Ile ludzi, tyle refleksji na temat tej książki. W każdym jednak przypadku „W kleszczach lęku” intryguje, zmusza do ożywionych rozmów – czy guwernantka oszalała, czy duchy naprawdę owładnęły jej podopiecznymi – a napięcie trzyma do ostatnich stron. Więcej, ono nie skończyło się wraz z zamknięciem książki. „W kleszczach lęku” naszpikowane jest pytaniami, domysłami, niedopowiedzeniami, urywanymi dialogami. Ta opowiadanie w opowieści stwarza atmosferę strachu. Zapytanie tylko, czy boimy się widm, zniewolonych przez duchy dzieci, czy może guwernantki, która się nimi opiekuje, a która daje się porwać podwójnej grze: ze swoim chlebodawcą a także z podopiecznymi. W końcu angielski tytuł książki to „The turn of the screw”, czyli przykręcanie śruby. Po lekturze „W kleszczach lęku” zastanawia jeszcze jedno – dlaczego Henry James, idealny amerykański pisarz parający się pisarstwem psychologicznym jest tak mało słynny szerszemu gronu czytelników. Niesłusznie, niesłusznie.