Recenzje

• Pi

  2020-12-13

  Wydawnictwo Dochody i S-ka nas w te Święta rozpieszcza - i jestem im wielce wdzięczna za to rozpieszczanie, ponieważ to był paskudny rok. "Zbrodnia wigilijna" jest typowym kryminałem, w którym wszystko losy się w angielskiej (uwielbiam angielskie klimaty) posiadłości Lexham Manor. Cała akcja jest bardzo bożonarodzeniowa... jednak tym razem zamiast upominków będzie morderstwo. Georgette Heyer napisała tę książkę w idealnym stylu, dokładnie takim, jakiego oczekiwałam po typowej zagadce kryminalnej. Aż dziwię się, że wcześniej o niej nie słyszałam ("Zbrodnia wigilijna" po raz pierwszy ukazała się w roku 1941). To wypisz wymaluj atmosfera z powieści Agathy Christie, tak więc fani tej królowej kryminałów powinni czym prędzej zaopatrzyć się w egzemplarz "Zbrodni wigilijnej". Muszę jednak zaznaczyć, że tutaj akcja jest powolna, ciągnie się, a nawet czasem powtarza (ktoś komuś opowiada o tym, co już wiemy). Choć pewne elementy nie były koniecznie, nie są również jakimś dużym zarzutem. Ta historia bardziej niż kryminałem jest opowieścią o relacjach międzyludzkich. Do 100 strony nie mamy żadnego morderstwa, tylko poznajemy bohaterów, ich charaktery, zależności, rodzinne przepychanki, to kto kogo lubi i dlaczego nie... Zaś dopiero po 200 stronie pojawia się inspektor Hemingway ze Scotland Yardu, który w charakterystyczny, nieśpieszny sposób stara się odkryć tajemnicę morderstwa za zamkniętymi drzwiami. Mnie to wszystko bardzo się podobało i jeśli tak jak ja jesteście spragnieni historii toczącej się w angielskiej posiadłości, do której zjechała się cala rodzina z kłopotami - to się nie zawiedziecie. Przyznaję, że od początku wiedziałam, kto zabił - to było raczej jasne, lecz nie o to w tej książce pdf chodzi. Tutaj istotniejszym zapytaniem jest : JAK ZABIŁ?, a także to, o czym już wspomniałam, czyli relacje pomiędzy bohaterami tego dramatu. Co więcej, końcówka mnie zaskoczyła i to nie ze względu na same morderstwo, lecz ze względu na ciepło, jakie bije z tych ostatnich stron. Wyjątkowe - co? Mam trzech ulubieńców. Po pierwsze przepadam za Maud, starszą już panią, żoną brata zamordowanego Nathaniela Harriarda, właściciela posiadłości, nadwornego złośnika i zrzędę. Po drugie - polubiła właśnie jego, ofiarę, ponieważ jako jeden z nielicznych... jest szczery. Po trzecie Mathilda Clare, o której nie będę nic więcej pisać, poza tym, że jest spostrzegawcza... choć może jednak nie do końca - lecz ma pamięć do szczegółów. "Zbrodnia wigilijna", to doskonała pozycja na grudzień. Dla mnie była czystym relaksem i olbrzymią przyjemnością. W niczym nie przypomina współczesnych kryminałów - i za to ją jeszcze bardziej cenię. Nie jest pozbawiona wad, lecz ma w sobie to COŚ, ten nastrój, który od pierwszej strony łapie za serce. Podobają mi się też błyskotliwe i naprawdę dowcipne dialogi i to, że każdy bohater ma inny charakter i każdemu możemy się przyjrzeć z bliska. zalecam wielbicielom Christie i wszystkim, którzy lubią angielski, typowy kryminał 7/10 Wydawnictwo Zysk i S-ka

• natala_reads

  2020-12-13

  Od dłuższego czasu nie sięgałam po książki z gatunku thrillera czy kryminału. Zdecydowanie przejadłam się przewidywalną fabułą. Jednak tym razem postanowiłam sięgnąć po coś innego. Znaleźć książkę, która będzie dobrą odskocznią od nudnej rutyny, dlatego również nadeszła pora na morderstwo w wydaniu Georgette Heyer. Gospodarz pokaźnej posiadłości zostaje odnaleziony martwy. Jako iż był on życiową sknerą wielu osobom jego śmierć mogła być na rękę. Podejrzenie pada na sześciu gości.. W końcu ktoś musi odziedziczyć tę piękną posiadłość... Jednak jedno zapytanie nasuwa się na myśl - kto i w jaki sposób dostał się do zamkniętego na klucz pokoju i dokonał tak potwornego zabójstwa? Moje pierwsze spotkanie z piórem autorki i już wiem, że z pewnością nie ostatnie. Zauważyłam też, że świąteczno-kryminalna fabuła bardzo przypadła mi do gustu. To prawdopodobnie taki miszmasz tego, czego potrzebowałam. Autorka stworzyła ciekawą fabułę, która trzyma w napięciu do ostatnich stron. Kartka po kartce odkrywałam tajemnice każdego z gości. Każdy z nich budził we mnie dziwne uczucia w tym nieufność. Przyznam szczerze, że nie mogłam za bardzo wytypować mordercy. Według mnie każdy z nich doskonale się nadawał. Inspektor Hemingway ze Scotland Yardu jest postacią, która bardzo przypominała mi Herkulesa Poirota, jednak to nie zmienia faktu, że idealnie bawiłam się przy tej książce. W kwestii zakończenia - no cóż, zaskoczyło mnie. "Zbrodnia wigilijna" to doskonały upominek dla osób kochających kryminały. Jestem przekonana, że będą zadowoleni.

• Albina Kozaczuk

  2020-12-13

  ok