To twoja książka?

Recenzje

• Efemerycznoscchwil

  2025-06-14

  Są książki, które czyta się jednym tchem i zapomina. Lecz są również takie, które zostają w człowieku – pachną, rezonują, zostawiają ślad. Przywołują wspomnienia o podróży do Włoch. To ciepła, melancholijna, głęboko ludzka historia. Snuje się niespiesznie. Opowiada o skomplikowanej relacji rodzeństwa, niczym woń lawendy po letnim deszczu – efemerycznej, a jednak na długo zatrzymująca się w pamięci.Apulia to więcej niż tylko południe Włoch na mapie. To słońce, które oślepia, lecz i goi rany.Aromaty rozgrzanych ziół, mydła z rodzinnej fabryki przywołującego obraz dziadka, cytryn, olejków przewijają się jak klisze z formacyjnych lat. Podczas lektury miałam wrażenie, że chłonę to wszystkimi zmysłami: nie tylko oczyma wyobraźni, lecz i skórą, sercem. Saga rodzinna, którą poznajemy, nie jest usłana różami. Dziadek, który stworzył coś pięknego i pachnącego, odszedł. Po śmierci twórcy imperium, fabryka zmierza ku upadkowi. Bohaterowie mieli być niczym więzeł gordyjski, a chwieją się w posadach. Lorenzo i Agnese – choć tak różni, oboje dotkliwie samotni, próbują uratować okruchy przeszłości. Czytając o ich dylematach, ciężko powstrzymać wzruszenie. Ponieważ ich wybory to nie tylko kwestia arbitralnej decyzji jednostki. To pytania, które zadajemy sobie wszyscy: zostać, czy uciec? Trwać przy tym, co znane, czy skoczyć w nieznane? Słuchać rozumu, czy serca?Francesca Giannone nie ocenia postaci. Z kobiecą intuicją i wyrozumiałością, po prostu ukazuje zawiłości relacji w podstawowych komórkach społecznych. Poruszyło mnie jej pisanie o potrzebie przebaczenia i o stracie – nie tylko tej oczywistej, jak śmierć czy bankructwo, lecz również tej ukrytej: utracie złudzeń, tożsamości, dziecięcych marzeń. A jednak w tej historii tli się iskra nadziei, że można zbudować coś nowego, miłować inaczej, dojrzalej.Że nie trzeba być idealnym, by zasłużyć na szczęście. Opowiadanie została osadzona w latach 50. ubiegłego wieku. Jest pełna muzyki, tańca, przekazu pokoleniowego, dziedzictwa, kobiecej przemiany, świata wychodzącego z wojennej pożogi ku nowoczesności.„Zapach Apulii” to coś więcej niż saga rodzinna. To opowiadanie o wewnętrznej przemianie, o dojrzewaniu do samego siebie. Lektura dla tych, którzy nie boją się emocji. Dla tych, którzy potrafią zatrzymać się ponad jednym zdaniem, usłyszeć ciszę pomiędzy bohaterami, która narasta do krzyku i osiada refleksjami. Dla tych, którzy tęsknią za czymś nieuchwytnym, za „domem”, który być może nigdy naprawdę nie istniał... Pozostawia z wiarą, że można odrodzić się jak feniks z popiołów. Przeczytana, skłania do powrotu myślami do swoich korzeni, do aromatów z domu rodzinnego, do niedokończonych rozmów i wyrwy, którą może uleczyć jedynie wybaczenie.

• burgundowezycie

  2025-06-17

  W promieniach złocistego słońca Apulii, pośród zapachu egzotycznych ziół i soli morskiej, Francesca Giannone snuje opowieść, która rozgrzewa serce i zmusza do refleksji. "Zapach Apulii" to nie tylko historia rodziny, lecz i historia przemian — tych wewnętrznych, osobistych, jak i tych, które przeobrażają całe społeczeństwo. To powieść, która dojrzewa jak wino, z każdym epizodem nabierając głębi i aromatu. Lata sześćdziesiąte. Południowe Włochy. Czas zmian, buntu i rozkwitu młodości. A w tym wszystkim, Lorenzo i Agnese, rodzeństwo, które różni wszystko poza wspólnym dziedzictwem. Utrata rodzinnej fabryki pachnącej talkiem i esencjami to nie tylko koniec pewnego rozdziału, lecz i początek nowego – bolesnego, pełnego wyborów, wątpliwości i potyczki o swoje "ja". Giannone z niezwykłą wrażliwością portretuje wewnętrzne zmagania bohaterów. Lorenzo, dumny, impulsywny, ucieka, by odnaleźć siebie gdzie indziej. Natomiast Agnese, cicha, niepewna, trwa, jakby trzymając w dłoniach wspomnienia, które pachną dzieciństwem i poranną rosą na polach lawendy. Każda z postaci jest tu jak odrębna nuta w włoskiej balladzie – czasem melancholijna, czasem radosna, lecz zawsze prawdziwa. To także list miłosny do Apulii – jej światła, smaków i dźwięków. Czytając, niemalże słyszymy "Nel blu, dipinto di blu", widzimy dzieci biegnące boso po rozgrzanych uliczkach i czuć aromat cytryn unoszący się w powietrzu. To Włochy, które dojrzewają – społecznie, kulturowo, emocjonalnie – razem z bohaterami książki. "Zapach Apulii" to historia o pasji, która łączy i dzieli. O tych chwilach, gdy trzeba wybrać: rozsądek czy serce? Przeszłość czy przyszłość? To powieść, która nie daje gotowych odpowiedzi, lecz zadaje pytania, które zostają z nami jeszcze długo po zamknięciu ostatniej strony. Pełna ciepła, nostalgii i włoskiego temperamentu, książka ebook Franceski Giannone to zaproszenie do zatrzymania się, posłuchania swoich pragnień i odważenia się na wybór – nawet jeśli niesie on ze sobą stratę. Doskonała lektura na letnie popołudnie z kawą w dłoni i słońcem na ramionach ☀️. Dziękuję za zaufanie i egzemplarz do recenzji od wydawnictwa @znak_koncept @wydawnictwoznakpl (współpraca reklamowa) 🩷.

• Katarzyna wogrodzieliter

  2025-06-15

  Francesca Giannone przedstawia historię rodzeństwa, któremu w jednej chwili zawalił się świat. Każde z nich inaczej usiłuje poradzić sobie z druzgocącą stratą – Lorenzo w gniewie opuszcza rodzinny dom, zdeterminowany, by odzyskać to, co zostało mu odebrane; Agnese, mimo złamanego serca, postanawia podjąć pracę u nowego właściciela mydlarni. Bohaterowie powieści samodzielnie dokonują wyboru – i po raz pierwszy ich życia zaczynają biec w odmiennych kierunkach, przynosząc konsekwencje, z którymi muszą się zmierzyć. Scenerią rodzinnej historii Giannone uczyniła Araglie, małe apulijskie miasteczko. Dzięki żywej, realistycznej i bogatej w detale prozie czuć wyraźnie atmosferę włoskiego Południa lat 50. XX wieku – powojenne Włochy, stale zakorzenione w tradycyjnych, rodzinnych wartościach, zaczynają wkraczać w czas zmian i gospodarczego boomu. Autorka z wrażliwością zagłębia się w zawiłości relacji i uczuć, ukazuje zmienną dynamikę rodziny – splot miłości, tęsknoty, żalu, konfliktów i nieporozumień. Podejmuje kwestie dotyczące tożsamości i dziedzictwa, poczucia winy i przebaczenia, oczekiwań i pragnienia podążania swoją ścieżką. "Zapach Apulii" to niespieszna, poruszająca historia pod włoskim niebem. Opowieść, która przynosi słodycz miłości i nadziei a także smutek i gorycz rozczarowań. O niełatwych wyborach i ich konsekwencjach, dorastaniu a także o tym, jak prosto w gniewie i żalu utracić z oczu to, co najważniejsze. Polubiłam – za włoską scenerię i sugestywne opisy, interesujący mydlarski motyw, realizm ludzkich zmagań, temat rodzinnych więzi i życiowych wyborów. Francesca Giannone pisze cudownie – jestem wielbicielką (i czekam na kolejną książkę).