji. I okaże, się, że potyczka z swoimi demonami może być zdecydowanie lżejsza, gdy znajdzie się ktoś, kto tak jak i my nie radzi sobie z codziennością. Którego ból jest tak samo duży i uciążliwy. Autorka niemal jak rzecznik ludzi młodych wytyka dorosłym ich błędy, brak odpowiedzialności, pewną chęć manipulacji i wykorzystywania. Muszę przyznać, że Anna Łacina po raz następny udowodniła, że nie stroni od niełatwych tematów i nie boi się podejmowania pewnego rodzaju wyzwań. To znaczna odwaga, stworzyć tak nietuzinkowych bohaterów, można stwierdzić trudnych, pełnych tajemnic, których jednak czytelnik momentalnie akceptuje z wszystkimi ich wadami i zaletami, zaczyna im kibicować i z dużym zainteresowaniem śledzić ich poczynania, Niech nie zwiedzie was (zresztą bardzo ładna) okładka, to nie jest ani romans ani bajka dla grzecznych dziewczynek. To opowieść do bólu realna, naładowana paletą emocji, które wydaja się nie mieć końca. Życie jest pełne niespodzianek, niekoniecznie takich na jakie czekamy czy o jakich skrycie marzymy, bohaterowie powieści doświadczą tego aż za bardzo.Ogromnym atutem tej powieści jest jej uniwersalność . Skierowana zarówno do dorosłych jak i najmłodszych czytelników porusza kłopoty ponadczasowe (przemoc, uzależnienia) jak i te najwieższe związane z elektroniką. Dlatego jeśli szukacie powieści niebanalnej, pełnej zawiłości losu i pierwszych wzruszeń to zdecydowanie zalecam „Niebo ponad pustynią”.

• Michalina Kulińska

  2018-03-22

  Anastazja zauroczona w Damianie pewnego dnia słyszy jego rozmowę, w której ten mówi, że na ferie leci do Egiptu. Kobieta podchwytuje pomysł i wspomina o tym rodzicom, nie spodziewa się jednak, że te ferie naprawdę spędzi w Egipcie... Dzięki tej niespodziewanej wycieczce poznaje Klarę i Alberta, wkrótce okazuje się, że każde z nich skrywa jakieś tajemnice, z którymi niełatwo się uporać.Od razu po przeczytaniu tej książki miałam bardzo mieszane uczucia. Dlaczego? Sama nie wiem, może dlatego, że nie wszystko potoczyło się tak jak ja by tego chciała? Jednak po chwili przemyślenia, wiem, że to naprawdę niesamowita książka, która po przewróceniu ostatniej strony pozostawia po sobie ślad. Nie sposób o niej zapomnieć! Książki Anny Łaciny jeszcze nigdy mnie nie zawiodły, a mam wrażenie, że każdą kolejną książkę tej autorki przeżywam bardziej. "Niebo ponad pustynią" to jedna z tych książek, którą nawet gdy odkłada się gdzieś w środku, i tak się o niej myśli. Mimo, że poza lekturą miałam również inne obowiązki, nie mogłam się uwolnić od myśli na temat tej książki. Jakich? Nie będę zdradzać, ponieważ pewnie przypadkowo mogłabym zaspojlerować, a uwierzcie mi, tyle się tutaj dzieje, że naprawdę ciężko nie zdradzić czego istotnego, więc sądzę jak mogę ;)"Czynnik miłości" był pierwszą książką tej autorki, którą przeczytałam, było to prawdopodobnie z trzy lata temu, później dynamicznie przeczytałam kolejne książki i niespodziewanie skończyło się... trzeba było trochę poczekać na premierę kolejnej. Teraz już tak zostało, na "Niebo ponad pustynią" czekałam od przewrócenia ostatniej kartki "Dzikiej jabłoni", czyli około roku. Dlatego też, kiedy tylko w moje ręce trafiła najwieższa opowieść autorki, nie wahałam się ani chwili, przed rozpoczęciem lektury! Jak mogłam się spodziewać, przeczytałam ją w mgnieniu oka, a teraz znów pozostaje mi czekać, na kolejną książkę tej pisarki.Jeśli myślicie, że to następna schematyczna książka, to jednak nie tym razem. "Niebo ponad pustynią" jak i inne książki Pani Anny należą do jednych z bardziej oryginalnych książek, jakie miałam okazję czytać (swoją drogą, wśród książek, które ostatnio czytam coraz więcej jest takich, które wyłamują się ze schematu, co bardzo mnie cieszy!). To powieść, którą cechuje realność zarówno jeśli chodzi o fabułę, jak i bohaterów. Autorka jak zwykle porusza aktualne tematy, a bohaterowie są tacy, jakich moglibyśmy spotkać w zwyczajnym życiu. Podobało mi się też wstawianie do niektórych dialogów zwrotów po arabsku. Szkoda tylko, że dopiero gdzieś w połowie czytania zorientowałam się, że pod koniec książki jest słowniczek z tymi wszystkimi zwrotami... Dlatego, jeśli zamierzacie czytać tę książkę (a mam nadzieję, że tak), pamiętajcie, że z tyłu jest słowniczek!"Niebo ponad pustynią" to książka, którą może przeczytać właściwie każdy, nie ma jakiegoś konkretnego zakresu wieku, by tę opowieść przeczytać. Są książki, z których się wyrasta, niektóre z tych które czytałam trzy lata temu właśnie do takich należą, mam do nich sentyment, lecz wiem, że teraz już nie spodobają mi się tak jak kiedyś. Z ebookami Anny Łaciny jest inaczej, jak na razie mam wrażenie, że z nich się nie wyrasta, nie wiem, być może to kiedyś się zmieni, lecz jak na razie te książki cały czas odcinają mnie od rzeczywistości i pochłaniają bez reszty!Dzięki "Niebu ponad pustynią" nareszcie przełamałam własną ostatnią niemoc czytelniczą i teraz mam ochotę czytać cały czas! To naprawdę niesamowita, genialna i co dla mnie najważniejsze, prawdziwa książka. Dodatkowo napisana w lekkim i plastycznym stylu, wciąga od początku, chodź od środka już bez reszty! Z pewnością długo o niej nie zapomnę i już nie mogę się doczekać kolejnej książki Anny Łaciny, oby pojawiła się jak najszybciej! Wam tymczasem zalecam zarówno "Niebo ponad pustynią", jak i pozostałe książki tej autorki! Tak jak już wspominałam, zalecam je niezależnie od wieku, zapewniam, naprawdę warto je poznać!

• Mała Pisareczka

  2018-03-22

  Na Niebo ponad pustynią czekałam od roku. Nie kłamię. Na każdą kolejną opowieść Anny Łaciny czekam zaraz po przeczytaniu jej najwieższej książki. Bo uwielbiam czytać mądre lektury z przekazem. Życiowe historie.A wszystko zaczyna się jakże niewinnie i młodzieżowo... od zauroczenia. Anastazja od jakiegoś czasu czuje pociąg do tajemniczego, przystojnego kolegi z klasy. Uczucie to jest tak niekontrolowane, że kiedy kobieta słyszy, iż Damian wyjeżdża z rodzicami na ferie zimowe do Egiptu, oferuje to samo swoim rodzicom. Nagle rodzice wzięli wyjazd na poważnie... i że naprawdę jedzie w to samo miejsce, co jej sympatia!Brzmi jak niedrogi romans? Otóż z harlequinami historia Anastazji ma tyle wspólnego co stąd na księżyc. Bardzo dynamicznie się okazuje, że Damian nie jest taki, za jakiego go uważa, a niewinny wyjazd do egipskiego raju odciśnie niezmywalny ślad nie tylko na duszy dwójki uczniów liceum, lecz także na dwóch świeżych przyjaciołach: Klarze i Albercie. Bowiem każde z nich przywiozło taki bagaż doświadczeń, że i dorosłemu ciężko byłoby się z nimi uporać.Przed przystąpieniem do lektury nie miałam pojęcia, czego mogłabym się spodziewać, ponieważ w przypadku powieści Anny Łaciny lepiej na nic konkretnego się nie nastawiać, ponieważ i po co? Autorka i tak zawsze mnie zaskakuje, i zawsze wie najlepiej, jak zakończyć opowieść. I to tak, by zapadła jak najdłużej w pamięci. Lecz ja nie o końcu chciałabym mówić, tylko o początku! Ciężko napisać choć kilka słów o fabule i akcji Nieba ponad pustynią, bo książki Anny Łaciny mają to do siebie, że nie sposób ich określić. Podczas gdy w przypadku większości książek, jakie miałam okazję przeczytać w swoim życiu, zawsze miałam wrażenie, że pole popisu autora jest w jakimś sposób jednoznacznie naprowadzone, tak w przypadku Anny Łaciny... tutaj wszystko żyje swoim życiem. Nie ma w tym nic dziwnego, bo historia czwórki kolegów jest po prostu do bólu prawdziwa, a przy tym nieprzewidywalna. Po prostu jak w prawdziwym życiu. To, co tak cenię sobie szczególnie w powieściach Anny Łaciny, to właśnie bohaterowie. Prawdziwi, z krwi i kości, bez przesady, bez dodatku heroizmu czy innej cechy, tak klasycznej dla wymyślonej postaci. Tutaj każdy jest po prostu człowiekiem ze wszystkimi plusami i wadami, jakie za tym określeniem idą. Podoba mi się także to, iż rodzice, dziadkowie czy inni dorośli to nie dodatek do zapełnienia tła. To nie opowieść stricto młodzieżowa, ale familijna. Dla wszystkich. Dlatego ważną rolę odegra tutaj każda z postaci: też rodzice Anastazji, Cieszek czy babcia Klary. Warto zwrócić uwagę na to, iż autorka przeniosła nas do Egiptu na wczasy all inclusive. Jednakże to nie krystaliczna woda, palące słońce i piasek tak bardzo powinny każdego z nas zainteresować, co po prostu kultura muzułmańska a także mowa arabski. Osobiście uwielbiam słuchać o najróżniejszych ciekawostkach ze świata, a Anna Łacina po prostu przeniosła mnie do tętniącego życiem państwie ponad Nilem!Dlaczego jeszcze kocham Niebo ponad pustynią? Bo niesie ze sobą tę mądrość. I już nie mówię o poznaniu Egiptu... ale o poznaniu samej siebie. Bohaterowie są tak prawdziwi, że każdy z nas odnajdzie w nich jakąś cząstkę siebie. Relacje pomiędzy postaciami to najprawdziwsze więzy pomiędzy rodzicem a dzieckiem, pomiędzy babcią a wnuczką, pomiędzy kolegą a koleżanką. Naprawdę warto spojrzeć na tę opowieść jak na odbicie lustrzane i przejrzeć się, czy żeby nie myślimy podobnie jak bohaterowie, nie mówimy jak oni, nie działamy jak oni.Zawsze jestem wniebowzięta pomysłowością Anny Łaciny, a przede wszystkim tego, że jest jedyną taką pisarką na rynku światowym (nie przesadzam!), która nie boi się poruszyć niełatwych tematów... i która robi to tak genialnie! Tak również było w przypadku Nieba ponad pustynią, z tym jednak wyjątkiem, iż pod koniec nie dość, że oniemiałam z wrażenia to jeszcze najnormalniej w świecie... się wzruszyłam.W momencie, w którym zamknęłam Niebo ponad pustynią nie tylko zapragnęłam powrócić raz jeszcze do początku. Nie tylko uśmiechnęłam się przez łzy. Ja po prostu... zapragnęłam cieszyć się życiem. Ta opowieść uświadamia, jak ważni są rodzice, przyjaciele... i jak kluczowe są te krótkie chwile, które najczęściej przelatują nam przez palce niezauważone. http://wymarzona-ksiazka.blogspot.com/2016/04/niebo-nad-pustynia-anna-acina.html