Inkwizycja
Szczegóły |
Tytuł |
Inkwizycja |
Rozszerzenie: |
PDF |
Jesteś autorem/wydawcą tego dokumentu/książki i zauważyłeś że ktoś wgrał ją bez Twojej zgody? Nie życzysz sobie, aby podgląd był dostępny w naszym serwisie? Napisz na adres
[email protected] a my odpowiemy na skargę i usuniemy zabroniony dokument w ciągu 24 godzin.
Inkwizycja PDF - Pobierz:
Pobierz PDF
Zobacz podgląd pliku o nazwie Inkwizycja PDF poniżej lub pobierz go na swoje urządzenie za darmo bez rejestracji. Możesz również pozostać na naszej stronie i czytać dokument online bez limitów.
Inkwizycja - podejrzyj 20 pierwszych stron:
Strona 1
Inkwizycja
• Inkwizycja przeciw karom Z dekretu Grzegorza IX wynika, że trybunały
inkwizycyjne były powołane m.in. do tego, aby nie dopuścić do karania za
herezję osób niewinnych. Związane to było z tym, że przedtem sprawy o
herezje, wytaczane przez sądy świeckie, powodowały potworny chaos,
tortury i kary śmierci.
• Powód powołania Inkwizycja Kościelna była instytucją powołaną dla
zatrzymania działalności katarów i albigensów. Były to bardzo
destrukcyjne ruchy, dopuszczające się morderstw przez zamurowanie w
celi głodowej. Świat był doskonałym dziełem diabła. Wg nich najlepsze było
niedopuszczanie do narodzin dzieci - aborcja w każdej postaci.
• Inkwizycja pomysł cesarza Instytucję inkwizycji świeckiej powołał cesarz
Justynian I (527-565) w Bizancjum. Nakazywał on ścigać innowierców i
konfiskować majątki, a powrót do pogaństwa karać śmiercią.. Potępiony
został przez biskupów i papieży (np. papież Wigiliusz)
• Inkwizycja a rewolucja Inkwizycja Hiszpańska w ciągu 400 lat uśmierciła
min. 2-krotnie mniej osób niż rewolucja francuska w ciągu kilku
pierwszych lat. Było to max. 30.000 (75 rocznie). Rewolucja francuska w
latach 1792-1794 36.000 w tym 12.000 bez sądu (18.000 rocznie). W
Hiszpanii w latach 1936-39 zgładzono ponad 60.000 za takie zbrodnie, jak
arystokratyczne urodzenie, zbyt duży majątek, zbyt wysokie wykształcenie,
bądź śluby zakonne. Liczba 30.000 jest jednak grubo przesadzona. Wg.
najnowszych badań historycznych w latach 1560-1700 spalono ... 500
osób.
• Inkwizycja w Ameryce W Meksyku pomiędzy rokiem 1574 a 1715 odbyło
się... 39 egzekucji
• Humanitaryzm Inkwizycji Inkwizycja była pierwszą instytucją, która
wprowadziła obrońcę z urzędu dla każdego. Kary były generalnie
łagodniejsze od kar wydawanych przez sądy cywilne. Kara śmierci zawsze
była humanitarna, w przeciwieństwie do śmierci w męczarniach
stosowanych przez wszystkie ówczesne sądy. Wprowadzono też wiele
innowacji prawnych, przyjętych w sądownictwie dopiero w XX wieku.
• Humanitaryzm Inkwizycji Mało kto zna procedurę sądów
inkwizycyjnych. Po przybyciu ogłaszano czas łaski dla ujawnienia się
heretyków. Potem powoływano ławników - cieszących się zaufaniem
społecznym. Oskarżony sporządzał listę swoich wrogów i ci nie mogli być
świadkami. Miał prawo, a nawet obowiązek, korzystania z obrońcy. Do
więzienia trafiał gdy nie stawił się na przesłuchanie. Przez cały czas
próbowano z nim rozmawiać i nawracać. Korzystano z najlepszych
teologów, księży i zaufanych ludzi. Cel był jeden - poznanie prawdy choć
oczywiście zdarzały się nadużycia.
1
Strona 2
• Tortury - rzadko Wbrew opinii tortury stosowane przez Inkwizycję były
bardzo rzadko. W każdym razie rzadziej niż w ówczesnych sądach. Często
kończyło się na podpisie pod oświadczeniem lub zeznaniu świadka. (prof.
Adriano Prosperi "Tribunali della coscienza")
• Tortury-łagodniej Tortury uznawano jako metodę śledczą w całym
świecie. Inkwizycja wprowadza dwa zastrzeżenia. Nie mogły prowadzić do
okaleczeń i uszkodzenia zdrowia, a zeznania musiały być powtórzone
dobrowolnie. Zeznania na torturach nie były brane pod uwagę. Z tych
powodów były rzadko stosowane.
• Chorych nie sądzono To inkwizycja wprowadziła zasadę, że nie wolno
sądzić ani karać osób chorych psychicznie.
• Uniewinnienie na stosie Nawet już na stosie, gdy skazany publicznie się
ukorzył, unikał śmierci.
• Więzienie Inkwizycyjne Często jako więzienia wykorzystywano cele
klasztorne. Dopiero w razie złego zachowania lub niesubordynacji
stosowano specjalne więzienie. Inkwizycja stosowała skrócenie kary za
dobre sprawowanie oraz zwolnienie przez zaświadczenie proboszcza.
Całkowicie nie do pomyślenia w ówczesnych sądach.(prof. Adriano
Prosperi "Tribunali della coscienza")
• Protest uznany Znany jest (nie jeden) przypadek więźnia który
protestował strajkiem głodowym przeciw złym warunkom. Był
wypuszczony na wolność i złożył pisemne podziękowanie.(prof. Adriano
Prosperi "Tribunali della coscienza")
• Śmierć też humanitarnie Często przy wykonywaniu kary stosu
stosowano wcześniejsze szybkie pozbawienie życia, aby skazaniec nie
męczył się. Taki sposób w sądownictwie świeckim przyjął się dopiero w XX
wieku. W owym czasie sądy znały 21 rodzajów śmierci w torturach.
• Śmierć z ręki prawa Np. w Strasbourgu w październiku 1582 skazano na
stos 134 czarownice
• 2 % skazanych Inkwizycja skazywała na śmierć. O tym wiedzą wszyscy,
ale nie wszyscy słyszeli, że było to 2% wyroków. Ponadto liczne z tych
wyroków papieże odwoływali. Niestety, do owych odwołań nie stosowali się
królowie, którzy te kary jednak wymierzali - mimo woli Kościoła. (prof.
Adriano Prosperi "Tribunali della coscienza")
• 20 stosów na 106 lat W najgorętszym okręgu Bajadoz w Hiszpanii w
ciągu 106 lat (1493-1599) na stos skazano 20 osób.
• Czy Bernard Gui był okrutny Ulubiony filmowy inkwizytor Tuluzy
Bernard Gui w latach 1307-1323 na 100 wyroków wydawał średnio 1
skazujący na ... przekazanie sądom świeckim - które na ogół jednak
skazywały na śmierć. Działo się to w środku nieformalnego państwa
Albigensów. Hmmm... fanatyk, okrutnik, a może bestia ?
• Śmierć dzięki sądom świeckim Te sprawy, które wykraczały przeciw
państwu, były przekazywane pod sądownictwo świeckie. Kary śmierci były
2
Strona 3
przez nich bardzo często ferowane. Podobnie jak stosowanie tortur. Prawie
wszyscy papieże protestowali przeciw okrutności sądów świeckich
stosujących się do prawa Saksońskiego, ogłoszonego przez cesarza
Fryderyka I. Należy przypomnieć że Inkwizycja stosowała przede
wszystkim kary moralne.
• Za co skazano Galileusza Opublikował nie udowodnioną teorię jako
PEWNIK, nie potrafił jej udowodnić i, co więcej, napisał w sposób
zakrawający na herezje. Jedynym dowodem jaki przedstawił, były odpływy
i przypływy (co jak wiadomo jest spowodowane przez księżyc, a nie obroty
ziemi dookoła słońca. Zostało to dopiero potwierdzone w 1748). Karą dla
Galileusza było: Raz w tygodniu odmówić SIEDEM psalmów. Kara wygasła
po trzech latach. Galileusz, jako że uważał się za wierzącego, "karę"
kontynuował.
• Sąd boży We wczesnym średniowieczu stosowano tzw. sąd boży, w którym
Bóg miał wydać wyrok na skazańca. Był to np. Próba gorącej wody -
zanurzanie we wrzątku bez śladu oparzeń, próba ognia - przechodzenie
przez ogień, próba krzyża, gdzie oskarżony i oskarżyciel musieli stać ze
skrzyżowanymi na piersiach rękami tak długo aż jeden z nich upadnie.
Istniała też, opisywana w Biblii próba czystości gdzie niewiasta podejrzana
o cudzołóstwo miała pić wodę zmieszaną z pyłem z posadzki
tabernakulum. Jeśli "zgniło jej łono" okazywała się winną. Próbę tą
wspomagały z pewnością choroby weneryczne; Sądy boże zostały zakazane
przez sobór laterański w 1215 r.
• Polowanie na czarownice Akty tzw. "Sądów Bożych" (zakazanych przez
Sobór laterański w 1215), palenie na stosie, procesy tylko po denuncjacji
wystąpiły dzięki działaniom dwóch inkwizytorów świeckich, Henryka
Institora w północnych Niemczech i Jakuba Sprengera w Nadrenii. Po
śmierci papieża Innocentego VIII który bardzo przejął się sprawą czarów
wydali oni komentarz - podręcznik dla inkwizytorów. Komentarz potępił
wyraźnie papież Aleksander VI i niejednokrotnie uchylał wyroki w
procesach o czary.
• Polowanie na czarownice Szaleństwo jakie ogarnęło Europę w związku z
czarami spowodowało wiele stosów. Spalono ok. 300.000 tys. kobiet. 2/3
tych stosów płonęło jednak w protestanckich Niemczech. 70.000 płonęło w
Anglii - oderwanej od Kościoła. Spośród pozostałych wiele było
wykorzystywanych przez władzę świecką. Inkwizycja traktowana z ulgą
zapewniała przynajmniej sprawę sądową - która rzadko kończyła się
śmiercią, podczas gdy np. Kalwin skazywał na śmierć bez procesu.
• Luter o Koperniku "Ludzie słuchają improwizowanego astrologa, który za
wszelka cenę chce udowodnić, że to nie niebo się kreci, lecz ziemia. Aby
wystawić na pokaz inteligencję, wystarczy coś wymyślić i podać to jako
pewnik. Ów Kopernik, w swojej głupocie, chce zburzyć wszystkie zasady
astronomii" (za V. Messori Czarne karty kościoła)
• Protestanci o teorii kopernikańskiej Kepler za nauczanie teorii
kopernikańskiej został usunięty z protestanckiego kolegium teologicznego
3
Strona 4
w Tybindze. Za nauczanie teorii sprzecznej z Biblią. (za V. Messori Czarne
karty kościoła)
• Protestanci o innowiercach Należy przypomnieć, jaką nienawiścią pałał
Luter i inni do Żydów. Twierdził, że należy dokonać eksterminacji tego
narodu i wypędzić go z Europy. Miał poza tym prawdziwą obsesję na
punkcie czarownic.
• Błędy Inkwizycji Inkwizycja nie była instytucją scentralizowaną.
Odpowiedzialność ponosili głównie ówcześni inkwizytorzy - dobierani
bardzo staranni jako ludzie oświeceni i moralnie nieskazitelni. Mimo to
zdarzały się (nieliczne !) przypadki złych inkwizytorów, którzy jednak byli
odwoływani i skazywani, jak np. Robert le Bourge (XIII w.), który po kilku
latach działalności został osadzony w więzieniu.
• Przeprosiny Pomimo wiedzy o znacznych różnicach (in plus) inkwizycji i
sądownictwa oraz braku wpływu na niektóre świeckie wyroki inkwizycyjne,
papież Jan Paweł II przeprosił za błędy. Do tej pory nie uczyniła to ani
jedna władza świecka, ani jeden rząd, król, cesarz czy parlament.
Poniżej przykłady typowych tekstów o inkwizycji. Na czerwono
zaznaczono błędy. Na zielono uszczypliwości, wykrzyknienia mające podsycić
atmosferę. Mogłoby się wydawać, że trudno o podobne przykłady łgarstwa i
manipulacji. Niestety, zdarza się to często.
Czasopismo Bez dogmatu - Internet, podpis przemilczmy
Święta Inkwizycja Według prawa kontynentalnego i rzymskiego
czarownictwo było zbrodnią wyjątkową, crimen excepta, w wypadku której
bardzo trudno przedstawić dowody w drodze zwykłej, prawnej procedury.
Dlatego najlepszym sposobem udowodnienia przestępstwa miało być
przyznanie się winnego.
Sam Bóg przypuszczalnie nie miał w tej sprawie nic do powiedzenia; być
może umarł w roku 1486, gdy dwaj bogobojni dominikanie - Jakub Sprenger
i Heinrich Kramer - opublikowali "Młot na czarownice". Możliwe zresztą, że
umarł 253 lata wcześniej, w roku 1233, gdy święta Inkwizycja powołana
została do życia lub w roku 1320, kiedy papież Jan XXII polecił Inkwizycji
uśmiercenie wszystkich, którzy oddali się diabłu. A może jeszcze wcześniej, w
roku 382, gdy chrześcijański Kościół uznał, że zabity powinien być każdy,
kto dopuszcza się herezji.
Ludzie podejrzani o czarownictwo powinni być torturowani tak długo, aż
wyznają swe postępki i przyznają się do winy. Powinni być zabici dla dobra
świata, aby powstrzymać diabelskie działania w królestwie Bożym i dla
własnego dobra, aby przez swą śmierć w pokucie uchronić się przed
straszniejszymi następstwami po śmierci.
Przez pierwsze 253 lata istnienia Inkwizycji czarownice palono w sposób nie
skodyfikowany, panował w tej dziedzinie ogólny bałagan i chaos. Dopiero gdy
Sprenger przekonał papieża Innocentego VIII o potrzebie uregulowania tych
spraw i kiedy wspólnie z Kramerem wydali swe wielkie dzieło, kościół mógł
przystąpić do polowania metodycznie i w sposób uporządkowany. Od tego
czasu w całej Europie stosowano identyczną procedurę, podobne narzędzia
tortur i niemal identyczną listę pytań, które należało zadać czarownicy. W
sprawie polowania na czarownice, dwa zwaśnione odłamy Kościoła -
4
Strona 5
protestantyzm i katolicyzm potrafiły się doskonale porozumieć, nawet w
czasach wojny trzydziestoletniej.
Artykuł składający się z historycznych widzimisie, pełen uszczypliwości,
manipulacji i czystych kłamstw. Niestety, taka literatura nie jest
odosobnionym przykładem. Poniżej dwa teksty encyklopedyczne. Pierwszy z
Wielkiej Encyklopedii Powszechnej wydanej w 1967 roku (data mówi sama za
siebie). Drugi jednak wydany już w wolnej Polsce niczym nie odbiega od
pierwszego, a nawet idzie dalej (np. pierwsze zdanie). Zaczerpnięty z
encyklopedii FOGRY 1998.
.
Encyklopedia r. 1967
Inkwizycja, (...) instytucja kościoła katolickiego do wykrywania i karania
ruchów heretyckich i antykościelnych. Początki inkwizycji sięgają panowania
Teodozjusza I Wielkiego i Justyniana I; już wtedy istnieli przy kościele
specjalni urzędnicy tzw. inquistores. (...) Wzrost opozycji kościelnej i religijnej
w XII-XIII w. (katarowie, albigensi) spowodował wzmożenie represji ze strony
kościoła (...) Za pontyfikatu Innocentego IV wprowadzono oficjalnie użycie
tortur do wymuszania zeznań. Do wytoczenia procesu wystarczało
podejrzenie lub denuncjacja szpiegów, utrzymywanych przez inkwizycję.
Nazwiska oskarżycieli czy świadków (mógł nim być każdy: krewny, dziecko,
nawet zbrodniarz) utrzymywane były w tajemnicy. (...) Oskarżony w praktyce
był pozbawiony obrońcy, którego automatycznie oskarżano o sprzyjanie
herezji. (...) Najczęściej jednak karano, w zależności od rodzaju zarzucanego
czynu chłostą publiczną, ciężkim więzieniem (często dożywotnim) lub
śmiercią.(...) Nieco łagodniejsza była inkwizycja we Włoszech, szczególnie w
prowincjach i miastach mających własny samorząd (...) Inkwizycja działała
tu pod nadzorem władz świeckich, które przeciwstawiały się okrucieństwu.
Również w Niemczech działalność inkwizycji była ograniczona przez
niektórych cesarzy.(...)W Anglii (...) tortury były w ogóle zakazane.(...)
Specyficzny charakter miała inkwizycja hiszpańska. Stosowano tam masowe
represje wobec nawróconych mahometan i żydów oskarżanych o tajemne
wyznawanie dawnych religii. (...)W wielu jednak krajach działalność
inkwizycji zmalała pod wpływem reformacji. (...) Przedmiotem ataków
inkwizycji stali się przede wszystkim postępowi uczeni tego okresu. (...)W
większości krajów europejskich inkwizycja została zniesiona do końca do
XVIII w. Jedynie w najbardziej reakcyjnych krajach przetrwała do połowy
XIX w. (...) Na miejscu dawnej inkwizycji istnieje obecnie przy kurii rzymskiej
Najwyższa Kongregacji Świętego Officjum.
Nie ma odniesienia do ówczesnego krwawego sądownictwa. Ani słowa o
humanitarnych odkryciach i postępowych zasadach wprowadzonych właśnie
przez inkwizycję. Nie ma w ogóle rozgraniczenia między inkwizycją kościelną
i świecką. Ani słowa również o ułaskawianiu, wstawiennictwie papieży (np. o
tym że papież przyjmował żydów w Watykanie w czasie, gdy w Hiszpanii
władza świecka ich torturowała. Papież dał im schronienie i zabronił
represji). Absurdalne są poglądy o łagodności inkwizycji protestanckiej (sądy
Kalwina bez procesu itp.). Kłamstwa dotyczą formy procesu, odmowy
obrońcy, oskarżeń za świadczenie itp. (Aby zmniejszyć ilość oskarżeń w
pewnym czasie wprowadzono zarzut herezji za oskarżenie !!!) Na koniec
5
Strona 6
informacja całkowicie bez kontekstu, sugerująca przejęcie zbrodniczych
praktyk przez Watykan.
Encyklopedia Fogry 1998
Inkwizycja, (...), instytucja policyjno-sądowa Kościoła katolickiego, sięgająca
swymi początkami IV w. Rzeczywista jednak działalność inkwizycji
rozpoczęła się w 1184, gdy papież Lucjusz III rozkazał wszystkim biskupom
zwalczanie herezji, (...) Teoretyczne podstawy dla działania inkwizycji
wypracował św. Tomasz z Akwinu w Summa Theologica (II. II, 11, 3).
Twierdził on w niej, że heretyków nie należy tolerować, lecz trzeba karać
śmiercią. Zadaniem inkwizycji była walka z wszelkimi ruchami heretyckimi,
czarownicami i czarami, wszelkimi głosicielami teorii niezgodnych z
dogmatami i oficjalną doktryną kościoła. Ofiarami inkwizycji stawali się
uczeni, teologowie, ludzie niewygodni dla władz Kościoła lub lokalnych
społeczności katolickich Najczęstszymi sposobami działania inkwizycji były:
szpiegostwo, donosicielstwo, przesłuchania, tortury, palenie dzieł, palenie
heretyków na stosach. Wśród inkwizytorów największą sławę (w spisie
dokumentów kościelnych wyróżniony jako "gorliwy obrońca prawowierności")
zdobył dominikanin niemiecki Sprenger, autor książki Malleus maleficarum
(Młot na czarownice). Książka Sprengera pozostaje w bezpośrednim związku
z bullą Innocentego VIII, wg której każda czarownica pozostaje w stosunku
płciowym z diabłem. Książka opisuje przesłuchanie i spalenie na stosach
dziewięćdziesięciu czarownic. Ile rzeczywiście kobiet spłonęło na stosach
inkwizycyjnych pod zarzutem czarów do dziś nie ustalono.(...)
Ten również tendencyjnie napisany artykuł jest prawie dokładną kalką
poprzedniej encyklopedii. Wyrzucono z niej kilka informacji dających jednak
pewne pozytywne światło (np. to, że w krajach słowiańskich inkwizycja
prawie nie działała - ciekawe dlaczego). Na to miejsce wprowadza się tematy
(Młot na czarownice, stosunki płciowe z diabłem itp.), które tak przestawione
są 100% manipulacją.
Kilka godnych polecenia linków inkwizycyjnych
artykuł o Inkwizycji
Grzegorz Świderski Inkwizycja (informacje)
Rafał A. Ziemkiewicz "Stosy kłamstw o Inkwizycji" (artykuł)
6