Recenzje

• Wkp

  2018-03-21

  ŻUBRY, BOBRY I JEZIORA Trzeci i dopóki co ostatni tom „Wypraw” Żubra Pompika (wszystko wskazuje jednak na to, że będzie ich jeszcze dwadzieścia), nie zwalnia tempa. Sympatyczni bohaterowie kontynuują własną wyprawę po Polsce, poznają świat, zwierzątka i ich otoczenie i przeżywają dużo przygód. A czytelnik wraz z nimi odkrywa tajemnice parków narodowych naszego kraju. Do tej pory rodzina żubrów, w skład której wchodzą tata Pomruk, mama Porada, synek Pompik i jego siostra Polinka, mieszkała w Puszczy Białowiejskiej. Niedawno jednak postanowili zacząć zwiedzać świat, a właściwie to Polskę i jej najładniejsze zielone tereny. Zaczęli od północnego wschodu kraju, w Narwiańskim Parku Narodowym, później trafili do Biebrzańskiego, teraz nadszedł czas by odwiedzili Wigierski Park Narodowy. Czym to miejsce różni się od poprzednich? Przede wszystkim niesamowitą liczbą jezior, jest ich tutaj 42, a każde z nich jest inne wielkością i głębokością. Jak się można domyślić, żyje tutaj dużo ryb, są również oczywiście bobry, a na terenach rosną rzadkie storczyki. Rodzina żubrów wkracza między zieleń roślin i błękit wody, nierzadko także porośniętej roślinnością. Dzieci jak zwykle znajdują idealne miejsca do zabawy, szczególnie fascynuje je pewna rzeka, której dno jest całkiem czarne. W końcu cała czwórka poznaje bobra i jego zajęcie, a przy okazji odkrywa jak dużo interesujących zwierząt tutaj mieszka. A co poza tym wszystkim odkrywa sam czytelnik? W poprzednich tomach miał okazję poznać dzioby i stopy zwierząt, teraz nadszedł czas by zobaczyć różnorakie rodzaje ich zębów i to, co można za ich pomocą robić. To oczywiście nie wszystko, Wigierski Park Narodowy jest bowiem bardzo fascynującym miejscem – prawdopodobnie ciekawszym nawet niż dwa poprzednie odwiedzone przez żubry. Mnogość jezior, niesamowita rzeka, od której wziął własną nazwę itd. składają się na wyjątkowe pobudzające wyobraźnię miejsce. Miejsce z tych, które bardzo chciałoby się odwiedzić. Tu sprawdza się przysłowie „cudze chwalicie, swego nie znacie”. Na pewno bowiem słyszeliście o wielu światowych parkach narodowych i ich cudach, lecz czy wiedzieliście o tym, co czeka na Was w Waszym swóim kraju? Samojlik wie jak zaciekawić czytelników już samymi informacjami, a przecież całość proponuje także ciekawe i śmieszne opowiadanie. Do tego dochodzi bardzo sympatyczna i miła dla oka szata graficzna i znakomite wydanie. Ja ze swej strony zalecam gorąco, najmłodsi czytelnicy będą zadowoleni i to bardzo.