Agnieszka Ha�as WTYKA Od rana do nocy trwam przy oknie z lornetk� w r�ku, za firank� w r�yczki. Obserwuj� s�siad�w. Wiem o nich wszystko. O kt�rej godzinie wychodz� z domu i kiedy wracaj�, jakie maj� ubrania i samochody, co robi� po lekcjach ich dzieci. Prawie wszystko. Mieszkam w pe�nej zieleni podmiejskiej dzielnicy bia�ych domk�w przypominaj�cych konstrukcje z klock�w. Z okna mog� obj�� wzrokiem ca�� uliczk�. Punkt obserwacyjny opuszczam tylko w�wczas, gdy jest to konieczne. Co zobacz�, natychmiast zapisuj� w zeszycie, zwyczajnym, sze��dziesi�ciokartkowym szkolnym brulionie w kratk�. Moje pismo jest drobne i r�wne. Lubi� tak pisa�, opieraj�c �okcie o parapet i kryj�c g�ow� za firank�. Zape�niam notatkami dwa zeszyty miesi�cznie. Raz na sze�� tygodni mam go�ci. Tu� po zapadni�ciu zmroku przychodzi dw�ch m�odych m�czyzn w eleganckich garniturach. Nosz� du�e okulary o przyciemnionych szk�ach. Ich twarze s� niemal identyczne. W r�kach trzymaj� czarne sk�rzane akt�wki. Zawsze s� bardzo uprzejmi. Twierdz�, �e to ich cecha gatunkowa. Oddaj� wype�nione zapiskami zeszyty, a oni wyp�acaj� mi wynagrodzenie, odrobin� wy�sze od �redniej krajowej. Dzi�ki temu nie musz� podejmowa� innej pracy. Zreszt� zale�y im, �ebym koncentrowa� si� wy��cznie na moim zadaniu. Zawsze proponuj�, �eby zostali na kolacj�, ale niezmiennie odmawiaj� i wychodz� po nieca�ych dziesi�ciu minutach. Zaraz po wyj�ciu na ulic� rozwijaj� wielkie, srebrzyste skrzyd�a i wznosz� si� pionowo w g�r� jak wype�nione helem baloniki. Odlatuj� bezszelestnie, by rozp�yn�� si� w�r�d czerni nocnego nieba. Obiecali, �e kiedy� zabior� mnie ze sob�. Na swoj� ojczyst� planet�, kt�rej nazwy nie potrafi�, niestety, wym�wi�.