Wiktor Hugo LUX Wizjo przysz�o�ci! Jutro s�oneczne! Z pustynnych szlak�w schodz� bezpieczne Ludy wydarte otch�ani. Gdzie piach ja�owy, dzi� bujne b�onie. Ziemia podobna jest tkliwej �onie, A ludzie jak zakochani! Gdy wzrok dzisiejszy wznios� nad ziemi�, Widz� wyra�nie tamto marzenie, Co b�dzie rzeczywisto�ci�. Ze �wiata spadn� okowy wszystkie, Wstr�t minionego b�dzie nazwiskiem, Jutro nazwiemy mi�o�ci�. Rodz� si� z naszej dzisiejszej n�dzy Braterstwa lud�w jutrzejsze wi�zy. Jak owad, �wiat�em promienia Zbudzony, post�p nad smutkiem ludzi: Pszczo�a ciemno�ci dla nas si� trudzi, By zebra� szcz�cie z cierpienia. Patrzcie, noc ga�nie! W blasku marzenia �wiat si� wyzwala z niewoli cienia, Pami�� Cezar�w mu zbrzyd�a. A nad ludami, co wierz� w siebie, Na lazurowym roz�o�y� niebie Pok�j szerokie swe skrzyd�a. Widz� ci�, Francjo, zmartwychpowsta��! Po wielkiej zbrodni w�� sukni� bia��! Sko�czona cierpie� twych pora! Praca wre w ku�niach, d�wi�cz� kowad�a, Na krzaku r�y wdzi�cznie usiad�a Weso�o nuc�c sikora. Rdza na �mier� z�era strzelby i dzia�a. Z waszych kartaczy nie pozosta�a Tak n�dzna bodaj kruszyna, Kt�r� by mo�na, panowie butni, Zaczerpn�� tyle wody ze studni, By si� napi�a ptaszyna. Znik�y urazy. W sercach si� budzi Wsp�lne uczucie dla wszystkich ludzi I jeden pali ich ogie�. Z serc ludzkich powsta� bukiet wspania�y, Mocne go boskie r�ce zwi�za�y Sznurem od dzwonu na trwog�. �wiate�ko b�yska w niebieskiej dali. Czy je widzicie, jak ciemno�� pali I ro�nie czerwieniej�ce? O, republiko rozleg�ej ziemi! Dzi� jeszcze jeste� wi�zk� promieni, Lecz jutro b�dziesz jak s�o�ce.