Recenzje

• Majus

  2018-03-21

  Wołynianki, dwie kobiety, zapraszają nas do poznania ich historii, plecionej zdarzeniami wojennymi, tułaczką, odnajdywaniem własnego miejsca w dziwacznych czasach i dziwacznym miejscu, między dziwacznymi ludźmi. Dziewczyny pochodzące ze starej inteligencji, ze szlachty zaściankowej, w wyniku działań wojennych a następnie stalinowskich trafiają do podwarszawskiej Radości, by tam uczyć się na nowo żyć, walczyć o własne przekonania, pamiętać o przeszłości, jej zasadach, jej pięknie. Historia dorastania chłopca, narodzonego na początku nowego porządku świata, lecz wychowywanego według starej kultury, ze wszystkimi jej moralnymi prawami, z odpowiedzialnością i szacunkiem dla starszych. Historia cichej wojny, by nie zapomnieć i nie dać się stłamsić. Historia, która wzruszyła mnie niejednokrotnie, która ukazuje, że warto się starać, warto zadbać o pamięć, kulturę i honor. Nie ma słów, które ujęłyby moją wdzięczność do autorów, za jej napisanie. Jedyne, co mogę zrobić, to zachęcić wszystkich Państwa do sięgnięcia po nią i przeczytania.