To twoja książka?

Recenzje

• anna sukiennik (Rudaczyta)

  2018-03-23

  Naukę najistotniejszych emocji, odczuć scalających społeczeństwo i poprawne w nim funkcjonowanie należy rozpocząć jak najwcześniej. Empatia, radość z życia, bezinteresowność, pomoc słabszym a także wewnętrzny spokój powinny stanowić fundamenty relacji międzyludzkich. Nie ma znaczenia czy mamy tu na myśli funkcjonowanie w rodzinie – najistotniejszej i najmniejszej komórce społeczeństwa, lecz także w sposobie zachowywania się wobec przyjaciół, znajomych, kumpli w pracy a także całkiem obcych osób, spotykanych przypadkiem, mijanych na ulicy, widzianych sporadycznie. Wdrażania w życie tak kluczowych zachowań powinniśmy podjąć się od młodszych lat, najlepiej wówczas, kiedy nasza psychika dopiero się kształtuje i jest podatna, wrażliwa na otaczający świat. Dzidziuś chłonie emocje, obserwuje i słyszy więcej aniżeli przypuszczamy. Ma bardzo podzielna uwagę i potrafi reagować nie tylko na sygnały werbalne, lecz potrafi z tych sygnałów wychwycić emocje. Dlatego tak kluczowa jest komunikacja przeprowadzana rzeczowo, spokojnie, bez zbędnych uniesień. Bez krzyków, bez wymuszania, lecz partnerska, konkretna wymiana zdań. Ważne, abyśmy widzieli w dzidziusiowi partnera do rozmowy a nie tylko wykonawcę poleceń. Po co ta dygresja? A po to, żeby uzmysłowić przyszłym rodzicom (bo mamy i tatusiowie już zapewne to wiedzą), że dzidziuś czuje. Że dzidziuś przeżywa. I że to, jakim człowiekiem będzie w przyszłości zależy w bardzo znacznej mierze od nas – rodziców, opiekunów, dziadków, wychowawców. Dlatego tak kluczowy jest dobór odpowiednich, rozsądnych i wartościowych lektur, które niosą przekaz, uwrażliwiają, wskazują drogę i na prostych przykładach potrafią odróżnić dobro od zła. Sugerują, lecz nie "podają na tacy". Dzidziuś samo musi dostrzec, że dana osoba postąpiła źle, bo... że takie zachowanie jest niegrzeczne, bo... że ta dzidziuś płacze, ponieważ zachowaliśmy się wobec niego tak a nie inaczej. Dociekanki małej Janki to zestaw paru opowiadań - zdarzeń z życia uroczego przedszkolaka – Janeczki. Oczami Janki widzimy świat z perspektywy malucha. Rzucamy się w świat wyobraźni, lecz jednocześnie bacznie obserwujemy otaczający nas świat – ten przyziemny, rzeczywisty. Dziewczynka dostrzega (a wraz z nią i my), że nie wszystko ma na świecie kolor rożnowy, że zdarzają się sytuacje, których nie można zrozumieć. Wtedy z wyjaśnieniem spieszą jej bliscy – mama, tata, babcia, dziadek. Janka poznaje takie słowa jak rasizm, akceptacja, niepełnosprawność. Dowiaduje się czym jest honor, kultura, troska i dobroć. Poznaje różnicę miedzy chłopcem a dziewczynką. Towarzysząc Jance w jej normalnym dniu obserwujemy czym jest rodzina, jak duży wpływ na życie dzidziusia mogą mieć konkretne wydarzenia, akty dobroci, lecz także i akty agresji – niezrozumiały brak akceptacji niewynikający ze strachu albo niewiedzy aniżeli mający uzasadnienie w konkretnych wydarzeniach. Autorka w prosty, jasny sposób uczy, wskazuje i odpowiada na pytania, na które niejednokrotnie odpowiedzi nie zna nawet dorosły. O ile piękniejszy byłby świat, gdyby Dociekanki małej Janki przeczytał w młodości każdy z nas. O ile więcej ciepła, bezinteresownej dobroci byłoby na świecie pełnym uprzedzeń, podziałów klasowych i rasowych. Książeczka jest adresowana z pewnością do dzieci w wieku przedszkolnym lub wczesnoszkolnym. Żeby zrozumieć pewne pojęcia potrzeba bowiem obserwacji nie tylko zachowań logicznych i dobrych, lecz trzeba mieć świadomość, że gdzieś niedaleko czai się niebezpieczny świat, troszkę niezrozumiały i troszkę straszny. Z odcieniami szarości i czerni. Innymi słowy dzidziuś nie może stale tkwić w bańce ochronnej, którą stworzyli dlań rodzice. Pozycja warta uwagi. Może stanowić doskonałą pomoc dydaktyczną. Łatwy język, jasny przekaz lecz i motywator do myślenia, poszukiwania odpowiedzi. Dzidziuś musi się wysilić i zastanowić, dlaczego tak kluczowa jest pomoc osobom starszym, samotnym, czym jest niepełnosprawność i dlaczego warto adoptować pieska ze schroniska. Jedyne, co nie trafia w mój gust, to szata graficzna. Obrazki zdecydowanie nie są najmocniejsza stroną książeczki. Mój zmysł estetyczny nie aprobuje zbyt "dorosłych" rysunków. Lecz to bardzo subiektywna ocena;) http://prawieblogoksiazkach.blogspot.com/2017/03/dociekanki-maej-janki-irena-szafranska.html

• sinago

  2018-03-23

  Niby dla dzieci, a najlepiej zrozumieją ją dorośli. Dociekanki to 19 epizodów dotyczących kluczowych kwestii. Mama, zwykły dzień, wyobraźnia, świat, wrażliwość, szczęście, natura, pokrewieństwo dusz, troska, pamieć, akceptacja, płeć, kultura... Dużo cytatów przejdzie do historii. Barwny jeżyk opowieści, plastyczne opisy, empatyczny odbiór świata. Książka ebook dla każdego.