Recenzje

• Pielaszkiewicz Krystyna

  2018-03-20

  Najlepszy wywiad jaki kiedykolwiek czytałam, a troszkę tego było. Jak zwykle wysokogatunkowy mistrz słowa nie zawiódł własnych wielbicieli. Zalecam

• Joanna Sosnowska

  2018-03-20

  Jerzy Pilch cudownie pisze i cudownie opowiada, ma do tego niebywały talent. Czytać czy słuchać Pilcha to prawdziwa przyjemność i tak samo przyjemnie wspominam lekturę tego wywiadu. Jerzy Pilch jest bardzo wdzięcznym rozmówcą, poza tym chce się podziwiać jego zmysł obserwacji, trafność spostrzeżeń, błyskotliwość i rodzaj szczególnego dowcipu. Razem złożyło się to na wywiad - rzekę, który wiele mówi o jego twórczości, lecz również o nim jako człowieku. Jedna z moich kolegów ceni Pilcha, jest fanką jego twórczości, dzięki niej postanowiłam poczytać coś na temat tego pisarza - w tym wypadku było warto.

• Anna Pruska

  2018-03-20

  „Zawsze nie ma nigdy” to wywiad rzeka Eweliny Pietrowiak z Jerzym Pilchem.Przed laty miałam przyjemność uczestniczyć w jego spotkaniu autorskim, które odbyło się w ramach Radomskiej Wiosny Literackiej. Pamiętam je dokładnie. Jerzy Pilch, laureat wielu prestiżowych nagród i wyróżnień to pisarz bardzo bezpośredni w kontaktach z czytelnikiem.Gawędziarz z olbrzymim poczuciem humoru. Opowiadając o sobie nie pomija otaczającej go rzeczywistości.W wywiadzie ”Zawsze nie ma nigdy” mówi szczerze o własnych korzeniach, rodzinie, relacjach z ojcem. Także o kobietach, o śmierci i o Bogu. Z pasją opowiada o własnej ogromnej miłości do piłki nożnej i kibicowaniu Cracovii. Pisarz uznany, doceniony i stale ceniony prezentuje się w tej rozmowie jako normalny człowiek, który ogląda czasami, ostatnio nawet częściej niezbyt ambitne programy telewizyjne. Czyta bardzo dokładnie bulwarową prasę . Pedant z patologiczną skłonnością do porządku, do przesady dbający o własną garderobę.Niezwykle ciekawie mówi o środowisku literackim. Przytacza anegdoty z udziałem słynnych nazwisk. Ten sam Jerzy Pilch co przed laty, chociaż teraz zmagający się z Parkinsonem. Świadomy własnych ograniczeń z którymi nie prosto się pogodzić. Nie użala się ponad sobą.Odzyskał głos w Niedzielę Wielkanocną. Uważa, że gdyby nie choroba to z pewnością stale by się zanurzał w szponach nałogu i to z coraz gorszym skutkiem. Na Parkinsona będzie chorował dłużej.Oto Jerzy Pilch szczery, poważny i ironiczny w rozmowach z Eweliną Pietrowiak „Zawsze nie ma nigdy”. Przeczytałam mając wrażenie uczestnictwa w spotkaniu i tejże rozmowie. Chętnie bym powtórzyła. GORĄCO POLECAM!

• Regał Nowości - Wiadomości z rynku książki

  2018-03-20

  "Zawsze nie ma nigdy" to najwieższa oferta czytelnicza, która ukazała się nakładem Wydawnictwa Literackiego. Jest to zapis rozmów, jakie na przełomie paru miesięcy, odbyli ze sobą reżyser teatralna Ewelina Pietrowiak i pisarz Jerzy Pilch.JAK RÓWNY Z RÓWNYMEwelina Pietrowiak bardzo zręcznie kierowała rozmową. Dzięki jej staraniom i umiejętności zadawania wartościowych pytań, powstała wielowątkowa, barwna, czasem gorzka, częściej wesoła, rozmowa dwójki interesujących, i co ważne, szanujących się ludzi. Udało jej się, nie tylko dowiedzieć czegoś więcej o dzieciństwie i krewnych Jerzego Pilcha, lecz i zapytać o studia, przyjaźnie, przeszłość a także sukcesy i porażki w sferze zawodowej. Całość pełna jest dygresji, wspomnień, pewnego rodzaju zadumy ponad ludzkim życiem. Dużo w niej autoironii, dystansu do siebie i innych.PISARZ – JERZY PILCHProzaik bez cienia fałszywej skromności opowiada o własnych fascynacjach literackich, o drodze do sukcesu, czy pracy ponad swóim warsztatem. Dzieli się przemyśleniami o tym, co trzeba w sobie mieć, by odnieść sukces w świecie literatury. Opowiada o etapach tworzenia przez siebie utworu, o tym, gdzie szuka inspiracji, co napędza go do pisania. Przy tym ujawnia się olbrzymi dystans Jerzego Pilcha do swojej twórczości a także świadomość swojego talentu. I tego, co sam może z tym talentem uczynić, bądź nie.ŁUT SZCZĘŚCIABez wątpienia ważnym etapem, w zawodowym życiu, Jerzego Pilcha była praca felietonisty w „Tygodniku Powszechnym”. Kiedy pisarz rozpoczynał tam pracę, w redakcji stale królował Jerzy Turowicz, a jego współpracownikami były najznamienitsze nazwiska związane z kulturą i literaturą, pod Wawelem. Anegdoty z życia redakcji bawią do łez. Pozwalają spojrzeć na minione czasy z nutą nostalgii, lecz również z pewną zazdrością, że Jerzy Pilch mógł w tym wszystkim uczestniczyć. Po „Tygodniku Powszechnym” przyszedł czas na duże zmiany, a mianowicie na przeprowadzkę do stolicy i współpracę z redakcją „Polityki”. A to już zupełnie inna historia.KRAKOWSKIE „SMACZKI”Wspomnienia Jerzego Pilcha, i w ogóle lata, które pisarz spędził w Grodzie Kraka to najbardziej barwna, pełna żarcików i smaczków element tej rozmowy. Opowieści o tym, kto, u kogo bywał, kto kogo znał, i przede wszystkim, o czym, i w jaki sposób toczono rozmowy, daje czytelnikowi obraz barwnego zbiorowiska ludzi inteligentnych, niebywale oczytanych i rozdyskutowanych, a to w połączeniu z cechami osobowymi, jedyny w swoim rodzaju portret inteligenckiego Krakowa ostatnich piętnastu lat komunizmu a także lat dziewięćdziesiątych.PORTRET CZŁOWIEKA DOJRZAŁEGOZ rozmów wyłania się człowiek, który w życiu doświadczył właściwie wszystkiego. Osobnik inteligentny, odrobinę zadumany. Mimo własnych przeżyć niezgorzkniały. Człowiek pełen dystansu do świata i samego siebie. Pewny tego, co jeszcze chce, bądź nie, otrzymać od życia. Jerzy Pilch jest sobą, nie kreuje własnego wizerunku. Nie koloryzuje, nie chce być celebrytą w żadnym wymiarze. Jedyne, co go interesuje to pisanie, interesująca rozmowa. Lecz na jego warunkach.