To twoja książka?

Recenzje

• bookiecikowa

  2025-06-29

  To następna pozycja dotycząca Japonii, którą miałam okazję przeczytać. Niezależnie od państwie (bo mogliby to być nawet nasi sąsiedzi, a nawet Polska), potrafią mnie zainteresować od samego początku. Tak było i tym razem – właściwie już po samej okładce, która w cudowny sposób oddaje klimat japoński. I nie byłabym sobą, gdybym nie wspomniała o twardej oprawie, których jestem olbrzymią fanką. Książka ebook jest napisana w sposób zrozumiały, lecz również ciekawy. Tym bardziej, że nie poznajemy suchych faktów, a historię autora od momentu przybycia do ambasady japońskiej w londyńskiej dzielnicy Mayfair. To, co mi się spodobało, to sposób skonstruowania tej pozycji, a dokładniej dodanie szczegółów, które przypominały fabularną książkę. Właściwie, czytając tę pozycję, nieraz łapałam się na tym, że zaczęłam traktować ją jako jedną z historii fikcyjnych bohaterów, a nie literaturę mającą głównie przedstawić kraj. Co sądzę za olbrzymi plus, ponieważ w żadnym momencie nie była „sztywna”. Ten humor, nie mogłam przestać się uśmiechać, gdy tylko brałam tę pozycję do ręki i zaczynałam czytać! Jest tak płynny i plastyczny, że był jedną z pierwszych rzeczy, które się wyróżniły… a nawet zapadły w pamięć. To samo ze stylem pisania – przez tekst się po prostu płynie! Twórca idealnie wie, jak przyciągnąć uwagę czytelnika na dłużej, co potwierdza też jego konto na YouTubie. Epizody nie są ani za krótkie, ani za długie, a dodatkowo oznaczone miesiącem a także datą, dzięki czemu od razu wiemy, kiedy dana sytuacja miała miejsce. Spodobało mi się też to, że twórca przy niektórych japońskich nazwach dodał kanji, jak na przykład 沈黙 (chinmoku) czy 酒田 (Sakata), a także to, że nie obawiał się wspomnieć o własnych wpadkach. Przy tej ze strony 144 poczułam mocne zażenowanie połączone z rozbawieniem… Trzeba pamiętać, nauka języka jest ważna! To jedna z tych pozycji, które zafascynowały mnie Japonią jeszcze bardziej. Czytając ją, aż chce się tam pojechać, chce się zrobić coś szalonego, zupełnie jak autor, który od dłuższego czasu żyje po drugiej stronie kuli. To, jak omawiał nawet łatwe smaki, jak wplatał do tekstu historyjki wywołujące przyjemne ciepło (jak ta z panem i wiśniami ze strony 80), po prostu zachwyca. Muszę przyznać, że to jedna z lepszych pozycji dotyczących Japonii, jakie przeczytałam pod wobec rozpalenia na nowo, a nawet jeszcze silniejszej chęci, by wybrać się w podróż. O autorze i jego kanale na YouTube wcześniej nie słyszałam, natomiast po przeczytaniu tej książki zerknęłam na profil. Z twórczością Chrisa Broada z pewnością zostanę na dłużej, zwłaszcza że polubiłam jego humor a także sposób przedstawiania Japonii.

• urszula_gala

  2025-07-08

  Chris Broad "Anglik w Japonii" 10 lat w Państwie Wschodzącego Słońca, przełożyła Dorota Konowrocka – Sawa, Wybieracie się niedługo na urlop? A może  jesteście po? Już tak mam, że lubię poznawać nowe miejsca. Mimo to Japonia nie była nigdy moją destynacją marzeń. Być może z uwagi na jej specyfikę; egzotykę wynikającą z kultury i znacznej hermetyczności. Nie wiem czy umiałabym się tam odnaleźć, nie tylko wśród poddanemu wielu regułom społeczeństwu, lecz również w nieustającym pośpiechu. A jednak w 2012 roku Chris Broad postanawia wyjechać na japońską prowincję, by tam dzielić się znajomością języka i wspomagać lokalnych nauczycieli w nauczaniu angielskiego. Beneficjent nazwiska, które po dodaniu "a" zmienia znaczenie na "za granicą", po zakończeniu językowej przygody, stworzył słynny w internecie kanał dotyczący Japonii. "Anglik w Japonii" to lektura doskonała na urlop. Lekka, a zarazem nie trącąca banałem, dla tych którzy, tak jak ja, niewiele wiedzą o Japonii, a zarazem ciekawi są sposobu postrzegania przez obcokrajowców świeżych miejsc a także oczywiście lokalnego sposobu patrzenia. W przypadku Chrisa przyglądanie się temu kulturowemu zderzeniu, powoduje dużo niedomówień. Jest również okazją do wzajemnej wymiany doświadczeń, daje możliwość poznania świeżych osób, a nawet zawarcia przyjaźni, która trwa do dziś. Mnie Chris Broad najbardziej ujął tym, iż zawziął się i w okresie własnego pobytu w Japonii nauczył się języka japońskiego. Podziwiam jego determinację, ponieważ japoński to językowe Himalaje. Przy nim moja niedawna (przed wyjazdem do Lizbony) trwająca kilka miesięcy nauka portugalskiego, to bułka z masłem.