Karola jest młodą Polką, która już od wielu lat mieszka za granicą. Stało się tak za sprawą traumatycznych wydarzeń, które miały miejsce w jej rodzinie. Dziewczyna z pozoru prowadzi szczęśliwe i poukładane życie, jednak wynik ten psują pojawiające się intensywne bóle migrenowe, które są istną zmorą codzienności. Wizyta u lekarza doprowadza do tego, że dziewczyna postanawia wybrać się do Polski, z nadzieją na polepszenie samopoczucia i złagodzenie dolegliwości ojczystym klimatem. Szczęśliwym trafem jej koleżanka z Karoli udostępnia jej własny domek, znajdujący się w zaciszu Karkonoskich lasów i gór. Karola nie zastanawia się długo i przyjmuje propozycję współpracownicy. Po dotarciu na miejsce od razu odczuwa spokój i radość. Jednak wszystko zaczyna się komplikować, gdy do chatki na odludzi wprowadza się Armin. Facet też otrzymał pozwolenie na pobyt tutaj. Początkowo relacje tych dwojga nie układają się najlepiej, oboje odczuwają dyskomfort. Z biegiem czasu ich relacje ulegają dużej poprawie. Armin staje się swoistą tajemnicą dla Karoli, która interesująca jest powodów jego ucieczki w górskie odludzie. Renata L. Górska stworzyła głęboką i melancholijną powieść, która mimo braku pędzącej akcji porywa czytelnika. Autorka operuje naprawdę pięknym, bogatym i dostojnym piórem. Malownicze opisy, w żadnym stopniu nie przytłaczały ani nie nużyły. Oddawały klimat terenów, w których rozgrywała się fabuła. Która własną drogą, była naprawdę interesująca i absorbująca. Akcja była dość nieustanna i rozkosznie powolna, treść obfitowała w rozważania i przemyślenia. Niejednokrotnie dopadały mnie momenty zadumy ponad życiowymi prawdami, które były poruszane w tej historii. Bohaterowie zostali precyzyjnie wyrysowani, skomplikowane osobowości i autentyczne charaktery. Z łatwością i niezmierną przyjemnością zagłębiamy się w treść i opisywany świat.