Recenzje

• www.arabiasaudyjska-ksa.blogspot.com

  2018-03-22

  Z lektury wszelkich amerykańskich kryminałów wynika bardzo kluczowa nauka – jeśli nie pragniesz mieszkać byle gdzie, żywić się byle czym i chcesz uniknąć kłopotów z płynnością finansową – nie zostawaj prywatnym detektywem. No chyba, że absolutnie nie masz innego pomysłu na siebie, a jesteś z jakiegoś powodu skrzywdzonym przez życie byłym gliną albo kimś takim. Opowieść Roberta Littlella powiela w pewnym stopniu. ten stereotyp Lemuel Gunn – były policjant a także terenowy agent CIA, który wyleciał ze służby w Agencji po złożeniu raportu o zbrodniach wojennych popełnionych przez współpracujących z nim komandosów w Afganistanie, pozbawiony za „nielojalność” prawa do emerytury kupuje sobie przyczepę kempingową, która jest jednocześnie jego domem i biurem. Na szczęście – jest to przyczepa z czasów, kiedy nazwa „dom na kołach” oznaczała dom na kołach, a nie wywołującą klaustrofobię ohydną budą z najtańszych materiałów. Jedynym jasnym punktem w życiu Lemuela jest jego przybrana córka, Kubra, którą ocalił z piekła Afganistanu. Potrzeby związane z rozliczaniem się z fiskusem zapewnia mu rozwiedziona księgowa, która jak twierdzą znawcy tematu, nie tylko tym w życiu Gunnem się opiekuje:-) Jednak nawet najlepsza księgowa nie zapewni wpływów na konto, jeśli nie ma klientów. A takim klientem jest zjawiskowa Ornella Neppi, która poszukuje człowieka, za którego firma jej stryja zajmująca się poręczeniami sądowymi wpłaciła kaucję wynoszącą 125,000$. Ornella ma poważne wątpliwości, czy jej klient stawi się przed sądem, bo przedstawione przez niego zabezpieczenie w postaci aktu własności i domu jest fałszywe. To, że zniknął z horyzontu również nie poprawia jego wiarygodności. Aha, podał fałszywe nazwisko a także dziwacznym trafem zagadkowy ktoś należący do FBI skonfiskował wszystkie dostępne zdjęcia, łącznie z tymi zrobionymi podczas aresztowania. Czyli zagadkowy pan Emilo Gava może być gdziekolwiek, wyglądać jakkolwiek i oczywiście nazywać się też dowolnie. Co absolutnie nie przeszkadza Gunnowi w podjęciu się zadania odnalezienia tajemniczego Emilio. To czy go znajdzie, kim jest Emilo Gava i kim dla niego jest Ornella Neppi dowiecie się z lektury tej bardzo interesującej powieści kryminalnej. http://niestatystycznypolak.blogspot.com

• Katarzyna

  2018-03-22

  Wredny typ to porządna powieść, dopracowana, z nie najgorzej zawiązaną i konsekwentnie prowadzoną intrygą. Nie jest to jednak czysty kryminał. To taki miks kryminału z powieścią sensacyjną i domieszką powieści społecznej w postaci nieźle ukazanego przekroju amerykańskiego społeczeństwa. Olbrzymim plusem są mistrzowsko i wyjątkowo drobiazgowo ukazane realia życia, funkcjonowania człowieka na amerykańskiej prowincji. Można się zdziwić w trakcie lektury.Atutem jest także nieźle oddany klimat amerykańskiej powieści kryminalnej, w tym wszystkie drobiazgi składające się zarówno na prowadzone dochodzenie, jak i osobę samego detektywa. Gunn jest niebanalny. Nie dość, że mieszka w przyczepie, tam ma własne biuro, to dodatkowo jeździ Studebakerem Starlight Coupe z 1950 roku. Samochód z duszą. Gunn jest także wyjątkowy (jakby z nie naszych realiów) jeżeli chodzi o prowadzenie śledztwa i w ogóle sposób bycia.Mocną stroną książki są także bardzo dobre dialogi a także okładka, która doskonale wpisuje się w klimat Wrednego typa. Tak właśnie wyobrażałbym sobie mieszkanie i okolicę głównego bohatera.Gorąco zachęcam do lektury. Liczącą 256 stron książkę czyta się błyskawicznie i z olbrzymią przyjemnością. Wredny typ to kawał porządnej, amerykańskiej literatury.

• Szymon Kalinowski

  2018-03-22

  Wredny typ był dla mnie interesującą odskocznią od kryminałów skandynawskich i angielskich. Mamy tu niebanalną, intrygującą fabułę a także dość wyraziste, nieźle zbudowane postaci, akcja jest także całkiem niezła. Przeczytałem Wrednego typa w ramach eksperymentu i przyznaję że to niezła książka ebook którą warto przeczytać.