Recenzje

• Bookendorfina Izabela Pycio

  2018-03-21

  "Do każdej wyprawy przygotowuję się długo, nieraz kilka lat. Podróże rodzą się z marzeń... wolę nieźle poznać jedno miejsce niż kilka przelotnie... Chociaż podróżuję sam, nigdy nie czuję się samotny... spotykam wszędzie niezłych i uczynnych ludzi, którzy chętnie i bezinteresownie mi pomagają." Pierwsze wrażenie, które nasuwa się, kiedy zagłębiamy się w relację z siedmiomiesięcznej podróży po Fidżi, Vanuatu i Wyspach Salomona, to umiejętność wyczerpującego i ciekawego przedstawienia wrażeń z poznawania świata. Narracja uwzględnia wnikliwe opisy fragmentów dostrzeżonych w otaczającej rzeczywistości, a jednocześnie pulsuje swóim spokojnym rytmem podróży, któremu i czytelnik chętnie się poddaje. Fascynująco jest towarzyszyć autorowi na każdym kroku wędrówki, patrzeć na turkusowe wody Pacyfiku, urzekające panoramy wysp archipelagów, otaczające je bogate w życie rafy koralowe. Ujmują nas różnorodne krajobrazy, zarówno te naturalne stworzone przez przyrodę, jak i powstałe w wyniku działalności człowieka. Uważnemu spojrzeniu na świat, jednoczesnemu zrozumieniu szerszej perspektywy i dostrzeżeniu drobiazgów, towarzyszy niezwykłe odczuwanie nastrojów mieszkańców odwiedzanych miejsc, swoboda w komunikacji, pomimo znajomości ich rodzimych języków. Kontakt i porozumienie, nad kulturą, tradycją, zwyczajami, religią, bazowanie na szacunku, zrozumieniu i akceptacji. Wzbogacanie wspomnień z podróży ciekawostkami przyrodniczymi, charakterystyką codziennego życia, fragmentami z historii, a także społecznym, politycznym i gospodarczym kontekstem, powodują, że poznawanie świata staje się ciekawsze, pełniejsze i cenniejsze. Mamy wrażenie jakbyśmy sami zawitali do przybliżanych przez autora zakątków naszej planety, mieszkali tam przez dłuższą chwilę, uchwycili lokalną przeszłość, lecz i zmiany dokonujące się obecnie. Zapragnęłam zobaczyć zwłaszcza wyspę Lopevi, czarną od pyłu z erupcji i wyziewów czynnego wulkanu, jej księżycowy klimat, spektakl ziejącego ognia. Przemierzyłabym też nasyconą zielenią wyspę Santa Isabel, poznała gościnność jej mieszkańców. Wyjątkowym przeżyciem byłoby także zajrzenie na wyspę Taveuni, słynącą z bujnej i różnorodnej przyrody, czy podziwianie niesamowicie poszarpanej linii brzegowej i tropikalnej roślinności wyspy Vanua Levu. Mnóstwo miejsc, do których chciałoby się dotrzeć, które można zwiedzać posiłkując się marzeniami, i jak przekonuje Krzysztof Kryza, przy stosunkowo niewielkich nakładach finansowych. Pasjonujące przygody, może i mnie uda się kiedyś zgromadzić swoje przeżycia, odbyć podróż już nie za pośrednictwem książki, lecz faktycznie zawitać na malowniczych dzikich skrawkach ziemi rozrzuconych na Oceanie Spokojnym. bookendorfina.pl

• Joanna Hilińska

  2018-03-21

  Wyruszyć w nieznane. Dotrzeć do najodleglejszego zakątka świata. Choć na chwilę żyć tu i teraz, bez zegarka, telefonu, bez pośpiechu. Brzmi bajecznie, a w dodatku jest to możliwe. " Wszyscy, którzy podróżują, zgadzają się ze mną, że to najtrudniejszy moment z całej podróży - wyjście z domu. Odprawa na lotnisku i wreszcie poczucie, że skończył się etap przygotowań, zbierania informacji, wizy, biletu i ciułanie pieniędzy - maszyna poszła w ruch, już się nie zatrzyma". (s. 7) Wyspy Koralowe to znajdujące się niedaleko wybrzeży Australii i Nowej Zelandii archipelagi, gdzie prócz kurortów wycieczkowych znaleźć można życzliwych mieszkańców i spokój. Jest to miejsce na świecie jakich dużo i jednocześnie jakich nie sposób szukać na ślepo. Ktoś, kto nigdy nie podróżował na swoją rękę, kto korzysta tylko z gotowych, oferowanych wycieczek organizowanych przez biura podróży, w takie miejsca jak opisywane przez Krzysztofa Kryzę nie dotrze. Książka ebook "Wyspy koralowe" to zapiski z podróży, dziennik, reportaż i opowiadanie podróżnika w jednym. Na nad 400 stronach znajdziemy zapis trwającej nad pół roku podróży po maleńkich wyspach rozsianych na oceanie: Fidżi, Vanuatu, Wyspy Salomona. Krzysztof Kryza z chirurgiczną dokładnością przygląda się wszystkiemu co spotyka po drodze. Zaczynając od przygotowań i podróży na miejsce wyprawy, przez każde nawet najdrobniejsze wyjście na spacer, poszukiwanie noclegu, zwyczaje ludności, sposób życia i codzienność. Mamy tutaj obraz tego co może nas zdziwić, co jest nam znane, a także przekaz odległej kultury i życia tamtejszej ludności, a także olbrzymią wiedzę historyczną tamtejszych terenów, które znamy dzisiaj dzięki podbojom i buntom ludności. " Lubię takie samotne wędrówki. Nie trzeba myśleć o niczym, starczy być tu i teraz. Nie mając ograniczeń, można dużo doświadczyć i poznać. Tym bardziej jeśli dodamy do tego trochę odwagi i otwartości w kontaktach ze spotkanymi na końcu świata ludźmi" (s. 246) --------------------------------- Reportaż Krzysztofa Kryzy szczególnie polecam: - wszystkim lubiącym tak jak ja, podróżowanie z domu, dzięki opowieściom ludzi, którzy odwiedzają najdalsze zakątki świata, można choć na chwilę przenieść się w tamte miejsca, poznać nowe zwyczaje, zaczerpnąć wiedzy, - osobom lubiącym czytać o podróżach w stylu "slow", tutaj zarówno w podróży, jaka jest opisana, a także w stylu autora nie ma pośpiechu, dlatego jeśli ktoś denerwuje się czytając opisy, niech wybiera inne gatunki, albo pozycje, tutaj jest ogrom wiedzy, zapisu podróży, dygresji i obserwacji, - wszystkich lubiącym podróże, osobom będącym otwartymi na poznawanie świata poza hotelami kurortów wypoczynkowych, lubiącym czytanie o innych kulturach i tradycjach.