Maja Lidia Kossakowska �arna niebios �Wiedzcie, �e nad ka�dym �d�b�em trawy stoi anio� i nakazuje mu �Ro�nij!� Umiera�. Wiedzia� o tym. Z ka�d� chwil� stawa� si� coraz s�abszy. Suka, pomy�la�. Wynaj�a �wietnych skrytob�jc�w. Nigdy by nie przypuszcza�, �e cios zatrutym no�em padnie z r�k ma�ej �ebraczki, szarpi�cej go za p�aszcz. Przetr�ci� jej kark, ale co z tego? Czu� jak trucizna pali mu wn�trzno�ci, szumi gor�czk� w g�owie. Nogi odmawia�y pos�usze�stwa, a �wiat rozmazywa� si� przed oczami i przekr�ca� pod dziwnym k�tem. - Och, Suka! - j�kn��. Powoli opad� na kolana. Palce poszorowa�y po nier�wnych ceg�ach muru, ale nie znalaz�y �adnego oparcia. Z rozpacz� zda� sobie spraw�, �e nie doniesie wiadomo�ci. - Panie, b�agam, pom� mi! - szepn�� i zapad� w ciemno��. Zamkn�a oczy. Dzi�ki temu nie musia�a patrze� na bia�y sufit i seledynowe �ciany, na ma��, steryln� salk�, do kt�rej ogranicza� si� teraz jej horyzont. Pod powiekami zapiek�y j� �zy. Wci�� jeszcze potrafi�a p�aka�. To oznacza�o, �e szok nie min�� do ko�ca. Nadal czu�a rozgoryczenie, z�o�� i bezradno��, ale to, co by�o naprawd� straszne, jeszcze do niej nie dotar�o. Czai�o si� na razie w k�tach pokoju, w cieniu za drzwiami, czekaj�c i dysz�c jak wielkie, oszala�e zwierz�. Czasami czu�a jego oddech na twarzy i wtedy rodzi�a si� w niej ochota do krzyku, a raczej wycia, o tak, wycia, kt�re pozwoli�oby dopu�ci� do siebie prawd�, zrozumie� j� i nie zwariowa�. Milcza�a jednak, zaciskaj�c z�by, rozpaczliwie broni�c si� przed faktami. I ci�gle przecie� potrafi�a p�aka�. Nie potrafi�a jednak przewr�ci� si� na drugi bok, ani poruszy� nogami. Nie tak dawno, kilka tygodni, czy mo�e dni temu, mog�a jeszcze swobodnie porusza� nogami. Nie tak dawno, kilka tygodni, czy mo�e dni temu, mog�a jeszcze swobodnie rusza� r�kami, ale ju� nie teraz. A przecie� lekarze, wszyscy ci profesorowie i specjali�ci o uspokajaj�cych, budz�cych zaufanie g�osach zapewniali j�, �e z czasem b�dzie lepiej. Pada�y same fachowe okre�lenia, a ona wci�� nie umia�a poj�� dlaczego ma cieszy� si� z szansy, �e reszt� �ycia sp�dzi na w�zku inwalidzkim. Nadal jest nadzieja, �e nie b�dzie pani do sko�czenia �wiata le�e� w ��ku, jak wielka, bezw�adna lalka. Przesadzimy pani� na �liczny, chromowany fotelik na k�kach, dzi�ki kt�remu zmieni si� pani w co� w rodzaju samochodu na bateri�. To WSPANIALE, prawda? Najbole�niejszy by� dla niej spos�b, w jaki nagle si� zawali� jej prywatny �wiat. Jak mo�na zosta� ca�kowicie sparali�owanym po wypadku w windzie? Przecie� to niedorzeczne! Nigdy nie lubi�am wind, pomy�la�a. Trzeba by�o s�ucha� intuicji. Wybuchn�a histerycznym chichotem, kt�ry przemieni� si� w szloch. G�os wewn�trzny, nakazuj�cy w�azi� pieszo na trzydzieste si�dme pi�tro. O Bo�e! Wtem us�ysza�a ciche skrzypni�cie i dziwny szmer. Otworzy�a oczy. Na metalowym krze�le przy ��ku siedzia� nieznajomy m�czyzna. Nie spodziewa�a si� �adnych wizyt. Jej rodzice zmarli kilka lat temu, a starsze o kilkana�cie lat rodze�stwo, siostra i brat, wpadali cz�sto zaraz po wypadku, ale mieli przecie� w�asne rodziny, prac�... Przyjrza�a si� nieznajomemu. Nie wygl�da� na lekarza, poza tym nie mia� kitla. Siedzia� swobodnie, z nogami wyci�gni�tymi przed siebie i skrzy�owanymi w kostkach. By� wysoki, szczup�y i kanciasty. Nosi� wytarte jeansy, podkoszulek i wy�wiechtan� marynark�. I jeszcze jedno. Mia� lawendowe w�osy. Zaskoczona, wstrzyma�a oddech. Musia� co� us�ysze� - poruszenie. skrzypni�cie ��ka, bo na poci�g�ej twarzy pojawi� si� szeroki, szczery u�miech. Wychyli� si� ku niej podci�gaj�c d�ugie nogi pod krzes�o. - Wierzysz? - spyta�. - W co? - szepn�a zdezorientowana. - No w Boga, anio�y, diab�y i takie tam... - zrobi� nieokre�lony ruch r�k�. O Bo�e, j�kn�a w duchu. Jaki� trzepni�ty kaznodzieja! Ju� mia�a odwr�ci� na bo g�ow� - jedyne, co mog�a zrobi�, �eby go zignorowa�, gdy jej wzrok spotka� si� z bezmiarem turkusowej zieleni. - Pyta�em czy wierzysz? - powt�rzy� uprzejmie. Te oczy nie nale�� do cz�owieka! - pomy�la�a w panice. By�a w nich jaka� hipnotyczna si�a i co� jeszcze, czego nie umia�a okre�li�. Szale�stwo? Poczu�a l�k. - Daj spok�j, Beryl. Chyba si� mnie nie boisz? Z trudem prze�kn�a �lin�. - To pomy�ka - szepn�a. - Ja nie nazywam si� Beryl. - Oczywi�cie, �e tak! - wykrzykn�� oburzony, celuj�c w ni� d�ugim palcem. - Przecie� widz�! To twoje prawdziwe imi�. Jeszcze go nie znasz. Ale jest �adne, co? Nagle b�ysn�a jej w g�owie my�l. - Pan jest psychiatr�...? � zacz�a. - Nuriel - przerwa�. - Inaczej Burza Gradowa. - Nie rozumiem, o czym pan m�wi... - Tak si� nazywam. Mniejsza o to -. machn�� r�k�. - Pom� sobie, Beryl. Odpowiedz mi, tylko szczerze, czy wierzysz w Boga? - Czy to odpowiedni czas i miejsce na takie rozmowy?- zacz�a p�aczliwie. Nie da� jej sko�czy�. Zielone oczy p�on�y. - Pewnie, �e tak! No dalej, dziewczyno, przecie� to proste! Przypomnia�a sobie wind�, wypadek, operacj�. - Matko Boska, czy ja wiem! - j�kn�a. U�miechn�� si�. - W porz�dku. Matka Boska te� mo�e by�. Daj mi r�k�. �achn�a si�. - Niech pan ze mnie nie kpi! Jak niby mam to zrobi�? - Zwyczajnie - powiedzia�. Wsta�, podszed� do ��ka, wyci�gaj�c ku niej d�o�. Spojrza�a w pochylaj�c� si� na ni� twarz. Turkusowe oczy pe�ne by�y ciep�a. Zobaczy�a w nich �obuzerski b�ysk, ale g��biej chyba szczere wsp�czucie. Przesta�a si� ba�. Nawet je�li mam uszkodzony m�zg i wariuj�, nawet je�li zasn�am, to pi�kny sen pomy�la�a. Wyci�gn�a r�k� i dotkn�a jego d�oni. By�a ciep�a, silna, m�ska. Osun�� si� dwa kroki od ��ka, poci�gaj�c j� za sob�. Spu�ci�a nogi na pod�og�, podnios�a si�. Poczu�a ch��d posadzki. Poprowadzi� j� na �rodek pokoju i dopiero tam rozlu�ni� uchwyt. - O m�j Bo�e! - wykrzykn�a. - �wi�ty Chryste, czy ja �ni�?! - Oczywi�cie, �e nie - u�miechn�� si� znowu. - Ty chodzisz. Roze�mia�a si� z rado�ci, a potem spojrza�a na niego, zmieszana i oszo�omiona. Odgarn�� do ty�u fioletowe, d�ugie do ramion w�osy. To naturalny kolor, przesz�o jej przez my�l. Oczu tak�e. - Kim jeste�? - spyta�a. - Ju� si� przedstawi�em - powiedzia�. - Nazywam si� Nuriel. Anio� Burzy Gradowej. Ciesz� si�, �e ci� pozna�em. Jeste� �liczna, skarbie. - Och - sapn�a speszona. To nie zabrzmia�o zbyt m�drze, ale nadmiar wra�e� doprowadzi� j� niemal do os�upienia. - Czemu si� tak dziwisz? - wyszczerzy� do niej z�by. - My�lisz, �e anio� to ju� nie facet? Rzeczywi�cie tak my�la�a. M�tne wyobra�enie o anio�ach, jakie wynios�a z dawno zapomnianych lekcji religii, kol�d i �wi�tych obrazk�w obraca�y si� zawsze wok� spowitych w bia�e szaty, bezp�ciowych, �agodnych stworze� o z�ocistych lokach. Nuriel niew�tpliwie nie by� bezp�ciowy, ani �agodny. Wpatrywa� si� w ni� niesamowitymi, turkusowymi oczami, w kt�rych l�ni�o co� niepokoj�co zbli�onego do szale�stwa. Polubi�a go, spodoba� si� jej, by�a przekonana, �e nie ma zamiaru wyrz�dzi� jej krzywdy, lecz mimo to musia�a spu�ci� wzrok. Widocznie �le j� zrozumia�, bo wyra�nie spochmurnia� i powiedzia�: - Nie chcia�em urazi� twoich uczu�, Beryl. Po prostu jestem szczery. Otworzy�a usta, �eby zaprzeczy�, wyja�ni�, ale nie znalaz�a s��w. Mia�a pustk� w g�owie. Wtem drzwi otworzy�y si� z trzaskiem. Do pokoju wpad� jaki� ubrany na ciemno nieznajomy. - Nuriel! - wrzasn�� ze zgroz�. - Co� ty narobi�?! Przestraszona, cofn�a si�, wpadaj�c na anio�a. Podtrzyma� j� za �okie�. Poczu�a na ramieniu silne palce, kt�re rozlu�ni�y si� niech�tnie. - �wiadcz� dobre uczynki mi�osierdzia i wiary - powiedzia� Nuriel z cieniem drwiny w g�osie. Przyby�y zatrzyma� si� bezradnie po�rodku sali. By� nieco ni�szy od ogromnego Nuriela i mia� nastroszon� czupryn� p�owych jak piasek w�os�w. - O rany! - j�kn��. - Wskrzesi�e� j�? Nuriel spojrza� na niego z politowaniem. - No co ty. Tego nie umiem. To zastrze�ona dziedzina pa�ska. - Chwa�a na wysoko�ciach chocia� za to - mrukn�� przybysz. - Ale� ty jeste� naprany! Nuriel wzruszy� ramionami. Nieznajomy odwr�ci� si� do dziewczyny, jakby dopiero teraz j� spostrzeg�. - Przepraszam � powiedzia�. Mia� srebrne oczy, ale to nie zrobi�o ju� na niej specjalnego wra�enia. - Wybacz, �e ci� zignorowa�em i nie okaza�em ci nale�ytego szacunku. Nazywam si� Darkiel, s�u�� przy Bramie Po�udniowego Wiatru. - Beryl -. przedstawi�a si� odruchowo. Nowe imi� sta�o si� nagle zupe�nie naturalne. - Wybacz te wszystkie g�upoty i uchybienia, jakich dopu�ci� si� wzgl�dem ciebie m�j przyjaciel - ci�gn��. - On... hm, nie czuje si� najlepiej. - Nie ma mowy o �adnych g�upotach i uchybieniach - przerwa�a. - Powinnam mu raczej podzi�kowa�. By�am tak przej�ta, �e zapomnia�am. - Ca�a przyjemno�� po mojej stronie - Nuriel pos�a� jej kolejny promienny u�miech. Nigdy nie spotka�a m�czyzny o tak zniewalaj�cym u�miechu. Darkiel westchn��. Wygl�da� na zatroskanego. - Co teraz zrobimy? - zwr�ci� si� do Nuriela. - To zale�y od �yczenia damy. Masz mo�e znajomych po tej stronie, skarbie? Po jakiej stronie? - speszy�a si� Beryl. - Po naszej, to znaczy drugiej - wyja�ni� lawendowy anio�. - On ma na my�li to, co wy nazywacie za�wiatami - powiedzia� ponuro Darkiel. - Czy to znaczy, �e umar�am? - spyta�a spokojnie. Ku swemu zdziwieniu nie czu�a strachu ani �alu. - Problem w tym, �e nie jeste�my pewni - srebrne oczy spogl�da�y na ni� ze zmieszaniem. - Prawd� m�wi�c nic na to nie wskazuje. Nuriel po prostu przeci�gn�� ci� na nasz� stron�. Nie mam poj�cia w jaki spos�b to zrobi�. Ostatnio dziej� si� bardzo r�ne, dziwne rzeczy. Pradawny porz�dek �wiata... - Wywr�ci� si� do g�ry nogami - przerwa� Nuriel niezbyt weso�o. - I nikt nie rozumie dlaczego. Mo�e Pan ma ju� wreszcie dosy�. Strze�cie si�, kochani, my�l�, �e koniec czas�w nadchodzi! - Zamkn��by� si� lepiej - powiedzia� ze znu�eniem Darkiel. - Jeszcze kto� us�yszy co wygadujesz. - No to co! - w g�osie wy�szego anio�a nagle zadrga�a nuta g��bokiej goryczy. - Nikogo ju� nic nie obchodzi! Mog� powiedzie� cokolwiek. Mog� powiedzie�, �e Pan ma nas wszystkich... - Nuriel! � j�kn�� ze zgroz� Darkiel. Turkusowe oczy zab�ys�y. - Ale nie powiem, poniewa� w to nie wierz�. Nie b�j si�, nie zamierzam buntowa� si�, ani blu�ni�. � Na suchej twarzy pojawi� si� wilczy, ostry u�miech. Nuriel wpatrywa� si� w poblad�ego przyjaciela. - Ukr�ci�bym �eb ka�demu, kto powiedzia�by co� takiego w mojej obecno�ci, Darkielu. On nie k�amie, pomy�la�a Beryl. Nuriel odwr�ci� si� do niej. - I co? Wiesz, kogo chcesz odwiedzi�, dziewczyno? - Tak - powiedzia�a �mia�o. - Chc� si� zobaczy� z rodzicami. - Czy byli dobrymi lud�mi? - Wspania�ymi - nagle poczu�a jak bardzo za nimi t�skni. - Byli wyj�tkowi. Cudowni. Tak bym chcia�a ich znowu zobaczy�. Chocia� przez chwil�. - W porz�dku - powiedzia�. - Znajdziemy ich. - Zastan�w si�, co obiecujesz - wtr�ci� Darkiel. W jego g�osie dawa�o si� s�ysze� pow�tpiewanie. - W ba�aganie, kt�ry powsta�... - Zamilknij, wsteczna duszo! - Nunel uni�s� ostrzegawczo palec. - My�lisz negatywnie. - Raczej trze�wo - mrukn�� tamten z lekkim sarkazmem, ale na tyle cicho, �eby Nuriel nie us�ysza�. Beryl stara�a si� nie okaza� jak bardzo zawiedziona jest obiekcjami Darkiela. Spojrza�a na obu anio��w, zastanawiaj�c si� jakie nici zale�no�ci ich ��cz�. Darkiel zwraca� si� do Nuriela bezpo�rednio, ale z cieniem dystansu czy mo�e szacunku, jak bardzo zaprzyja�niony podw�adny. A Nuriel wydawa� si� promieniowa� pot�n�, w gruncie rzeczy dobroczynn� energi�, chocia� zachowywa� si� jakby by� stukni�ty. - Nie przejmuj si� - powiedzia� serdecznie, lekko �ciskaj�c jej r�k� - jestem pewien, �e znajdziemy twoich bliskich. Darkiel grzeszy czarnowidztwem. P�owow�osy anio� u�miechn�� si� kwa�no. Beryl poczu�a, �e powinna powiedzie� co� znacz�cego. - Dzi�kuj�, �e chcecie mi pom�c - stara�a si�, �eby jej s�owa brzmia�y jak skierowane do obu anio��w. - Jestem gotowa. Nuriel obrzuci� dziewczyn� uwa�nym spojrzeniem i k�ciki jego ust drgn�y. - Nie chc� si� wtr�ca�, skarbie, ale mo�e lepiej ubierz si� w co� stosowniejszego. W nocnej koszuli zmarzniesz, nie wspominaj�c, �e b�dziesz wygl�da� cokolwiek dziwacznie. Beryl roze�mia�a si� mimo woli, bo przysz�o jej nagle do g�owy, �e ma przecie� najbardziej anielski str�j z nich wszystkich. Ubieraj�c si�, spr�bowa�a wyobrazi� sobie Nuriela spowitego w d�ug� do ziemi, bia�� szat�, co rozbawi�o j� jeszcze bardziej. Wzrok Arioka badawczo prze�lizgiwa� si� po sylwetce najpi�kniejszej istoty, jak� kiedykolwiek stworzono. Lilith w niedba�ej pozie spoczywa�a w ��ku, pojadaj�c kandyzowane owoce. Matowy blask pe�ga� po jej z�ocistej sk�rze, a czarne sploty w�os�w okala�y g�ow� niby zadziwiaj�ca burzowa chmura. Matka demon�w, pomy�la�. Co za ironia! Ona nie wygl�da jak matka. Raczej jak skarby tego �wiata. - Jak to mo�liwe, �e co� dzieje si� za twoimi plecami, m�j pi�kny? � odezwa�a si�. Mia�a g��boki, s�odki glos, zmatowia�y leciutk� chrypk�. - Pozwalasz si� wykorzystywa�. Oni s� w zmowie. Razjel, Michael, Asmodeusz, Azazel, Uriel i Beliel te�! Nie widzisz, co si� dzieje? Dogadali si�. Wiesz jakie to mo�e by� niebezpieczne? Chc� narzuci� swoj� w�adz� wszystkim w G��bi i kr�lestwie. Arioku, to pucz! Zdrada! Przecie� nie pozwolisz, �eby grupka opierzonych ch�ystk�w dyrygowa�a tob�, prawdziwym ksi�ciem Otch�ani! Dlaczego ignorujesz wie�ci moich informator�w? Dlaczego mnie nie pos�uchasz? Pos�ucha�bym, nawet gdyby� kaza�a mi skoczy� do Jeziora P�omieni, pomy�la�, ale nie odezwa� si�. Lilith zmru�y�a przepi�kne, okrutne oczy. - Chodzi mi tylko o twoje dobro. O nasze dobro, ukochany. Jestem przera�ona. Sp�jrz, ca�a dr��. Lampka i jego �wita zawsze mieli szalone aspiracje, a teraz, a teraz wyra�nie sprzymierzyli si� z tym karierowiczem Gabrielem i jego band�! Na G��bi�, co za ha�ba! Chc� si� podzieli� w�adz�. Zrobi� z nas niewolnik�w! Nie! Zabij� nas. Nie pozwol� nam �y�. Jeste�my dla nich zbyt wielkim zagro�eniem. Zg�adz� nas podst�pnie, jestem pewna. Szczeg�lnie tobie grozi niebezpiecze�stwo. Lampka wie, jaki jeste� popularny. Nienawidzi ci�. Zazdro�ci. B�agam, Arioku, dzia�aj! P�ki nie jest za p�no. Ca�a Otch�a� p�jdzie za tob�! - Oh, Lilith - szepn��. - Nie wiesz, co robisz. Chcesz wywo�a� wojn�? Nie mamy dowod�w. - Zdob�d� je! Spotkaj si� chocia� z Sarielem! Prosz�! Nie lekcewa� moich s��w. Zr�b to dla mnie. Spotkaj si� z Sarielem. Czeka w um�wionym miejscu. On te� jest zaniepokojony tym, co knuj� Lampka i Gabriel. Ukochany, ja b�agam! Zanim b�dzie za p�no! W g��bi duszy Ariok wiedzia�, �e jest oszukiwany i wykorzystywany, ale jakie to mia�o znaczenie? Lilith przes�ania�a wszystko. W jej obecno�ci gas�y gwiazdy, a s�o�ce stawa�o si� zardzewia�� blaszk�. - Dobrze - powiedzia�. - Spotkam si� z Sarielem. U�miech Lilith by� tak cudowny, �e niemal sprawia� mu b�l. - Wiedzia�am, najdro�szy! By�am pewna, �e post�pisz rozs�dnie! Ariok zrozumia�, �e w�a�nie zgodzi� si� na cos r�wnoznacznego ze skokiem w Jezioro P�omieni, ale dziwnym trafem wcale nie potrafi� si� tym przej��. Nuci�a niskim, melodyjnym g�osem piosenk� bez s��w. Z rado�ci. O tak, mia�a powody do zadowolenia. Ariok nareszcie wyszed�. Wcale nie by�o �atwo go przekona�. Zachowawczy dure�! Odnajdzie Sariela, lecz wtedy czeka go ciekawa niespodzianka, podw�jna, przy odrobinie szcz�cia. U�miechn�a si� z�o�liwie. Jak dot�d wszystko sz�o zgodnie z planem. �wietnie. Zmy�a z siebie olejek, pachnid�o i makija�. Posypa�a w�osy popio�em. Ubrudzi�a twarz. Nie, stanowczo nie ma zamiaru jej kaleczy�. Co za du�o, to za g�upio. Narzuci�a na siebie surow�, bur� szat�. W�o�y�a rzemienne sanda�y. Wypr�bowa�a w zwierciadle min� pe�n� skruchy i �alu. W g��bokich, czarnych oczach pojawi� si� wyraz smutku i zagubienia. Przejrza�a si� jeszcze raz i a� zachichota�a z uciechy. Wspaniale! Naci�gn�a na g�ow� kaptur i wysz�a. Beryl czu�a si� oszo�omiona. Stali na rogu dw�ch wielkich, dobrze jej znajomych ulic w samym centrum. Budynki, sklepy, samochody wygl�da�y dok�adnie tak samo, jak zawsze, zmienili si� tytko przechodnie. �ci�lej m�wi�c, niekt�rzy przechodnie. W ulicznym t�umie, przemieszane z lud�mi, �pieszy�y gdzie� najdziwniejsze postaci, anio�y o wielobarwnych w�osach, pokraczne gnomy, wychud�e rozczochrane strzygi, demony o t�pych pyskach i blade, wielkookie upiory. Ma�e chochliki o z�o�liwych twarzyczkach ciska�y w siebie �mieciami z koszy, penetrowa�y torebki po s�odyczach i chciwie zaci�ga�y si� wyrzuconymi niedopa�kami. Nuriel przysiad� na parapecie wystawowego okna magazynu z eleganck� odzie�� dla pa�. Wygl�da� marnie. Poblad�a twarz wydawa�a si� �cf4gni�ta grymasem wielkiego zm�czenia, a intensywna ziele� oczu przygas�a. Darkiel spogl�da� na przyjaciela z niepokojem. Nuriel pochyli� si�, przesun�� d�oni� po twarzy. Beryl napotka�a jego wzrok. Wtedy nabra�a przekonania, �e anio� jest powa�nie chory. Ju� jaki� czas temu zauwa�y�a, �e �le si� czuje. Jego ruchy sta�y si� nerwowe, porusza� si� tak, jakby wa�czy� z oporem powietrza, wyra�nie traci� si�y. Wyrzuca�a sobie, �e post�pi�a brzydko i samolubnie nie zwracaj�c na to uwagi. Od wielu godzin b��kali si� po mie�cie odwiedzaj�c miejsca, z kt�rymi byli kiedy� zwi�zani jej rodzice. Zaliczyli dawny dom Beryl, pracowni� architektoniczn� ojca, ulubione budynki, kt�re zaprojektowa�, kt�re lubili razem z matk�, sklepy, gdzie robili zakupi, teatr i kina, w kt�rych bywali, park gdzie czasem chodzili na spacery, a nawet mieszkanie jej brata. Nigdzie nie znale�li �adnego �ladu, �adnej �nici, po kt�rej mo�na p�j�� dalej�, jak si� wyrazi� Nuriel. W ko�cu dotarli na cmentarz. Mi�dzy grobami snu�o si� kilka wyl�knionych na ich widok dusz. Dwie przysz�y sprawdzi�, czy bliscy dbaj� o miejsca ich spoczynku. Darkiel wskaza� jakiemu� zagubionemu ch�opakowi kt�r�dy powinien i��, �eby trafi� z powrotem do Pierwszego Nieba. Przy grobie rodzic�w Beryl by�o cicho i pusto. Nuriel pstrykni�ciem palc�w zapali� dawno wygas�y znicz, nakre�li� na �cie�ce kilka dziwnych znak�w, zetkn�� d�onie czubkami palc�w na kszta�t daszka i uni�s� na wysoko�� oczu. - Zawo�aj ich - poleci�. Jej g�os zabrzmia� jako� w�t�o i s�abo. P�omyk zamigota� i sykn��. Beryl czeka�a w napi�ciu. Niepewno�� miesza�a si� z podekscytowaniem.. Prosz�, przyjd�cie - zawo�a�a w my�lach. Zn�w poczu�a dojmuj�c� t�sknot� za najbli�szymi. W ciszy dawa� si� s�ysze� tylko szelest li�ci i mamrotanie dusz, speszonych obecno�ci� anio��w. Nuriel, zawiedziony i zniech�cony, opu�ci� r�ce. - Nie us�yszeli nas - powiedzia�. - Nawet nie uda�o mi si� ich zobaczy�. - Spr�buj jeszcze raz - zaproponowa� Darkiel. Fioletowow�osy anio� potrz�sn�� g�ow�. - To na nic. Je�li nie przyszli do �wiat�a na grobie, musz� by� bardzo daleko. Beryl z ca�ej si�y usi�owa�a nie wygl�da� na rozczarowan�. - Mo�e gdyby spyta� Adriela... - b�kn�� niepewnie Darkiel. - Zapomnij - mrukn�� Nuriel. - On jest tak zaj�ty, �e chyba nie wie, jak si� nazywa. Nie ma szansy, �eby pami�ta� dok�d zabra� tych, kt�rych przeprowadzi� na drug� stron�. - Je�li nic nie da si� zrobi�, to mo�e zrezygnujemy - szepn�a Beryl z wzrokiem wbitym w kamyki na �cie�ce. Zmrozi�a j� my�l, �e obaj anio�owie odejd�, zostawiaj�c j� sam� w tym dziwacznym wymiarze, kt�rego prawide� nie rozumia�a. I co teraz zrobi, nie b�d�c ani martw�, ani �yw�? Ma wr�ci� do szpitala, czy raczej do w�asnego mieszkania, albo b��ka� si� po mie�cie niby jaki� kloszard-widmo? Zadr�a�a z l�ku. - Daj spok�j dziewczyno! - �achn�� si� ura�ony Nuriel. - Nawet o tym nie my�l! Da�em s�owo, �e ich odnajd�, wi�c przesta� si� ba�! Ja dotrzymuj� obietnic. Jak mo�esz uwa�a�, �e p�jd� sobie, zostawiaj�c ci� sam�? Musia�bym by� ostatni� �wini�! Ja ci� w to wpakowa�em i ja si� tob� opiekuj�. Jestem tutaj, �eby �wiadczy� dobre uczynki. Mog�aby� si� zdoby� na odrobin� zaufania. - Ja... ju� ci ufam - powiedzia�a. Nuriel spojrza� jej uwa�nie w oczy, zdobywaj�c si� na u�miech. - To w porz�dku. - No wi�c co robimy? - odezwa� si� milcz�cy dot�d Darkiel. - Poszukamy najbli�szej bramy i zabierzemy si� do roboty w Kr�lestwie - zdecydowa� Nuriel. - Chod�cie, moi drodzy. Tutaj ju� nic nie zwojujemy. Najbli�sza brama, wiod�ca z Ziemi do Kr�lestwa okaza�a si� nadspodziewanie daleko. Nuriel tak wyra�nie opada� z si�, �e musieli przystan��. Darkiel i Beryl spogl�dali na siebie bezradnie, a Nuriel nie rusza� si� z parapetu. Nagle wysoko, jakby z samego nieba, odezwa� si� przeci�g�y, wibruj�cy ton. Sp�yn�� na miasto, ostry i pot�ny, niby cie� drapie�nego ptaka. Beryl zatka�a uszy d�o�mi, a Darkiel gwa�townie poderwa� g�ow�. D�wi�k zaskoczy� wszystkich mieszka�c�w drugiego wymiaru. Anio�owie, demony i strzygi zamarli, wpatruj�c si� w niebo. Szalona pie�� trwa�a, za pierwszym tonem pop�yn�y nast�pne. Nie s�yszeli ich tylko ludzie, pod��aj�cy naprz�d z oboj�tnymi twarzami. Nuriel wyci�gn�� r�k� i wskaza� na dach szklanego wie�owca po drugiej stronie ulicy. Sta� tam ogromny, ubrany w fiolety anio�, kt�ry raz po raz d�� w d�ug�, z�ocist� fanfar�. - To Izrafael - powiedzia� Darkiel, os�aniaj�c d�oni� oczy, �eby lepiej widzie�. - Jest szalony. Pot�na posta� balansowa�a na samej kraw�dzi dachu, nie przerywaj�c gry. Beryl poczu�a ciarki, przebiegaj�ce po plecach. Melodia mia�a w sobie co� zniewalaj�cego i destruktywnego zarazem. - Dlaczego to robi? - zapyta�a wstrz��ni�ta. Darkiel wzruszy� ramionami. - Cholera go wie. Jest stukni�ty. To archanio� - doda�, jakby to wszystko wyja�nia�o. Muzyka urwa�a si� nagle. Archanio� rozpostar� ramiona i za�mia� si�. Na d�wi�k jego �miechu obaj anio�owie i dziewczyna wzdrygn�li si�. Izrafael jednym, p�ynnym ruchem odbi� si� od kraw�dzi dachu i skoczy� w d�. Niemal dawa� si� s�ysze� furkot z�o�onych lotek. W ostatniej chwili, prawie nad sam� jezdni�, kilkoma pr�dkimi ruchami skrzyde� poderwa� si� w g�r�. W locie przy�o�y� tr�b� do ust, wydobywaj�c d�ugi, przenikliwy skowyt, a potem znikn�� pomi�dzy chmurami. - Fanfary Izrafaela og�osz� koniec czas�w - odezwa� si� Nuriel. - My�licie, �e �wiczy? - Czy ty musisz ze wszystkiego kpi�? - westchn�� Darkiel. - Rzecz w tym, �e wcale nie kpi� - ponuro. odpowiedzia� zapytany. Wtem zza rogu wybieg�a �liczna srebrno-zielona chimera. Zatrzyma�a si� przed Nurielem. Na szyi mia�a obr�k� z dzwoneczkiem. Anio� wyci�gn�� r�k�, �eby j� pog�aska�. Wyda�a brzydki, przeci�g�y syk, szczerz�c podw�jny rz�d ostrych k��w. Beryl cofn�a si� instynktownie. - To tylko kokieteria - odezwa� si� mi�kki g�os za plecami ca�ej tr�jki. Zaskoczeni, drgn�li. D�inn w zielonej szacie i turbanie uk�oni� si� grzecznie. Nie spostrzegli sk�d si� wzi��. Mia� pi�kn�, smag�� twarz i z�ote paznokcie. Przysun�� si� do Nuriela. Porusza� si� cicho jak kot. - Jeste� w potrzebie, przyjacielu? - spyta�. Nuriel ods�oni� w u�miechu z�by, ale jego oczy pozosta�y zimne niby listopadowe morze. - To zale�y od oferty - powiedzia�. Darkiel j�kn�� i przewr�ci� oczami. Beryl nie mog�a si� po�apa� o co chodzi, lecz czu�a rosn�ce napi�cie. D�inn jej si� nie podoba�. Pachnia� ci�kimi, odurzaj�cymi perfumami. Z�ote paznokcie mia�y ko�ce ostre jak pazury. - Bia�a Lilia czy P�ynne Srebro? - zapyta�. - Gwiazda Blasku - powiedzia� Nuriel. - Najczystsza. Masz? �renice d�inna rozszerzy�y si� ledwo dostrzegalnie. - Jeste� �wietlistym? - A ty biografem? Masz czy nie? - Oczywi�cie, go��bku. Ale to kosztowne upodobanie. Nuriel roze�mia� si�. Jego twarz zrobi�a si� ostra, wyraz ust stwardnia�. - My�lisz, �e �atwo mnie or�n��? Obra�asz mnie. - Staram si� pom�c. Naparstek czy fiolka? - Najpierw poka�! - za��da� stanowczo anio�. D�inn rozchyli� po�y p�aszcza. - Na lito�� Pa�sk� - sykn�� Darkiel. - Chyba nie tutaj! - Masz racj�, skrzydlaty - d�inn skin�� g�ow�. Okr�ci� si� szczelnie opo�cz� i z wdzi�kiem odwr�ci�. - Spotkamy si� cztery przecznice dalej, na ty�ach chi�skiej restauracji. Powiedzmy, za trzy oddechy Salomona. Gwizdn�� na chimer�, kt�ra wp�dzi�a w�a�nie jakiego� kln�cego i wygra�aj�cego pi�ciami chochlika do studzienki kanalizacyjnej, a potem znikn�� za w�g�em. - Przep�oszy�e� go - warkn�� oskar�ycielsko Nuriel. - Chyba ci odwali�o do reszty! - wrzasn�� Darkiel z furi�. - Co ty wyrabiasz? Widzia�e� tamt� anielic� pod sklepem? Zauwa�y�e�, jak si� gapi�a? Oczywi�cie, �e nie! Ale ja widzia�em! Nie masz nawet resztek instynktu zachowawczego. Nie jeste� podrz�dnym demonem, Nuriel Kto� mo�e ci� rozpozna�, nie rozumiesz? Rzecz jasna nie masz zamiaru tam i��? - Rzecz jasna, �e mam. Zreszt� nikt ci nie ka�e i�� ze mn�. Ja ci� nie trzymam. Co ty my�lisz? �e mnie to bawi? - W porz�dku - mrukn�� Darkiel z rezygnacj�. - Po prostu nie chc�, �eby� si� tak g�upio podk�ada�. Beryl przenosi�a wzrok z jednego anio�a na drugiego. Pomy�la�a, �e nie mo�e przecie� chodzi� o to, co w�a�nie przysz�o jej do g�owy. Nuriel pochyli� si� ku niej. Jego twarz zn�w nabra�a wyrazu znu�enia, sk�ra by�a niepokoj�co szara. - Nic si� nie przejmuj, skarbie - powiedzia�. - Nic si� nie sta�o. - Kiedy min� te trzy oddechy Salomona? - spyta�a. - Za jakie� dwadzie�cia minut. Spr�bowa�a si� u�miechn��. - Chyba musia� by� katatonikiem. - Mia� s�aw� niez�ego maga. Lewitowa�, rozkazywa� d�innom i takie tam.. - Rozkazywa� te� anio�om, niezbyt dobrze na tym wychodzi�y - wtr�ci� cierpko Darkiel. K�ciki ust Nuriela drgn�y. - Tylko anio�om niskich ch�r�w - powiedzia� ch�odno. Darkiel wyd�� wargi. - Touche�! - Poza tym rozcina� dzieci mieczem i przelewa� z pustego w pr�ne, dok�adnie jak my teraz - rzek�a ostro Beryl, kt�r� zacz�a irytowa� ich sprzeczka. - �wi�ta racja, moja pi�kna - przyzna� Nuriel. - Chcesz si� spotka� z tym d�innem? - spyta�a. Skin�� g�ow�. - No to idziemy. - Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego - mrukn�� nie bez sarkazmu. Darkiel wycelowa� w niego palec. - Ostrzega�em ci�, pami�taj! Lawendow�osy anio� wzruszy� ramionami i wsta� z parapetu. Na zapleczu chi�skiej knajpy by�o brudno i pachnia�o przypalonym olejem. D�inn czeka� na nich w jednym z w�skich zau�k�w. Jego chimera buszowa�a w �mietniku, w�r�d kartonowych pude�. Co pewien czas dawa� si� stamt�d s�ysze� pisk duszonego szczura. - Masz Gwiazd�? - spyta� Nuriel. D�inn przytakn��. - Poka�! W smag�ej d�oni b�ysn�a male�ka flaszeczka z r�ni�tego kryszta�u, wype�niona bezbarwnym, fosforyzuj�cym p�ynem. Anio� wyci�gn�� r�k�. Flakonik b�yskawicznie znikn�� w r�kawie zielonej szaty. - Najpierw forsa! - warkn�� d�inn. Nuriel potrz�sn�� g�ow�. - Nie zap�ac�, zanim nie spr�buj�. Za kogo ty mnie masz? D�inn obrzuci� go z�ym spojrzeniem, ale ponownie wyci�gn�� buteleczk� i odkr�ci� korek. Pochyli� j� ostro�nie, wypuszczaj�c male�k� kropelk� na kciuk anio�a. Nuriel pow�cha� p�yn, a nast�pnie poliza� palec. Poczu� znajomy, gorzkawy smak. - Najczystsza - zapewni� go d�inn. - Mo�e by� - powiedzia�. - Ile? - Sze�� szekli - rzuci� sprzedawca. Nunel u�miechn�� si� drwi�co. - Daj� dwa i ani grosza wi�cej. - Rozum ci� opu�ci�, skrzydlaty?! Powiedzia�e� dwa szekle?! - Zamiast si� wydziera�, sp�jrz jakie - Nuriel niedba�ym ruchem si�gn�� do kieszeni spodni. W jego d�oni pojawi�y si� dwa metalowe kr��ki, pokryte na wp� zatartymi znakami i paj�czyn� ornamentu. D�inn rozdziawi� usta. �ypn�� chciwie na pieni�dze, wysuwaj�c b�yskawicznie zdobn� z�otymi paznokciami r�k�. Pi�kn� twarz wykrzywi� grymas po��dania. - Nie tak szybko! - sykn�� Nuriel. - Dawaj flakon! Buteleczka znalaz�a si� natychmiast w d�oni anio�a, a monety znik�y w fa�dach zielonej szaty. - Oby� ujrza� siedem rajskich bram i dziewi�� ogrod�w rozkoszy - wymamrota� d�inn, zginaj�c si� w pok�onie i po�piesznie znikaj�c w zau�ku. - O to si� nie martw - mrukn�� Nuriel. Spojrza� na przyjaci�. Beryl mia�a niepewn�, zmieszan� min�, a Darkiel wygl�da� ponuro. - Za Kr�lestwo i wszystkich skrzydlatych - powiedzia�, unosz�c fiolk� jakby spe�nia� toast. Z kieszeni marynarki wyci�gn�� misternie rze�biony no�yk i wbi� ostrze g��boko w przedrami�. K�tem oka zauwa�y�, �e dziewczyna wzdrygn�a si�. Schowa� no�yk, przechyli� flaszeczk� i wyla� trzy krople na skaleczenie. Ju� w momencie, gdy upuszcza� pierwsz�, poczu�, �e co� nie jest w porz�dku. Pal�cy b�l w jednej chwili obj�� ca�� r�k�, a Nuriel odni�s� wra�enie, �e zderzy� si� z rozp�dzonym Rydwanem. Potem �wiat wykona� kilka gwa�townych fiko�k�w, a bruk uderzy� go w twarz. Wok� zrobi�o si� ciemno. Jak przez mgl� s�ysza� st�umione g�osy i krzyki. Darkiel przyskoczy� do le��cego przyjaciela. - Cholerny sukinsyn! - j�kn��. - Sprzeda� mu jakie� pieprzone, czarnomagiczne �wi�stwo! Musia� podmieni� fiolki! Przecie� m�g� go zabi�! Beryl ukl�k�a obok p�owego anio�a. - Bo�e, co si� sta�o? � szepn�a w pop�ochu. Darkiel obr�ci� ku niej wykrzywion� przestrachem i z�o�ci� twarz. - Za�adowa� sobie podr�b�, ot co! A przecie� mu m�wi�em! Chwyci� nieprzytomnego przyjaciela pod ramiona, pr�buj�c pod�wign�� go do pozycji siedz�cej. Dziewczyna pospieszy�a z pomoc�. Oparli go o �cian� najbli�szego budynku, mi�dzy pojemnikami na �mieci. G�owa anio�a opad�a na prawe rami�, lawendowa czupryna zakry�a twarz. - Nuriel! - Darkiel odgarn�� fioletowe w�osy. - Nuriel, s�yszysz mnie? - Acha - szepn��, odrobin� rozchylaj�c powieki. - Wiesz, co to by�o? Co� ty wzi��, na pierze Metatrona?! - Nie wiem - powiedzia� z trudem. - Jest... czarne... jak cholera. - No i doigra�e� si�! - j�kn�� Darkiel. - Wiedzia�em, �e to jakie� �wi�stwo rodem z G��bi. Czarna magia! M�g� ci� szlag trafi�! Kupowa� na ulicy! Przecie� to trzeba by� kretynem! Nie znasz jakich� bezpiecznych, pewnych �r�de�? No pi�knie, tylko sp�jrz na siebie! Le�ysz na�pany w �mietniku! Anio� z twoj� pozycj�! Nuriel, ty si� powiniene� leczy�! - Pieprzysz jak stara ciotka - szepn�� Nuriel i zemdla�. Blady jak p��tno Darkiel spojrza� na Beryl. Dziewczyna wydawa�a si� zszokowana. - Jest tu w pobli�u jaki� ko�ci�? - spyta�. - Nie wiem, chyba nie - usta Beryl poruszy�y si� niemal bezg�o�nie. - Musimy znale�� dla niego odtrutk�. Na pocz�tek wystarczy nawet woda �wi�cona. Przypomnij sobie, dziewczyno! - Jest jeden, ale dobry kawa�ek drogi st�d. - W porz�dku, zaprowad� mnie. - Chyba nie chcesz go tak zostawi�! - krzykn�a przera�ona. -. Nie mam wyj�cia. Sam nie trafi�. Musisz zaprowadzi� mnie do ko�cio�a. Pospiesz si�! Tutaj mu chyba nic nie grozi. - No dobrze - zgodzi�a si� po chwili wahania. Zrobi�a kilka krok�w i zatrzyma�a si�, ogl�daj�c na skulon� pod �cian� posta�. Darkiel poci�gn�� j� za r�k�. - Nie mo�emy zostawi� go samego w tym stanie! � j�kn�a. - Musimy - powiedzia� stanowczo. - Pospiesz si�, kochanie. On potrzebuje pomocy. - Masz racj� - skin�a g�ow�. - Dostaniemy si� do g��wnej ulicy, a potem pierwsza w lewo. Pobiegli. Tym razem ju� si� nie obejrza�a. Czu� si� fatalnie. Mia� zawroty g�owy i md�o�ci. Lewa r�ka zupe�nie zdr�twia�a, cho� jednocze�nie bola�a jak wszyscy diabli. Ostro�nie podci�gn�� r�kaw. Ranka od no�a napuch�a i rozj�trzy�a si�. M�czy�o go pragnienie. Obliza� spierzchni�te wargi. A to skurwysyn, pomy�la� o d�innie. Podmieni� flakoniki. Nawet nie mia� si�y go skl��. Spr�bowa� wsta�, ale to zadanie okaza�o si� niewykonalne. Z wielkim trudem d�wign�� si� na czworaki, poczo�ga� si� w stron� najbli�szej uliczki, lawiruj�c mi�dzy pojemnikami na �mieci. By�o mu strasznie niedobrze. Zn�w spr�bowa� wsta�, czepiaj�c si� wysokiego blaszanego kosza, ale po�lizn�� si� na czym� i upad�, bole�nie przygniataj�c sobie r�k�. Dwa pojemniki przewr�ci�y si� z brz�kiem, kt�ry odezwa� si� tysi�cznym echem w jego udr�czonej g�owie. Nuriel zakl��. D�wign�� si� na kolana, a potem ostro�nie podni�s� si� z kl�czek. Tym razem uda�o mu si� utrzyma� na nogach, cho� przed oczami zawirowa�y czarne p�atki. Zrobi� kilka chwiejnych krok�w i zamar�. W otwieraj�cym si� przed nim wylocie w�skiej uliczki le�a� w ka�u�y krwi pot�nie zbudowany anio�. Wydawa� si� martwy. Nuriel zbli�y� si� powoli i przykl�kn�� przy le��cym, kt�rego twarz wykrzywia� grymas cierpienia. Nuriel nie zna� go lub nie potrafi� rozpozna�. Pochyli� si� nisko, szukaj�c oznak �ycia. Wtem pot�na d�o� wystrzeli�a do przodu, a �elazne palce zwar�y si� na jego nadgarstku. Nuriel szarpn�� si�, ale za p�no. U�cisk na przegubie sta� si� jeszcze silniejszy. Poczu� pot�n� moc promieniuj�c� od nieznajomego. Ogarnia�a go, utrudniaj�c oddech, sprawiaj�c b�l. To archanio�! Pomy�la� ze zdumieniem. On umiera! - Jeste�... �wietlistym - us�ysza� urywany, ochryp�y szept. - �pun... Ha�ba! Trudno... s�uchaj. Znajd� Gabriela. Musisz. Natychmiast. Gabriela. Rozumiesz? - Tak - szepn��. Pot�na moc archanio�a dodawa�a mu si�, rozja�nia�a umys�, niweluj�c skutki za�ytej mikstury. - Suka... Suka wie. Du�o, ale nie wszystko. Poszczu�a Srogiego Lwa... tak, poszczu�a go. Chce, �eby�my si� wszyscy pozagryzali. On mnie nie zabi�... Suka zabi�a... Powt�rz. Suka zabi�a pi�tego z szeregu! Powt�rz! - - Rozumiem. Zabi�a pi�tego z szeregu. - Tak - szept przeszed� w chrapliwy �wist. - Mamy, przeciek... Plan A zagro�ony. Suka domy�la si�... Podw�jny przeciek! Dlatego umieram... rozumiesz? Powt�rz! - Potrz�sn�� Nurielem tak mocno, �e anio� niemal j�kn��. - Powt�rz! - Plan A zagro�ony. Podw�jny przeciek - powiedzia� Nuriel. By� blady jak wapno i dr�a�. Twarz umieraj�cego drga�a z wysi�ku. - Powiedz Gabrielowi... jeden z naszych... Suka uwodzi... i zabija. Pi�ty z szeregu... Suka... szczuje... S�owa zamieni�y si� w be�kot. Z ust i nosa le��cego pop�yn�a krew. Pi�ty z szeregu umar� z bolesnym przekonaniem, �e nie zd��y� przekaza� wiadomo�ci do ko�ca. - Daleko jeszcze? � zapyta� zdyszany Darkiel. - Kilka ulic - Beryl te� brak�o tchu. Ko�ci�, kt�rego szukali okaza� si�, niestety, na g�ucho zamkni�ty. Teraz pr�bowali znale�� w pobli�u inny. Po pewnym czasie musieli jednak zwolni� kroku. - Jeste� pewien, �e nic mu nie b�dzie? Srebrne oczy spojrza�y na Beryl powa�nie. - Prze�y� spory wstrz�s, ale je�li nie zgin�� od razu, to wyjdzie �z tego. - Nigdy nie przypuszcza�am, �e anio�y... - zawaha�a si�. - �paj�? Jeszcze jak! Ostatnio to sta�o si� nagminne. Od kilku setek lat dzieje si� co� niedobrego, Beryl. Tak jakby porz�dek �wiata stopniowo si� za�amywa�. Nie wiem, jak ci to wyt�umaczy�, nie rozumiem dlaczego tak jest. Nikt nie rozumie, ale wszyscy czuj�. Kiedy� przenika�a nas Jasno��, by�a zawsze blisko, dodawa�a si�, kierowa�a nami, leczy�a, podtrzymywa�a na duchu. A teraz Ona... przygas�a. W�a�ciwie chyba zgas�a zupe�nie. Nie mamy ju� kontaktu z Panem, Beryl. Nie potrafimy Go odnale��. Nie pytaj dlaczego. Nie mam poj�cia. Niekt�rzy anio�owie po prostu czuj� ten brak, ale inni cierpi� bez Jasno�ci. Musz� szuka� zast�pczych �rodk�w. Wi�kszo�� zwraca si� ku Kr�lowej, chocia� jej cudowne, pe�ne mi�o�ci �wiat�o r�wnie� jest niedost�pne. Pozostaje moc zgromadzona w miejscach, kt�re odwiedza�a na Ziemi, b�ogos�awione �r�d�a, przedmioty. To daje na jaki� czas namiastk� Jasno�ci. Ale, jak si� okaza�o, uzale�nia. I oczywi�cie jest surowo zakazane. G�ra pot�pia nawet zwykle nadu�ycie wody �wi�conej. Trudno si� dziwi�, prawda? Wyobra� sobie b��kaj�ce si� po Ziemi i Kr�lestwie rzesze napranych anio��w. Najwi�ksz� kas� zbija na tym G��bia. Podobno �ap� na handlu trzyma sam Asmodeusz. To bardzo prawdopodobne. Zdarzaj� si� te� takie oszuka�cze kanalie, jak ten zielony d�inn. Po tylu latach brania Nuriel m�g�by przesta� by� taki naiwny. Beryl s�ucha�a uwa�nie. Darkiel spostrzeg�, �e jej twarz z ka�d� chwil� robi si� coraz bardziej smutna. - Czy Nuriel mo�e mie� z tego powodu k�opoty? - spyta�a ostro�nie. Darkiel zastanowi� si� przez moment. - Nuriel... On jest �wietlistym. To znaczy nale�y do dobrze urodzonych. Ma naprawd� wysok� pozycj�, ale nigdy si� nie wywy�sza, nie tak jak reszta. �wietli�ci to w wi�kszo�ci zadufani w sobie, bezduszni dranie. Nuriel jest inny, sama widzia�a�. Nie pasuje do nich. Zgrywa twardziela, ale naprawd� to nadwra�liwiec o z�otym sercu. Dla niego to musi by� szczeg�lnie trudne. Spojrza� jej w oczy. - Gdyby da� si� przy�apa�, mia�by przed sob� ci�kie przej�cia - powiedzia�. - A ty? - odwa�y�a si� spyta�. - Te� bierzesz? Potrz�sn�� g�ow�. - Nie. Urodzi�em si� w Pierwszym Kr�gu, s�u�� tylko przy Bramie Po�udniowego Wiatru, nigdy nie by�em wy�ej ni� w Czwartym Niebie. Jestem nikim. Na swoje szcz�cie nie znajdowa�em si� nale�ycie blisko, �eby Jasno�� odcisn�a na mnie pi�tno. - Darkiel - szepn�a - co powinno by� w tej buteleczce? U�miechn�� si� smutno. - Woda z Lourdes - powiedzia�. Skr�cili za r�g. Pierwszy zatrzyma� si� anio�, tak gwa�townie, �e Beryl niemal na niego wpad�a. Spojrza�a w g��b uliczki i r�wnie� zamar�a. Stoj�cy naprzeciw m�czyzna nie by� wysoki, przy Darkielu wydawa� si� wr�cz niski. Ciemne, d�ugie w�osy nosi� zwi�zane na karku w w�ze�. Smag�� twarz zdobi�a hiszpa�ska br�dka. Otacza�a go g�sta, mroczna energia. Kiedy si� odezwa�, jego g�os przywodzi� na my�l echo w podziemnym korytarzu. - Kto was tu przys�a�? - Nikt - odpowiedzia� Darkiel, przesuwaj�c si� tak, �eby zas�oni� sob� dziewczyn�. Nieznajomy ods�oni� w u�miechu bia�e, drapie�ne z�by. - W takim razie lepiej by�o siedzie� w domu i. klepa� paciorki. Teraz nie wystarcz3 wam czasu nawet na to. Szare oczy lustrowa�y ich oboj�tnie. On nas zabije, pomy�la�a Beryl. Czarnow�osy wyci�gn�� zza pasa sztylet, l�ni�cy jak sopel lodu. Darkiel zacisn�� d�onie w pi�ci, szykuj�c si� do desperackiego ataku. Uciekaj - mia� w�a�nie szepn�� dziewczynie, gdy us�ysza� odg�os szybkich krok�w Zza przeciwleg�ego w�gla wy�oni�y si� nag�e dwie postaci. Nieznajomy obr�ci� gwa�townie, warkn�� jakie� przekle�stwo i rzuci� si� w najbli�sz� przecznic�. - Zatrzymaj go! - us�yszeli okrzyk. W tej samej chwili min�� ich w biegu pot�ny, rudow�osy anio� w sk�rzanej kurtce i ci�kich buciorach. - Michael - szepn�� oszo�omiony Darkiel. Beryl przygl�da�a si� drugiemu wybawcy, kt�ry podchodzi� do nich wolnym krokiem. Mial szczup�� sylwetk�, proste, l�ni�ce jak antracyt w�osy, r�wno przyci�te na wysoko�ci szcz�ki. Nosi� czarny, sk�rzany p�aszcz, w�skie spodnie w barwie czerwonego wina i buty na grubej podeszwie. Na szczup�ej, suchej twarzy o nieco za jasnej cerze malowa� si� w�adczy wyraz. Zielone oczy zdawa�y si� bezdenne. Pod wp�ywem wzroku przybysza Beryl poczu�a zawr�t g�owy. - Prze�yli�cie paskudn� przygod� - powiedzia�. - Czy kt�rekolwiek z was wie kim by� ten Mroczny? Darkiel zgi�� si� w niezgrabnym uk�onie. - Nie znam go, wasza Jasno��. Pyta� czy kto� nas tu przys�a�. Racz przyj�� wyrazy wdzi�czno�ci za ocalenie. - Nie zrobi�em niczego specjalnego. Michael przynajmniej kawa�ek sobie pobiegnie. Id�cie w pokoju i nie zawracajcie sobie g�owy. By� mo�e b�d� musia� mu pom�c. Odwr�ci� si�, �eby odej��, gdy Darkiel pad� nagle na kolana. - Panie! - zawo�a� b�agalnie. Wys�uchaj mojej pro�by! Such� twarz wykrzywi� grymas irytacji. - Wsta�! Nie jeste�my w Kr�lestwie. Nie znosz� tych s�u�alczych ceremonia��w. Jak si� nazywasz? Darkiel. S�u�� przy Bramie Po�udniowego Wiatru. - Wobec tego dlaczego ci� tam nie ma? Darkiel zmiesza� si�. - M�j przyjaciel� zapad� na zdrowiu. Mia� gwa�towny atak zatrucia czarn� magi�. B�agam, pom� mi. - Kupi� lew� dzia�k�? Co za przykro��. Nie rozumiem tylko, co ja mam z tym wsp�lnego? - To Nuriel, anio� Burzy Gradowej - powiedzia� cicho Darkiel. - Nuriel? Mam dzisiaj wiecz�r niespodzianek. Dlaczego my�lisz, �e to co� zmienia? Mo�e przynajmniej raz poniesie konsekwencje tego, co robi! - Pom� mu - krzykn�a rozpaczliwie Beryl. - Prosz�! Kimkolwiek jeste�. W zielonych oczach zab�ys�o zainteresowanie. - Gabriel - przedstawi� si�. Dziewczyna mimowolnie otworzy�a ze zdziwienia usta. Archanio� u�miechn�� si�. - My�lisz, �e powinienem ratowa� mu ty�ek, zak�adaj�c, �e Michael sam sobie poradzi? Mo�e i tak. �ebym nie zapomnia�, �e zajmuj� si� r�wnie� mi�osierdziem. Zaprowad�cie mnie do niego. Nie uszu nawet polowy drogi, gdy spostrzegli wysok�, kanciast� sylwetk� z fioletow� plam� czupryny. � Jak mi�o ci� widzie� na nogach! - cierpko powita� go Gabriel. - Sam si� pozbiera�e�? Tym razem doigra�e� si�, Nuriel. Przyjmij do wiadomo�ci, �e jestem wkurzony! Na �ci�gni�tej twarzy anio�a malowa�o si� napi�cie. - Gabrielu, z ca�ym szacunkiem, to nie jest najlepszy moment, �eby mnie opieprza�! - powiedzia�. - Pi�ty z szeregu nie �yje. By�em przy jego �mierci. Gabriel drgn��. Sand! - pomy�la�. Pi�ty z siedmiu archanio��w, stoj�cych przed Tronem Pa�skim. Michael mia� racj�. Zbyt p�no zacz�li�my go szuka�. Spojrza� na Nuriela. - M�w! - rzuci� pr�dko. - Powiedzia�, �e suka poszczu�a Srogiego Lwa przeciwko nam. Domy�la si� prawdy. To ona go zabi�a. Plan A zagro�ony. Jest przeciek. Podw�jny! Wspomnia� co� o jednym z naszych, ale nie zd��y� sko�czy�. Majaczy�. Nic z tego nie rozumiem. - To i lepiej dla ciebie - mrukn�� Gabriel. Przesun�� r�k� po twarzy. By� wstrz��ni�ty. My�l idioto - nakaza� sobie. Srogi Lew? Ariok. No tak. Michael goni Arioka. Cholerna suka Lilith zabi�a Sariela! Dlaczego? �eby�my nabrali przekonania, �e zrobi� to Ariok. Mieli�my spotka� tu Arioka, a potem znale�� cia�o pi�tego z szeregu. Wszystko wskazywa�oby na to, �e Ariok go zabi�. W takim razie Srogi Lew musia�by da� g�ow� pod top�r. Po jakiego diab�a Lilith zale�y na �mierci Arioka? Knuje co�, to pewne. �wi�ta Jasno�ci! Jeszcze ten przeciek! Kto� z Mrocznych pu�ci� farb�, to by�o w sumie do przewidzenia. A kto z naszych? Je�li przeciek jest podw�jny� siedzimy na bombie. Sk�d ta Suka wie o planie A? My�l, my�l, Gabrielu, bo inaczej Kr�lestwo runie Ci na g�ow�! Podni�s� wzrok i napotka� trzy pe�ne napi�cia spojrzenia. - Jeste� pewien, �e powt�rzy�e� wszystko? - zwr�ci� si� do Nuriela. Anio� skin�� g�ow�. - Tak. Nic wi�cej nie zd��y� powiedzie�. - Chyba powinienem p�j�� w �lady Sariela - szepn�� Gabriel. - Mia�bym przynajmniej spok�j. Darkiel! Natychmiast wracaj na posterunek przy Bramie. Nuriel! Zabierz dziewczyn� i nie opuszczaj Terenu Kr�lestwa. Mo�esz mi by� potrzebny. Gdyby� co� sobie przypomnia� albo zauwa�y�, bezzw�ocznie mi zamelduj. Si�gn�� do kieszeni p�aszcza. - Masz - poda� Nurielowi p�aski kryszta� z wyrytym wewn�trz okiem. - To Oko Dnia. Dzi�ki niemu b�dziesz wiedzia� gdzie jestem. Chyba nie musz� wam m�wi�, �e nigdy mnie tu nie widzieli�cie? Wszyscy troje potrz�sn�li g�owami. - Panowie, sytuacja jest powa�na - powiedzia� Gabriel. - Je�li macie jakie� pomys�y, podzielcie si� �askawie z pozosta�ymi. Zapad�o g�uche milczenie. Gabriel przesuwa� wzrok po twarzach zebranych. Przy najdalszym ko�cu sto�u ustawionego w podkow� siedzia� Rafael, wierny, wypr�bowany przyjaciel, archanio� uzdrowie� o kasztanowych, lekko faluj�cych w�osach i oczach ciep�ych jak jesienne s�o�ce. Wydawa� si� zafrasowany. Mi�� nerwowo r�kaw skromnej szaty. Spo�r�d zgromadzonych tylko on, Tammuz i Uriel ubierali si� zgodnie z tradycj�. Rafael mia� szczery, �agodny charakter. Cz�sto zbyt �agodny, skonstatowa� Gabriel. Obok siedzia� Fanuel, archanio� pokuty. Jego m�odzie�cza, ascetyczna twarz nie nosi�a �lad�w surowo�ci. W orzechowych oczach widnia�o raczej uduchowienie. W�osy koloru miodu nosi� kr�tko obci�te. Gabriel nie zna� go dobrze i z tej racji nie bardzo mu ufa�. Archanio� zdawa� si� bardzo ma�o wiedzie� o regu�ach, rz�dz�cych Kr�lestwem, wobec czego m�g� si� okaza� niebezpieczny. To idealista, pomy�la� Gabriel. Najch�tniej wykluczy�by go ze spisku, ale Fanuel nale�a� do siedmiu archanio��w Tronu, wi�c by�oby to niewykonalne. Miejsce Sariela sta�o puste. Ksi��� Zast�p�w, Michael, najserdeczniejszy przyjaciel Gabriela, podpiera� brod� pot�n� pi�ci�. Jego �mia�a, przystojna twarz okolona bujnymi k�dziorami w kolorze szafranu, by�a zas�piona. Spojrzenie niebieskich oczu na chwil� zatrzyma�o si� na Gabrielu, usta skrzywi�y si� w grymasie irytacji. Widocznie Michael wci�� wyrzuca� sobie, �e nie zdo�a� dopa�� Arioka. Obok Michaela siedzia� Uriel, najbardziej podobny do obiegowego wizerunku archanio�a. Regent S�o�ca mia� sylwetk� atlety, z�ote loki, b��kitne oczy, i dumne usposobienie. Gabriel musia� jednak przyzna�, �e Uriel jest bardzo odpowiedzialny i lojalny. Chudy, kostyczny Razjel, Pan Tajemnic, Ksi��� Mag�w, swoim zwyczajem znalaz� sobie miejsce nieco na uboczu. Ubiera� si� na b��kitno, a czarne, g�ste w�osy splata�, podobnie jak Izrafael, w d�ugi si�gaj�cy ko�ca plec�w warkocz. Oczy Razjela mia�y lodowy kolor akwamaryny. Gabriel bardzo go lubi� za nieprzeci�tn� inteligencj� i sarkastyczne poczucie humoru. Razjel by� indywidualist�. Nie znosi� celebry, nie pragn�� w�adzy, kolekcjonowa� cenne ksi�gi, zajmowa� si� magi� i literatur�. Po drugiej stronie sto�u zgromadzili si� Mroczni. Wynios�y, opryskliwy Belzebub, zwany W�adc� Much, kt�remu z�o�liwi przeciwnicy nadali przydomek �Lep�. Elegancki, oboj�tny Azazel o fio�kowych w�osach i oczach, mi�o�nik polowa�, najlepszy skrytob�jca, jaki si� kiedykolwiek narodzi�. Mocny, zwalisty Belial, najrozs�dniejszy z Mrocznych, kt�ry miewa�, niestety, ataki sza�u, poprzedzane d�ugimi okresami depresji. W�osy koloni wi�ni zwyczajem mo�nych z G��bi wi�za� na karku w w�ze�. Drobny, smuk�y, pi�kny i zepsuty Asmodeusz, w�a�ciciel wszystkich dom�w gry i burdeli w Limbo, Przedpieklu i Otch�ani, stuka� wypiel�gnowanym palcem w blat sto�u. W seledynowych, misternie zaplecionych w�osach po�yskiwa�y drogie kamienie. Asmodeusz by� urodzonym intrygantem, kobieciarzem i utracjuszem. Nigdy jednak nie pozwala� sobie na zb�dne ryzyko. Gabriel, chc�c nie chc�c, musia� podziwia� jego talent do interes�w i zjadliwy j�zyk. Cieszy� si� w duchu, �e upodobania Asmodeusza do luksusu i rozrywek przewy�szaj� jego ��dz� w�adzy. Z ch�opi�c� niemal twarz� Asmodeusza kontrastowa� ostry, jastrz�bi profil Mefistofelesa. To inteligentny taktyk, oceni� Gabriel, chocia� zbytnio poddaje si� emocjom. Na rogu siedzia� Tammuz, g�upi, pr�ny, zadufany w sobie, lecz posiadaj�cy liczne grono poplecznik�w. W ko�cu spojrzenie Gabriela zatrzyma�o si� na siedz�cym naprzeciw, najpot�niejszym Mrocznym. Lucyfer, Nios�cy �wiat�o, pogardliwie nazywany przez wrog�w Lampk�, mia� mocn� szcz�k�, kr�tko ostrzy�one, jasne jak piasek w�osy i oczy w barwie granitu, pe�ne zimnego blasku. Ubiera� si� na czarno, starannie, ale bez zbytku. Zmierzyli si� wzrokiem. Przystojna twarz Lucyfera by�a ponura i napi�ta. - Je�li dobrze zrozumia�em - odezwa� si� - z tego, co zd��y� powiedzie� Sariel wynika, �e jeden z was, miii Panowie �wietli�ci, jest, �e si� tak wyra��, Judaszem. Przy okazji, kondolencje z powodu nag�ego zgonu pi�tego z szeregu. Musia�o mu by� ci�ko odchodzi�, maj�c do przekazania tak� hiobow� wie��. - Nie mamy pewno�ci, co mia� na my�li Sariel, wspominaj�c o jednym z NASZYCH. lecz to, co dotyczy�o WAS nie budzi najmniejszych w�tpliwo�ci - przerwa� Gabriel z naciskiem. - Uwa�asz, �e przeciek powsta� z naszej strony? � warkn�� zaczepnie Belzebub. - Wcale nie uwa�am. Ja wiem. Razjelu, zechciej przybli�y� panom gar�� fakt�w. Zapad�o ponure milczenie. Wywiad Razjela uchodzi� zawsze za przynajmniej r�wnie dobry, jak Azazela. Ksi��� Tajemnic za�o�y� nog� na nog� i odezwa� si� spokojnie: - Umieraj�c, Sariel wspomnia� o podw�jnym przecieku oraz o zagro�eniu ze strony Lilith i jej sprzymierze�c�w. Jasno i wyra�nie stwierdzi�, �e zgin�� na rozkaz Suki. Lilith pr�bowa�a wrobi� Arioka w morderstwo Sariela i tym samym zmusi� nas do pozbycia si� go, sugeruj�c, �e Srogi Lew wie co� o naszym.. hmm, sprzysi�eniu. Nie mamy pewno�ci dlaczego Lilith zale�a�o na �mierci Arioka. Osobi�cie uwa�am, �e chcia�a spreparowa� fa�szywy dow�d zdrady. obecnych tutaj Mrocznych, sugeruj�c ich potajemne konszachty z jednym z najpot�niejszych Ksi���t otch�ani, wy��czonym z udzia�u w koalicji. Sariela musia�a u