To twoja książka?

Recenzje

• Katarzyna

  2018-03-23

  Kamila i Mahomet zakochali się w sobie od pierwszego wejrzenia będąc jeszcze dziećmi, niestety okrutny los sprawia, że zakochani muszą się rozstać.Kamila jako czternastoletnia dziewczynka zostaje wydana za mąż za dwukrotnie starszego od siebie mężczyznę, rok potem rodzi pierwszą córkę. Mimo wszystko zakazane uczucie stale kwitnie, młodzi nie tracą nadziei na to, że kiedyś uda im się połączyć.Dziewczyna, mimo braku wykształcenia jest osobą wyjątkowo inteligentną. Miłuje film, muzykę, układa wiersze, gdyby nie brak perspektyw i możliwości rozwoju jej życie z pewnością wyglądałoby zupełnie inaczej.Sprytna, bez problemu potrafi wywieść w pole własnych opiekunów, a dla osiągnięcia celów jest gotowa zrobić dosłownie wszystko. Dla Kamili najistotniejsza jest miłość, kieruje się sercem, a cały jej świat stanowi ukochany mężczyzna.

• magma97

  2018-03-23

  Z całego serca współczuję Kamili i innym dziewczynom z krajów muzułmańskich. Czytając takie książki jak Szarańcza i ptak, Kwiat pustyni, Tylko razem z córką, zaczynam odczuwać olbrzymią wdzięczność w stosunku do tych kobiet, które sto i nieco więcej lat temu wywalczyły prawa dla Europejek. Kamila również coś wywalczyła, jest libańską sufrażystką emancypantką.

• rozdarta

  2018-03-23

  Wstrząsająca i szokująca. Kojarzy mi się z "Kwiatem pustyni". Choć brak w niej tak drastycznych scen. Cudownie napisana książka. Dowód na to, że najciekawsze historie pisze życie...

• juanalaloca

  2018-03-23

  Córka spisuje historię życia własnej matki, do której całe lata żywiła niechęć. Za co? Za porzucenie jej i dążenie do swojego szczęścia. Tyle, że Kamila nie porzuciła Hanan. Została zmuszona do pozostawienia córek przy ich ojcu, kiedy podjęła decyzję o rozwodzie i o podążeniu za miłością własnego życia. Niesamowite opisy obyczajów arabskich, w których pogarda dla dziewczyny miesza się z jej bezgranicznym uwielbieniem. Równie fascynujące opisy Bejrutu, perły Lewantu srodze zniszczonego w latach siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Podziwiam siłę Kamili i bawi mnie jej absolutna nieumiejętność normalnego życia. Podziwiam to, że będąc analfabetką tworzyła cudowną poezję, że pochodząc z małej prowincjonalnej wioseczki nauczyła się typowego arabskiego. A zwłaszcza, że umiała walczyć o miłość. Odejść do innego kochanego mężczyzny, mimo oporów rodziny. A przy tym była nieporadna jako matka, gospodyni... Fascynująca kobieta.