Recenzje

• Zacisze Lenki

  2018-03-21

  "U Pana Boga pod gruszą" to piękna, chrześcijańska opowieść obyczajowa, napisana lekkim językiem, który porusza serca. Książkę czyta się dynamicznie i przyjemnie. Autorka zwraca uwagę na to, co najistotniejsze w naszym, czasami zagubionym, życiu. Cudowna okładka i cytat na niej: "Witaj w domu, nie martw się, jesteś w niezłych rękach, najlepszych, jakie człowiek może sobie wymarzyć" zapraszają do zagłębienia się w lekturę. Sielankowa polska wieś, Świeża Biała, do której trafiają życiowi połamańcy, by wreszcie dostać kolejną szansę i ją nieźle wykorzystać. "Niektórym Pan Bóg daje łaskę łagodnego powrotu, przy pełny zaangażowaniu woli i rozumu", "stawia na drodze proroków w różnorakiej postaci".Autorka stworzyła taki klimat, że każdy chciałby spakować walizkę i wyruszyć do Nowej Białej, do miejsca stworzonego przez Helenę i Kikę, gdzie jest stary, bielony piec, zdrowe, domowe posiłki, gdzie można żyć w zgodzie z naturą. Mająca silną osobowość Helena, jest bardzo zaradna, pokłada ufność w Bogu i chce pomóc innym. Stara się zachęcić wszystkich, by zaufali Bożemu Miłosierdziu a także poznali siłę wiary i modlitwy.Książka jest wielowątkowa, każdy epizod jest o innej osobie, lecz wszystkie łączy osoba Heleny i jej gospodarstwo agroturystyczne, w którym zatrzymał się czas. Poruszone zostają kwestie: niepełnosprawność dziecka, aborcja, homoseksualizm, rak piersi, depresja, powrót do społeczeństwa po odbytym wyroku. Trudne decyzje, zmagania z losem, lecz i również płynące z serca dobroć człowieka, radość życia a także szacunek dla ludzi i zwierząt.Nieważne, jaka jest pora roku, ważne jest, by pokładać nadzieję w Bogu, mieć poczucie bezpieczeństwa i spokoju a także otaczać się bliskimi osobami, które pomogą w niełatwych sytuacjach, podsumowując "żyj, módl się i miej oczy szeroko otwarte".