Recenzje

• CzytanieNaszymZyciem

  2018-03-21

  Mimo tego, że główną bohaterką jest Hayley, czytelnik bardziej zwraca uwagę na jej ojca. Andy jest człowiekiem, który nie potrafi poradzić sobie ze własnymi wspomnieniami z czasów bycia weteranem wojennym. Przerażające widoki ciągle stają mu przed oczami, straszne wspomnienia nie pozwalają spokojnie spać, a to wszystko doprowadza go do samego dna... Andy sięgnął po alkohol i narkotyki, co w dużym stopniu odbiło się nie tylko na jego zdrowiu psychicznym i fizycznym, ale także na relacjach ze własną córką Hayley. Hayley, która stara się sprowadzić ojca na dobrą ścieżkę, zaniedbuje obowiązki szkolne. Chociaż jest naprawdę silną osobowością i potrafi poradzić sobie z problemami, niektóre rzeczy zaczynają ją przerastać. W świeżym miejscu zamieszkania młoda kobieta poznaje równie błyskotliwego i sympatycznego chłopaka jak ona sama - Finna. Autorka wykonała naprawdę dobrą robotę jeżeli chodzi o dialogi pomiędzy Hayley i Finnem. Są inteligentne, pomysłowe i ciekawe. Dzięki pięknemu językowi, jakim posłużyła się autorka, czytelnikowi bardzo nieźle czyta się tę książkę! Nieraz uśmiechniecie się pod nosem czytając dialogi pomiędzy tymi dwoma bohaterami."Bezlitosne ostrze pamięci" nie jest książką, której akcja powali Was na kolana. Natomiast jest to historia, która Was rozbawi, wzruszy i zajmie na kilka godzin. Autorka poruszyła wyjątkowo kluczowe i jednocześnie trudne tematy, takie jak alkohol, narkotyki, zachowanie młodzieży w szkołach i dużo innych. Pamięć odgrywa tutaj istotną rolę - pamięć jako szczęśliwe wspomnienia i pamięć jako coś, co niszczy człowieka od środka. To od nas zależy, w jaki sposób poradzimy sobie z naszymi doświadczeniami. Hayley, mimo własnego wieku, wykazuje się olbrzymim rozumem, odpowiedzialnością i inteligencją. Posiada dużo zalet, które ciągle usiłuje przenieść na własnego ojca. Czy jej się to uda? Musicie dowiedzieć się sami. :)Książkę tę zalecam wszystkim osobom. Uważam, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie. Autorka, co prawda, porusza trudne tematy, lecz pisze o nich w bardzo przystępny sposób. Wspominałam już o błyskotliwych dialogach - przynajmniej dla nich warto sięgnąć po tę pozycję. Jest to słodko-gorzka opowiadanie o tym, czego unikać w swoim życiu a także o tym, dlaczego warto żyć.

• Ósemkowy Klub Recenzenta

  2018-03-21

  Jest to bardzo oryginalna książka. Zaczynając ją czytać nie wiemy jak postąpi główna bohaterka. Autorka napisała ją w trudny i wyróżniający się sposób. Jest to szczera i dzielna opowiadanie o wspomnieniach i o tym jak zmieniają one życie i otoczenie człowieka. Hayley to nastolatka, która musi zmierzyć się z wspomnieniami i ukończyć ostatni rok nauki w liceum. Nie jest to łatwe, bo Hayley wcześniej nie chodziła do szkoły, jeździła z tatą ciężarówką po państwie uciekając przed demonami przeszłości byłego kapitana amerykańskiej armii - taty Hayley.Było to moje pierwsze spotkanie z prozą Laurie Halse Anderson, lecz z pewnością nie ostatnie. Czuję, że warto kontynuować tą znajomość, ponieważ takich twórców nie spotyka się często, a z pewnością nigdy się nie zapomina. Fabuła być może nie wydaje się być oryginalna. Jednak cała jej otoczka, przemyślenia głównej bohaterki i realistyczny rozwój akcji czynią ją jak najbardziej pomysłową i wyróżniającą się. Problematyka książki może wydawać się trudna, trzeba wszystko przedstawić tak żeby wydało się to realistyczne i moim zdaniem autorka poradziła sobie z tym bez problemu. Laurie H. A. użyła bardzo wiele metafor, które były barwne i pomysłowe. Dialogi idealnie oddawały charakter bohaterów. Opisy uczuć i akcji zaskakiwały realistycznością. Po prostu idealnie napisana książka. Moim zdaniem jest to jedna z ciekawszych i zaskakujących ebooków jakie przeczytałam. Zalecam ją każdemu. Jeśli weźmiecie ją do ręki i zaczniecie czytać trudno będzie wam oderwać się nie kończąc całej książki. Marta, lat 16źródło: osemkowyklubrecenzenta.blogspot.com

• Patrycja Kuchta

  2018-03-21

  http://beauty-little-moment.blogspot.com/2015/11/bezlitosne-ostrze-pamieci-laurie-halse.htmlNiebieskowłose bohaterki z nieznanych przyczyn zawsze wzbudzały moją sympatię, zyskała ona jednak świeży poziom gdy poznałam Hayley Rose Kincain. Ta buntowana, niepokorna i całkowicie nieprzeciętna nastolatka oczarowała mnie już pierwszym swoim słowem. Hayley dzieli ludzi na dwie kategorie: zombie i odmieńców (to oczywiście przenośnia). Sama jest dumną reprezentantką tej drugiej, nielicznej grupy i całą sobą zawzięcie broni swojej odmienności. Teraz jednak zmuszona jest zmierzyć się z całą hordą zombie, która usiłuje ją przemienić- w dosłownym tłumaczeniu: kobieta musi przerwać powadzony dotychczas w starej ciężarówce koczowniczy tryb życia i skończyć ostatni rok w normalnym liceum, co okaże się dla niej olbrzymią próbą, lecz także olbrzymią szansą. „Szybka lekcja. Na świecie żyją dwa rodzaje ludzi, zombie i odmieńcy. Tylko te dwa. Każdy kto wam powie, że jest inaczej, kłamie. Ten ktoś, to zapewne zombie kłamca. Nie słuchajcie zombie. Wybierzcie życie odmieńców.Kolejna lekcja: każdy rodzi się jako odmieniec.A to niespodzianka, prawda? Losy się tak dlatego, że oni psują wam mózgi. Ich trucizna każe wam myśleć, że odmieńcy są źli. Niebezpieczni. Sieją zniszczenie. Powtarzam- nie słuchajcie. Uciekajcie.”Str. 7Zombiefikacja nie jest jednak największym utrapieniem Hayley. Kobieta mieszka pod jednym dachem z tykającą bombą zegarową, czyli z ojcem, który jest weteranem wojennym cierpiącym za zespół stresu pourazowego. Trauma zmieniła mężczyznę nie do poznania, sprawiła, że stał się agresywny, nieobliczalny, a fale smutku topi bezustannie w coraz większych ilościach alkoholu. Wracając do domu Hayley nigdy nie wie, które oblicze ojca ujrzy otwierając drzwi. Czy śniąc sen na jawie, będzie przeżywał po raz następny okropieństwa wojny? A może założy uśmiechniętą maskę, łudząc wszystkich dookoła, że nie losy się absolutnie nic złego? Najbardziej na świecie, Haley boi się jednak, że jej ojciec może się poddać. Sama nie ma zamiaru się poddawać i nierzadko zapominając o sobie, robi co w jej mocy by ratować ojca. Tylko jak pomóc człowiekowi, który jest już zbyt zniszczony wspomnieniami, by dalej walczyć? Nie jest to pierwsza przeczytana przezwanie książka ebook opisująca zespół stresu pourazowego, lecz zdecydowanie najbardziej poruszająca, wstrząsająca, wreszcie nazywająca rzeczy po imieniu i ukazująca dosadnie jak niełatwa i nierówna jest potyczka ze wspomnieniami. „W uszach miałam słuchawki, lecz nie słuchałam muzyki. Musiałam słyszeć, co się losy dookoła na świecie, lecz nie chciałam, aby świat wiedział, że ja go słucham.”Str. 9Hyley to klasyczna samotniczka, która twierdzi, że sama najlepiej sobie ze wszystkim poradzi. Choć otacza się grubym murem znajdzie się kilka osób, które potrafią go przekroczyć. Prócz nielicznej garstki przyjaciół, na horyzoncie pojawi się także dzielny młody człowiek, który pod warstwą cynizmu i goryczy, dostrzeże w kobiecie własną bratnią duszę. Rodzące się pomiędzy nimi uczucie zostało opisywane wyjątkowo delikatnie i uroczo, choć nie zabraknie w nim też miejsca na kilka słonych łez. Wszystkich bohaterów (odmieńców) z miejsca pokochałam. Autorka ubrała ich w przedziwne, pełne barwnych detali charaktery i stworzyła prawdziwie oryginalne osobowości. Możecie nazywać ich dziwadłami, ponieważ w pewnym sensie nimi są, lecz myślę, że każdy zombie czytający tą powieść, poznając bohaterów, natychmiastowo zamarzy by stać się odmieńcem.„Gdy masz przyjaciela cała reszta boli mniej"Str. 13O CZYM? „Bezlitosne ostrze pamięci”, to szczera, dzielna i brutala opowiadanie o bólu, jaki potrafią zadać tylko wspomnienia i o tym, jak zmieniają one życie człowieka i całego jego otoczenia. Jest to historia opowiadająca o stracie, cierpieniu lecz także o potyczce z swoimi demonami. Na nieco nad 300 stronach, autorka zmieściła aż 94 króciutkie rozdziały, które pożerałam bardzo łapczywie z prawdziwym smakiem, chłonąc hipnotyzujący styl i inteligentne poczucie humoru. Było to moje pierwsze spotkanie z prozą Laurie Halse Anderson, lecz z pewnością nie ostatnie. Czuję, że warto kontynuować tą znajomość, ponieważ takich twórców nie spotyka się często, a z pewnością nigdy nie zapomina.

• Layla A.

  2018-03-21

  Hayley Rose wygląda jak przeciętna nastolatka i stara się prowadzić zwyczajne życie, jednak musi stawić czoło problemom, o których nie śniło się jej rówieśnikom.Przez kilka lat podróżowała po stanach z ojcem, weteranem wojennym, który starał się uciec przed demonami przeszłości. Postanowił jednak wrócić do rodzinnego miasta, żeby kobieta skończyła szkołę. Oboje zmagają się z przeszłością byłego kapitana amerykańskiej armii. Facet stara się zapomnieć o krwawych doświadczeniach, popadając w różnorakie nałogi, przez co nierzadko wpada w szał i traci panowanie ponad sobą. Natomiast Hayley stara się chronić ojca przed nim samym.Jak poważnym i zarazem przerażającym kłopotem jest zespół stresu pourazowego możemy się przekonać dopiero wtedy, gdy staramy się ratować przed samounicestwieniem ukochaną osobę. Miałam lekkie obawy co do tej pozycji, można by powiedzieć że w jakiś sposób bałam się że to będzie następna historia o nastolatce która w pewnym sensie przechodzi jakieś załamania nerwowe, z samego tytułu wydawało mi się że będzie to historia o nastolatce która się tnie, lecz jakże się pomyliłam. Pozycja opowiada historię Hayley której ojciec jest zasłużonym weteranem wojennym, który nie raz poświęcał własne życie dla narodu. Nadszedł czas żeby poszedł na zasłużoną emeryturę, a Hayley w końcu będzie mogła pójść do zwyczajnej szkoły, gdzie pozna rówieśników. Jednak nie wszystko jest takie cudowne jakby się mogło wydawać, starego żołnierza dręczą koszmary przeszłości, wspomina śmierć ludzi, a krwawe wspomnienia doprowadzają do nałogów. Hayley usiłuje pomóc ojcu, wie że nie może go denerwować żeby nie wpadł w szał i nie zrobił sobie krzywdy a także jej. Musi mieć się na baczności żeby nie przekroczyć cienkiej linii która może w końcu doprowadzić do wybuchu. Ze zdziwieniem mogę powiedzieć że wkręciłam się w tą opowieść od samego początku. Mile zaskoczyła mnie fabuła jak i sama bohaterka. Jak nieźle wiecie ja rygorystycznie i krytycznie podchodzę do głównych bohaterów, tutaj polubiłam Hayley od samego początku, mogłabym powiedzieć że jest ona taką dojrzała nastolatką która musi się troszczyć o własnego ojca. Musi być odpowiedzialna żeby pomóc swojemu ojcu i sobie. Człowiekowi który ma zespół stresu pourazowego powinien pomóc psycholog, lecz Hayley zostaję z tym sama, ojciec nierzadko traci panowanie ponad sobą i naraża ją na zagrożenie ze własnej strony. Opowieść w pewnych momentach wprowadzała smutek w mojej głowie, nie sądziłam że ludzie borykają się z takimi problemami, ciesze się że dzięki tej książce pdf inaczej spojrzałam na sytuację żołnierzy, kapitanów i tych wszystkich ludzi którzy przyczyniają się do obrony kraju. To jest cudowne co oni dla nas robią, ich zobowiązanie i wierność do samego końca. Ta pozycja była dla mnie ciekawą nauką a także miłym spędzeniem czasu, mimo to nie wiem czy sięgnęłabym po nią drugi raz. Jeden raz mi z pewnością wystarczy. Okładka nie przykuwa jakoś wzrok, lecz myślę że jest zgodna co do samej fabuły, bardzo podoba mi się tytuł który najpierw tak błędnie odczytałam. Mimo tego iż nie lubię czytać ebooków o takiej tematyce, ta akurat mi się podobała, a co więcej zalecam wam ją. Nigdy nie widzieliśmy na oczy jak czują się żołnierze którzy widzieli tyle zła ile nawet sobie nie wyobrażamy. Takim ludziom niezbędna jest pomóc wyszkolonych do tego ludzi, ich rodziny nie powinny z tym zostać same. Widzieli śmierć ludzi którzy nie powinni umierać, lub tych którzy sami zabili, wspomnienia prześladują ich do końca życia. Zalecam wam serdecznie tą opowieść i mam nadzieję że poruszy was tak jak mnie.

• Bookendorfina Izabela Pycio

  2018-03-21

  Książka ebook skierowana do młodzieży, lecz i starszy czytelnik z wielkim zainteresowaniem ją przeczyta. Na mnie zrobiła pozytywne wrażenie, zachęciła do bliższego przestudiowania zachowań ludzkich w określonej sytuacji życiowej. W pogłębiony sposób porusza tematykę zespołu stresu pourazowego i jego konsekwencji dla chorego i najbliższych. Jak mocno trzeba walczyć o bliską nam osobę, u której traumatyczne przeżycia wojenne uniemożliwiają zwyczajne funkcjonowanie? A co, kiedy role odwracają się i to dzidziuś staje się opiekunem rodzica, chroniąc go przed samounicestwieniem? Jak mocno obciąża to psychikę dzidziusia i rzutuje na jego życie i relacje społeczne?Narracja jest dużą zaletą tej powieści. Umiejętnie prowadzi czytelnika po zdarzeniach bieżących, dawkuje wspomnienia, wciąga i intryguje. Mowa bardzo plastyczny, mocno nasycony emocjami, a przy tym lekki i z dużą dawką dobrego humoru. Z olbrzymią wrażliwością śledzimy fabułę, niezwykłą walkę młodej kobiety o ojca, a właściwie o jego życie. Nic nie jest łatwe, każdy dzień wymaga ogromnego wysiłku, żeby utrzymać się na powierzchni życia. A zagrożenia czyhają od strony samego rodzica, którego emocjonalny świat to same skrajności, wielka huśtawka nastrojów. Nigdy nie wiadomo, w jakim humorze jest teraz, a w jakim będzie za chwilę. Czy radosny ojciec, pełen opiekuńczości, zrozumienia i miłości, czy również domowy tyran, którego trzeba traktować jak małe dziecko, nie potrafiący zapanować ponad emocjami, niemyślący racjonalnie. I jak ta nastolatka ma chronić silnego fizycznie mężczyznę, kiedy w atakach szału potrafi on zdemolować mieszkanie?To nieustanne poczucie wstydu, kiedy nie chce się nikomu przyznawać do sytuacji w domu, ponieważ trzeba by było objaśniać zbyt wiele. Krycie się z codziennymi problemami, tak żeby nikt nie zauważył choroby ojca. Czy można to wytłumaczyć, by choć częściowo było zrozumiałe dla innych? Chce się pomóc tej dwójce osób, rozwiązać ich problemy, nie finansowe, które są konsekwencją wszystkich rodzinnych zawirowań, lecz przede wszystkim te psychiczne, które tak dramatycznie uniemożliwiają sprawne funkcjonowanie w pracy, w szkole, wśród rówieśników. Bardzo przejmujące, wstrząsające, uruchamiające duże pokłady empatii.Książka bardzo sugestywnie prezentuje codzienne zmagania córki o przywrócenie normalności w rodzinie. Tocząc walkę o ojca kobieta ponosi duże koszty, traci bowiem znaczną element własnego dzieciństwa, przedwcześnie musi zmagać się z problemami, o których jej rówieśnicy nie mają najmniejszego pojęcia. Ta wielka niepewność towarzysząca jej każdego dnia, wiecznego zagrożenia złego nastroju ojca, lękiem przed tym, żeby nie zrobił sobie czegoś złego, mocno wyczerpuje i eksploatuje emocjonalnie. Dom, który powinien być oazą spokoju i bezpieczeństwa, zmienia się w pomieszczenie pełne pułapek, gdzie cały czas trzeba wykrywać i niwelować potencjalne zagrożenia.Dziewczyna jest sama z tymi problemami, bez matki czy dziadków. Jeśli nawet pojawia się pomoc, to jest ona doraźna, chwilowa, czasami nawet lepiej, żeby jej nie było, ponieważ narusza kruchą konstrukcję, po której porusza się ta dwójka. Podejmując jakiekolwiek decyzje kobieta kieruje się przede wszystkim dobrem ojca. Traktuje ojca jak tykającą bombę, która nie wiadomo kiedy i z jaką siłą wybuchnie, a czasem tylko jedno słowo albo drobny gest potrafi doprowadzić do eksplozji. Jak długo można żyć w takim stresie? I gdzie tu miejsce na normalność?Także ojciec walczy z demonami przeszłości, bardzo stara się poradzić sobie z chorobą, dołuje się, że mu to nie wychodzi, że traci kolejne prace, degraduje społecznie, panicznie boi się wyjść z domu, nie może funkcjonować, uzależnia od alkoholu i narkotyków. A z drugiej strony, okresy wyciszenia, radości ze znalezienia nowej pracy, choćby dorywczej, szykowania córce posiłków, rozmów z nią i okazywania jej ogromnej miłości. To uczucie dychotomii prowadzi do pragnienia stałej ucieczki przed sobą i światem zewnętrznym. Kiedy przekroczona zostaje granica bólu, wytrzymałości psychicznej i człowiekiem zawładną myśli samobójcze?Książka bardzo interesująca i interesująca, choć porusza bolesne i ważne problemy, napisana w sposób przyjemny, zabawny i z humorem. Wartościowa pozycja, zachęcam do jej przeczytania.bookendorfina.blogspot.com

• ola2998

  2018-03-21

  Być może ktoś już spotkał się z Lauren Halse Anderson i przeczytał "Motylki" , które własną drogą mają całkiem dobrą opinię wśród czytelników. Przed sięgnięciem po tę pozycję, bałam się, że będzie ona jedną z wielu niczym niewyróżniającą się książką o nastolatce z problemami, która musi zmierzyć się z rozpaczą i ocalić własnego ojca. Sama historia być może i nie jest oryginalna, lecz sposób w jaki Laurie Halse Anderson pisze, sprawia, że z przyjemnością brnie się przez kolejne strony. Autorka nie boi się nakładać na bohaterów kolejnych trudności i rzucać im kłody pod nogi, tworzy kilka interesujących wątków, jednak przede wszystkim w umiejętny sposób przedstawia zespół stresu pourazowego i w jaki sposób wpływa on na człowieka.Jeśli chodzi o postacie to ze względu na ich specyficzne charaktery nie każdemu mogą się spodobać. Hayley to inteligentna dziewczyna, bezczelna i pewna siebie i pomimo nieciekawego życia nie użala się ponad sobą, jednak bardzo prosto przychodzi jej krytykowanie i przyklejanie innym etykietek. Niemniej pokochałam ją za relacje z ojcem, ponieważ choć miały one w sobie destrukcyjne oblicze to były zarazem cudowne i chwytające za serce. Jeśli chodzi o Finna to chłopak, któremu spodobała się główna bohaterka i za wszelką cenę chce ją do siebie przekonać. Przyjemnie było na to spoglądać i na wsparcie, jakie udzielał Hayley w niełatwych chwilach, lecz czasem odnosiłam wrażenie, jakby nie liczył się z jej uczuciami.W tle nie zabrakło oczywiście romansu. Z jednej strony wydaje mi się, jakby wziął się on znikąd, zupełnie jakby pewnego dnia Finn po prostu postanowił, że chce być chłopakiem Hayley. Uczucie między nimi wydaje się rosnąć za szybko, w pewnym momencie czułam, jakby było ono trochę wymuszone i zbyt idealne, a mimo to nie zabraknie w nim kłótni i problemów, lecz tych prawdziwych problemów, nie zaś pseudo dramatycznych. Bohaterowi muszą pracować razem na własny związek i jego przyszłość, co mi się naprawdę spodobało. Mogłabym powiedzieć, że to słodka relacja, lecz według mnie w pozytywnym tego słowa znaczeniu, nie jest przesłodzona, nie gra głównych skrzypiec, a jest miłym dodatkiem.Laurie Halse Anderson ma bardzo niezły styl bogaty w metafory, dzięki czemu z przyjemnością chłonie się te książkę, choć miejscami brakło mi bardziej obrazowego języka z większą ilością szczegółów. Dialogi między bohaterami były śmieszne i sprawiały, że na moich ustach pojawiał się uśmiech. Nie powiedziałabym, że jest to książka ebook o dużym ładunku emocjonalnym czy taka, która pozostawi nas w rozsypce, niewątpliwie jednak ma w sobie to coś, co nas dotyka."Bezlitosne ostrze pamięci" to bardzo nieźle dopracowana opowieść młodzieżowa, zawierająca trochę akcji, dawkę humoru i szczyptę romansu w tle. Jest kilka mankamentów, do których mogę się doczepić, niemniej, jak już pisałam, czytanie sprawiło mi niemałą przyjemność i uświadomiło, czym jest PTSD. Uważam, że warto poznać bliżej Hayley a także jej ojca i wspólnie z nimi przejść ich historię. -------http://mojeksiazki-ola.blogspot.com/2015/10/bezlitosne-ostrze-pamieci-laurie-halse.html

• bombowiec124

  2018-03-21

  O bezsilności względem choroby. O determinacji bliskich, o wielkiej bezinteresownej miłości. Postaci wzbudzają dużo sympatii. Autorka kładzie nacisk nie na wojnę, lecz na to, co ona w nas z pozostawia. Zniszczone wnętrze i strach przed zagrożeniem.

• Mirka

  2018-03-21

  Autorka ukazuje skutki misji, rozpaczy żołnierzy. Emocje udzielają się czytającemu. Miłość dwojga młodych jest tu iskierką nadziei dla tego smutnego świata naznaczonego klęską tych, którzy ocaleli. Przerażające życie domowe i wiara w poprawę. Kreatywna i uczciwa opowieść.

• fil-mon-87

  2018-03-21

  Autorka ukazuje tragedia człowieka, który nie potrafi uciec przed koszmarem wojny. Nastolatkę, która wciąż obawia się, w jakim stanie jest jej rodzic i czy nie robi sobie albo innym krzywdy. Kłopoty żołnierzy i ich rodzin, tematyka zawsze aktualna. Polecam.

• dorota-serafin

  2018-03-21

  Rany psychiczne, które nie chcą się zabliźnić. Skomplikowane kłopoty licealistów, które rozumie każdy rodzic. Niepełna rodzina i jej troski. Związki, o które trzeba walczyć ze wszystkich sił. Życie, które nie jest usłane różami, ale wszyscy szukamy szczęścia i spokojnej przystani. Bardzo niezła pozycja.