Recenzje

• Marta Maślanka

  2018-03-21

  Godna polecenia lektura dla każdego malucha. Zalecam

• Matka Puchatka

  2018-03-21

  Do ptasiej ferajny doszedł "Kruk, co kracze pokrakanie". Jak świeży bohater został przez nas przyjęty? Cieplutko i z uśmiechem, ponieważ to następna idealna i wartościowa bajka – zabawna i z morałem! Kluczowa sprawa Rozumiemy, że nauka języków to kluczowa sprawa – bez tego ani rusz zawodowo, bez (przynajmniej podstaw) nieco trudniej na urlopie za granicą. Lecz jak przekonać dziecko, by chętnie podeszło do tego tematu? Z pewnością warto mu przedstawić taką sytuację, gdzie to właśnie znajomość obcego języka jest konieczna do porozumienia się z innymi. Powiecie, że można i bez tego? Oczywiście, da się bez tych dodatkowych umiejętności funkcjonować, lecz jednak warto sobie (i innym) to życie ułatwić. "Kruk, co kracze pokrakanie" to trzecia z serii bajek Pana Poety, która zachwyca dowcipnym językiem, uwodzi barwnymi ilustracjami (autorstwa Joanny Młynarczyk), bawi i do dodatkowo pomaga zrozumieć pewne sprawy. Tym razem głównym bohaterem wierszowanej opowieści jest Kruk, który w planach ma tylko krakanie. Czy Kruk mówi jakimś szyfrem, skoro nie bardzo rozumiemy, co chce nam przekazać? Czy da sobie radę z nawiązaniem kontaktu z innymi ptakami, skoro sam zna tylko kra, kra i kra? Nasz Kruk wzbudza sensację! Pojawia się w obcym mieście, poznaje lokalne zwyczaje i sam daje się poznać, choć niestety nikt nie rozumie, co ten obcy – dziwaczny i fascynujący - ptak ma do powiedzenia. Dochodzimy tu do zagadnienia tolerancji, która przejawia się w próbie oswojenia inności. Nie ma mowy o wyobcowaniu czy szydzeniu z "dziwnego gościa", lecz również brakuje tu płaszczyzny do porozumienia, chociaż – co kluczowe – chęci są. Bajkę o kruczym krakaniu warto przeczytać z maluchem, lecz również podsunąć ją dorosłemu – w końcu sprawy małe i duże, współczesne kłopoty codzienności – dotyczą nie tylko młodszych czytelników. Co w tym wszystkim jest najlepsze i jaki wniosek, morał płynie z tej historii? Otóż, moi Drodzy, na naukę nigdy nie jest za późno. Wydanie znów zachwyca Niewątpliwie olbrzymią zaletą bajek autorstwa Pana Poety jest fakt, iż są po pierwsze krótkie i w tej własnej zwięzłości skoncentrowane na jednym współczesnym problemie, i po drugie – są pisane wierszem, co stanowi ciekawą alternatywę dla literatury dziecięcej, którą kojarzy głównie – niestety! – z prozą! Nie bez znaczenia dla atrakcyjności treści pozostaje tu jej śpiewna, rytmiczna forma – wierszyk bardzo dynamicznie wpada w ucho, zatem już po paru czytaniach dzidziuś zaczyna płynnie recytować. To właśnie ta chwila, kiedy serducho rodzica się cieszy. Poza tym – prócz tej całej radości z czytania i recytowania – książka ebook porusza pewien kluczowy kłopot (jak to u Pana Poety bywa), a całość – krucze zachowanie, wnikliwa obserwacja postaci, z którymi się spotyka a także towarzyszące temu emocje – stanowi idealny materiał do dalszych rozważań i rozmów z dzieckiem. A co może dziecko? Sporo, ponieważ z jednej strony stawia się w sytuacji przybysza, którego nikt nie rozumie, lecz z drugiej – dostrzega pewną niesprawiedliwość (?), ponieważ "dlaczego nikt się nie nauczył krakać?" – pyta moja córa. Cóż... ciężko wyjaśnić, dlaczego się nie rozwijamy, prawda? Wiecie, co mnie jednak najbardziej przekonuje? Prostota... i oczywiście wydanie. Książeczka w twardej oprawie sprawdza się doskonale. Dodatkowe wzmocnienie w postaci szytych stron daje nam spore pole do popisu. Wspominałam, że nierzadko wracamy do tych bajek, a wiadomo, że ciągła eksploatacja sprzyja "psuciu". Powiem Wam jednak, że na razie nie zauważyłam żadnych uszczerbków na żadnej z ebooków z tej serii, co cieszy. Porządne wykonanie daje rodzicowi poczucie nieźle ulokowanych pieniążków – dziecku, nie oszukujmy się, jest to praktycznie obojętne; no, kłopot zaczyna się pojawiać wtedy, gdy ulubiona czytanka rozpada się w dłoniach. Tu na szczęście! takie rewelacje nam nie grożą. Wrócę jeszcze na moment do ilustracji, ponieważ czym byłaby niezła opowiadanie dla maluchów bez tego elementu? Ilustracje są znaczące, pełne humorystycznych zdarzeń, dynamiki a także barw i szczegółów. Bajki Pana Poety to nie lada gratka dla małych czytelników – poezja dla Milusińskich! Warto przeczytać.Z niecierpliwością czekamy na kolejne utwory! Ciekawe, czym tym razem zaskoczy nas autor? Czy będzie następna ludzka wada wzięta na tapet, czy może inny układ rymów (te w "Kruku..." prezentują się inaczej niż w poprzednich książeczkach), a może tym razem Pan Poeta zaskoczy nas czymś zupełnie nowym? Jedno jest pewne: cokolwiek to będzie, będzie dobrze!