Lecz jednak oryginalnie zabarwiona makaronikami. Lekka obyczajowa lektura, choć emocje są w niej dość burzliwe, skrajne, a początkowo z tendencją do negatywnych, smutnych. Chwilami kibicowałam Grace, lecz miałam również momenty zniechęcenia, kiedy bohaterka zbyt długo nie mogła się zdecydować na jakiś krok, bez końca roztrząsała daną sytuację zamiast po prostu coś z nią zrobić. Tak lub tak. Fabuła snuje się dość leniwie i mimo wszystko raczej przewidywalnie. Zabrakło mi również barwnych opisów egzotycznego Makau a także charakterystyki tamtejszych mieszkańców, ich zwyczajów, kultury. Właściwie opowiadanie mogłaby się rozgrywać w jakimkolwiek innym miejscu. Jeśli lubicie takie nieskomplikowane historie, pełne emocji i uniwersalnych prawd o życiu, a do tego okraszone nutą słodkich makaroników i filiżanką przepysznej thé, „Kolor herbaty” może trafić w wasz gust.