Incydent na Hebrydach, to po Incydencie w Dirleton moje drugie spotkanie z prozą Petera Kerra. Tym razem twórca stworzył aferę zakrojoną na większą skalę. Oczywiście mamy zwłoki, lecz prócz tego: zagadkową piękność w szybkim samochodzie, torbę wypchaną gotówką i włoską mafię z bardzo groźnym bossem. Do tego całkiem niezłe tempo i troszkę większa szczypta dobrego humoru, zakropionego sarkazmem. Wszystko razem wstrząśnięte i zmieszane składa się na naprawdę niezły kryminał.Nie wiem jakim człowiekiem jest Peter Kerr, lecz oczami fantazji widzę go jako sympatycznego, ciepłego mężczyznę; trochę kumpla, z którym można konie kraść. Zresztą, kto porzuca karierę muzyka jazzowego, na rzecz uprawiania plantacji pomarańczy? To musi być idealny gość. Interesująca jestem ile własnych cech charakteru przemycił tworząc postać Boba Burnsa, głównego bohatera tego kryminalnego cyklu?Połączenie suspensu i komedii. – „Scots Magazine”Brawo dla Kerra za postaci, nie tylko pierwszoplanowe, lecz także epizodyczne, których w Incydencie na Hebrydach nie brakuje, chociażby całe mnóstwo MacGubliganów zamieszkujących wyspę Muckle Floggit. Na pewno wielu zasługuje na uwagę i wzmiankę, lecz wtedy ta chłopczykowi bardziej przypominałaby listę płac. Ogólnie rzecz ujmując, wszystkie kreacje są dopracowane, interesujące, nietuzinkowe i warte uwagi.Co prawda lato niemal się skończyło, wakacje na pewno, lecz lektura tej powieści rozjaśni pochmurność jesiennego nieba.Całość - http://monweg.blog.onet.pl/2015/09/07/incydent-na-hebrydach-peter-kerr/