Jaros�aw Loretz MIODEK - Ta�, ta�, ta�... No chod�cie, male�kie. Wiem, �e tu jeste�cie... Szed� pochylony, na lekko ugi�tych nogach, wysuwaj�c przed siebie trzymane w d�oniach wyrwane z korzeniami drzewko. Rozgl�da� si� ciekawie na boki, szukaj�c jakiegokolwiek ruchu. Wydawa�o si� jednak, �e okolica jest zupe�nie wyludniona. Jakby wymar�a. Zreszt�... Ka�dy cmentarz sprawia takie wra�enie... M�czyzna niecierpliwi� si� coraz bardziej. Nie po to tu laz�, �eby ogl�da� rozgrzebane nagrobki i popr�chnia�e, poznaczone ko�lawymi napisami krzy�e. Takie atrakcje to on mia� i w swoich rodzinnych stronach. - Cip, cip, cip, go��beczki. Chod�cie do tatu�cia... Jego wzrok przebija� zalegaj�cy mijane jamy i zag��bienia mrok, omiata� kolebane podmuchami wiatru korony drzew, prze�lizgiwa� si� po nieruchomych krzakach. Zupe�nie bez efektu. A przecie�, cholera, ca�e to plugastwo musia�o si� gdzie� tutaj ukrywa�. Jak do tej pory jednak �adnego nie zauwa�y�, a przecie� nie spos�b by�o ich przeoczy� po drodze. Z tym kolorem... Graniczny mur cmentarza by� ju� o kilkana�cie krok�w przed nim. M�czyzna by� coraz bardziej rozgoryczony. Ca�e popo�udnie zmarnowane... Zatrzyma� si� przy jednym z grob�w i w bezsilnej z�o�ci �upn�� grubszym ko�cem drzewka w uchylon� p�yt� nagrobkow�. Zupe�nie niespodziewanie spod p�yty dobieg� ledwo s�yszalny chrobot. Drobne, niemal nies�yszalne skrobni�cie. Tak cichute�kie, �e wi�cej ha�asu zdawa� si� czyni� lawiruj�cy mi�dzy konarami drzew wiatr. Usta odzianego w pot�uszczony kubrak m�czyzny rozci�gn�y si� w drapie�nym u�miechu. Szybko podkasa� r�kawy i z koci� niemal zwinno�ci� wst�pi� na omsza�� p�yt�. Spr�y� si� w sobie, skuli�, nabra� w p�uca powietrza... I nagle z wrzaskiem podskoczy�, ca�ym ci�arem opadaj�c na kamie�. Rozleg� si� g�uchy trzask. Rozp�k�a wp� p�yta j�kn�a i zapad�a si� wraz z nim w g��b grobu. Niemal natychmiast w powietrzu za�wista� uderzaj�cy dziko - raz za razem - badyl. Wznosi� si�, i opada�, wznosi�, i opada�, godz�c w co� wij�cego si� z piskiem na dnie jamy. Wzbijany z masakrowanej ziemi kurz g�stnia� z ka�dym uderzeniem i spowija� wszystko wok� szarawym ca�unem. Z czasem okrzyki, piski, i rytmiczny �omot opadaj�cego z si�� kafara drzewka przycich�y. Zast�pi�o je suche pokas�ywanie i sporadyczne przekle�stwa. W ko�cu, z wiruj�cego wci�� k��bu kurzu, wy�oni� si� oblepiony brunatnym py�em m�czyzna. Niepewnie namaca� kraw�d� jamy, i chwiejnie wygramoli� si� na wierzch. W palcach jego lewej d�oni hu�ta� si� powoli szary, wyklepany na p�asko szczur. Rozwarty szeroko pyszczek ironicznie szczerzy� ��te z�by. M�czyzna przybli�y� zew�ok do oczu i obejrza� go uwa�nie, po czym odrzuci� z obrzydzeniem. Wytar� d�o� o spodnie i niezgrabnie otrzepa� si�, wzbijaj�c spor� chmur� py�u. Nast�pnie przyg�adzi� w�osy i przetar� d�oni� oczy. Zamar�. Otacza�o go stado szkielet�w. ��tawe, pokryte zbutwia�ymi strz�pami ko�ci po�yskiwa�y blado w przebijaj�cych si� przez korony drzew s�onecznych promieniach. Wszystkie oczodo�y bacznie wpatrywa�y si� w jego twarz. Ko�ciste d�onie zaciska�y si� na d�ugich, zardzewia�ych gwo�dziach, trzyma�y potrzaskane elementy kamieniarki nagrobkowej, dzier�y�y po�amane wieka trumien... Zdarza�y si� te� resztki krzy�y. Na ich widok przez g�ow� m�czyzny przemkn�o absurdalne pytanie: "Ciekawe, z czyich grob�w je wzi�li?". Obie strony obserwowa�y si� nawzajem, szacowa�y si�y i poprawia�y uchwyty na broni. M�czyzna poczyni� pr�dkie kalkulacje. Tak na oko wychodzi�o ich ze trzy setki. Wzruszy� ramionami. Liczba, jak ka�da inna. Splun�� w d�onie i uj�� mocniej drzewko. Gdy z wojowniczym okrzykiem rzuca� si� na pierwsze szeregi ko�ciotrup�w, przy�wiecaj�ce dot�d s�o�ce schowa�o si� za du��, g�st� chmur�. Ogromny impet, z jakim wdar� si� w szkielety, zdzia�a� swoje. Setki �eber zachrupa�y niczym chrust i zapad�y si� w g��b pustych klatek piersiowych, a dziesi�tki czaszek pospada�y ze spr�chnia�ych kark�w. Ka�dy krok znaczony by� gruchotanymi stopami i wykopanymi spod korpus�w �amliwymi piszczelami. Na ziemi�, g�sto niczym groch, pada�y rzepki kolanowe i segmenty palc�w. We wszystkie strony nekropolii rozlatywa�y si� str�cane z kark�w szerokimi zamachami drzewka b�yszcz�ce czaszki, �migaj�c na podobie�stwo kul armatnich. Nie zwraca� uwagi na orz�ce twarz palce; na k�api�ce szcz�ki i krzesz�ce iskry stare, ostre z�biska; na ma�o skuteczne w takim �cisku ciosy kamieniami czy pa�kami. Zapiek�y w swoim szale�stwie raz to gruchota� kr�gos�upy pniakiem drzewka, raz to li��mi precz od siebie odrzuca� dziesi�tki wyci�gaj�cych si� do niego r�k. Kopa� na o�lep i zbija� z piszczeli kolejnych przeciwnik�w, depta� po ruszaj�cych si� jeszcze, zbitych z n�g szkieletach. Gdy wreszcie wystrz�pione w trakcie walki drzewko trzasn�o na jakim� twardszym czerepie, j�� go�ymi r�kami druzgota� klatki piersiowe, wyrywa� szarpi�ce go r�ce, zbija� g�owy w�asnym czo�em. Zlany krwi�, m��c�cy na o�lep r�kami, zachwia� si� w pewnym momencie i upad�. Zdo�a� zakry� ramionami g�ow� i zastyg� w oczekiwaniu na pierwszy cios. Ten jednak nie nast�pi�. Ostro�nie uchyli� jedn� r�k� i potoczy� zamglonym przez krew wzrokiem wok� siebie. Widok by� zaiste upiorny. Ca�� szeroko�� cmentarnej alejki za�ciela� gruby na dwa �okcie ca�un potrzaskanych ko�ci. Ca�a ta masa rusza�a si� i bezustannie wi�a, przywodz�c na my�l koloni� ��tych robali. Gdzieniegdzie z tej ko�cistej pulpy wy�ania�y si� r�ce. Niekt�re z nich bezsensownie obmacywa�y teren wok� siebie, inne za�, bardziej wida� �wiadome swego bytu i �a�osnej egzystencji, wyci�ga�y si� do nieba w niemym wo�aniu o zmi�owanie. Gdzie� na pobrze�ach wlok�y si� na kikutach r�k nieliczne ocala�e z pogromu po��wki ko�ciotrup�w, usi�uj�c umkn�� do bezpiecznych schronie�, w oddali za� znika�y ostatnie ca�e, "�ywe" (je�li tak mo�na powiedzie� o dawno zmar�ej istocie) szkielety. M�czyzna jednak nie mia� zamiaru da� im umkn��. Pierw, z zadziwiaj�c� systematyczno�ci�, rozdepta� wszystkie wi�ksze, ruszaj�ce si� fragmenty; potem pozbawi� g��w te czo�gaj�ce si� i, skacz�c po nich, rozgni�t� je zupe�nie w proch. Niestety, masakra niedobitk�w zaj�a mu tyle czasu, �e uciekaj�ce, nietkni�te szkielety zd��y�y si� gdzie� zakamuflowa�, i za �adne skarby nie m�g� ich odszuka�. Wreszcie da� za wygran�. Mrukn�� tylko cicho: - Tych mi starczy. Nawet nadto b�dzie... I pocz�� kr��y� w�r�d milion�w ko�ci, grzebi�c w nich stop� i odgarniaj�c na boki co wi�ksze kawa�ki. Jedynie tego ciemnego kszta�tu, kt�ry, trafiony jedn� z rozlatuj�cych si� po okolicy czaszek run�� z j�kiem w bluszcz, nie m�g� znale��. G�ow� by da�, �e to by�o pod tym roz�o�ystym wi�zem, ale tam tylko bujna trawa by�a. Przygnieciona nieco, to prawda, ale tylko trawa... Nadci�ga� zmierzch, gdy dotar� wreszcie do opuszczonej karczmy i zrzuci� na klepisko olbrzymi, trzymany na plecach w�r. Grzechocz�ca rado�nie przy ka�dym kroku zawarto�� zaklekota�a g�o�niej i zamar�a w bezruchu. M�czyzna zdar� z siebie postrz�piony, sztywny od krwi kubrak i cisn�� go na pod�og�, po czym wyszed� na dw�r. Po paru minutach prycha� i plusk�w wr�ci� do izby, nagi od pasa wzwy�, i pocz�� wyciera� si� ��taw� szmat�. Na wilgotnej sk�rze nabiera�y barw si�ce i p�cznia�y szramy. Nie zdawa�y si� one jednak gro�nymi dla tego wielkiego, pokrytego w�z�ami mi�ni cielska. M�czyzna obejrza� uwa�nie skaleczenia, poskuba� par� strup�w, pomaca� kilka wi�kszych si�c�w, wreszcie wzruszy� ramionami i wrzuci� na grzbiet zgrzebn� koszul�. Dotkn�� jeszcze puchn�cej twarzy, i mrukn��: - Mimo wszystko warto by�o... Wytar� d�onie w spodnie. Wepchn�� sobie do ust kawa� le��cej na stole kie�basy i chwyci� w�r. Obejrza� go ze wszystkich stron, ostuka� wystaj�ce, ob�e kszta�ty, a nie znalaz�szy w nim �adnego ruchu, pocz�� ci�gn�� na zaplecze. Pierwsze problemy pojawi�y si� przy kontuarze, jednak dopiero w drzwiach w�r utkn�� na dobre. Po kilku bezowocnych pr�bach przepchni�cia go na si�� stwierdzi�, i� w zasadzie nic strasznego chyba si� nie stanie, je�li w�r zostanie w wi�kszej cz�ci na zewn�trz, w g��wnej izbie. Pu�ci� go wi�c w spokoju i rozwi�za�. Z powsta�ego otworu wysypa�y si� kaskad� na pod�og� czaszki. Dziesi�tki czaszek. Wzi�� pierwsz� z brzegu i obejrza� dok�adnie. Pochucha�, przetar� szmatk�, wyskroba� no�em zaschni�te we wn�trzu �miecie, ob�ama� przekrzywion� �uchw�, wybi� dwa pozosta�e z�by i westchn��. Mia� pewne opory, ale c� poradzi�... Odwr�ci� si� i podszed� do stoj�cej w g��bi pomieszczenia olbrzymiej beczki. Na twarzy rozla� mu si� b�ogi u�miech. Popuka� pi�ci� w drewno i przy�o�y� z lubo�ci� ucho do wypuk�ej �cianki. Popuka� jeszcze raz, staraj�c si� z�owi� pog�os. - Trzy czwarte jak nic... - szepn��, g�adz�c z mi�o�ci� d�bowe deski. Nie patrz�c na r�ce podstawi� pod kranik czaszk�, i przekr�ci� kurek. Do wn�trza czerepu pociurka� strumyk s�odkiej, aromatycznej cieczy. M�czyzna westchn�� b�ogo i zakr�ci� kranik. Oderwa� si� od beczki i rozanielony popatrzy� na kolebi�cy si� w czaszce p�yn. Pokr�ci� g�ow�. Owszem, potrzeba matk� wynalazk�w, ale �eby i�� na szkielety po to tylko, by mie� w czym pi� ten znamienity trunek... Cholera! Nie! Zrobi�by wszystko, poszed�by tam jeszcze raz, byle tylko m�c la� w gard�o ten wspania�y mi�d. Najlepszy, jaki w �yciu pi�. Nigdy jeszcze, i nigdzie takiego nie kosztowa�. A tu by�o go kilkaset chyba litr�w. W dodatku darmo. Tyle �e pocz�tkowo nie mia� go w czym pi�. Przyszed� tu dwa tygodnie temu, gdy, wyrzucony z posady sztygara, snu� si� po �wiecie szukaj�c szcz�cia. I znalaz� je tutaj - w tej d�bowej beczce. Jednak niekompletne. Do pe�ni tego szcz�cia zbrak�o mu naczynia. Jakiegokolwiek. Przeszuka� skrupulatnie ka�d� chat� w tej wyludnionej wsi, otworzy� ka�d� skrzyni�, zajrza� do ka�dej kom�rki, i nic. Ni kubka, ni talerza, ni wiadra. Nawet koryta nie u�wiadczy�. Wszystko pot�uczone, po�amane. Nic. A od ci�g�ego le�enia pod kranikiem naby� tylko haniebnych odle�yn na ty�ku. Ch�epta� za� miodu z r�ki nie mia� zamiaru. Ani to przystojne, ani skuteczne... Teraz za� mia� tyle "puchar�w", �e po ka�dym spe�nionym toa�cie m�g� je t�uc. Mia� ich przecie� w worku jeszcze tyle... I pewnie na cmentarzu par� przeoczonych si� znajdzie. Tylko trzeba b�dzie ju� dok�adniej szuka�. Pokr�ci� g�ow�: - Nie rozumiem, czemu ci ludzie opu�cili wiosk�? I czemu zostawili tyle wspania�ego miodu? Wychyli� do dna czerep i trzasn�� nim o �cian�. A wok� wci�� wy�y pot�pione dusze mieszka�c�w wioski i gwizda� wiatr, szarpi�c nie domkni�tymi okiennicami, przytrzaskuj�c rozwiane, zakrwawione firanki... Na cmentarzu za�, opieraj�c plecy o wyj�tkowo okaza�y nagrobek i masuj�c du�ego, nabitego jedn� z fruwaj�cych niedawno w okolicy czaszek guza, z�orzeczy� �wiatu mag. Nie m�g� zrozumie�, co przygna�o tu tego machaj�cego wyrwanym z ziemi drzewkiem g�upca. Jak� nagrod� musia� mie� przyobiecan�, �eby tak sam jeden, na cmentarz... Z�apa� si� za serce i zrobi� par� g��bszych wdech�w, krzywi�c usta. Tyle wysi�k�w i czasu po�wi�ci� na budow� armii szkielet�w, tak obiecuj�co rozpocz�� podb�j �wiata, przep�dzaj�c mieszka�c�w z trzech wiosek, a ten rozwali� wszystko w dziesi�� minut. Wspania�e marzenia o krucjacie przeciw Dobru jak dym si� rozwia�y... I jeszcze to przekl�te serce... - �e� cholera... Wsta� z j�kiem. Potrzebowa� zala� si� w trupa. Jak pami�ta�, w jednej ze zdobytych wsi le�akowa� spory zapas niez�ego miodu. Czas go chyba poszuka�