Recenzje

• kryminalnatalerzu

  2021-06-20

  „Mamy morderstwo w Mikołajkach” to tom pierwszy nowego cyklu Kryminałów z pazurem pióra Marty Matyszczak! Tym razem (w porównaniu do Kryminałów pod psem, z których dotychczas słynna była autorka) będzie poważniej, a uwaga skupiona będzie na postaciach kobiecych – właścicielce kliniki weterynaryjnej w Mikołajkach Rozalii Ginter i jej kotce Burbur. I owszem, jak tytuł wskazuje morderstwo jest, więc i intryga kryminalna też, choć wydaje się, że to nie ona jest na pierwszym planie. Uwaga raczej skupiona jest na Rozalii i jej tajemnicy, która w przeciągu paru miesięcy przemieniła jej życie w piekło. Przez to rys psychologiczny bohaterki jest bogaty i rozbudowany. Te mroczne napięcie rozładowuje Burbur, która pisze swego rodzaju pamiętnik opowiadając własną historię i dosyć ironicznie komentując aktualne wydarzenia. Do tego dochodzi gromadka zwierząt, które skupiają się wokół kliniki, a i gromadka mieszkańców, którzy w jakiś sposób powiązani są z intrygą kryminalną. Nie można również nie wspomnieć o samym miejscu, które kontrastowo tchnie spokojem natury, a jednak pogodowo dostosowuje się do nastrojów bohaterów. Całość omówiona jest w bardzo dobrym stylu, autorka prezentuje tu kunszt literacki na naprawdę wysokim poziomie. Jestem pod olbrzymim wrażeniem tego, co nam tu pisarka pokazała i już teraz wpisuję się na listę wielbicieli serii! Zalecam z całego serducha!

• LiterackiPrzeszpieg

  2021-06-20

  _____„Czyżby tak miał wyglądać koniec? Wszystko, co osiągnęła, całe poświęcenie, wysiłek i ofiara miały pójść na zmarnowanie? Właśnie dziś?”_____ Rozalia Ginter była kapitanem własnej rodziny. Dzierżąc rodzinny ster, starała się utrzymywać właściwy kierunek, chociaż przeciwności losu i niespodziewane wypadki coraz bardziej dawały jej w kość. Załoga zresztą też. I kto, na litość boską, zabrał tego kota na rodzinny pokład Ginterów?____ „Dzisiaj prawdziwych gangsterów już nie ma” Nie powinno się mordować ludzi w Mikołajkach, ponieważ to jawne psucie reputacji tego malowniczego, mazurskiego miasteczka. Ciało miejscowego hotelarza, Adama Maniukiewicza, zwisające z kładki na żeglarskiej linie, zdecydowanie nie było najlepszą formą reklamy. Trup nie podlegał dyskusji, jak i też fakt, że śledztwem tego kalibru zajmie się tutejszy komendant, Paweł Ginter. Mąż wspomnianej Rozalii. Nie, Rozalia nie była jedną z tych kobiet, które wtrącają się do pracy męża i chcą prowadzić śledztwo na swoją rękę. Jej królestwem był gabinet „Podaj Łapę”, gdzie jako pani weterynarz codziennie wybawiała od trosk, mniejszych albo większych, właścicieli zwierząt. Lecz Rozalię dręczyła pewna sekret z niedalekiej przeszłości, której ujawnienie mogłoby zniszczyć całe jej dotychczasowe życie. Jej tajemnica musiał pozostać sekretem. Za wszelką cenę. _____„Nazywam się Burbur Ginter i tak naprawdę jestem kobietą” „Mamy morderstwo w Mikołajkach” otwiera świeży cykl „Kryminałów z pazurem”, w którym na literackie salony raźno wkracza Burbur. Właściciel, pardon, właścicielka rzeczonego pazura, a nawet rzekłabym - pazurów. Odsłona oficjalna brzmi, że biedna Burbur odnalazła schronienie w domu Rozalii. Lecz jak było naprawdę, tego dowiemy się z pamiętnika kotki, który tylko potwierdza jej diabelski charakter. Dobrego zdania to ona nie ma ani o swoim potomstwie (sztuk cztery), ani tym bardziej o ludziach. Te człowieki ni w ząb nie rozumieją kociego języka, chociaż chodzą słuchy, że zajadają się kocimi języczkami (!). A ich brak szczerości, przejmowanie się konwenansami, jest doprawdy irytujący i dlatego burburowe pazury sprawiedliwości nader nierzadko muszą być w użyciu. _____„Tkwiła zatem w klinczu” Pamiętniczek Burbura to odskocznia od poważnej historii z Rozalią Ginter w roli głównej. Pani weterynarz jest niewątpliwie pedantką, lubi mieć wszystko zaplanowane i pod kontrolą. Tylko, że życie bywa niesprawiedliwe i tam, gdzie daje coś dobrego, tam również potrafi i zabrać. Przez poukładane życie Rozalii przetacza się sztorm, który w jednej chwili może zniszczyć to, na co pracowała całymi latami. Może zabrać to, co najdroższe – rodzinę. Ile siły może znaleźć w sobie kobieta, by zawalczyć o bezpieczeństwo własnej rodziny? By zapewnić jej przyszłość, dobre życie? Nic więcej się nie będzie liczyło. Tylko jaka jest tego cena? Czy są granice, których nie wolno przekraczać, walcząc o szczęście bliskich? ______W nowej serii kryminalnej Marta Matyszczak odsłania własne poważniejsze oblicze literackie. Zbrodnia i śledztwo zostają zepchnięte na drugi plan, by skoncentrować uwagę czytelnika na historii kobiety, która musi zawalczyć o to, co jest dla niej najdroższe. Nawet jeśli oznaczałoby to przekroczenie dozwolonych granic. Autorka nie zapomniała o swoim znaku firmowym, czyli żartobliwej i ironicznej ocenie rzeczywistości. Idealnie wychodzi jej spoglądanie na świat oczami zwierząt, w tym wypadku – kocimi oczętami. Chociaż jak się Burbur dowie o tym, co jego właścicielka powypisywała w tej książce, w jej pamiętniczku, to potargane rajstopy i zadrapania na rękach mogą być najmniejszym zmartwieniem autorki… Wnikliwi czytelnicy z pewnością dostrzegą w książce pdf pewne aluzje do „Kryminałów pod psem” a także fakt, że Śląsk ciągle gra w duszy autorki, pomimo że wysłała własnych bohaterów aż na Mazury. Kilka wątków pozostało otwartych i mam nadzieję, że na kolejne części „Kryminałów z pazurem” nie trzeba będzie czekać zbyt długo!