Recenzje

• Anna Wendzik

  2018-03-20

  Ladnie wydana ksiazka. Ilustracje typowe dla wszystkich ksiazek Dahl Roalda. Czytajac, przezywamy przygody razem z mala Matylda. Zalecamy

• Małgorzata Franaszek

  2018-03-20

  Tą książką można się tylko zachwycać: ni mniej ni więcej! Lekka, przystępna, pozbawiona sztuczności i napuszenia, żartobliwa i ponad wyraz mądra. I choć wydawać by się mogło, że przeznaczona jest dla młodego czytelnika, pragnę zapewnić, że dorośli będą się przy niej idealnie bawić, choć poruszane kłopoty są poważne i ciągle aktualne. Dawno nie wciągnęłam się tak w żadną lekturę... A moją inspiracją była mała, śliczna dziewczynka, która wypożyczyła tę fascynująca książkę z biblioteki szkolnej. Ja natomiast - jak można się domyślać osoba dorosła- po przeczytaniu paru stron już wiedziałam, że muszę ją mieć. I tak się stało. Uwierzcie, nie powodują mną żadne inne przesłanki, jak tylko zachwyt ponad tematyką (która na początku nawet trochę szokuje!), mową i pełną dynamiki akcją, która do końca trzyma w napięciu.

• ewa karpinski

  2018-03-20

  Super ksiazka. Moja 10-letnia corka najpierw przeczytala ksiazke, później obejrzala film. Ksiazka wygrala choc odrobine rozni sie od filmu. Wszystkie ksiazki tego autora godne polecenia

• anonymous

  2018-03-20

  Idealna książka. Lekka, Prosta i przyjemna - czyli taka jaką lubię. Czytanie książki o przygodach tej inteligentnej dziewczynki jest znacznie przyjemniejsze niż oglądanie filmu :-) zalecam

• Aga

  2018-03-20

  Nie banalne czytadełko dla dzieci, nie coś słabego, lecz niezła literatura dla dzieci, która się obroni zawsze. I którą się po latach czyta z przyjemnością.

• justina77

  2018-03-20

  Niezła książka ebook na nudę i na podróż dla każdego. Polecam, czyta się bez tchu od deski do deski.

• Nemezis

  2018-03-20

  Jedną z najsłynniejszych powieści Roalda Dahla jest "Matylda", opublikowana po raz pierwszy w 1988 r. W ciągu pierwszych sześciu miesięcy w samej Wielkiej Brytanii sprzedano pół miliona egzemplarzy tej książki. Została ponadto uhonorowana nagrodą Children's Book Award. W roku 1996 na jej podstawie powstał film w reżyserii Danny'ego DeVito. Tytułowa bohaterka to Matylda Piołun, nieprzeciętna dziewczynka, wychowywana przez niezwykle wrednych rodziców. Jej ojciec zajmuje się handlem używanymi autami, bezustannie oszukując przy tym własnych klientów. Matka natomiast spędza całe dnie na grze w bingo, zostawiając małą córeczkę samą sobie. Stale ignorowana przez rodziców, Matylda poświęca się czytaniu. Mimo iż ma zaledwie kilka lat, zaczyna codziennie chodzić do biblioteki, gdzie pochłania całe stosy książek. Wkrótce okazuje się, że jest ponadto obdarzona niezwykłymi zdolnościami matematycznymi. Jednak nikt w rodzinie tego nie docenia, wręcz przeciwnie. Ojciec wyśmiewa się z jej zamiłowania do czytania i zmusza do oglądania telewizji, gdyż jest to według niego pożyteczniejsze zajęcie. Wreszcie, ku własnej ogromnej radości, Matylda zostaje zapisana do szkoły. Pełna entuzjazmu i chęci do nauki, nie zdaje sobie sprawy z tego, co ją tam czeka. Od razu zaprzyjaźnia się ze własną wychowawczynią, wyjątkowo sympatyczną i kochającą dzieci panią Miodek. Razem muszą stawić czoła niebezpiecznej dyrektorce, której ulubionym zajęciem jest dręczenie uczniów. Olbrzymią przyjemność sprawia jej zamykanie ich w tzw. dusidle – małej komórce z kawałkami szkła i gwoździami ze wszystkich stron. Jednak w chwilach szczególnej wściekłości potrafi złapać dzidziuś i, przypominając sobie czasy, gdy trenowała rzut młotem, wyrzucić je przez okno. Przerażona Matylda niespodziewanie odkrywa, że została obdarzona jeszcze jedną szczególną umiejętnością, dzięki której będzie mogła dać nauczkę dyrektorce i swoim rodzicom. "Matylda" to szczególna opowieść. Mimo iż porusza wyjątkowo niełatwy kłopot dzidziusia nierozumianego, niekochanego i wciąż odrzucanego przez swoich rodziców, robi to za pomocą w gruncie rzeczy sympatycznej historii. Opowieść emanuje humorem, dzięki czemu czyta się ją szybko, lekko i przyjemnie. Jednocześnie jest swoistą bronią, którą twórca daje młodym czytelnikom do ręki. „Spiskuje” razem z nimi przeciwko dorosłym, którzy bywają źli i niesprawiedliwi. Podważa ich autorytet, dowodząc, że wiek niekoniecznie idzie w parze z mądrością i prawdziwą dojrzałością. Uświadamia dzieciom, że mogą odnaleźć w sobie siłę, potrzebną do przeciwstawienia się krzywdzącemu je otoczeniu. Daje im nadzieję na nowy, lepszy początek. Zalecam dzieciakom w każdym wieku. I dorosłym, ku przestrodze.